NRC Handelsblad

Door onze kunstredactie DEN HAAG, 9 febr. — Minister Brinkman van wel-'' zijn, volksgezondheid en cultuur zal zo snel mogelijk een werkgroep van deskundigen instellen die binnen enkele maanden voorstellen moet doen voor het laten voortbestaan van afgeslankte en met elkaar samenwerkende regionale orkesten.

De minister voert daarmee een motie uit van het CDA-kamerlid Beinema, die gisteren bij de behandeling van de WVC-begroting van WVC door vrijwel de hele Tweede Kamer werd gesteund. De werkgroep zal ook suggesties moeten doen voor vereenvoudiging van de subsidiestructuur en voor verbreding van het muziekaanbod op korte en lange termijn. Bovendien zal de werkgroep een onderzoek instellen naar de orkestconcentratie in de Randstad, inclusief de omroeporkesten. De regionale orkesten die de Tweede Kamer wil laten voortbestaan moeten elk vanuit hun standplaats samenwerken met een ander'orkest. Het is de bedoeling dat telkens een klein orkest van tenminste 36 musici samenwerkt met een groter orkest van tenminste 62 musicf. De voorstellen van de werkgroep zullen een bezuiniging

van 5.2 miljoen gulden moeten opleveren, zei minister Brinkman. CDA en VVD gaan daarmee akkoord, de PvdA, die niet op kunst wil bezuinigen, liet weten alleen een andere verdeling van de beschikbare gelden voor de verschillende muzieksoorten te willen om een nieuw beleid mogelijk te maken. Experimenten PPR en PSP vragen in een motie om voorrang voor experimenten en vernieuwingen in de kunst. Minister Brinkman zei dat de voorstellen van de werkgroep mogelijk een groter maar wellicht ook een kleiner bedrag voor nieuw beleid zullen opleveren dan de 900.000 gulden die hij had gereserveerd in zijn door de Tweede Kamer bekritiseerde voorstellen voor herziening van het orkestenbestel.

Concert: Bartok Kwartet; Peter Komlos, Bela Banfalvi (viool), , Geza Nemeth (altviool), Laszlo Mezö (violoncel). Programma: J. Haydn, Kwartet opus 74 nr. 3 in g; Bartok, Kwartet nr. 1 opus 7; Brahms, Kwartet opus 51 nr. 1 in c. Gehoord: Diligentia, Den Haag (8/2). Programma Instrumentale * serie van de concertgebouw-Kamermuziek in de Kleine Zaal op 10 en 12 februari.

Door B. L. KULLBERG Het Hongaarse Bartok Kwartet bezoekt ons land al sedert jaren. Vorig jaar is de bezetting enigszins gewijzigd; Bela Banfalvi heeft als tweede violist de plaats van Sandor Devich ingenomen. Zowel op het, programma voor de Haagse Kamermuziekvereniging als dat voor Amsterdam staat het strijkkwartet opus 7 van Bartok. In dit eerste 'officiële' kwartet van de Hongaarse meester gebeurt technisch en muzikaal zo verschrikkelijk veel dat elke uitvoering weer een nieuw avontuur, rijk aan ontdekkingen is. Het is zonneklaar dat de componist zijn kennis heeft ontleend aan de laatste kwartetten van Beethoven, maar de vormgeving is volkomen nieuw en op zichzelf staand, en met het vorderen van de drie delen

