Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant

Een storm van verontwaardiging ging dan ook op over het stuk van den „Ex vriend van China" en twee dagen lang wijdde het blad, dat het Ingezonden stuk publiceerde, een volle pagina aan ingezonden stukken, die met het betoog van „Ex-vriend van China" instemden of het bestreden. Onder die bestrijders waren, behalve Chineezen, ook Amerikanen en Europeanen. Men moet wel in het oog houden, dat het stuk was geschreven, zooals trouwens de geheele courant, in het Engelsch en dat vele tienduizenden Chineezen te Shanghai voldoende Engelsch kennen om den inhoud te kunnen verstaan. Daarom was het verbazingwekkendste van het geval, dat niet één verontwaardigde Chinees een paar steenen geworpen heeft door de ruiten van het Amerikaansche blad. Zielkundig is het geval van den „Ex-vriend van China" vermoedelijk te verklaren uit zyn slecht humeur. Hij is waarschijnlijk naar China gekomen met eenig geld en heeft gehoopt hier in zaken snel rijk te kunnen worden. Na den oorlog zijn hier velen met deze bedoeling gekomen, maar weinigen, zéér weinigen, zijn daarin geslaagd en de meesten zijn weer moedeloos (en in slecht humeur tegen de Chineezen) naar hun Jand teruggekeerd. Alleen deze „exvriend van China" heeft het noodig geacht zijn slecht humeur te luchten. De andere door buitenlanders hier uitgegeven bladen, het Engelsche blad, het Fransche blad, hebben zich geheel buiten het geval gehouden en er geen woord aan gewijd. Het was het beste wat zij doen konden. De „Ex-vriend van China" had in zijn ingezonden stuk voorgesteld een vereeniging van Europeanen en Amerikanen te vormen onder de leus: laten we zo spoedig mogelijk weg gaan uit China. Het groote Chineesche publiek, voor zoover het iets vernomen of gelezen heeft over de beweringen van den „ex-vriend van China" haalt onverstoord de schouders op en zegt: indien het hun bij ons niet bevalt-, doen ze inderdaad het beste zoo snel mogelijk ons land te verlaten.

Chineezen worden niet zoo snel boos. Daarvoor zijn ze te wijsgeerlg

van aanleg. Enkele Chineezen hebben echter zonder bitterheid een antwoord gegeven aan den „ex-vriend van China" en slaan in hun antwoorden vaak den spijker op den kop: hun aanvallen op sommige Europeanen en Amerikanen zijn volkomen gerechtvaardigd. Er zijn westerlingen, die hier zonder veel moeite rijk zijn geworden of minstens vele jaren een goed leventje hebben geleid en aan een soort grootheidswaanzin schijnen te lijden. Met minachting kijken ze neer op eiken Chinees, ook als hij in vrijwel aile opzichten, in geestelijke ontwikkeling, in manieren, in kennis zelfs van de Europeesche talen hun meerdere is. Merkwaardige typen vindt men hier onder de Europeanen en Amerikanen, menschen die twintig, dertig jaar tusschen de Chineezen leven in China en al die jaren geen Chineesch woord en geen Chineesch „karakter" (schrifttpeken) hebben geleerd, met een hoog boordje statig rond wandelen of nog liever in een automobiel rond rijden en met minachting neder kijken op de Chineezen, waarvan ze direct of indirect moeten leven. En onder deze Amerikanen en Europeanen zijn er velen, die in hun eigen land nooit iets zijn geweest of iets hadden kunnen worden, terwijl ze hier „de groote meneer" spelen. Het zijn voornamelijk deze menschen die bet nooit eens zullen worden met de Chineezen, hun gastheeren. Een der Chineezen, die het ingezonden stuk van den „ex-vriend" beantwoordde, deed het op een zeer fijne wijze. Hij schreef: welk goed land China is, wordt bewezen door het feit, dat men er geheel vrij en zonder lastig te worden gevallen, zulke scherpe en aanvallende artikelen kan schrijven en openbaar maken. Het artikel van den slecht gehumeurden Amerikaan echter was niet slechts scherp en aanvallend. Het was onbehoorlijk. J.K. Brederode.

