NRC Handelsblad

verslaggever JCHT, 12 juni — De esteun die de regering , ve n in de vorm van ■jng van ƒ 2400 uit het Uandfonds, zal maar fcj mensen duwen over rempel van het eigen is de verwachting [ringen van makelaars, ,jieekbanken, bouwers ideren, wier activiteiten afspelen in de sfeer van Lgen woning". Slechts jpeperkt aantal kandida|, a l dit bedrag kunnen jden als „eigen geld"; f bet grote merendeel tent het aanbod van w Schut slechts een op een gloeiende 'Het eigen huis blijft Jdeze groep een ideaal Isteeds verder naar de ergrond wijkt. gemeentebesturen hebben [set ministerie van volksng een circulaire ontwaarin wordt aangegee het geld uit het Breed— destijds ontstaan [de verkoop van Staatsaan-, [Breedband aan Hoogovens de som van ongeveer 140 gulden — kan worden nikt om mensen die een willen kopen te onder.steukunnen maximaal — en siimaal — een bedrag van H als renteloze lening ferijit in negen jaar moet worsigbetaald. te beginnen '®r nadat de lening is toeKandidaten moeten Itrmulieren aanvragen op |imeentehuis en dan maar «Men hoe de minister beDe gemeente moet hem ij van advies dienen. penkingen "aive misschien bij de mizelf. zijn de verwachtinl'an de nieuwe maatregel ■«vordering van het eigen TOezit niet hoog gespanDe bedenkingen komen

vooral van de kant der financieringsinstellingen. Als die 2400 gulden er nog net aan ontbreken om de sprong naar een eigen huis te wagen is de financiële basis voor een dergelijke transactie wel erg smal, zo luidt, kort samengevat, hun bezwaar. Bouwondernemingen en makelaars laten zich vrijwel unaniem uiterst terughoudend uit over de jongste bezitsverruimende stap van minister Schut. Uit-, zondering daarop vormt het bouwbureau Vertelman dat in de kop van Noord-Holland nog woningen kan aanbieden vanaf ongeveer ƒ 50.000, maar dat zijn zo ongeveer de goedkoopste eengezinshuizen van heel het land. Door een zeer royale rijkssubsidie, die tot vijftienuizend gulden kan oplopen, blijven de voorwaarden die aan de hoogte van het inkomen worden gesteld, tamelijk bescheiden. De heer Vertelman: „Ik kan mensen helpen die per jaar zo'n ƒ 12.000 tot ƒ 13.000 Verdienen. Voor de categorie is de lening van ƒ 2400 uitermate welkom, omdat dat geld kan dienen als deel van de som die bij aankoop van een huis contant moet worden betaald. Mijn ervaring is namelijk dat de meeste stedelingen weinig spaarzin kunnen opbrengen. Het „eigen geld" is altijd opnieuw 't probleem. Door die lening kunnen ze gemakkelijker over de drempel heenstappen." Schrikbarend Maar ook de heer Vertelman erkent dat de woningprijzen, vooral de laatste drie jaar, schrikbarend zijn gestegen, snelIer

dan de inkomens van de kandidaat-kopers. Voor een woning die hij nu aanbiedt voor ongeveer ƒ 48.000 (kosten koper — dat wil zeggen zonder de overdrachtskosten, maar dat is een kwestie van hoogstens vijfhonderd of zeshonderd gulden), vroeg hij drie jaar geleden nog ƒ31.000. Er staat tegenover dat de rijkssteun is opgeklommen van zo'n ƒ 8000 tot ƒ 15.000. Aan die subsidie schrijft makelaar-bouwer Vertelman hec vooral toe dat zijn omzet dit jaar al is verdubbeld vergeleken met de overeenkomstige periode in 1970. Een geheel ander geluid laat de heer J. Nijenhuis, directeur van Bohan Bouwgemeenschap in Utrecht, horen. Deze onderneming, dochtermaatschappij van de Hollandse Beton Groep, bouwt en verkoopt jaarlijks vijf- tot zeshonderd eengezinswoningen, voornamelijk in de beide Hollanden, Utrecht en Gelderland. Voor een woning die twee jaar geleden ƒ 45.000 kostte, moet Bohan nu rond ƒ G5.000 vragen, vooral door de exorbitante stijging van de grondkosten die momenteel ongeveer twintig procent van de koooprijs uitmaken. Iemand, die zo'n woning wil kopen en over een eigen kapitaaltje van ƒ 5000 beschikt, moet een hypotheek sluiten van ƒ 60 000. De heer Nijenhuis rekent voor dat deze koper dan