lijkt tevens de weg van romantiek naar de eigen tijd volledig te worden afgelegd. In het eerste deel zijn er nog echo's van de chromatiek waarmee Wagner in zijn Tristan de klassieke vormschema's uit elkaar zou scheuren. Bartok zet vervolgens het thematische materiaal in het allegretto met geraffineerd organisatievermogen steeds meer naar zijn hand en met gestadig versnellend tempo komt hij in het allegro vivace tot een duidelijk tonale conclusie die door de contrapuntiek wordt bevestigd. Het lijkt allemaal wat abstract maar de muziek is even warmbloedig als gevoelig. Wij kunnen er bovendien de eerste sporen van Bartoks visie op de volksmelodiek in bespeuren. Natuurlijk kan een ensemble met een dergelijk onderwerp al zijn nationale kwaliteiten uitleven, maar deze vier strijkers spelen niet louter op hun nationale charme. Hun techniek in het kwartetspelen is voortreffelijk ontwikkeld, de klank is beheerst en toch ook rijk genuanceerd; zelden wordt de expressie te zwaar onderstreept. Dat het resultaat wel eens anders uitvalt dan wij gewend zijn is verklaarbaar, het maakt zo'n concert alleen maar bbeiender. Zowel Haydn als Brahms namelijk kregen een veel minder klassieke aanpak toebedeeld dan gebruikelijk. Hier en daar waren de tempi net iets anders en soms werd er ook een beetje gekoketteerd met een zingend pianissimo dat overigens op zichzelf knap tot stand kwam. Maar het klankevenwicht is zo ongelooflijk mooi en het spel van de stemmen zo goed overwogen, dat een ander temperament met graagte wordt aanvaard. De 'grote stilte' die in het allegretto van het Brahms-kwartet werd bereikt, was hoogst inspirerend.

Door onze kunstredactie UTRECHT, 9 febr. — De Duitse toneelschrijver Frans Xaver Kroetz is op 13 februari in Utrecht op het toneel te zien als hoofdrolspeler in een van zijn recente stukken Nicht Fisch Nicht Fleisch. De voorstelling wordt gegeven door een Duits reisgezelschap Euro Studio, dat een week later in Utrecht terug is met Wassa Schelesnowa van Maxim Gorki. Nicht Fisch Nicht Fleisch gaat over de gevolgen van de automatisering voor twee zetters op een drukkerij en hun vrouwen. Het stuk wordt in maart uitgebracht in een Nederlandse vertaling door toneelgroep Theater, geregisseerd door Jochen Neuhaus. Euro Studio speelt Kroetz' toneelstuk op 25 februari in Eindhoven en dat van Gorki op 23 maart in Kerkrade.

AMSTERDAM, 9 feb. — Binnenkort gaat bij de Nederlandse Operastichting een nieuwe Nederlandse opera, De gans van componist Kees Olthuis, in première. Olthuis is fagottist bij het Concertgebouworkest, het Nederlandse Blazersensemble en het Amsterdams Nonet. Hij heeft de opera gecomponeerd in opdracht van het ministerie van CRM (nu WVC). De libretto-tekst van het werk, dat ongeveer zeventig minuten duurt, werd geschreven door Jean-Paul Franssens, beeldend kunstenaar en publicist. De première is op 13 februari in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht. Daarna volgen voorstellingen in Groningen, Den Haag, Amsterdam, Meppel, Arnhem en Maastricht. (ANP). Veiling. Bij Van Gendt Book Auctions in Amsterdam wordt op 14 februari grafiek geveild van o.a. Albrecht Dürer, Piranesi, Goya, Hendrick Goudt, Theo van Hoytema, Kees van Dongen, Corneille en Klee. Verder zijn er posters van Toulouse Lautrec, ex-librissen, een collectie topografie en Japanse prenten.

Voorstelling: Man op stelten door Theatergroep Lijn 9. Vanaf acht jaar. Gezien op 5/2 in het Shaffy theater Amsterdam. Nog te zien, 8, 9, 10/2 in Maastricht, 20/2 in Leiden, 21, 22/2 in Culemborg, 23/2 in Amsterdam, en 25/2 in Utrecht. Voorstelling: Stella, de muzikale kip door Poppenspel Kiekeboe-Pats. 6-12 jaar. Gezien op 6/2 in de Brakke Grond, Amsterdam. Voorstelling: Dat kistje uit China door Popstudio Hinderik, 8-12 jaar. Gezien op 2/2 in De Meervaart, Amsterdam. Nog te zien 9/2, 13/2 en 6/3 in Amsterdam, 20/3 in Hilversum. Door MARIAN BUIJS De steeds grotere zorg die kindertheatergroepen besteden aan de vorm van hun voorstellingen lijkt zo langzamerhand het veronachtzamen van de inhoud in de hand te werken. Man op stelten van Theatergroep Lijn 9 is nu al de derde voorstelling dit seizoen die zich afspeelt in het circus. Deze intussen wat -afgesabbelde locatie dient meer als passend kader om de variété-trucs die de spelers zich eigen hebben gemaakt aan het publiek te tonen dan als aanleiding voor een boeiend verhaal. Gelukkig komt Lijn 9 niet, zoals de groep Slinks, in de verleiding een heuse circusshow op het toneel te zetten, maar het trof mij wel hoezeer het onderwerp van de voorstelling raakt aan hun eigen realiteit. Een troepje artiesten probeert al repeterend ideeën te verzamelen voor een nieuwe show, maar zij werken geen enkel idee uit en grijpen voortdurend naar iets nieuws waardoor zij

