I Eerste Blad.
De verkiezingen In Engeland. — Een groote overwinning voor de nationale regeering en een verpletterende nederlaag voor de arbeiderspartij. — De beteekenis der Engelsche verkiezingen. — Laval weer op de terugreis. — Heeft de reis resultaten opgeleverd? — De machtige Mussolini schaart zich aan de zijde van Borah. — Italië’s ontstem ming over Frankrijk’s hegemonie In Europa. — Het conflict in Mandsjoerije. — Waarop Japan zijn rechten in China grondt. De uitslag der Engelsche verkiezingen beteekent een groote overwinning voor de nationale regeering en een overpletterende nederlaag voor de arbeiderspartij. Van de partijen, die de regeering steunen, boeken de conservatieven de grootste winsten. Deze wonnen 208 zetels en verloren geen, de Labour-oppositie verloor 235 en won geen, de liberalen wonnen 26 en verloren 12. De vraag of in de naaste toekomst de partijgedachte of de nationale gedachte de leidende parlementaire politiek in Engeland zou beheersciien is door dezen stembusuitslag ten gunste van de nationale beslist. Mac Donald, de Labour-man, die sterk en moedig genoeg was on de partij-iinzohten te weerstreven, welke hij voor de saneering van den Engelschen economischei toestand en de redding van ’t Engelsohe pont nadeelig achtte, en dientengevolge uit de Labourpartij werd gezet, heeft door deze verkiezingen eindelijk het zoo vurig verlangde „dok tersmandaat” verkregen, dat .hem in staat zal stellen met behulp van een overweldigende parlementaire meerderheid al die maatregelen te nemen, welke hij dn de ontwikkeling der omstandigheden voor Engeland’s behoud en welvaart noodig oordeelt. Dat hij niet tevergeefs een beroep op de Engelsche kiezers heeft gedaan, om in nationale eensgezindheid boven alle partijbelangen uit sa men te werken tot het herstel van Engeland’s geschokte positie in de wereld, vindt mede zijl oorzaak in de algemeene erkenning, hoe ernstig 'vooral vo&r Engelsche zelfgenoegzaamheidsbegrippen, het gevaar was, dat zich in een ontstellenden groei der werkloosheid en ’n daling van het tot voor kort onaantastbaar gewaande pond uitte. Psychologisch bezien is de wel haast catastrophale nederlaag van de oppositioneele Labour-partij aan de stembus, waardoor de vertegenwoordiging dezer partij in hét parlement niet alleen in getal, maar ook in gehalte wel haast wordt gedecideerd, even merkwaardigen en teekenend als het triomfale succes der conservatieven, die toch een volstrekte meerderheid wisten te behalen. De machtsgroei der conservatieven onder Baldwln, die Mac-Donald’s nationale politiek in de verkiezingsstrijd steunde, biedt echter ook geens zins denkbeeldig gevaar voor de eenheid der nationaal gezinde groepeeringen. De conservatieven immers zien sleohts heil in een honderd procent protectionisme, terwijl de geestverwanten van Mac-Donald alleen bereid zijn tot upt invoeren van tarieven als tijdelijken nooamaairegel. In ieder geval beteekent de uitslag dezer verkiezingen voor Engeland het parlementaire failliet der Labour-oppositie, het vrijmaken van den weg naar een welbewust versterken der binnenlandsche positie, van het invoeren van tarieven, voor de stabilisatie van het Engelsche pond op een zoo hoog mogelijk punt, voor inkrimping der in verband met de tijdsomstandigheden niet veroorloofd hooge werkloosheidsuitkeeringen, van de terugkeer naar een bescheidener loonschaal, kortom tot verhoudingen, welke normaler moeten geacht worden, dan die, welke onder de periode van bedrieglijke hoogconjuctuuf waren ontstaan. De consolideering van Engeland’s binnenlandschen toestand zoowel op politiek als economisch gebied zal op de geheele wereldconstellatie van invloed blijken. Niet enkel omdat een vertrouwenwekkend en credietwaardig Engeland in den oceaan der huidige onzekerheid een veilig eiland zal vormen, maar ook, omdat thans de door Mac-Donald tot nu toe krachtig gevoerde toenaderings- en samenwerkingspolitiek, zoo wel tegenover het ,nog altijd steun en hulp behoevende Duit&chland, als tegenover het schoorvoetende Frankrijk zal worden voortgezet. * * * Na een dag of vijf in de Vereenigde Staten te hebben vertoefd1, waar hij in de gelegenheid
