NRC Handelsblad

SIHI MATERS BEVERWIJK; pompen van grootformaat

— Aan ir. J. Vlieger is op zijn verzoek met ingang van 1 februari 1976 eervol ontslag verleend als directeur bij het departement van landbouw en visserij.

p .tt ia. 6 dec. — De beheerders van het Suezkanaal mie, in 1976 de verkeersbewegingen aanzienlijk ^fenenïen en daarmee de inkomsten. Het optimisme nt ° n overtuigd dat ondanks de weinig stabiele we^kanaalbeheerders is te verklaren uit de geregelde " e . a van het aantal schepen dat van de „binnenweg" ^"Middellandse Zee en de Indische Oceaan gebruik

^tankers kunnen geTdiepgang met door het fcden geleden heropende pa maar andere schepen — vrachtvaarders hebben de de tankers ïngenohe t laatste jaar dat Efcmaal volledig open itond het verkeer nog Mekwart uit tankers. •"an de kanaalbeheerders, 1 Sultan, voorspelt dat ia l zo 'n vijftig schepen zal kunnen verwerken, ° der dan het gemiddelde

Sultan zei dat exportbedrijven optimistischer over het kanaal zijn geworden nu de oorlogskansen zijn verdwenen door het Sinaï-akkoord met Israël. Behalve Russische oorlogsschepen zijn er ook buitenlandse passagiersschepen die het Suezkanaal kiezen. Nu zijn enkele cruise-tochten van de Holland Amerika Lijn en de HapagLloyd voor volgend jaar geprojecteerd via het heropende kanaal. Doordat het kanaal veel contant geld opbrengt zijn de mogelijkheden om geld te lenen voor de kanaalmaatschappij veel groter geworden. Zo heeft de Egyptische Chase National Bank onlangs een lening van vijftig miljoen dollars aangeboden. De kanaalautoriteiten proberen nu ook geld te lenen bij olieproducerende Arabische landen teneinde op korte termijn het kanaal te kunnen verbreden en uitdiepen. Wanneer de gereedliggende plannen tegen 1980 zullen zijn uitgevoerd zal het kanaal schepen kunnen hebben tot zo'n 150.000 ton in plaats van de 60.000 ton die nu als maximum gelden. In de periode 5 juni tot 5 december zijn 4800 schepen door het kanaal gevaren. Het gemiddelde aantal doorvaaten steeg pan elf per dag in de maand juni tot 32,2 in november. Dinsdag jl. verwerkte het kanaal het recordaantqal van 42 schepen. (AP).

M, 6 dec. — Verjezit van aandelen VerUitgeversbedri j ven keert over 1975 een onHerd interimdividend uit 140 per preferent aandeel Kuninaal ƒ20 en van ƒ2 per ia aandeel van nominaal t name de onderbezetting [drukkerijen in het voor de io belangrijke vierde wal oefent een verdere na6 e invloed uit op de resul[ zodat thans verwacht Itdat de winst over 1975 zal «blijven bij die over 1974 winst: ƒ20 min.), zo heeft naatschappij meegedeeld.

HAAG, 6 dec. — Vermageren is sedert de honger is land definitief moest wijken voor de welvaart, op tte tijd onderwerp van gesprek, telkens als er weer een middel op de markt ,komt, dat gouden bergen beof als er weer een nieuw diëet de ronde doet.

•lle middelen en alle sy»valt wel iets af te dingen, nen dan ook regelrrfatig (huwende geluiden, meest sdische hoek, tegen prepadie weliswaar uitwerking ® hebben maar die schanevenwerkingen blijken «en. wk de onschuldiger lijken' n ~~ wie hoort er af en jjj v 'an het puntendieét, de Mur, dan wel het waterMt vetdieet of het koolhy™ eet — kunnen bezwaren J' 1 Wa nt eenzijdigheid in *r In ? kan betekenen dat waaiti tekorten krijgt die Te Juncties verstoren. , naken we ons daar niet om, want het lukt ,, me nsen erg lang zo'n J te houden. De mens ' Eenmaal gemakkelijk tei °ude gewoonte, hoe »•„' 16 °°k is, en de schade dieet blijft dan ook be^ F- Wilmink, vice-voorbestuur van het ~*®gsbureau voor de J*J°erde dit onderwerp aan in zijn lezing ter D van de uitreiking s Pnjs voor de voeding t»r 41? 16 ' name van leer ^■"crrn een koolvoedselpakket, m,,„. 'I s ' e lde dat het bij «ture nc t georuik de gefiH I, S^uruiK gfcn benadelen. fc rir m ac tem echter L, ■ Wilmink ook de let ?« rs ' Het fe " dat zij lii willen komen, l| <, ' e it dat zij meer C , /^taan, vond hij ÏJ- V ot scepsis ten aankrtnijn resultaten °P de hot i ? d ® r ^ aa ® Wo °nten en geI »oom S niet geheel aan ru Zovt -' e ^ ruchtbaar-' lire n t rge 'ijke vermage°P 2'r, geven - aldus Wil®er s Jwnst zou men de Civisme" w |j zen niet is uitgeeen duidelijk ® an °rengen tussen l oprr u et Atkins-dieet over de dieet i H ?sbr Uikpn de WeightwatS; men,' 1 ' s het beste H ' c v kan voorstelV n Ui*