nooit het r,epetitiestadium te boven komen. Zo worden de beperkingen van de spelers tot onderwerp van de voorstelling verheven en kan er geen perfectie verlangd worden. Ik zou die eis wel willen stellen en constateer dan dat deze nieuwe produktie door onuitgewerkte muziek en een te ihagere inhoud wordt ontsierd. De grote man van circus Muller is Sjef, vroeger liep hij op stelten. Zijn vrouw Franka doet haar best enige lijn in zijn plannen te brengen, maar niets maakt hij af en tot een show komt het nooit. Hiernaast spelen zich intriges af op het vlak van de persoonlijke verhoudingen: zijn dochter wordt verliefd op de aspirant-bokser, wat haar zusje woedend maakt. Het onbenullige en brokkelige verhaaltje is onvoldoende basis voor een voorstelling die het nu moet hebben van het élan waarmee gespeeld wordt en de muziek. Dit zijn echter ingrediënten die niet sterk genoeg zijn om van Man op stelten een overtuigende show te maken. Het volume van de muziek en het stemgeluid van de spelers is zo overweldigend dat ik het onaangename gevoel heb dat zij zich overschreeuwen. Het enige dat de voorstelling overeind houdt zijn een aantal ontroerende scènes zoals die tussen de beide zusjes, waarin opeens genuanceerd en verrassend spel te zien is. Kiekeboe Uit Antwerpen komt poppenspel Kiekeboe-Pats dat in het Vlaams cultureel centrum De Brakke Grond, voor de eerste maal in Nederland te zien was. Een striptekenaar en een poppenspeler hebben zich in de familie Kiekeboe verdiept, waarvan de

vader allerlei weinig opzienbarende avonturen beleeft. In de pauze van de ouderwetse poppenkastvoorstelling die oeverloos lang duurde en bol stond van de clichés, waren de stripboeken volop te koop. De schurken worden gevangen, de huisvader stuurt zijn kinderen brommend naar de keuken en verder gebeurde er niets nieuws. Al meer dan een jaar wordt de prachtige voorstelling van Hinderik de Groot, "Dat kistje uit China" met veel succes overal in het land gespeeld. Deze nieuwlichter tart alle wetten en normen van het poppentheater, wat leidt tot een heel eigen vorm van beeldend theater dat in niets meer doet denken aan de ouderwetse poppenkast. De poppen zijn soms gereduceerd tot maskers op een stokje en de voorwerpen spelen een even belangrijke rol als de

menselijke figuren. Ook de beide spelers treden in levenden lijve op, zowel binnen als buiten de kist die de omlijsting vormt van het speelvlak. Het verhaal gaat niet over een Chinees kistje, maar over een wringer die op wasdag gerepareerd moet worden. Via de straat, die in een prachtig en strak doorgevoerd perspectief is uitgebeeld, komen wij tenslotte in het ouderlijk huis van de ik-figuur. De taal, die op dichterlijke wijze tot het hoogst noodzakelijke beperkt blijft, dient alleen om de beelden te versterken. Mijn enige bezwaar bij deze schitterende voorstelling is dat veel grappen over de hoofden van.de kinderen heen alleen de aanwezige volwassenen aan het lachen brengen. Die worden over het algemeen ook meer geboeid dan de kleintjes.