was besprekingen te voeren met Hoover, den Amerikaanschen president en andere kopstukken, die wat in de melk hebben te brokken, I heeft Laval weer voet aan boord gezet en be- i vindt hij zich weer op de 11e de France, die .hem 1 weer naar het vaderland zal voeren. 1 Heeft de reis resultaten opgeleverd1 en, zoo ja, waarin bestaan deze ? Het communiqué, dat Hoover en Laval hebben opgesteld en omtrent welks bewoordingen men het aanvankelijk niet i eens kon worden, omdat men het zoodanig ' moest redigeeren, omdat de gevoeligheden, zoo- i wel van het Fransche als van het Amerikaansche volk werden ontzien, is een vrij vlak en vaag document, waaraan feitelijk alle geestdrift o.rit- breekt. Er zijn in het geheel geen wederzijdsche 1 verplichtingen aangegaan en alleen ten aanzien van enkele punten is „principieele overeenstemming” bereikt, hetgeen even goed kan beteekenen, dat beide partijen daaromtrent de meest- i uiteenloopende opvattingen huldigen. Officieele communiqué’s toch, waarin geen bepaalde concrete feiten staan vermeld, zijn dikwijls niet veel meer dan sierlijke bedrieglijke leugens. In ; hoofdzaak heeft men zich er toe bepaald van gedachten te wisselen omtrent bepaalde econo- 1 mische financieele vraagstukken, maar vaststaande besluiten zijn nog niet genomen. Wanneer men persé van positieve resultaten i wil spreken, dan bestaan deze onder meer hierin, dat zoowel Hoover als Laval de handhaving van den gouden standaard als basis voor het 1 wereldvertrouwen een zeer belangrijke weder- i opbouw-factor achten, terwijl zij het tevens als noodzakelijk beschouwen, dat, voor het éénjarige Hoover-moratorium afloopt, de betrokken partijen, tot een accoord komen, inzake een herziene regeling, zoowel wat de schadevergoedingsbetalingen betreft, als de schulden, tusschen de geallieerden onderling. Tevens wordt de hoop in het communiqué geuit, dat het ge- ' volg der internationale ontwapeningsconferentie zal zijn, dat de vrede op steviger grondslagen dan tot dusver wordt gevestigd. Men ziet dus, dat de uitkomsten., welke bereikt zijn, uiterst mager zijn en velen hebben j dan ook reeds de opmerking gemaakt, dat de i reis van Laval feitelijk overbodig is geweest. i In elk opzicht kan men niet zeggen, dat Ame- ' rika successen heeft behaald. Wel was reeds : van te voren gewaarschuwd, dat men zijn ver- , wachtingen niet al te hoog moest spannen, maar : desniettemin koesterde men toch eenigszins hoop, Jat de Amerikanen erin zouden slagen op het stuk der ontwapening de Franschen een meer plooibaar standpunt te doen innemen. Dit is 1 volstrekt mislukt. In politiek opzicht is niets \ bereikt. Frankrijk blijft vasthouden aan een : krachtige bewapening, zoolang dit land niet af- doende veiligheidswaarborgen zijn geboden. De i Vereenigde Staten hebben te dezen zake geen- enkele concescie gedaan, zoodat men feitelijk even ver is als bij het begin. Geen der staats- 1 lieden heeft het bevrijdende woord gesproken < en van vorderingen, die naam mogen hebben, : kan nauwelijks gesproken worden, zodat het we; ■ wat euphemistisch is uitgedrukt, wanneer in sommige berichten wordt gerept van stappen in de richting eener internationale samenwerking, . Alleen de rechtsche kringen in Frankrijk jui- : chen, omdat Laval er zonder kleerscheuren is afgekomen. De Fransche premier toch heeft geen enkele toezegging gedaan, inzake vermindering der bewapening en ook in financieel op , zicht heeft hij zich tot geen enkele opoffering ' verplicht. Het verdrag van Versailles, dat vele Amerikanen beschouwen als de hoofdzaak van de economische en politieke ellende, waarvoor niet alleen Europa, maar ook de overige wereld zich ziet geplaatst — de senator Borah heeft \ hieromtrent rake dingen gezegd — zal blijven voortbestaan. In het wrakke schuitje zal men j op de baren blijven voortdobberen tot dat het vandaag of morgen tegen een klip