jaarlijks een last krijgt te torsen van ƒ 5700 op annuïteitsbasis. Dat is dan wel de duurste hypotheekvorm, maar die heeft het voordeel, dat de lasten in de neginjaren na aankoop het best te dragen zijn. Het inkomen stijgt immers, terwijl het bedrag van rente en aflossing gedurende dertig jaar gelijk blijft. Kneep Maar bij een hypotheek van ƒ 60.000 wordt van de klant èen jaarlijks inkomen verlangd van ongeveer ƒ21.000, en daar zit hem de kneep. Een van de voorwaarden die minister Schut stelt aan kandidaten voor de renteloze lening is namelijk dat z'j in 1968 of 1969 een belastbaar inkomen moeten hebben genoten van maximaal ƒ 15.000. De heer Nijenhuis: „Ik zie niet in, hoe zo iemand in twee of drie jaar zijn inkomen zo ver kan opdrijven. Ook als we van een lagere koopprijs uitgaan, van zeg ƒ 55.000, dan moet hij vandaag nog altijd per jaar ruim ƒ 19.000 verdienen om voor die negentig procent financiering in aanmerking te komen. Alleen al om die reden verwacht ik niet dat het aanbod uit de Breedbandpot van enige betekenis is om het eigen woningbezit te bevorderen." Er is nog een hypotheekvorm die uiteindelijk voordeliger is, namelijk met lineaire aflossing

van 3'lt procent per jaar, maar aangezien dan juist in het eerste jaar de lasten het hoogst zijn — en de eisen aan het inkomen dienovereenkomstig — is iemand met een laag inkomen eigenlijk altijd aangewezen op de duurste hypotheek. Sommige bouwondernemingen, zoals het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten, hebben daarom speciale financieringsregelingen geïntroduceerd die uitgaan van een geleidelijke stijging van het inkomen en daaraan de jaarlijkse lasten aanpassen. Aan het sluiten van een hypotheek zijn kosten verbonden, die soms nogal oplopen. Bij een lening op een huis van ƒ 60 000 bijvoorbeeld zijn de kosten van de acte zo'n ƒ700. Er is verder ƒ 70 nodig voor het bemiddelend orgaan dat adviseert over de gemeentegarantie, de bank kan provisie rekenen van twee procent, kortom er komt al >;auw een bedrag van ƒ 1500 tot ƒ 2000 bovenop. • Verbleekt Tegen de achtergrond van al deze extals verbleekt het sommetje van ƒ 2400 al helema.il, en dan laten we de extra lasten die een koper door die — weliswaar renteloze — lening op zich laadt, nog maar buiten beschouwing. Vast staat dat een hypotheekbank die lasten in elk geval vel def!eliik in aanmerking zal nemen als men de financieringspanvraag in behandeling neemt.

De eigen woning: een ideaal dat ondanks een nieuwe „faciliteit" van de overheid, steeds verder weg komt te liggen.

'Mn onzer redacteuren p HAAG, 12 juni — Het aantal middenstanders dat j" n gs gerechtelijke weg verzet tegen de in hun ogen or wtante huurverhogingen, opgelegd door de eigenaren Un bedrijfspanden waarvan de huren onlangs werden > §even, neemt zeer snel toe. De civiele griffies van de "gerechten in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag n overstroomd met verzoekschriften aan de kantonr s om een redelijke huurprijs vast te stellen voor de e indieners gehuurde bedrijfspanden.

