Bredasche courant

Een eenigszins somber bericht komt uit de hootdstad. De Regeeringsbode meldt, dat in het Schüsselbarger stadsgedeelte 6000 met revolvers, geweren, messen en bijlen gewapende arbeiders, van wie 300 de zoogenaamde arbeiders-weer vormen, in groepen van 10 door de straten loopen, naar zij zeggen om de vreedzame bevolking te verdedigen, in waarheid echter om de revolutionairen tegen politie en militairen te beschermen. De mogelijkheid van straatgevechten wordt door zoo’n optreden natuurlijk wijd geopend. De onveiligheid op straat is reeds oorzaak geweest van esn onaangenaam internationaal incident. De heer Bliss, secretaris van de legatie der Vereenigde Staten, ’s avonds om tien uur naar huis loopende, werd plotseling door twee kerels aangevallen, die hem met de vuisten in het gezicht sloegen, op den grond wierpen en ernstig mishandelden. De menigte, die op het geschreeuw kwam aanloopen, riep, in plaats van den heer Bliss te helpen »weg met de aristocraten’’. Eenige politieagenten trachtten de aanval Iers te brengen naar het dichtstbij gelegen politie bureau doch de menigte maakte de arrestatie ónmogelijk. De secretaris heeft een klacht ingeliend bij de rechtelijke macht, terwijl het gezantschap protesteerde bij het ministerie van buitenlandsche zaken. Op het platteland, aldus lezen wij in een particuliere correspondentie van de Voss. Ztg. heerscht volslagen anarchie. Allerwegen hebben in de open lucht vergaderingen plaats van honderden boeren, die een revolutionair karakter dragen. Tot nu toe zijn enkele door troepen uiteengejaagd. Op deze vergaderingen worden verhandelingen gehouden over de Fransche revolutie en na een historische inleiding wordt dan overgegaan tot de praktijk. Besloten wordt tot afzetting van de gemeentebesturen en den ambtenaren wordt het werken gevaarlijk gemaakt door dreigementen. Geen betalingen mogen gedaan worden, van welken aard ook, voor het algemeeoe, directe en geheime kiesrecht is ingevoerd. De bosschen worden eenvoudig weg voor gerheente-eigendom verklaard. Zelfs zijn de boeren reeds overgegaan tot het houthakken in de wouden. De gouverneur-generaal van Koerland heeft bevel gegeven op deze stroopers te schieten.

In de plaats van de afgezette gemeentebebesturen worden nieuwe gekozen, die natuurlijk de wenschen der boeren opvolgen. De gisteren ingekomen Russische berichten verschillen van de vroegere meer in graad van ernst, dan in aard. In Sebastopol zijn de muiters nog volkomen meester van de positie daar de regeering, uit vrees voor uitbreiding van het oproer tegen de muiters alleen overreding durft te gebruiken. In Petersburg zijn 70 000 werklieden uitgesloten , in verband met de staking voor den achturendag. Volgens den correspondent van de Daily Telegraph wordt een nieuwe algemeene staking door den raad der werkmansafgevaardigden en door den Bond der Bonden overwogen. De correspondenten van de Times en Daily Telegraph melden heden het ernstige nieuws, dat post- en telegraaf-beambten staken wegens het verbod tot vorming van een bond. De gemalin van grootvorst Wladimir is naar Parijs vertrokken. Ook Trepof doch deze op een wenk van hoogerhand (Witte?) zal een reisje buitenlands gaan maken , evenals Pobjedono^zef. Tegen Gapon is een bevel tot inhechtenisneming uitgevaardigd. Men zoekt hem in de Russische hoofdstad.