Zware strijd in Vietnam. Het Fransche hoofdkwartier te Saigon maakte gisteren bekend, dat sinds het begin van den strijd In Vietnam 150 Europeesche burgers werden gedood in Hanoi en een zelfde aantal vermist wordt. De Franschen hebben de regeeringsgebouwen in Hanoi heroverd en de electrlclteltsen watervoorziening in de stad gedeeltelijk hersteld. Zware strijd wordt gemeld uit Namdinh, waar de tegenstand van de Vietnamstrijdkrachten aanzienlijk is toegenomen. De Vietnamtroepen slaagden erin hun posities om Hue en Tourane te versterken. In Cochln China deden zich daden van terrorisme voor in Baria, Cantho, Giadingh en Gocong. Balten naar de Belgische kolenmijnen. Van Amerikaansche zijde wordt bevestigd, dat een overeenkomst voor het overbrengen naar België van bijna 70.000 Baltische verplaatste personen, nagenoeg is bereikt. België Is gereed om 20.000 Baltische mijnwerkers met hun gezinnen te ontvangen. Het betreft bijna uitsluitend" vrijwilligers. De gezinnen der mijnwerkers zouden pas over twee a vier maanden volgen. De Balten zouden later in de gelegenheid gesteld worden, de Belgische nationaliteit te verwerven. — Het huwelijk van miss Mary Churchill, de 24-jarige dochter van Winston Churchill, met kapitein Christopher Soames zal op 11 Februari worden voltrokken in de kerk van St. Margaret, Westminster.

Hilversum I ,301,5 ra. — 8.00 Nieuws. — 8.15 Hoogmis. — 9.30 Nieuws. — 10.00 Kerkdienst — ± 11.30 Weensch Philharmonisch Ork. — 13.00 Nieuws. — 14.00 Metropole Orkest. — 18.00 Progr. Ned. Strijdkr. — 19.00 Milnchener Philharm. Ork. — 19.30 Nieuws. — 19.48 Muzikaal Allerlei. — 20.15 Nieuwjaarsboodschap voor Oude en Nieuwe Wereld. — 21.15 Radio Philharm Ork. — 22.45 Avondoverdenking. — 23.00 Nieuwa. Hilversum II, 415,5 m. — 8.00 Nieuws. — 9.30 Orgelspel d. Johan Jong. — 10.00 Morgenwijding — 10.20 Regenboog-progr. — 13.00 Nieuws. — 15.00 „Dorpsvrijage". — 16.15 Miller Sextet. — 16.40 Het stond in de krant. — 17.10 Kruisgesprekken Batavia—Paramaribo—Amsterdam. — 18.00 Nieuws. — 18.45 Nieuwjaarsgroeten uit Noorwegen. Zweden, Engeland, België en Nederland. — 19.30 Nieuwjaarstoespraak. — 20.00 Nieuws. — 20.05 „De bruiloft van Kloris en Roosje". — 21.15 Stradiva-Sextet. — 22.40 „The Kentucky Minstrels". — 23.00 Nieuws. — 23.15—24.00 Gevarieerde Avondkl. DONDERDAG 2 JANUARI. Hilversum I, 301,5 m. — 7.00 Nieuwa 7.30 Morgengebed. — 8.00 Nieuws. — 8.45 Tito Bchipa zingt. — 9.05 „Pluk den dag". — 11.00 „De Zonnebloem". —12.30 Vaude. yille-orkest. — 13.00 Nieuws. — 13.15 Lunchconcert — 14.00 Cindereüa. — 15.00 Londensch Philh. Ork. — 17.15 „The Travellers". — 18.30 Progr. Nederl. Strijdkr. — 19.00 Nieuwe. — 19.25 „De Vaart der Volken". — 20,00 Nieuws. — 21,30 Met band en plaat voor U paraat. — §2.00 Nieuws. — 22.45 Avondoverdenking — 23.00 Nieuwe Ned. muziek. — 23.35 Weensch Philharm. Ork. Hilversum II, 415,5 m. — 7.00 Nieuws. — 8.00 Nieuws. — 8.15 AVRO's veeltalige Nieuwjaarswensch. — 9.15 Morgenwijding. — 9.50 Arbeidsvitaminen. — 11.00 Ensemble Jetty Cantor. — 12.30 In 't spionnetje — 12.35 Pierre Palla, orgel. — 13.00 Nieuws. — 13.15 Metropole-ork. — 15.20 „Reprises". — 17.30 „Nouveau Paris". — 18.00 Nieuws. — 18.15 „The Skymasters". — 20.00 Nieuws. — 20.15 Radio Philharm. Ork. — 21.05 „Gijsbreght van Aemstel". — 22.15 Renova Septet. — 22.45 „Nederland in de wereld". — 23.00 Nieuws. — 23.15 B.B.C. Theater Ork. — 23.30 „Hoogste tijd, Heeren". — 23.45 MilLs Brothers en Andrew Sistc.-s.