Door ALFRED BOS en ROEL BENTZ VAN DEN BERG AMSTERDAM, febr. — "In de westerse muziek heerst nog steeds de gedachte dat muziek alleen gemaakt kan worden door een speciaal slag mensen. Je moet muzikant zijn, noten kunnen lezen, elke dag oefenen. Ik vind dat iedereen muziek kan maken. Zelf ben ik ook non-muzikant." De Engelsman Frank Tovey (26), die zich Fad Gadget noemt, was onlangs de,hoofdattractie op het in de Meervaart te Amsterdam gevierde feestje ter gelegenheid van het tweejarig bestaan van het muziekperiodiek Vinyl. Het in een fraaie paradox gegoten motto van deze avond, waarop verder nog de Schotse Cocteau Twins en de hoofdstedelijke band Rite de Passage te zien warefo, luidde zeer toepasselijk 'The Voice of the Mute'. Een toespeling op het in synthesizer-pop gespecialiseerde Mute-label van Daniël Miller, waarop behalve Fad Gadget ook commercieel succesvollere artiesten als Yazoo en Depeche Mode hun platen uitbrengen. Het VPRO-programma Hotel Suburbia maakte van het optreden van Fad Gadget opnames vanavond op Nederland 1 (22.30 uur) zullen worden uitgezonden. Daarbij zullen ongetwijfeld ook beelden te zien zijn van het staaltje body art — een rituele mengeling van exhibitionisme en maso-, chisme - waarmee deze gewezen mimespeler verschillende van zijn nummers kracht bijzette. Deze vorm van zelfkastijding, waarbij hij zich de schaamharen uit het lijf trekt en zich tenslotte in scheerschuim hult, paste goed bij de grillige, obsessieve atmosfeer van Fad Gadgets debuutelpee Fireside Favotites ('80) en van zijn nogal experimentele opvolger Incontinent ('81); tegen de achtergrond van "fcijn laatste elpee Under The Flag ('82) gezien, krijgen deze capriolen echter iets achterhaalds. Op Under The Flag heeft

het thema van het gewelddadige in de menselijke natuur namelijk niet alleen een consistente en toegankelijke muzikale vorm maar ook een duidelijk anker in de realiteit gekregen. Omstandigheden' dwongen de schuchtere Frank Tovey uit de schulp van zijn manische alter ego Fad Gadget te kruipen. > "Under The Flag is de neerslag van een aantal dingen die vorig jaar belangrijk waren in mijn leven. Toen ik aan die plaat werkte kreeg mijn vrouw Barbara net haar eerste kind en was tegelijkertijd het conflict om de Falklands op zijn hoogtepunt. Wij deden ons best nieuw leven de wereld in te brengen en tegelijkertijd trokken om ons heen mensen de oorlog in, om te doden en gedood te worden. Het leek allemaal zo'n verspilling. „Bovendien was de situatie toen dermate gespannen dat het gevaar niet denkbeeldig^ was dat de oorlog zich zou uitbreiden en het leger dienstplichtigen zou gaan oproepen. De meeste jongens geloofden niet dat het zo ver ''zou komen. Maar de soldaten die naar de Falklands gingen geloofden ook niet dat zij daar echt zouden moeten vechten." Patriottisme Volgens Tovey is het juist de generatie die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt die nog steeds een romantisch beeld van de oorlog heeft. „Als je het ze op de man af vraagt, ontkennen ze het natuurlijk, maar ik geloof dat een deel van de oudere generatie het idee van een oorlog best aantrekkelijk vindt. Die goeie ouwe tijd, weet je wel, toen iedereen aardig tegen elkaar was. Met dat sentiment hebben de media de 'Falklands Spirit' bekokstoofd — waar maggie Thatcher nu zo handig gebruik van maakt als er een staking is. Dan zegt ze: 'Er zijn soldaten

voor jullie gesneuveld en jullie denken alleen maar aan geld.' "Ik heb er mijn vertrouwen in de mensheid door verloren. Ik zag opeens dat de mensen ervan genoten, dat ze écht oorlog willen. Omdat het patriottisme hun het gevoel geeft dat ze ergens bijhoren, denk ik. Het doet er niet toe wie er nu gelijk had, beide partijen doden om dezelfde drogreden: het vaderland. Under The Flag klinkt als een patriottistische leuze maar houdt tevens de suggestie in dat je onder het juk van die vlag leeft." Tovey heeft zijn morbide beelden van het leven onder de vlag op de plaat een zeer hechte en sobere muzikale achtergrond' gegeven,