Voor een stampvolle Kamer kwame-n gisteren te Brussel weder de Antwerpiohe vestingplanneu aan de orde. Men verwachtte, dat het kabinet-De Smet over de motie-Beernaert zou vallen De Smet was eergister-avond bij den Koning ontboden en daar de minister vervolgens den afgevaardigde voor Turnhout, baron de Broqueville ontving, die als a s. minister wordt genoemd, concludeerde men, dat De Smet ree is over nieuwe leden van het kabinet onderhandelde. Edoch, de opponeerende leden der rechterzijde vergaderden gisteren-ochtend over de motie Beernaert. Men was algemeen van gevoelen dat deze te ver ging, door een verzending naar een commissie te vragen, niet alleen van de veiligheidsornheining maar ook van twee Scheldeforten en het zuidoostelijk gedeelte der vooruitgeschoven omheining. Een voorstel-Rusette werd aangenomen, dat de rechtsche oppos.tie zaleischen, dat geen gelden zullen worden besteed aan werken, die de tweede verdedigingslijn uitmaken, met uitzondering van de voltooiing van de forten 1 tot 8, alvorens een nieuwe wet de werken zal hebben bepaald, die deze tweede verdedigingslinie zullen uitmaken. Beernaert woonde deze vergadering niet bij, zoodat men in spanning was, wat zou geschieden. Generaal Cousebant, de minister van oorlog, begon met zijn rede voort te zetten tegen Beernaerts voorstel. Hij wees erop, dat nooit een ontwerp beter bestudeerd werd dan dat der verdediging van Antwerpen, waarmede reeds vijftien jaar de specialiteiten zich bezig houden. Wat hem in de redevoering van Beernaert verbaasd had, was dat deze, na verklaard te hebben dat het ontwerp niet voldoende be studeerd was, zich bereid verklaarde de credieten voor de artillerie toe te staan, terwijl de commissie, met de studie dezer quaestie belast, eerst sedert den vorigen dag haar mee 1 O rr U.i,] inrvA/lmn/1

Een verstoring van de orde door den afgevaardigde Hymans deed eindelijk de ontspanning komen. Toen deze interrumpeerde dat het eigenlijk onuitstaanbaar was dat men beraadslaagde zonder te weten of de motie-Beernaert nog bestond of niet bestond, verklaarde Beernaert zijn motie in te trekken. Daarop werden de debatten met kalmer gemoed voortgezet; het ministerie was, althans voor dien dag, gered. De Duitsche Rijksdag heeft een memorie ontvangen van het Pruisische ministerie van Landbouw, waarin de resultaten van het onderzoek inzake de dunrte vttn liet vleeach in dit jaar zijn neergelegd. Volgens deze memorie hebben de vleeschprijzen een tot dusver ongekende en ongewenschte hoogte bereikt. De stijging is hoofdzakelijk een gevolg van den hoogeren levensstandaard en van de hoogere prijzen in de naar Duitschland exporteerende staten. De geringe vermindering van binnenlandsch aanbod en de hoogere buitenlandsche prijzen zijn een gevolg van den slechten oogst van 1903 en slechts voorbijgaande verschijnselen. De duurte deed het vleeschgebruik slechts weinig teruggaan, zoodat buitengewone maatregelen in geenen deele gerechtvaardigd zouden zijn. De Duitsche landbouw zal evenals tot dusver de vleeschbehoefte in hootdzaak kunnen dekken, wanneer zij ook voortaan op voldoende bescherming tegen veeziekte en op behoud van het douanesysteem zal kunnen rekenen. De Daily Telegraph verneemt uit Konstantinopel, dat terwijl het Turksche volk gelukkig onbekend is met het gewapend optreden der mogendheden te Mytilene; de ambtenaarswereld er zeer door verbolgen is, en den Sultan aanzet, de gezanten uit Konstantinopel weg te jagen. Men acht het onwaarschijnlijk dat de Porte zal toegeven, tenzij een schikking ter zake van Macedonië tot stand komt, waarbij Turkije daar het financieel beheer behoudt. Onder de telegrammen die koning Hakon bij zijn troonsbestijging van zijn schoonvader koning Eduard, van den Duitschen keizer, onze Koningin, de koningen van Spanje en Portugal, den keizer van Japan en den sultan van Turkije ontving, bevond zich ook een teiegram uit Stockholm van koning Oskar van Zweden. Het luidde: Ik dank U. M. voor Uw telegram (de troonsbestijging berichtende). U. M. moge de zekerheid hebben, dat elk oprecht streven naar een goede verstandhouding tusschen de beide landen mijn sympathie ze! hebben. Oskar R. De Hongaarsehef obstructie duurt voort: De generalen raad van Pest besloot met 139 tegen 100 stemmen, dat vrijwillig betaalde belastingen niet aan de Staatskassen mochten worden overgegeven. De Fransche Regeering heeft thans eene commissie gezonden naar de Fransch-Australische eilanden, om daar de plaats te kiezen voor een nieuwe strafkolonie , in plaats van Fransch Guyana (Cayenne).