Uit Westelijke Duitsche zones niets meer te halen

(Van een specialen verslaggever). Uit het overzicht, dat wij eenige dagen geleaen gaven, bleek, dat het „Commissariaat-Generaal voor de Nederlandsche economische belangen in Duitschland" belangrijke resultaten heeft bereikt. Van hetgeen de Duitschers in de bezettingsjaren in ons land geroofd hebben, zijn — zoo drukte kolonel ir. L. F. Otto, het hoofd van dezen dienst, het in een rede te Utrecht uit — „niet onverdienstelijke hoeveelheden" naar ons land teruggekeerd. Zijn opsomming, die tot 15 November liep, kwam tot f 97.180.000 aan industrieele goederen, haveninrichtingen, spoorwegmateriaal schepen, paarden en vee, automobielen en waardeartikelen. Daarbij komen dan nog f 22.648.000 aan èffecten, waardoor het totaal f 119.828.000 werd. Niet meegerekend zijn daarbij de teruggegeven zeeschepen, omdat het commissariaat daarmee niet veel bemoeiing had. De rekening kan bovendien nog verhoogd worden met een groote" partij schilderijen en kunstvoorwerpen, die een waarde hebben van eenige tientallen miilioenen. Ook in de maand die nu verstreek Is weer aardig wat gevonden. Bij elkaar wordt het bedrag dus zeker meer dan f 175.000.000, waarbij de waarde van 1940 als basis aangenomen is. Die f 175.000.000 is nog slechts een betrekkelijk klein deel van hetgeen de Duitschers uit ons land wegsleepten. Het totaal van de goederen liep in de milliarden. WESTELIJKE ZONES ZIJN UITGEPUT. Het is evenwel de vraag, of in de toekomst nog belangrijke resultaten geboekt zullen worden. Iemand, die het werk uit ervaring kent, verzekerde ons, dat ook hier de eerste pluk het meeste oplevert. Er zijn natuurlijk nog veel meer dingen In Duitschland te vinden, die van ons afkomstig zijn, maar als daarnaar inderdaad gezocht moet worden, loont het de moeite niet meer. Dan is er immers kans, dat het zoeken meer kost dan de oogst oplevert. Ir. Otto heeft op die omstandigheid trouwens reeds eenigen tijd geleden de aandacht gevestigd. Uitkammen is goed, maar nog eens nakammen met een fijnere kam loont, naar aangenomen wordt, de moeite niet. Op het Commissariaat te Amsterdam werd ons medegedeeld, dat het opsporingswerk in de Engelsche, Amerikaansche en Fransche zones vrijwel ten einde is. Er is niet veel meer te vinden. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat men, als er nog een aanwijzing komt dat ergens een belangrijke partij te vinden is, die zal laten zitten. Integendeel! DE RUSSISCHE ZONE. Uit de Russische jjone is nog niets teruggekomen. Het was aanvankelijk moeuijk daarin te komen. Nu ls er evenwel een begin. Een Nederlandsche officier, belast met het opsporingswerk, is daar toegelaten. Hij heeft de bevoegdheid gekregen het personeel te laten komen, dat hij noodig heeft. Het Commissariaat verwacht veel van het opsporingswerk in deze zone, maar of het inderdaad ook veel zal opleveren, is op dit c'senblik nog niet te voorspellen. \