stoot en red- , deloos verloren gaat. Van deze schipbreuk zal echter ook Frankrijk het slachtoffer worden, als het .niet ter elfder ure zich van zijn economische waanvoorstelling weet te bevrijden en zich los vermag te scheuren yan de verouderde oorlogsen vredesverdragtradities. * * • Aan de zijde van Borah heeft zich ook de machtige Mussolini geschaard, die dezer dagen tijdens de groote bijeenkomst van de voormannen van het fascisme te Napels een krachtig pleidooi heeft gehouden voor herziening der vredesverdragen. Hij herinnerde er aan dat reeds negen jaar geleden het fascistische Italië in Londen het vraagstuk der herstelbetalingen en oorlogsschulden aan de orde heeft gesteld. Dat dit pleidooi van Mussolini aan den vooravond van het .bezoek van den Italiaanschen minister van Buiteniandsche Zaken aan Be lijn geen looze rethoriek, maar diepe ernst was, heeft intusschen de uitslag van Grandi’s besprekingen met Brüning in de Duitsche hoofdstad duidelijk aangetoond. De rei» van Grand! naar
Jerlijn had niet alleen ten doel n beleetdheids/isite ie brengen ter beantwoording van het )ezoek der Duitsche ministers aan Italië, maar Iroeg voornamelijk een informatorisch karakter. Let officieele communiqué, dat over de te Berijn gehouden besprekingen 'is gepubliceerd, spreekt in tegenstelling met dat, wat na de be•aadsiagingen van Hoover en Laval te Wasïington werd uitgegeven van een „vergaande ivereenstemming” tusschen de standpunten van Duitschland en Italië in zake de groote politieke >n economische problemen. Zoo heeft Grandi i.a. in een tafelrede erkend, dat de gelljkgeechtigheid van Duitschland een. onmisbare voor vaarde vormt voor een duurzaam herstel van iet internationale vertrouwen. Wanneer Grandi straks naar Washington verrekt om evenab Laval met Hoover te gaan vraten, zal hij in senator Borah een grootendeels gelijkgezinde vinden. Ofschoon hij natuurlijk lan de door Hoover aan Frankrijk gedane concessie' niets meer zal kunnen veranderen, zal Duitschland toch aan hem een spontaan en vulig pleitbezorger hebben. Dat de sympathie van ien Duitscher natuurlijk versterkt wordt door talie’s ontstemming over Frankrijk’s hegemonie n Europa, doet niets van de waarde en de beeekenis zijner gevoelens en inzichten af. Ooi nzake ontwapening heeft Italië zeer verstrekkende denkbeelden, die lijnrecht ingaan tegele politieke bedachtzaamheid en angstige veiigheidszorgen van Frankrijk. En op dit terein zal hij Hoover aan zjjn zijde vinden. Hoe de steen, die met een o. zoo schuchter stootje te Washington aan het rollen is gebracht ml verder buitelen, móet de toekomst leeren. Zal hij na een paar omwentelingen in het jolitiéke moeras blijven steken of met steeds ^rootere vaart voortstuwend en aangroeiend tot ren machtige lawine, ook de thans nog onaanastbaar gewaanden muur van het verdrag van /ersailles bereiken ? * * « De officieele tekst van de verklaring der Jajansche regeering over het conflict in Mandsjoeije laat aan onduidelijk thans niets te wenschen )ver. Aanvankelijk wordt geconstateerd, dat de roor&tellen, welke" de Volkenbondsraad tot opossing van het geschil heeft gedaan, bij gebrek lan eenstemmigheid in den Raad, zijn afgewe:en. Japan heeft daarmede echter niet met den volkenbond afgerekend. Het is integendeel vast jesloten op de eerst komende zitting van den *aad een krachtige poging te doen om de mogendheden van zijn goed recht te overtuigen. He! :al daartoe een lijst overleggen van verdragen, vaarop het zijn rechten in Mandsjoerije grondt ;n welke Ohina, .naar Japansche opvatting niei voldoende heeft gerespecteerd. Hóe eenvoudig dit Japansche plan ook lijke, iet is niet waarschijnlijk, dat het een eenvoudige jplossing van het hangende geschil tengevolge :al hebben, immers, ligt het reeds in den aard tan verdragsartikelen, dat zij rnaar al te dikwijls ioox verschillende interpretatie vatbaar zijn. De oepassing, die Japan aan zijn „rechten” in Vlandsjoerije heeft gegeven, getuigt van een bijzonder ruime opvatting dezer rechten.