Van de dwangarbeiders, die naar dit ïland waar de peper groeit” werden gezonden, stierven er zoovelen door het ongezonde klimaat, dat men een deportatie derwaarts »de droge guillotine” noemde. Nu is de Fransche Regeering voornemens, voortaan geen blanken meer daarheen te zenden , maar alleen veroordeelde kleurlingen, die er beter tegen kunnen. Volgens officieele berichten uit Rarceloua heerscht daar thans orde en rust. De rector 'gaf naar aanleiding van de houding der studenten last tot sluiting der universiteit. De officieren van de garnizoenen van Saragossa, Valencia, Valladolid, Burgos en andere steden sluiten zich aan bij het protest der officieren te Barcelona tegen de Catalanisten. In de Cortez zijn de gebeurtenissen te Barcelona ter sprake gekomen. De ministerpresident verklaarde dat de uitzonderingsmaatregelen in Gatalonië genomen volkomen gewettigd waren, nu de Catalanisten »een deel van het nationale gebied aan de voeten van een vreemde mogendheid hebben durven leggen.’’ (De Catalanisten hebben de hulp ingeroepen van president Roosevelt om ook hun de onafhankelijkheid te bezorgen, evenals de Unie dat voor Cuba deed). In den Senaat viel een Catalanistisch Senator de autoriteiten te Barcelona aan. Zijn onvaderlandslievende woorden werden door den minister scherp gelaakt. In de Kamer wordt een boodschap voorgelezen, afkomstig van de provinciale staten van Saragossa, waarbij geprotesteerd wordt tegen wat er te Barcelona is voorgevallen, en hulp wordt aangeboden voor de handhaving van de nationale eenheid. Du minister van justitie verklaarde, dat hij het gedrag der officieren in strijd achtte met de discipline, maar te verontschuldigen door de beleedigingen, waaraan zij hebben blootgestaan. Verscheiden Kamerleden kwamen op tegen de separatistische denkbeelden. Tn de Italiaansche Kamer een daartoe strekkende vraag beantwoordende, verklaarde Fusinato (onderstaatssecretaris van Buitenlandsche Zaken), dat de Mogendheden eenstemmig het oogenblik nog niet gekomen achten om de internationale troepen op Kreta door Grieksche troepen te vervangen.

ue vermaarde fransche tooneelspeler Coquelin de oudere ligt te Parijs bedenkelijk ziek. Volgens het Berl. Tagebl. heeft Herman Heyermans Jr. verklaard, dat hij de oudere lezing van zijn jeugdwerk Gbetlo, die gebruikt, is voor een vertaling welke door de Bühnengenossensckar’szeaung, als geautoriseerd wordt aangekondigu neeft verworpen, daar zij niet meer strookt met zijn opvatting als kunstenaar. Voor opvoering in Duitschland is alleen de vertaling, die in het Kleine Theater gespeeld wordt, geautoriseerd. In de Londensche bladen werd bericht, dat onder den thans in veiling gebrachten boedel van sir Henry Irving ook een opgezette raaf was, welke bij zijn leven aan Charles Dickens