'Jk leiden, met name in steden, de onderhandelen huurders en verItcn aan ' le t indienen l verzoekschrift vooraf hst ® aan ' n 'et tot voor de k an ^ er s aanvaardbare ilt' ; oe groot het aantal len 'u *"j benadering te |óe 'fl moet intussen voor betriff grote steden tezazeker om en nabij I nd 1'ggen. ^'bijeenkomst ^erdamse griffie zag ■ de Week van 1 tot 7 juni ronteerd met een hont an 'Netschriften, als gele- u P r °testbijeenkomst * rJi.j j Uurc °rnité AmsterCi 'yw stand op 1 j" ni in snei • Da ama is de .n-.. groter geworden. uonaris van het kans d a( In de hoofdstad ont}.7!e e l r S1 " nu per dag tien ' erzoe kschriften bin. dar > normaal kunnen {j at °j Wer kt. Daar komt tn ei griffie te kampen ^ tf. M ?^ son eelsgebrek en l^nton- u r ook ni€t ge ~ : "§e r , ":. ec hters en plaatsva n 'j" 1 zodat de behansia„„ verzoekschriften 1 fia ert - Kvl» de grote klap Pn aldus de heer ^té TV rg' van het Heijj . °' e klap valt vol«Uit P ) . en 14 j uni eI1 1 schrift datum waarop m . ,£ n kunnen worden ld. ers aan het inaan iic i 111^ ha * n g aan toch altijd 'ti t 0 . ael 'ngen vooraf om En j Vereens temming te ? aarr nee gaan wel dat h- den Berg vertell^ J fd s t ari ^ de 250 depots in r'■ dp' door z 'j n c °mité v . modelformulieren Ijjjjj&ii. 20e kschrift de deur °°k hij de situatie

bij het kantongerecht zorgelijk vindt, is de mededeling dat hangende een beslissing van de kantonrechter geen huurverhoging mag worden doorgevoerd en een eventueel door de rechter opgelegde huurverhoging geen terugwerkende kracht kent, geruststellend. De middenstanders hebben daarmee de zekerheid dat hun belangen veilig gesteld zijn. Rotterdam Ook bij de griffies van de kantongerechten in Rotterdam en Den Haag begint de stroom op gang te komen. Rotterdam schatte het aantal op circa 150 tot 200. Den Haag op rond 150 en dit aantal neemt snel toe. In beide steden komen er nu al tientallen per dag binnen. Maar ook hier heeft men te kampen met gebrek aan personeel, zieken en mensen die met vakantie zijn, waardoor de behandeling stagneert. De heer Van den Berg verwacht dat in Rotterdam de indiening van verzoekschriften nog wel gestimuleerd zal worden. Donderdagavond is in Palace een bijeenkomst van middenstanders uit de havenstad gehouden waarvoor een overweldigende belangstelling bestond. In Den Haag zal, vermoedelijk volgende week, een protestbijeenkomst worden georganiseerd, die de acties tegen overmatige huurverhogingen ongetwijfeld zal stimuleren. In Utrecht blijkt de drang nog niet erg groot. De griffie van het kantongerecht daar had tot gisteren een dertigtal verzoekschriften binnengekregen. Daar komen er per dag twee of drie bij, een stroompje dat gemakkelijk binnen de oevers gehouden kan worden. Buiten Randstad Het Amsterdamse huurcomité gaat verder buiten de Randstad

activiteiten ontplooien, onder andere in Hilversum, waar gisteravond een protestvergadering is gehouden en wellicht ook in Tilburg, uit welke gemeente nogal wat reacties van middenstanders zijn binnengekomen. Kennemerland staat .eveneens op het lijstje omdat daar met name de horecasector heeft gereageerd. In die sector is duidelijk sprake van een groot aantal bedrijven in huurpanden. Buiten de Randstad en de grote steden doen zich betrekkelijk weinig problemen voor, omdat wat de kleinere gemeenten betreft daar 85 procent van de bedrijfspanden eigen bezit is. Vooral in die gemeenten leiden de besprekingen, in een gemoedelijke sfeer, meestal wel tot overeenstemming. In de grote steden, aldus de heer Van den Berg, liggen de zaken precies andersom. Daar wordt plm. 85 procent van de bedrijfspanden gehuurd. Daar spelen ook factoren als sanering, verbetering en dergelijke een rol in het vraagstuk mee en maken allerlei ingewikkelde wettelijke

bepalingen de zaak ook niet eenvoudiger. Brochure Van de grote middenstandsbonden heeft de Federatie van Ondernemersverbonden (christelijke en katholieke organisaties) volstaan met haar leden een voorlichtingsbrochure toe te sturen, waarin ook modelformulieren voor het indienen van een verzoekschrift zijn opgenomen. Het aantal verzoeken om advies is echter beperkt gebleven tot enkele tientallen. De federatie stelt zich op het standpunt dat het hier gaat om een particuliere aangelegenheid tussen huurder en verhuurder, waarin slechts de kantonrechter een bindende uitspraak kan doen. Een woordvoerder van het Koninklijk Verbond van Ondernemers (neutraal) verklaarde dat het verbond het minister Schut heel kwalijk heeft genomen dat er geen enkele . voorlichting van zijn ministerie over deze zaak is uitgegaan. Het argument dat het gaat om een kleine groep uit de maatschappij vond hij meer dan triest, omdat a, organisatiegraad juist in