HET OPSPORINGSWERK. Het Commissariaat ls nu practisch ccn jaar aan het weric. Wei bestaat het wat langer, maar de eerste maanden gingen zoek met de voorbereiding Er moesten heel wat barrières genomen worden, voor de Engelsche, Amerikaansch en i'ransche bezettingszones door de Nea/.;anders betreden konden worden om met de feitelij kt opsporing te kunnen beginnen Aanvankelijk werd begonnen met een goe. de 20 man die in Duitschland er op uit trokken. Tegen Kerstmis 1945 werden de eerste belangrijke successen bij het opsporingswerk verkregen Daarna is het aantal zoekers sterk uitgebreid, zoodat er nu als regel meer dan 100 werken. Er heeft evenu^T e'en sterke wisseling plaats, omdat thans velé personen, die er belang bij hadden eigen goederen en voorwerpen in Duitschland te halen, bevoegdheid kregen om tijdelijk een uniform te dragen en samen te werken met den opsporingsdienst Als re?el geschiedt dit buiten bezwaar van / Rijks kas. Dt systeem heeft goed gewerkt. Niet zelden hebben de Duitschers getracht machines onherkenbaar te maken, door het verwijderen van naamplaten het uitslijpen van nummers enz. In het begin hadden de opsporingsofficieren belangrijke aanwijzingen in handen, want vele benadeelden hadden eenig vermoeden waarheen hun eigendommen vervoerd werden, ©ok werd ervaren, dat er verscheidene waren, die aan de officieren „tips" wilden geven in ruil- voor sigaretten of 'n reep chocolade.

Roman door Winston Grabam 19) Ik wist niet heelemaal wat ik met den leegen middag moest beginnen. De lucht was nog altijd bedekt en de lagunen zagen er lang niet vriendelijk uit. Andrews had er eens op gezinspeeld, dat het beter was mij alleen in de onmiddellijke nabijheid van mijn hotel op te houden. De conversatie-zalen waren echter wat erg toegankelijk en mijn slaapkamer was mij te eenzaam en te vervelend. Op dit oogenblik kon ik de eenzaamheid niet verdragen. Ondanks het feit, dat nu alle voorbereidingen getroSen waren en zelfs de kleinste kleinigheden zich afwikkelden volgens het vastgestelde plan, voelde ik mij, nu het tijdstip van de conferentie naderde, allesbehalve op mijn gemak. Mijn slechts 'tijdelijk ingeslapen yerbeelding begon mij weer allerlei dingen voor te goochelen, die op het laatste oogenblik nog" verkeerd konden gaan. Er kon wel voorwaarden aan de deelneming verbonden zijn, waarvan kapitein Bonini iets afwist.' En ik was immens heelemaal geen ervaren spion. Dan was het ook nog heel goed mogelijk, dat ik als secretaris van minder dingen op de hoogte zou worden gebracht dan de mannen van de wetenschap. Op deze wijze zou het belangrijkste mij misschien ontsnappen. Als ik mijn neus overal in stak. zou ik ongetwijfeld de aandacht op mij vestigen en dat was nu juist hetgeen ik moest vermijden. Met eenigen galgenhumor herinnerde ik mij dat ik op school al altijd* betrapt was als ik spiekte. Het leek mij bijna verdacht zo^ gemakkelijk als alles in deze afgeloopen dagen was gegasn.

Ik besioot een lange wandeling door de stad te makên, desnoods op gevaar af, dat ik mij daarmee Andrews' misnoegen op den hals zou halen. Om ongeveer drie uur verliet ik het hotel, stak in de „traghetto" het Canal Grande over in de buurt van den sierlijken koepel der Santa Maria della Salute en zwierf door de achterbuurten, om het ghetto heen, zoadat ik in de buurt tegenover het station verzeilde Om half zes keerde ik terug en kreeg de boodschap, dat er in dien tussehentijd iemand voor mij had getelefoneerd. Toen ik op mijn kamer was. maakte zich een niet te onderdrukken gevoel van spanning van mij meester. Ik ging vroeg naar de eetzaal en hoopte maar dat alles goed terecht zou komen. Of begonnen nu de moeilijkheden? Ik was juist bezig mijn gruyère te verorberen, toen de kellner naar mij toekwam en zei, dat er iemand voor mij aan de telefoon was. Bij den uitgang van het hotel waren drie telefooncellen- Men wees mij er een van. De hoorn was van den haak genomen. — Hallo? zei ik. — Signor BottaVi? Het was een vrouwenstem. — Daar spreekt u mee. — Na het diner zult u een gondelier? vinden bij den zij-uitgang van net hotel. U kunt hem herkennen aan een witten halsdoek. Als u met hem meegaat, brengt hij u hierheen. Klik — Met wie «preek ik? vroeg ikGeen antwoord. Hallo! De verbinding was verbroken. Langzaam ging ik de cabine uit. Het was dwaas om onnoodige vragen te stellen Het gebj-oken Itujiaansch was gemakkelijk genos"! te herkennen geweest Er waren nog wel npeer gewichtige vragen geweest, dit ik had kunnen stellen. Maar ik zou «onder 'wij fel hetzelfde astwoord hebbeu