waarin synthesizers en percussie de boventoon voeren. Bij veel songs is het akkoordenschema sterk bergafwaarts gerangschikt, hetgeen een zeer ondermijnend effect heeft op de martiale moraal van het ritme. Dit element van fatalisme komt ook tot uitdrukking ui de soms gregoriaans aandoende dameskoorzang en Tovey's eigen, uit het diepst van de schuilkelder opborrelende stemgeluid. Doordat de titelsong zowel aan het begin als aan het eind van de plaat staat, maakt Under The Flag de indruk van een conceptalbum. Toch is de rode draad die zich door de songs heen ontspint daar volgens Tovey niet volgens

een bepaald plan ingelegd. „Voorzover er van een hoofdpersoon sprake is, is het een loser. Ik ben het niet, in ieder geval. Het is iemand die in het systeem gelooft. Een jongen die van school gaat, niet aan de slag komt, eem meisje zwanger maakt, met haar trouwt en om geld te verdienen dienst neemt. Het eind van het lied is dat het systeem hem gebruikt en wegwerpt als hij op is. Ik weet niet of hij doodgaat of in leven blijft. Een nogal hopeloos geval dus. Toch vind ik het geen deprimerende plaat, de muziek vooral bevat ook optimistische momenten. Hij laat de mensen een keus.' Tovey wil overigens zeker niet

beweren dat hij onder alle omstandigheden wars is van een georganiseerd leiderschap. „Als ik vond dat alles altijd democratisch geregeld zou moeten zijn, zou ik mijn band niet zo leiden als ik nu doe. Ik schrijf de songs, ik componeer alle muziek en ik vertel de musici in de studio wat ze moeten spelen. Als alles democratisch was zou er niets g c . beuren. Je hebt natuurlijk ook andere muziek, rituele muziek, waarbij wel iedereen gewoon samenspeelt. Maar dat soort muziek is ook niet om afstandelijk naar te luisteren, ze maakt deel uit van een manier van leven. Popmuziek doet dat ook wel, maar word je toch aangeleverd in losse pakketjes." Vaste formules Tovey, die zijn songs met behulp van een computer op de synthesizer componeert en live ondersteund wordt door een toetsenman, een percussionist en drie zangeressen (waaronder zijn echtgenote), heeft geen hoge pet op van de vernieuwingsdrang in de popmuziek. „De meeste popmuziek is het tegendeel van experimentfcel, maar werkt juist volgens zeer vaste formules. Mijn muziek doet dat niet. Er is momenteel niemand die de manier waarop wij over muziek denken overhoop gooit. Wat wel gebeurt is dat er dingen uit verschillende context naast elkaar gezet worden, waardoor je surrealistische effecten krijgt. Maar veel jonge mensen beseffen niet dat wat voor hen nieuw is in feite al jaren en jaren oud is. Mime op het toneel bijvoorbeeld, dat hele robot-gedoe, is oorspronkelijk door David Bowie in de rockmuziek geïntroduceerd. De hele muziek-business is volkomen voorspelbaar en oninteressant geworden. Maar dat is voor mij een goede reden om door te gaan. Om daar verandering in te brengen."

Fad Gadget (foto Lex van Rossen)

Voorstelling: Vanaf de Balustrade door Hare Majesteit. Theatermuziekproduktie. Regie: Wanda Reisel; spelers: Robert ten Brink, Rosetta Cialona, Die van Duin, Marlies Heuer, Fritz Kampinga, Theo Nijland. Gezien: 8/2 Shaffy, Amsterdam. Nog te zien: t/m 12/2 aldaar; daarna t/m 23 april in het gehele land. Door PIETER KOTTMAN De ontknoping van de moordzaak in de theaterthriller Vanaf de Balustrade is zo schriel, dat de theatergroep Hare Majesteit ermee lijkt te benadrukken de indruk van de voorstelling van tweederangs belang te vinden. Daarin heeft de groep groot gelijk want het gehele plotje is te miniem om de kwalificatie van "detective-story" te verdienen. Een man "valt" de avond voor zijn huwelijksdag van het balkon. De gemankeerde bruid doet geheimzinnig en sluit zich op in de trapkast. Het conciërge-echtpaar koestert rancunes en vermoedens, zowel jegens elkaar als jegens de bruid, en legt tijdens verhoren verklaringen af om ze vervolgens weer in te trekken. Het principe van de thriller — het lijk en who dunnit — is aanwezig, maar echt spannend wordt de voorstelling geen moment. De