dit onder supervisie van prof. dr. C. den Hartog, die onlangs afscheid nam als voorzitter van de Voedingsraad, tegenwoordig doet dat prof. dr. J. G. A. J. Hautvast, hoogleraar in de voeding en voedselbereiding te Wageningen. Hij zegt: „Regelmatig komen alle medische consultants van de Weightwatchers bij eikaar om het dieet te toetsen." Hij vindt de kritische opmerkingen van dr. Wilmink niet geheel têr zake. „We willen natuurlijk allemaal graag weten, hoe het effect op de lange duur is, rnaar zo'n onderzoek is geen kleinigheid. In ons land zijn we te kort bezig, al zijn we wel bezig gegevens van de eerste 26 weken van de Nederlandse' Weightwatchers vast te leggen." ..In Amerika zijn er een paar miljoen, waarvan ze de gegevens proberen te rangschikken naar leeftijd, gewicht, lengte e.d. Als men dat op de computer kan zetten krijgt men een inzicht. Het probleem is, dat als men na enige tijd klaar is met zijn kuur, zijn streefgewicht heeft bereikt dat de motivatie om geregeld terug te komen minder groot is geworden. Een inzicht krijgen hoe het met de mensen gaat die al jaren niet meer terugkomen zou men alleen aan de hand van een steekproef kunnen doen." Succes Tot nog toe heeft het systeem van de Weightwatchers, die in clubverband hun gewicht controleren en het dieet bestuderen, ongetwijfeld het meeste succes, al zijn er dan geen cijfers. De opmerking dat men dé deelnemers moef waarschuwen tegen mogelijk „recidivisme" is overbodig: degenen die aan dit systeem meedoen ondervinden dagelijks dat het gevaar van recidivisme op de loer ligt: z'j vermageren met vallen Vn met opstaan, langzaam proberend hun voedingspatroon te veranderen, hun verzadigingspeil te verlagen, hun voedselpakket evenwichtiger te maken. Daarbij hangt veel af van'hun motivatie, waartoe de club zeker bijdraagt, maar die ook na de kuur, als men praktisch weer aan zijn lot is overgelaten moet blijven bestaan. Bij velen zal dit lukken, bij anderen niet. Er zijn lal van psychologische situaties denkbaar waartegen de beste voornemens niet bestand zijn. Het probleem van de overvoeding in ons land is groot; er is enige jaren geleden een rapport aan de overheid aangeboden, opgesteld door een commissie van de Voedingsraad, onder voorzitterschap van mevrouw dr. ir. Th. van Schaik. Het is slechts 60 pagina's dik, maar het departement heeft er (nog) niets mee gedaan.

Aan spectaculaire informatie (de vrouw op deze foto's is volgens een affiche van de Weight Controllers liefst tachtig kilo afgevallen) is geen gebrek. Volgens dr. Wilmink blijven echter objectieve wetenschappelijke gegevens achterwege.