gekregen. Ik ging terug naar de eetzaal. Na het diner, had zij gezegd. Ik was er bijna mee klaar- Maar h*' was pas even over zevenen, tk moefi r n ik In ieder geval hanteerde hij zijn schuitje buitengewoon goed. met iederen stoot van zijn krachtige armen vloog de boo' door het water. De wolken hingen zwaar aan den avondlijken hemel en de maan was nog niet hoog genoeg geklommen om licht te geven. Eerst probeerde ik vast te stellen welke richting wij ongeveer gingen, maar ik moest het al gsnw opgeven. Het was overdag al moeilijk om wijs te worden uit de verschillende kanalen en bovendien scheen de gondoliere thans opzette lijk een ingewikkelden weg te volgen. (Wordt vervolgd.)

Contracten met Rusland schadelijk voor export en deviezenpositie Gisteren is in Den Haag een protestvergadering gehouden door den Ned. Bond van Haringhandelaren, ondervakgroep vischconservenfabrieken, den Bond van Inleggers van haring en ander visch en den Ned. Bond van Ned. Bond van Vischrookers, afd. haring en vischhandelaren. den Ned. oBnd van Inleggers van haring en andere visch en den Ned. Bond van Grossiers in haring en andere visch. Het protest gold de vordering van haring bij houders van haring ten behoeve van de uitvoering van het door de reedersvereeniging voor de haringdrijfnetvisscherij gesloten contract tot levering van 100.000 Schotsche tonnen gezouten haring aan Rusland, en het door de regeering afgesloten contract tot levering van 60.000 opgepakte kantjes gezouten haring voor de Russische bezettingszone van Duitschland.

Uiteengezet werd, dat de export met vele moeilijkheden te kampen had en dat het een uitkomst werd geacht, toen er een contract met Rusland werd afgesloten. De gunstige uitwerking van dit Russische contract werd echter volkomen teniet gedaan, ja zelfs in een aanmerkelijk ongunstigen invloed op de markt veranderd, toen Rusland op de oorspronkelijk overeengekomen data, 15 en 31 October, op de gekochte hoeveelheden telkens één vierde gedeelte van den geheelen koop niet afnam. Alleen de ingewijden wisten, dat op of omstreeks 10 November door het bestuur van de Reedersvereeniging aan Rusland een verlenging van den termijn voor de afname was toegestaan. Daarbij maakte dit bestuur de groote fout in het geheel geen overleg te plegen met den handel en niet aan den Ned. bond van haringhandelaren te vragen hoeveel alle leden van dezen bond, waarbij ook alle groote reeders exporteurs zijn aangesloten, gezamenlijk reeds verkocht hadden. Deze exporteurs hadden n.1. ook niet stilgezeten en tezamen waarschijnlijk al den geheelen voorraad verkocht tegen belangrijk hoogere prijzen dan Rusland betaalt, hetgeen voor ons land een verschil aan deviezen zou opleveren van 1.200.000 gulden. Inmiddels had de regeering ook reeds maanden geleden onderhandelingen aangeknoopt met de Russische zone van bezet Duitschland over de levering van haring in ruil tegen kali-zouten, die voor onzen landbouw dringend noodte zijn. Dit z.g. kali-contract kwam eerst definitief tot stand begin December. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden was het. .dat ook eerst in denzelfden tijd'het Russische contract met de ReedersvereeniTin? Reteekend werd. terwijl de visscherij teneinde liep. Een deel van de reeders had al lang niet meer op d° afname door Rusland gerekend en leze hadden hun harinevoorraden oosreruimd. Thans moest van den handel en den verwerker, zooals rookeriien en inlegeeriien, haring van de door hen gekochte en voor eisen bedrijf benoodigde voorraden worden gevorderd. De exporteurs hebben contracten afgesloten met landen, die altijd norop