midden- en kleinbedrijf zo gering is. Het verbond heeft de voorlichting daarop met beperkte middelen zelf ter hand genomen met radiopraatjes en brochures. Opmerkelijk is dat juist van de zijde van niet-georganiseerden een groot aantal reacties loskwam. ,.En nu staat de telefoon roodgloeiend", aldus onze zegsman. Hij keurde de voorlichting van de zijde van het Amsterdamse huurcomité in zoverre af, dat alleen geageerd wordt tegen de mogelijkheid van huurverhogingen en niet gewezen op de grote voordelen die de middenstanders in de omstreden wet geboden worden zoals een lange huurtermijn, een goede vergoeding bij sanering, enz. Geleidelijk Erkend moet worden dat veel middenstanders een belachelijk lage huur betalen. De verhoging moet dan ook geleidelijk gaan, maar kantonrechters zijn volgens de woordvoerder redelijke mensen, die ?eker tot een rechtvaardige uitspraak komen. Hij ziet de toekomst voor de middenstanders op dit gebied bepaald niet somber in.

Middenstanders uit de Amsterdamse binnenstad protesteren tegen de huns inziens exorbitante huurverhogingen, die hun huisbazen hun hebben gepresenteerd.

WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN W

TN het verslag en op de jaarvergadering van de Rijn-Schelde heeft het bestuur tamelijk optimistische geluiden laten horen. Maar de aftredende president van de raad van bestuur ir. v. d. Pols deelde ook mee dat volgens een betrouwbare prognose in de vijf jaren na 1975 de spoeling dunner zal worden. Er heeft steeds een „swing" in de scheepsbouw gezeten, die soms zeer sterk werd beïnvloed door buitengewone omstandigheden als oorlog, sluiting van het Suezkanaal, en dergelijke onvoorziene ' gebeurtenissen. De laatste decennia worden nationale beschermingsmaatregelen, die de concurrentievoorwaarden vertroebelen, schering en inslag. En dan is na de oorlog de opkomst van de Japanse scheepsbouw een zeer bijzondere factor geworden. De Europese scheepsbouwers hebben een „Association of West European Shipbuilders" (AWES) gevormd, de Japanse een „Shipbuilders Association of Japan" (SAJ). Zoals ter vergadering van Rijn-Schelde bleek, accepteert men hier thans langlopende contracten slechts met een verrekeningsclausule en niet meer tegen vaste prijzen. De AWES heeft de SAJ verzocht bij haar exportorders

eveneens op een escalatieclausule te staan, ter opvanging van stijgende arbeidsen materiaalkosten. Maar volgens een correspondentie uit Tokio in de Financial Times willen de Japanse scheepsbouwers hiervan niet weten. Wel schijnt het dat de SAJ een soort tussenvorm tracht te vinden. De voorzitter, Takao Nagata, wil wrijvingen met de

Europese werven in de toekomst voorkomen. De 'Japanse werven die de helft van de wereldnieuwbouw voor hun rekening nemen, hebben hun capaciteit de laatste jaren sterk uitgebreid; hun produktiviteit is in 7 jaar met 400 j pet. gestegen. Zij zijn, dank zij | de hausse, op het ogenblik voor i

3 jaar van orders voorzien. Enkele jaren geleden werkten zij ook met verlies, maar thans niet meer. Zij £ijn nu in staat contracten af te sluiten tegen 100 procent hogere vaste prijzen dan toen en met een aanbetaling van 30 procent of meer. Zij rekenen daarbij op een loonstijging van 15-17 pet. in de komende jaren tegen 20 pet. in 1970. Aldus Financial Times en The Economist. Kennelijk heeft de Japanse scheepsbouw zich thans op deze berekeningen van voldoende orders voorzien om de eerste 3 jaar op de basis van de hogere prijzen met winst te kunnen werken. Om daarna de conjunctuur maar af te wachten? De na de opkomst van de Japanse scheepsbouw ontstane internationale situatie op dit gebied lijkt zich te handhaven: pas wanneer de Japanse werven slechts nieuwbouworders voor een levering van 4 jaar of misschien langer kunnen aanvaarden, komen werven in andere landen aan de beurt, waarbij opdrachtgevers dan de escalatieclausule accepteren. Eerst bij een algemene malaise zullen de Japanse werven dan misschien tot overeenkomst bereid zijn. Tenzij een subsidiepolitiek toch weer voor bijzondere bescherming zorgt.

WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN W

A LLE regeringen beweren ' een anti-inflatiepoliek te volgen, zeggen althans inflatie als het grootste economische euvel te beschouwen. In de praktijk blijkt weinig van die politiek. Wanneer een regering, zoals die van Nixon in de aanvang, inderdaad poogt de inflatie te lijf te gaan ontstaan zoveel moeilijkheden op allerlei terrein, dat die politiek spoedig wordt verlaten. In november 1970 publiceerde de OESO in Parijs een rapport van de secretarisgeneraal over inflatie dat vóór de verschijning gecorrigeerd moest worden, omdat het zou suggereren een zekere werkloosheid te aanvaarden om aan de inflatie een halt toe te roepen. Thans heeft de Werkgroep 4 van het OESOcomité voor economische politiek een rapport over inflatie > wereldkundig gemaakt. Men constateert, dat in landen waar de regering voornemens is in te grijpen, het bedrijfsleven tracht zelf een overeenkomst te treffen in die richting. (Niet steeds met succes of met voor de overheid aanvaardbaar resultaat overigens). Prijs- en looncontrole lijkt de Werkgroep slechts een tijdelijk soelaas te brengen. Zo moet bestedingsbeperking ook van tijdelijke aard zijn. De Werkgroep, bestaande uit ambtenaren van de 22 aangesloten

landen, i is verdeeld over de vraag of men een zekere werkloosheid moet accepteren of niet. Wanneer men aanvaardt, dat er „cost-push"-inflatie is door economisch te grote loonstijgingen, dan kan men als remedie daartegen slechts een evenwicht op de arbeidsmarkt als noodzakelijk stellen. Het rapport is op dit tere punt zeer terughoudend. Ongetwijfeld na de ervaringen met een paragraaf in het t rapport van november vorig jaar. Men moet zich dan evenwel afvragen of het rapport de

inflatie niet te veel wil bestrijden in de symptomen: prijsstijging en overbesteding. Een prijs- en inkomenspolitiek is een dergelijk cureren aan het symptoom. Of het nu de wisselkoers is, die men wil manipuleren dan wel de prijzen en inkomens, bij een „fundamentele onevenwichtigheid", zoals wij die thans in de rr.eeste landen kunnen

constateren, blijft het lapwerk. Een evenwichtsherstel bereikt men slechts wanneer de markten naar beide zijden — de vraag- en de aanbod kant — een zekere reserve kennen, of het nu gaat om hui,zen, arbeidskracht dan wel een ander artikel. De sociale gevolgen dient men op adequate wijze op te vangen. Ook bij een prijs- en inkomenspolitiek ontstaan sociaal ongewenste gevolgen, die dan weer door nieuwe overheidsmaatregelen moeten worden opgevangen. Het rapport komt tot de teleurstellende conclusie dat een prijs- en inkomenspolitiek niet te perfectionistisch moet zijn of te snel resultaten moet pogen te bereiken, omdat sociale en politieke factoren zó sterk zijn, dat de politiek niet werkt, wanneer zij gegrond is op een te gedetailleerd of rigoreus uitgewerkt schema van economische principes. Succes hangt veel meer af van het vormen van een zekere traditie van raadpleging en samenwerking, aldus het verslag. Wij hebben in Nederland na de oorlog zulk een traditie trachten aan te kweken, maar helaas dreigt die de laatste jaren in de hernieuwde sociale strijd ten onder te gaan. Als dit niet al gebeurd is.

AMSTERDAM, 12 juni — Homburg in Cuyk zal op korte termijn overgaan tot de uitgifte van een converteerbare obligatielening van ƒ 22,73 min. nominaal, met recht van voorkeur voor de houders van de nu uitstaande aandelen b. De lening zal gebruikt worden ter .aanvul-* ling van de benodigde financieringsmiddelen op lange termijn. Het prospectus zal binnenkort verschijnen, aldus Hombura (ANP)

WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN W

f)E houding van de Duitse Bundesbank tegenover de dollarkoers is verre van duidelijk. Twee weken geleden luidde, het dat de bank op speciaal verzoek van minister Schiller, gesteund door «Je Bondskanselier, de dollarkoers zou regelen, d.w.z. dollars zou gaan verkopen. Sindsdien is de bank wel zo nu en dan aan de markt geweest, maar aarzelend. Het lijkt wel of de animo om de dollarkoers te drukken niet groot is. Schiller wil het als middel de conjunctuur af te remmen. Maar de Bundesbank, die een grote mate van autonomie bezit, voelt er weinig voor haar plicht — het streven naar stabilisatie van het prijsniveau — op zo'n manier dienstbaar te makén aan de conjunctuurpolitiek. Het was immers de bedoeling, dat de dollarkoers op de vrije markt zijn koers zou vinden. Op 2 juni heeft de Bank twintig miljoen dollar verkocht, drie

kwart pfennig beneden de marktprijs. De dag daarop werd 100 millioen dollar verkocht tegen een belangrijk lagere koers: DM 3,5275 tegen DM 3,5675 de dag tevoren. De volgende dag gaf de bank 50 - 100 millioen

dollar af tegen DM 3,5240, maar de markt toont weinig neiging dollars te kopen; men verwacht dat de bank toch geleidelijk de dollarnotering zal drukken tot ca DM 3,50. De positie van de Bundesbank

is niet eenvoudig. Er lopen veel Eurodollarleningen van Duitse óndernemingen; deze kredieten vervallen in de eerstkomende tijd, wat tot vraag naar dollars zal leiden, ofwel tot afneming van bij de bank daartegen lopende termijncontracten in dollars. Maar zeker is men hiervan niet. De binnenlandse kredietpolitiek blijft op restrictie gericht. De Euro-markt rentetarieven, die twee weken geleden waren opgelopen tot boven de 7 pet. zijn weer dalend. De Euromarkt blijft daardoor goedkoper dan de binnenlandse kredietmarkt. Bij dollarverkoop door de bank vermindert de binnenlandse liquiditeit, waardoor de neiging op de Euro-geldmarkt te lenen kan worden gestimuleerd. Het is derhalve een vrij gecompliceerde situatie waarin de Bank moet opereren. Waarschijnlijk gecompliceerder dan Schiller dacht.

WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN WEEK TOT WEEK VAN W

LIET wil nog niet erg in Wall Street. De koersstijging zet niet door en de befaamde Dow Jones index blijft dichter bij de 900 dan bij de 1000 waarop velen hadden gehoopt. De zaak is, dat het economisch herstel, dat ca. een half jaar geleden intrad, niet doorzet. De conjunctuur blijft aarzelend, en de werkloosheid is opgelopen tot 6,2 pet. van het totaal der werkenden. De inflatie toont wel niet zoals het vorig jaar, een gestadige toeneming maar dit komt misschien in hoofdzaak door de vermindering van de consumptieve bestedingen. Die teruggang is vooral te merken in bepaalde gebieden, als Californië, de belangrijkste staat, waar zwaar getroffen bedrijven zetelen (Lockheed, Boeing e.d.) en waar de werkloosheid tot boven de tien procent is gestegen. De industriële produktie is de afgelopen 5 maanden met 2,9

pet. gestegen. Vergelijkt men hiermee het herstel der industriële produktie na vorige recente depressies, dan is het resultaat pover: In 1954/'55 bedroeg het in 5 maanden 6,4 pet. in 1961 7,6 pet. in 1958 9,6 pet. De werkloosheid was in vroegere depressieperioden

niet meer dan 3-4 pet. Een der voornaamste stimulansen voor een conjunctuurverbetering was ruim een half jaar geleden de rentedaling, ingezet door een wijziging van het beleid

van de Federale Reserve. Deze is er echter niet in geslaagd de rente, zowel de geldrente als de kapitaalrente, blijvend op een lager peil te brengen. Zoals bekend, is zowel op de New Yorkse geldmarkt als op de kapitaalmarkt de rentevoet weer stijgend. De stimulans van lagere rente is feitelijk slechts voelbaar geweest bij de woningbouw, die in de eerste helft van dit jaar met ca. 75 pet. toenam. De stagnerende consumptie is ook oorzaak, dat de industrie (die gemiddeld op 75 pet. capaciteit werkt) weinig investeringslust toont: volgens officiële statistieken zijn investeringen (in geld) dit jaar slechts met 2,7 pet. toegenomen, het laagste percentage in tjen jaar. Wat zal, de regering-Nixon nu voor politiek volgen? Belasting verlaging of een grotere uitgavenpolitiek?