Bij Ideeboek in Amsterdam is verschenen Tijdsbeeld op vier wielen een initiatief van Renault Nederland. Uit de ondertitel — Driekwart eeuw weerspiegeld in de auto — blijkt al dat het niet gaat om het zoveelste boek over de ontwikkelingsgeschiedenis van de auto, maar veel meer over de wijze waarop mens en maatschappij zijn beïnvloed door het 'voiture' met als boeiende facetten: mode, sport, kunst, vrije tijd. Een verrukkelijk boek — rijk geïllustreerd — waarin auteurs en vormgevers (Ton de Joode, Emile Fallaux Dick Schaap) lèuk feitenmateriaal aaneenrijgen. De wereld telt nu zo'n 280 miljoen auto's en er komen er elk jaar meer bij (ongeveer 6 procent). In de Verenigde Staten gaat 81 procent van de werknemers met de wagen naar het bedrijf terwijl huisvrouwen er gemiddeld 150 km verrijden voor het doen van boodschappen. De wereld telt nu zo'n 280 miljoen auto's en er komen er elk jaar meer bij (ongeveer 6 procent). In de Verenigde Staten gaat 81 procent van de werknemers met de wagen naar het bedrijf terwijl huisvrouwen er gemiddeld 150 km verrijden voor het doen van boodschappen. Het boek concludeert dat de auto penvoudig niet meer weg te denken is uit onze volkshuishouding. „Welke sector van de economie heeft niet de invloed van de auto ondergaan? De stichting van grote zelfbedieningsmarkten werd erdoor mogelijk, schuchtere motels luidden de tijd in van hypermoderne pleisterplaatsen en vrijwel een onbeperkt gebied van recreatiemogelijkheden werd erdoor ontsloten. Overal worden zaken gedaan via de auto. In frivole vorm gebeurt dat zelfs door de bermprostitutie. ,,De grootste betekenis van

de auto voor de sport ligt in het vlak van de verplaatsbaarheid. De.voetbalcompeatie bijvoorbeeld zou onmogelijk zijn als spelers en supporters niet beschikten over gemotoriseerd vervoer." Bladerend in Tijdsbeeld op vier wielen, stuit men op allerlei anecdotes en wetenswaardigheden over de eerste automobilist in ons land, fotograaf Adolphe Zimmermans, die 19 mei 1896 van Arnhem naar Utrecht reed; d? eerste vrouwelijke chauffeur in Nederland, mejuffrouw M. S.

Houffelaar en het meisje Mercédès Jeljinik dat in 1903 haar naam gaf aan, de eerste Mercedes. Een typisch tijdsbeeld: De Britse coureur Lorraine Borrow meende stijlvol te handelen toen hij bij zijn inschrijving voor de wedstrijd ParijsMadrid in 1903 als beroep opgaf 'gentleman'. Dat bracht zijn familie in précaire omstandigheden; hij verongeluk- ■ te en de verzekeringsmaatschappij weigerde oók maar één cent te betalen omdat hij volgens zijn eigen opgave geen

coureur van zijn vak was. Gelukkig voor zijn nabestaanden besliste de rechter dat autoracen moest worden beschouwd als 'een normale bezigheid voor een gentleman'. Humor te over in stickers uit onze dagen als: „Niet toeteren, .'chauffeur slaapt" en "Rijdt veilig. Neem de pil". Het boek dat ƒ15.60 kost is verkrijgbaar bij Renault Nederland in Amsterdam en de Renauit-dealers. Volgend jaar verschijnt een handelseditie. (dH)

Door onze redacteur W. van Campen

BRUSSEL, 6 dec. — De dokter van Levi's was weer even in Europa. De man, die in amper een jaar tijds het bijna ineengestorte Europese rijk van het Amerikaanse spijkerbroekenconcern Levi Strauss weer op poten zette, is alweer op de terugweg naar zijn hoofdkwartier in San Francisco. Robert T. Grohman heeft zijn zoveelste bliksembezoek aan ons werelddeel benut om de laatste hand te leggen aan een ingrijpende reorganisatie van de Westeuropese Levibednjven en om de American Business Club in Parijs te vertelen hoe hij het aKemaal aangepakt heeft. Want Robert Grohman wordt niet gekweld door een overmatige bescheidenheid waar het zijn zakelijke successen betreft. Een vriendelijk ogende man in onberispelijk pak, klein van stuk en met dun wordend, grijzend haar, maar ook een man van snelle beslissingen, harde ingrepen en een ongelooflijk uithoudingsvermogen. Het was vooral om deze laatste eigenschappen dat de voormalige alleenheersers van Levi's, de gebroeders Walter en Peter Haas, Grohman naast zich op de topdirectiestoel zetten. Daarvóór had hij ettelijke topfuncties vervuld in de Amerikaanse textiel. Begin vorig jaar kreeg hij bij Levi Strauss het roer van het hele buitenamerikaanse gebeuren in handen met als eerste taak he-t weer gezond maken van de vrijwel stukgelopen activiteiten in West-Europa. Kamp Grohman noemt -een ongeremde groei de hoofdoorzaak van de ramp. die zich in 1972 begon af te tekenen en die Levi's in 1973 op een verlies van twaalf miljoen dollar in Europa kwam te staan. „Sinds Levi Strauss in 1965 stelselmatig ook buiten de VS activiteiten begon te ontplooien, werd zij vooral in WestEuropa geconfronteerd met een stormachtig groeiende vraag naar spijkerbroeken. Die groei was sterker dan de onderneming aankon: in nog geen tien jaar tijds kwamen de Westeuropese verkopen van praktisch nul op zo'n 150 miljoen dollar terecht. „Desondanks konden we lang niet genoeg leveren om de honger naar spijkerbroeken te stillen. In die situatie maakten we de fout te gaan rennen waar we gewoon hadden moeten lopen. We wilden teveel tegelijk: nieuwe markten aanboren met een ^ sterke