de geheele visscherij ook in de toekomst moet steunen, u i. Belgie. Vereeni&de ötaten, Canau_ Roemenie, Tsjecho Slowakije, Z-id-AfrlkPalestina, Finland enz. Ee'n twintigtal landen, trouwe afnemers, hadden altijd onze haring afgenomen. Rusland kocht alleen in de jaren van overproductie 1934/'35 en 1936/ 37 tegen abnormaal lage prijzen, het overschot van 1933, en in 1939 kwam Rusland in onze harlnguicvoerstatistiek in het geheel niet voor en ook nu weer betaalt Rusland f 12.— per vat minder dan de andere vaste afnemers. Zoowel de verwerkers als de handelaien protesteeren er tegen, dat bij hen haring zou worden weggehaald voor een contract, dat de particuliere Reedersvereeniging met Rusland heeft afgesloten. Een contract. waarmede verschillende reeders het ook zelf niet eens zijn en waaraan de verwerkers en handelaren ,jart noch deel hebben gehad. Welk een indruk moet dit maken en welke funeste gevolgen kan dit ook voor datzelfde Reederijbedrijf hebben, aldus werd betoogd, wanneer de exporteurs straks in vele duizenden exemplaren de brieven zullen zenden aanlanden als Amerika, Canada, Zwitserland enz., die ons na den oorlog zoo geholpen hebben, meldende dat wij de haring, die zij gedeeltelijk besteld en zelfs al betaald hebben, niet krijgen, maar dat wij deze f 12.— per vat goedkooper aan Rusland leveren? Ook landen, waar groote honger heerscht. zooals Italië, Roemenië, Oostenrijk .en Tsjecho-Slowakije zouden moeten worden opgeofferd aan de verkeerde politiek van de levering aan Rusland, ver beneden en door al deze landen bepaalde prijzen. men, waarin een en ander werd vastgelegd en waarin wordt verlangd, .dat

de reeders het geheele kalicontract uit de aanvoeren sedert begin November zullen leveren. Voorts wordt o.a. verlansd dat het de Reedersvereeniging niet meer toegestaan worde In den vervolge zelfstandig contracten af te sluiten en of uit voeren eh, dat mochten onverhoopt de genomen maatregelen gehandhaafd blijven, een schadevergoeding wordt vastgesteld. De motie is ter kennis gebracht van den minister van Landbouw, Visscherij en Voedselvoorziening, den ministerraad, de leden van den StatenGeneraal en het bedrijfschap voor visscherij producten. — In de woning van den heer S. aan den Stiphouteche weg te Helmond is ingebroken; een bedrag van f 18.000 werd ontvreemd uit een geldkistje, dat in den kelder stond.

In een fleurig Amsterdam dat ziel) voor het eerst sinds geruimen til < weer eens tooide met een zee ' van vroolijk wapperende vlaggen heeft het hoofdstedelijke publiek, dat de Landsvrouwe. sedert het bezoek van Churchill in Mei niet meer had gezien. H. M. de Koningin gistermiddag tijdens haar intocht in de hoofdstad een hartelijk, dankbaar en waardig welkom toegeroepen. Het eerste teeken van het naderende hcoge bezoek boden 's morgens in alle vroegte de Amsterdamsche tramwagens, die de remises uitreden met de bekende rood-wit-blauwe wimpels aan den beugel. In den loop van den morgen nam 't aantal alom uitgestoken vlaggen toe naarmate het uur naderde waarop Hare Majesteit de stac: zou binnenrijden voor een verblijf in Amsterdam van eenige weken en reeds des middags om twee uur (anderhalf uur voor de aankomst bij het Paleis op den Dam) verzamelde het