lichtelijk abstracte theaterstijl mist te veel realisme om van meet af aan te boeien en te doen beseffen dat er van zoiets als een mooFd sprake is, laat staan dat nieuwsgierigheid wordt opgewekt naar de dader. Muzikale scènes Men heeft zich vooral in de eerste helft niet de rust gegund een duidelijke situatie neer te zetten waarvan de basiselementen pas achteraf betekenis krijgen. De te hooi en te gras ingelaste muzikale scènes leveren weliswaar welluidende momenten op, maar versnipperen het verhaal nog verder en doen zelfs bij vlagen vergeten dat men getuige is van de jacht op een moordenaar. Door de fragmentarische structuur komt ook de psychologie van de relatie tussen de potentiële verdachten onvoldoende uit de verf. Voor een detectiveverhaal waarin drie rechercheurs evenzeer vergeefs naar motieven zoeken, is dat een tamelijk groot manco; het publiek geeft in zo'n geval de moed al heel. wat sneller op. Zo nu en dan moet een stukje van de puzzel op zijn plaats vallen, anders verslapt de aandacht. Waar de inhoud koud laat, kan de vorm eer in leggen, maar de vormgeving compenseert de inhoudelijke' fopspee» helaas onvoldoende. Te sporadiich slaagt men erin uitgekiende plaptjes tot stand te brengen die, zorgvuldig belicht en ondersteund door de muziek, een aangenaam schouwspel vormen van een filmisch ritme. Door die momenten en door de droge, zakelijke speelstijl van Marlies Heuer als de mysterieuze weduwe wordt de voorstelling nergens echt vervelend, maar dat is een resultaat waar publiek noch makers erg veel mee opschieten.

Vanaf de Balustrade door toneelgezelschap Hare Majesteit (foto Diederik Hummelinck)

JERUZALEM, 9 feb. — Pianist Arthur Rubinstein, die in december 95 jaar oud overleed, heeft ruim een miljoen gulden nagelaten aan de stad Jeruzalem. Dit hebben Israelische kranten onlangs gemeld. Het geld zal, volgens een beherende stichting, worden besteed aan muzikale en andere culturele projecten in Jeruzalem. Rubinstein heeft in deze stad' verscheidene malen gastcon'certen gegeven en de Franse cineast Reichenbach maakte enkele jaren geleden een film over de pianist op bezoek in Jeruzalem. (Reuter)

ROTTERDAM, feb. — Theater Zuidplein en de Stichting Musische Vorming Rotterdam organiseren op 27 februari een vrouwentheaterdag in Theater Zuidplein, Rotterdam. Op het programma — "door vrouwen gebracht, en voor vrouwen bestemd" — staan onder meer toneelvoorstellingen, films en video, een workshop, een optreden van de Engelse pianiste Sharon Landau en muzikale bijdragen van twee 'meidenbands'. Inlichtingen verstrekt de Stichting Musische vorming Rotterdam: tel. 010 - 36.13.66.

AMSTERDAM, 9 febr. — De stichting Amsterdams Volkstoneel zal worden opgeheven en in plaats daarvan komt een nieuwe stichting die voor het seizoen '83/'84 subsidie zal aanvragen. Dit is het resultaat van besprekingen tussen bestuur en medewerkers van het volkstoneel. Twee medewerkers hadden vorige maand een kort geding tegen het bestuur aangespannen, nadat dit had besloten geen subsidie meer aan tp vragen voor het gezelschap. Het bestuur was tot dit besluit gekomen op grond van de teruggelopen belangstelling voor de voorstellingen van het Amsterdams Volkstoneel. De nu gemaakte afspraak is het resultaat van een bemiddelingspoging door de president van de Amsterdamse rechtbank. Er zal voor de nieuwe stichting een nieuw bestuur worden aangezocht. Het huidige bestuur van het Amsterdams Volkstoneel zal echter aan de overgang naar een nieuwe vorm alle medewerking verlenen. (ANP). rlenen. (ANF

Het literair logboek, dat gisteren ongesigneerd in de krant stond, was geschreven door Martin Ros.