toebehoorde en het model was voor »Grip”, den vermaarden raaf van sBarnaby Rudge”. Maar lady Notage, de weduwe van een vriend van Dickens, kwam daartegen op en zij heeft, ook door het getuigenis van den heer Henry Fielding Dickens, bewezen, dat zij den echten opgezetten »Grip” heeft. De vogel werd kort na Dickens dood door haren echtgenoot op de veiling bij Christie gekocht. Dickens was een groot liefhebber van vogels en hij he^ft verscheidene raven in zijn bezit gehad. Van het gezegde: ïbickens is raven mad” — gek op raven — heeft een slecht verstaander zelfs eens gemaakt, dat de groote schrijver nraving mad’’ (stapelgek) geworden was! De raaf van Irving is misschien een daarvan, hoewel, voor zoover de zoon van den beroemden schrijver weet, slechts èén raaf, de »Grip” van lady Notage, werd opgezet. Het fotografeeren van een afgevuurden kogel wordt mogelijk gemaakt door een electrischen vonk die een lichteffect heeft, dat slechts het millioenste deel van een seconde duurt. Het in orde brengen van het hiervoor gebruikte apparaat is tamelijk omslachtig. Hert apparaat wordt in een donkere kamer zoo opgesteld, dat men op het oogenblik dat er gevuurd wordt, een elektrisch contact verkrijgt, waarbij men een vonk tusschen twee spitsen laat overspringen. De vonk belicht de schietbaan de kogel vangt het licht op en werpt een silhouet op de plaat. Het is aan een Duitsch onderzoeker, dr. Schwinning, zelfs gelukt serie-opnamen van een vliegenden kogel te maken. Het stelde het apparaat op en liet de baan door verscheidene elkaar zeer snel opvolgende vonken belichten. De gevoelige plaat bevestigde hij op een kleine stalen schijf die vierduizend tot achtduizend omwentelingen in de minuut maakte. De electrische vonken volgden elkaar met een tusschenruirnte van iut drieduizendste deel eener seconde op. Op deze wijze verkreeg dr. Schwinning een serie van zes scherpe beelden van een vliegenden kogel. De nieuwe Komeet. De zichtbaarheid van Schar’s komeet zal met lang meer duren. Tot dusverre was Ze nog zichtbaar met behulp van een goeden tooneelkijker, doch haar helderheid is nu sterk aan ’t afnemen. Op ’t oogenblik lijkt ze als een ster van de 9e grootte en zal den 10 December tot de 11e grootte genaderd zijn. Dit wordt afdoend verklaard door de berekening, welke Ebele van de kometenbaan gemaakt heeft. Het bedoelde hemellichaam doorktuist ons planeten-systeem lang, een parabolische baan, welker vlak een hoek van 41 graden maakt met dat der aardbaan. Het eindpunt dier parabool ligt hoog boven de aardbaan en is van de zon iets meer verwijderd dan de afstand bedraagt tusschen zon en aarde. Dit punt passeerde de komeet den ‘27sten October. Toen zij zich nu weer van de zon verwijderde, kwam ze den 17den November vlak boven de aarde. Vandaar dat de komeet zoo helder scheen en hare beweging zoo snel leek. Daar de richting, waarin de komeet zich beweegt, tegenovergesteld is aan die der aarde, verwijderen deze hemellichamen zich

zeer snel van elkaar, waardoor de zichtbaarheid der op zichzelf al betrekkelijk kleine komeet zoo spoedig afneemt. De baan , die de komeet volgt, is bijna precies naar ’t Zuiden gericht. Anna Huppel. Anna Kappel heeft onder leiding van Georg Schumann in de «Singakademie” te Berlijn, in het «Requiem” van Brahms de sopraansolo gezongen, Dr. Leopold Schmidt schrijft in het Berliner Tageblatt over haar: «Mejuffrouw Kappel zong de kritieke sopraan-solo in het «Requiem” op waarlijk ideale wijze. Ik heb die nog nooit met zulk een innigheid en soberheid van uitdrukking en met zulk een beheersching van het technische hooren zingen, als door deze, mij tot nu toe onbekende zangeres”, De gebroeders van tyck. De correspondent van de N. R. Ct, te Antwerpen schrijft: Staatsminister Beernaert zal voorzitter van het comité der te Gent te houden van Eycktentoonstelling zijn. Er komen reeds vele toetredingen. De van Eycken uit Brugge en Antwerpen hoopt men vast te krijgen. De heer Bouchot is doende om de H. Maagd met de twee heiligen uit de verzameling van Rothschild en Ridder Rolin uit het Louvre te bekomeD. De Uffizi te Florence en het Museum van Turijn zullen werken leenen. Lord Northbrook zal de H. Maagd met den papegaai en een H. Maagd onder een gotisch portiek sturen ; de heer Aynard een Christus aan ’t Kruis; de heer Merzenich van Aken een Calvarieberg. De heer John Johnson, van Philadelphia, die een prachtigen, onbetwijfelbaar ^ehten St. Franciscus van Eyck bezit, wil hem afstaan, mits de terugzending tolvrij gebeurt.

DOOK ' J. HAWTHOENE. 17 Hij bleef stilstaan, luisterde scherp toe, overlegde bij zichzelf en kwam eindelijk tot het besluit, dat de oplossing van het raadsel gezocht moest worden in dien fijnen, deftigen oesterhandel. Toen .hem op zijn herhaald aankloppen niet geopend werd, sloeg hij zoo heftig alarm, dat de werklieden aan de machine het raadzaam achtten het huis door een achterdeurtje te verlaten. Allen ontsnapten, uitgenomen twee der boeven; die ingehaald en naar een politiepost gebracht werden. Grady berekende zijn onkosten, bij dit mislukte plan, op veertig of vijftigduizend dollars, die hem door niemand gerestitueerd werden. Ondanks dergelijke ntegenslagen” werd John Grady na verloop van tijd een rijk man, wiens invloed op zijn kringen en op de aanvoeders der beruchtste benden voortdurend aangroeide. Men won zijn raad in, verzocht hem zijn steun, vertrouwde hem de verborgenste zaken toe, borgde zijn geld, en rekende met onwankelbare zekerheid op hem. Hij was bekend met de geheimen van anderen, maar de zijnen hield hij voor iedereen verborgen, door zijn bemiddeling werden de grootste ondernemingen mogelijk gemaakt, hij zelf bleef echter onzichtbaar en werkte slechts in stilte, Dat de diamanten-handelaar een zwak — een teeder zwak! — had, is reeds vroeger vermeld geworden; wij behoeven echter op zijn romantische avonturen niet verder in te gaan. De oude «geldzak”, zooals de koude, hardvochtige zakenwereld