publiek zich op dit historische middelpunt van ons land. In hun spectaculaire uniform met hun witgepluimde mutsen betrokken daar leden van de Koninklijke Studenten Schietvereeniging ..de groote wacht" voor het paleis. Toen, om 14.55 uur, naderde de koninklijke wagen met 'n volgwagen uit de richting van Den Haag Op de grens der gemeente begroette de burgervader van Amsterdam, mr. Arn J. d'Ailly, als eerste de hooge gasten. Het dochtertje van den burgemees_ ter, bood de koningin een bouquet bloemen aan. Onmiddellijk daarop vervolgde Hare Majesteit haar tocht naar het paleis. Naarmate de wagens het centrum van de stad naderden werden de rijen met wachtenden dikker. Dicht bij den Dam was het één haag van wuivende en juichende menschen. Toen de auto's voor den ineang van het paleis stopten speelde de kapel van de Koninklijke Marine het Wilhelmus en werd de koninklijke standaard op de groene kooel van het paleis geheschen. Onder het gejuich van het publiek werd de eerewacht geinspecteerd Toen de vorstin, na de inspectie, vergezeld van den burgemeester enkele oogenblikken op het bordes van het paleis vertoefde werd zij hartelijk toegejuicht. * De Koningin schenkt kinderkleertjes. Aan vier herstelstichtingen, in Gelderland, Noord Brabant, Zeeland en Limburg schonk H.M. de Koningin vier groote pakketten, waarin babyen kinderkleeren. Het lag in Hare bedoeling, dat de inhoud dezer pakketten in de zoo zwaar getroffen gebieden door de stichtingsbesturen ter beschikking zou v/orden gesteld van die gezinnen, die hiervoor allereerst in aanmerking kwamen. In de dagen tusschen Kerstmis en Nieuwjaar zijn daardoor talrijke moeders en kinderen verblijd.

(Nadruk verboden). Nooit is de tijd juister gesymboliseerd dan toen het dichterlijk vernuft der Grieken de gestalte schiep van Kronos, die zijn eigen kinderen verslindt. Alles wat in den tijd geboren wordt, wordt door den tijd weer teniet gedaan. Dit is de weemoedige ervaring, welke inzonderheid de Oudejaarsavond ons in herinnering brengt. Het jaar slokt de dagen op, de dagen verzwelgen de uren en op den Oudejaarsavond verdwijnt het jaar zelf in den onverzadigbaren tijd. Jaren wisselen tot eeuwen, eeuwen tot millenniën en zoo gaat het maar door. Het is een zonderlinge gedachte, dat ook wij peroonlijk tot de slachtoffers van Kronos behooren. De voorkeur van dezen Slok-op richt zich juist naar wat ons het dierbaarst is: het eigen menschenbestaan. Eigenlijk is het merkwaardig, dat de fijnst besnaarde en gevoeligste wezens het spoedigst verdwijnen. Onze meubelen en huizen overleven ons en zij worden weer overleefd door de rotsen en rivieren en door 1 aarde, die eerst op den langen duur het lot zal moeten deelen van de reeds gestorven gesternten. Heeft, — denkt men onwillekeurig — alles wat aldus weer verdwijnt, geen waarde? Het vooruitzicht, dat ook wijzelf tot verdwijnen bestemd zijn, verleidt menigeen tot een zekere onverschilligheid. Wat heeft het voor zin, iets van zijn leven te maken, wanneer Kronos op korten termijn gereed staat om een streep te halen door het werk, waaraan wij al onze kracht en al onze liefde wijden? Kronos. de wreede, onredelijke vader, die zijn eigen kinderen verslindt! De Grieksche mythe besluit met de nederlaag: van den Alverslinder. Eén kind wordt hem listiglijk onthouden en dit ééne kind plant de wereld van goden en menschen voort. Laten wij dezen trek van het verhaal niet over het hoofd zien.'Ook van het jaar, waarvan wij thans afscheid zullen nemen. blijft iets over, gelijk er iets overblijft van elk onzer afgestorvenen. De tijd verslindt voortdurend, maar voortdurend baart hij daarnevens. De kiem van wat eenmaal was. spruit uit tot nieuw eewas preliik de dorre winterstruik alweer vol zit met voorj aarsknoppen. Er bestaat innige samenhang tusschen verleden, heden en toekomst. Geen woord, dat eenmaal crp,cnroken is, geen daad, eenmaal verricht: ffeen nlan eenmaal ontworpen of het zet bij zijn afsterven vrucht. Wil zi.in het. die in-onze menschelijke beperktheid den tijd Indeelen maar de tjid is één en ondeelbaar en wij allen bliiven behooren tot dat grootè geheel, dat wij de eeuwigheid noemen. Als 1946 sterft, wordt 1947 e-eboren; le roi est mort, vive le roi! Onvergankelijk blijft wat de jaren en de menschen aan elkaar overleveren, altijd we°r, altijd weer. En voor dit onvereankeliik eoed werken en leven wii. Duttende uit het verleden en wat wij in het heden verwerven uitdragende naar de toekomst. C.