Door onze kunstredactie AMSTERDAM, 9 febr. — Het Nederlands Ballet Orkest zal onder protest meewerken aan een serie voorstellingen van Het Nationale Ballet waarbij de nieuwe choreografie Niemandsland van Rudi van Dantzig wordt gegeven op muziek van componist Sytze ■Smit. Smit was vorig jaar samen met Hans Onno van den Berg de opsteller van een advies aan het ministerie van CRM waarin herstructurering van het Nederlandse orkestenbestel werd bepleit door onder meer het Nederlands Ballet Orkest te laten fuseren met het Noordhollands Philharmonisch Orkest. De musici van het Ballet Orkest hebben Smit in een brief laten weten dat zij moeite hebben met het spelen van zijn stuk Quipu, naar de keuze van Van Dantzig daarvoor te respecteren en die daarom toch uit te voeren. Smit zegt zich die bezwaren uitstekend te kunnen voorstellen en waardering te hebben voor de professionaliteit van het orkest om zjjn muziek toch uit te voeren. In een toespraakje tot het orkest

bij een repetitie van Quipu heeft hij gezegd te hopen dat het orkest meer inspiratie put uit de noten van zijn lastige partituur dan uit zijn advies, dat overigens wat betreft het Nederlands Ballet Orkest niet door minister Brinkman is opgevolgd: het orkest mag zelfstandig blijven bestaan. Van Dantzigs Niemandsland gaat zaterdag in Scheveningen in première.

De handel in informatie Politieagenten, ambtenaren, militairen, bankbedienden, overal zijn ze plat te krijgen: voor een handvol guldens komt u te weten of uw buurman kredietwaardig is, een strafblad heeft, zijn alimentatie op tijd betaalt of de verzekering oplicht. Privacy? Hoezo privacy? De levendige handel in alle mogelijke soorten inlichtingen en gegevens met de privé-detective als tussenpersoon: een onderzoek. De spreekbuizen van het Binnenhof Wie zijn de woordvoerders van de ministeries, en wat is hun rol? Propaganda, manipulatie en lobbyen of 'het naar buiten brengen van het beleid op de meest optimale manier'? Their Master's Voices: de mannen achter de ministers. Honger in Amerika Een bezoek aan de gaarkeukens van Detroit, waar de noodtoestand is afgekondigd en een kwart van de bevolking werkloos is. Het CDA^en de sociale zekerheid Welke hervormingen wil het CDA aanbrengen in het sociale zekerheidsstelsel? Het vangnetsysteem van de christendemocraten. Zwart loon en Zwitserse dochters Is het voor ondernemers werkelijk onmogelijk geworden om nog op een legale manier te opereren? Burgers tegen de schatkist: ondernemers op het zwarte pad. Van onze speciale verslaggever Een nieuw feuilleton door Rijk de Gooijer en Eelke de Jong. Extra: HP Boeken The first lady of crime: Patricia Highsmith geïnterviewd. Friedrich Nietzsche: Tiefsinn, Wahnsinn of Unsinn? Voorpublikatie: jan Siebelinks Koning Cophetua en het bedelmeisje. En: de zelfopheffing van Jacques Hamelink, of de Tirade-affaire. Haagse Post. Overal verkrijgbaar f 3,60 Antwoordnummer 8037,1000 PA Amsterdam Tel 020-228350

AMSTERDAM, febr. — Toneelgroep Centrum brengt op 25 maart een vrije bewerking uit van de roman van E. du Perron, Schandaal in Holland. Het boek uit 1939 behandelt de geschiedenis van de 18de eeuwse staatsman en schrijver Onno Zwier van Haren, die in politieke en familie vetes verstrikt geraakte. Guus Vleugel en Ton Vorstenbosch hebben de toneelbewerking gemaakt en Mette Bouhuys voert de regie.