uitbreiding van ons aanbod in hypermodieuze artikelen en zoveel mogelijk nieuwe klanten aantrekken." Door de snelle groei verloren de mensen van Levi's in Europa de greep op de aanvoer, op het assortiment, op de voorraden, op de kwaliteit, op de uitgaven,

kortom op het hele bedrijisgebeuren. Mede door de lange aanvoerlijnen vanuit het Verre Oosten, waar een flink deel van de produkten vandaan moest komen, gingen de voorraden zich enorm ophopen en verloren de klanten hun vertrouwen in het bedrijf. Teugels Grohman: „Het was een dramatische situatie, die resulteerde

in ernstige verliezen, de eerste rode cijfers in de geschiedenis van, Levi Strauss. Op- dat moment wferd ik als een soort dokter binnengehaald. Ik begon meteen met het opnieuw opzetten van onze gehavende Europese organisatie, omdat we de teugels zo snel mogelijk weer in handen

moesten zien te krijgen. „Het produktenpakket werd drastisch gestroomlijnd. We gingen weer helemaal terug naar de aloude spijkerbroek, die oprichter Levi Strauss 125,jaar geleden in Californië introduceerde en waarin we nog steeds de grootste producent ter wereld zijn. Het groeitempo van de verkopen werd teruggedraaid, ons klantenbestand werd uitgedund en de onverkoopbare voorraden

werden zq snel mogelijk geloosd." De lange aanvoerlijnen werden verkort: Levi's betrekt nu weer praktisch alles wat ze in West-Europa verkoopt van de eigen Britse, Ffanse en Belgische fabrieken. Vanuit San Francisco werd een legertje accountants en managers naar Europa gestuurd om ook de uit de hand gelopen financiën weer onder controle te krijgen. Het resultaat van alle maatregelen liet niet lang op zich " wachten. Nog in hetzelfde jaar konden de verliezen tot staan worden gebracht en dit jaar .kan, er weer winst naar de Ameri- i kaanse moedermaatschappij., worden overgemaakt. Grohman: „Al is daar nergensï ter wereld nog enig teken van te" bespeuren, toch moeten wij ons v uit pure zelfverdediging erop instellen dat de jeansrevolutie op* een gegeven moment uitgewoed ' zal zijn. In de VS zijn we al'langer bezig met een beleid datj gericht is op spreiding van ons artikelenpakket. In Europa beginnen we na de ramp van 1973 ? en de grote stap terug weer voorzichtig met sport- en vrijetijdskleding." Intussen wordt er ook gewerkt aan een verdere internationale uitbreiding van Levi's activiteiten. „Onze concernomzet, die dit. jaar boven de miljard dollar zal komen, wordt nu al voor een derde buiten de VS behaald in 50 landen. In nog zeker twaalf andere landen zijn we aan het onderzoeken of we daar ook in zullen stappen." ~ Zelfverdediging Grohman is ook bezig zijn voelhoorns naar Oost-Europa uit te steken. Er zijn vergevorderde plannen om al volgend jaar op • grote schaal te beginnen met de verkoop van Amerikaanse spijkerbroeken in de Sowjetunie en andere Oosteuropese landen. Met de autoriteiten in die landen wordt onderhandeld over de lokale (licentie)produktie van Levi-spijkerbroeken. Het zou een nieuwe doorbraak betekenen voor weer een typisch Amerikaans produkt in de communistische wereld, nadat Coca Cola daar al eerder vaste voet kreeg. De weerstanden die- de spijkerbroek — als symbool van de Amerikaanse levensstijl — in het Oostblok te overwinnen had, was zo mogelijk nog groter. Niet voor niets stonden, westerse. sp4jftëïrtPSi3Éf!lL.tfi'.' 1970 ■ in de DDR nog op de zwarte lijst.