Een kleine hoeveelheid snelbevroren groenten en fruit zal binnenkort Uit Nederland naar Engeland uitgevoerd worden. Een Engelsche firma heeft een bestelling gedaan voor 300 ton Tegen eind Januari zullen In Londen besprekingen piaats hebben tusschen een delegatie van den Nederlandschen handel en landbouw en het Engelsche ministerifc van voedselvoorziening.

6. De groenteboer pakte den gulden aan en liep terug naar zijn karretje. Hij mompelde in zichzelf en keek niet goed uit en daardoor liep hij tegen de vreemdeling aan die op een afstand had staan wachten. „Eh pardon! Excuseer, goede man!" zei die en nam zijn hoed af.

We waren onoplettend, vermoed lk! Het was mijn schuld! Goeden dag!" De groenteboer mompelde iets en liep vlug verder en de vreemdeling wandelde met lange passen achter Panda aan. „Een oogenblikje, ventje!" zei hij glimlachend. „Hebt ge niets gemist?

Hebt ge daarnet niet een gulden verloren? ijk, ik heb het geldstukje Wat zegt ge nu?" „Uch.... eh zei Panda. „Hoe kan dat? Die gulden heb ik daarnet aan dien groenteboer gegeven!"

Er is nog niets bepaald over de betaling der teruggegeven goederen. Alleen is een voofloopige regeling getrof.

fen. Als vast staat dat de Duitschers de goederen geroofd - hebben, worden ze zonder meer aan de gedupeerden afgestaan. Indien de roovers „betaald" hebben moeten de oorspronkelijke eigenaars een vergoeding betalen. Het Rijksbureau voor metalen vraagt den geheelen of gedeeltelijken „koopprijs" terug, al naar gelang van de omstandigheden. Bovendien vraagt ijet Commissariaat 2 pet. van de waarde voor bewezen diensten. Ook moeten de eigenaars den vrachtprijs betalen. Deze regelingen maken dat het Commissariaat dat natuurlük een kostbaar apparaat is niet al te veel aan het rijk kost.

Shangha: Terwijl de burgeroorlog In China yoortduurt en de regeeringstroepen in verschillende gebieden groote overwinningen hebben bevochten op de „communisten", zonder dat de?e veel neiging toonen de wapens neer te leggen, Integendeel spreken van groote voorbereidingen voor een offensief in het voorjaar; terwijl te Shanghai in den handel de zaken mis loopen en gedurende de laatste drie maanden meer dan tachtig industrieele ondernemingen aldaar hun deuren hebben moeten sluiten, vele kooplieden en minstens één groote Chineesche b&nk hun betalingen hebben gestaakt, heeft een hier verschijnend Amerikaansch dagblad het noodig geacht een ingezonden stux van een Amerikaan te plaatsen, waarin sterke critiek werd uitgeoefend op de Chineesche overheid, op de Chineesche kooplieden, op het gebrek aan Chineesche dankbaarheid en op het geheele Chineesche volk.

De schrijver van het ingezonden stuk, die zich onderteekenüe „Exvriend" van China, zeide o.a.: „Er is geen gevoel van gemeenschapsverantwoordelijkheid of respect voor iets anders dan de familie, geen medelijden, geen gevoel voor moreele rechtvaardigheid of eerlijkheid, geen trouw, geen waardigheid of teeken, dat zij (de Chineezen) hooger staan op de ladder van ontwikkeling dan de dieren, die zij bij elke gelegenheid zoo wreed mishandelen. Zoo ging deze schrijver verder terwijl hij tenslotte nog mededeelde, dat hij reeds vier maanden in China woont en het land en zijn bewoners goed heeft waargenomen. Vier maanden? Confucius zegt, dat men om China te leeren kennen, honderd levens moet hebben, maar deze Amerikaan acht vier maanden genoeg. Het zonderlingste is, dat een in China verschijnend buitenlandsch blad zulk een ingezonden stuk opneemt. Kan men zich voorstellen, dat een te Londen, te Parijs, te Brussel, te Amsterdam, te Stockholm In een buitenlandsche taal verschijnend blad zulk een oordeel zou wagen te geven over de En§elschen, de Franschen, de Belgen, e Nederlanders, de Zweden?