hem noemde, bezat een heet-bloedige natuur, die naar zoete vleilaai, hartstochtelijke blikken, het zilverheldere lachen van een vrouw, en het zachte streelen van mollige handen begeerig was. In de armen der liefde zocht hij zich schadeloos te stellen voor de strengheid van zijn beroepsleven, en de onophoudelijke ontberingen, welke hij zich oplegde. Alles wat koud en berekend in hem was, behoorde tot zijn karakter van handelsman; met de andere zijde van zijn wezen, die geheel vuur en verlangen was, verzuchtte hij naar een hem verwante, gevoelvolle ziel en versmachtte geruimen tijd te vergeefs! Hij ondervond slechts de bitterste teleurstellingen ; het edele vrouwendom, wat hij aanbad, schaamde zich niet hem meer als een gelegenheid te beschouwen, om zijn zelfzuchtige wenschen en verlangens te bevredigen I Ondanks zijn gunstige levensomstandigheden, zijn toegevendheid voor vrouwelijke zwakheden, zijn zucht naar behagelijkheid en gezelligheid, die iedere vrouw gelukkig hadden kunnen maken, zag John zich met zijn warm hart veroordeeld tot een eenzaam bestaan, terwijl zijn uiterlijk glanzende successen hem de verlatenheid aan zijn haard en in zijn hart des te smartelijker deden gevoelen. Bleef hij desniettemin met groote standvastigheid volharden in zijn vereering van het vrouwelijke geslacht, dan geschiedde dit, omdat hij liever een teleurstelling ondervond, dan dat hij ellendig wilde versmachten. Eindelijk had er een gebeurtenis plaats, zoo nieuw, zoo wonderlijk en onvergelijkelijk, dat zij duizendmaal opwoog tegen alle teleurstellingen van vroegere jaren I Wellicht scheen al het lijden, dat hij tot dusverre had moeten verduren hem slechts een voorbereiding tot dit hoogste geluk geweest te zijn. Behalve de twee betrokken personen wist geen mensch ter wereld iets van hun heimelijken omgang, en toen John op een zekeren herfstavond

van het jaar 1878 in het kleine achterkamertje van zijn somber winkeltje zat, en op het afgesproken teeken van haar komst wachtte omzweefden hem zoete droomen van een nooit gekende toekomstige zaligheid. TiENDE HOOFDSTUK. Een geheime bijeenkomst. Op dien avond was er niet veel bedrijvigheid in dat gedeelte van de Broadway en tegen half tien kon men het ratelen van ieder afzonderlijk voertuig en zelfs de voetstappen der weinige voorbijgangers duidelijk onderscheiden. Reeds twee volle uren had Grady daar onbeweeglijk zitten wachten. Zijn breede ruwe handen lagen op zijn knieën, zijn wellustige lippen waren op elkander geperst en zijn oogeu ten halve gesloten. Toch sliep hij niet, en droomde hij, dan waren het wakende droomen, niet over lang vervlogen tijden, maar over een heerlijke toekomst. Sterke, romantische verbeeldingskracht zou wel niemand bij Grady verondersteld hebben, en toch is deze niet zelden vereenigd met schrandere handelskennis en werkkracht ; zij verheft en veredelt alle andere eigenschappen, maar heeft ook haar eigen gebied en haar eigen oogenblikken, waarop zij haar gunstelingen in een tooverland verplaatst. Plotseling was het, alsof den droomende een electrische schok door de leden vloog; hij richtte zich op en luisterde met ingehouden adem. Buiten aan de deur trommelden zachte vingertoppen een melodie — eenige maten van een wals van Strauss. Zonder dralen schoof Grady den grendel weg en opende de deur. Een zwaar gesluierde dame, in zeer slappe donkere stof gekleed, kwam haastig den drempel over, en ging, langs de toonbank, het daarachter gelegen kamertje binnen. Grady schoof