Uw redacteur, de heer Rouw, meent blijkens zijn artikel van 12 november, dat veel mensen duidelijk boos zijn op de beunhaas. Dat men geen speciale dieren\ riend behoeft te zijn om de dusgenoemde snelvoeter vooralsnog te helpen voortleven moge blijken uit mijn navolgende ervaringen. Begin september 197.4 telefoneerde ik met een loodgietersbedrijf, akkoord te gaan met zijn prijsopgaaf voor het opnieuw bekleden van een dakkapel, behorend bij mijn woonhuis. Mij verd toegezegd dat het karweitje binnen twee weken zou worden uitgevoerd. Na het verstrijken van deze termijn informeerde ik maandelijks in de meest timide bewoordingen om te vernemen wanneer er gelegenheid zou zijn met het werk te beginnen. Na elk telefoongesprek was ik er opnieuw redelijk van overtuigd „in de loop van de volgende week" aan de beurt te zijn. Eind maart 1975 meende ik toch rie loodgietersbaas wat zakelijker tegemoet te moeten treden, met voorzichtige verwijzing naar zijn ingebreke blijven. Vanzelfsprekend kwam weer het aloude ijzer op de proppen, dat door niemand ooit met handen noch voeten zal kunnen worden gebroken. Mijn voorstel tot annulering van de order werd dan ook met uitgesproken gretigheid en opluchting aanvaard. Onder mijn dakkapel blijven intussen emmers en teilen paraat! Begin september 1975 vroeg ik de eigenaar van een bouwbedrijf dat zich blijkens reclame en registratie speciaal toelegt op herstel en verbouwing van bestaande panden, te willen komen kijken naar een schuur in mijn achtertuin, waarvan het pannendak op meerdere plaatsen lekkage vertoont. De opgeruimde toon. waarop mij werd verzekerd „dezer dagen" zijn bezoek met advies en prijsopgaaf te kimnen verwachten deed mij aanvankelijk veronderstellen met een correct zakenman te doen te hebben. Tevergeefs Wachtte ik echter ruim een maand alvorens een soortgelijk bedrijf — gevestigd op slechts'enkele honderden meters afstand van mijn woning — met dezelfde vraag te benaderen. Met de gedachte dat cK eerstkome" een eerstmaley ?o.u' zijn, was ik al "iet te vee' onde"* de indruk van het enthousiasme waarmee mii w-d "pgesri. d»t, niet deze, maar beslist de volgende week directe a,andacht aan mijn aanvraag kon worden besteed. Zeker zou ik daarop kunnen rekenen en trouwens,

wc komen toch immers dagelijks langs Uw huis en alles zó vlakbij, nee, dat komt best voor elkaar! Veel interesse werd bovendien door beide bouwbedrijven getoond voor mijn bevestiging van hun vraag of het desbetreffend object mij in eigendom toebehoort. Ondanks de door deze ondernemers gedane toezeggingen mocht ik van beiden tot heden taal noch teken vernemen! Een ander, doch naar mijn mening minstens even bizar verschijnsel is de van regeringswege in 1975 aan een.groep personen toegekende éénmalige onderhouds-subsidie. Het bevreemdt mij dat hierbij, mede gezien het regime waaronder de regeling tot stand kwam, geen rekening werd gehouden met onder meer minder draagkracht-ge huiseigenaren (met studerende kinderen, vervroegd gepensioneerden e.d.) die uit dien hoofde extra moeite hebben met de inflatoir stijgende onderhoudslasten. Een bevriend schilderspatroon noemde het een kostelijke grap dat het zelf opknappen van zijn woonhuis, jarenlang uit gemakzucht versloft, thans grotendeels door het rijk wordt betaald! Dergelijke ervaringen zijn ongetwijfeld even zoveel aansporingen voor de particulier om te zoeken naar andere wegen om op vlugge en betaalbare wijze tot hot allernoodzakelijkste onderhoud van de eigen woning te kunnen komen. Tegen ongewenste beunhazerij en voor verruiming van de werkgelegenheid zal naar mijn mening de beste maatregel een fiscale - moeten zijn, nl. het (weer) aftrekbaar stellen voor de inkomstenbelasting en tevens Voor de BTW van deze categorie van onderhoudskosten. De fiscus ikan te allen tiide bewijsstukken novraeen. zodat men vel ve-nlicht is zich t"t °en bpdriif venr^pn za \ Pen rierseli.ikp r^aptyelp p")i denstandswijken aan waarde Hoer w'rinen. in t°g"nsfellirg to' ce thans overal waarneembare peleide'Hke aftakeling van veel particulier woningbezit. G. A. LUB R;tterdam

— P. A. D. H. Diepenhorst uit Epe, werkzaam bij de provinciale planologische dienst van Overijssel, is met ingang van 16 december 1975 benoemd tot burgemeester van Domburg.