den grendel weder voor de deur en volgde haar^ Noch in den winkel, noch in de kamer was er licht; alleen een mat schijnsel van de lantarens op de Broadway drong door het venster binnen. Nadat Grady de deur van de huiskamer achter zich gesloten had, stak hij een licht aan op den smallen schoorsteenmantel; het vlamde op, verduisterde weder, en verlichtte toen met geelachtige tint de dame, die nog in haar sluier en mantel gehuld stond. »Ik dacht wel, dat je weer laat zou komen!” — zeide Grady, zich tot haar wendend. j)Er scheelt toch niets aan ?” Zij had intusschen met vaardige vingers haar donkerkleurigen mantel en sluier losgemaakt en legde nu met een snelle beweging al die omhullingen af. Zij was in gezelschapstoilet, met vierkant decolletage en korte wijde mouwtjes, die haar hlanke armen slechts tot op de ellebogen bedekten. Met een scbalksch lachje stroopte ze haar lange handschoenen af; wierp ze op de tafel, en vlak voor hem gaande staan, streelde zij hem met haar zachte handen over zijn breed, gebronsd gelaat. »Jij leelijk, afschnwelijk ventje!” — zeide zij met gedempte stem, — sjij lief klein ondiertje I Dus heb je aan mij gedacht, en op mij zilten wachten ! Dat vind ik aardig, maar, waag ’t niet aan iets anders te denken, jij, goddelooze, leelijke, oude lieveling ! O, hoe terugstootend ben je ! Wat ’n verschrikkelijke groote ooren heb je! wat een kwaadaardige stekende oogen, wat een bi eeden mond! — Z’g eens, bemin je mij ook?” — — — Haar spotternijen en schimp veranderden bij deze laatste woorden in de teederste liefdes-uitingen. Grady stroomde als zijn bloed naar het gelaat; hij strekte zijn armen uit en wilde haar tot zich trekken. Zij echter duwde hem krachtig terug en keerde haar wonderschoon gelaat van bem af.

sWat! niet eens een kus?” — morde Grady begeerig. «Laat mij los 1” — riep zij op zoo’n gebiedenden toon uit, dat de man onwillekeurig zijn armen zinken liet. iLaat mij los, of je ziet mij hier nooit meer terug I” Hij deed een schrede achteruit en perste zijn lippen op elkander. »Je vergeet, dat ik een dame ben” — vervolgde zij — ven dat je jezelven geen vrijheden met mij moogt veroorloven !” »Wil je mij in vertwijfeling brengen ?” riep Grady met schorre stem. «De voorwaarden, waaronder ik je deze bezoeken breng, zijn je bekend. Zeg ’t maar, als zij je niet bevallen, dan kom ik niet meer terug !” Zij zweeg eenige oogenblikken, alsof zij een antwoord van hem verwachtte ; hij liet echter alleen een dof gemompel hooren en schudde ernstig zijn zwaar hoofd. »Jack, —zeide zij met een opnieuw veranderde uitdrukking, —■ ik moet mijn zin hebben ! Als je jezelven niet kunt bedwingen, blijf ik niet in je nabijheid. Onze zaak is iets geheel aparts : je weet, ik bemin je, maar die teederheden moeten van mij uitgaan, en niet van jou! Iedere gunst wil ik uit mij zelf toestaan, en als je niet wachten kunt, is alles uit tusschen ons. Geef je mij echter mijn zin, dan zul je er ten slotte geen schade bij lijden. Dwang duld ik in geen geval dit strijd tegen mijn karakter. Nu, kun je je hierin schikken ? »Ik zou mij de keel wel voor je afsnijden, als je zulks verlangde I” — bromde hij verdrietig. Was dat die deftige dame, wier tcedere voet anders versmaadde de gewone aarde aan te raken? Zij legde haar zachte blanke armen om zijn hals, boog naar hem toe, en drukte een kus op zijn lippen. (Wordt vervolgd).

Reclames betreffende de bezorging dezer Courant,

gelieve men tijdig op te geven aan ons bureau, Groote iilarkt 33.

Veranderingen in advertentiën gelieve

men steeds op den dag der uitgave vóór 9 uur in te zenden, daar anders niet voor de uit voering der verandering ban worden ingestaan. DE UITGEVERS.