Nieuwe Vlaardingsche courant

Is het U bekend; Dat in sommige gedeelten va-n Egypte nog de gewoonte bestaat, dat men, zich -door middel van tatouëeringen tracht te beschermen tegen den invloed van het Booze Oog? Dat de Amerikanen per jaar 500 m-illioen gulden uitg-evem voor het -maken' van amateurkiekjes? Dat -de heer Stewart, die in 1923 tot minister van arbeid en -spoorwegen van Australië werd benoemd, zij-n. carrière begon m-et kranten te v-erkoopen op de trappen, van het parlementsgebouw? Dat een fout maken bij bezuinigen noodloTti'ger gevolgen kan hebben dan ongemotiveerde uitgaven? ' Dat de mensch, die er niet voor zorgt zijn brein met telkens nieuwe en frissche gedachten te vullen, weldra in -geestelijke bloedarmoede vervalt?

Eerste Blad.

De nood In Duitschland. — Zijn er veranderingen op komst in de regeeringscoalitie? — Het economisch program der nationaal-soclalisten. — De kwestie van Duitschlands schuld van den oorlog. — Begint zich in Frankrijk een kentering in de opvattingen te voltrekken? — Nog steeds geen oplossing van het Japansch-Chineesche geschil in Mandsjoerije. — Moeilijkheden in verband met het zenden eener enquête-commissie. Hoe -hooger die nood in Duitschland stijgt, hoe actueeler de vraag wondt of er veranderingen op komst zijn in die regeeringscoalitie. Nog staat het kabinet-B'rüning overeind. Maar wat zal de naaste toekomst bieden? Zullen de sociaal-democraten blijven volharden in hun door den politieleen nood gedwongen lijdzame houding, óf zal de economische nood hen drijven in de richting van radicallseerlng, om te tonnen blijven concurreeren met de communisten?. Een eerste teeken hiervan was dc jongste rede van den socla al-de mo era Jschen leider dr. Breltscheid, die een samengaan met de communisten aanikondigde, als die regeering er niet in slaagde om de politieke moorden door de Nazi’s bedreven, te beteugelen! Dit lonken naar Moskou is de heeren sociaal-democraten slecht bekomen, want deze toenaderingspoging werd onmiddellijk door de communisten met een hoongelach en spot beantwoord. Aan den anderen kant wijzen de verkiezingen voor de Landdagen van Hessen, Mecklenburg. etc. onmiskenbaar in de richting van een geweldigen groei der Nazi’s. Er kan dus weldra een oogenblik komen, diat het kabinet-iBrüninig door den storm wordt weg gevraagd en dat de Nazi’s deelnemen aan de rijks regeering zuilen eis-chen. Veel zal ervan afhangen, of de Nazi’s zich kunnen opwerken tot een partij met voldoendie verantwoordelijkheidsgevoel, dat ze een groot deel van hun dwaze partijeischen overboord durven te gooien en het algemeen landsbelang willen, dienen. , De schrandere Hitler wacht zijn kans, omdat de nood en de tijd voor hem wenken. Hij heeft bekwame raadslieden en medewerker®, die lang zaam maar zeker de politieke richtingslijn uitstippelen. * * • Van groote beteekenis is de vraag, wat willen de nationaal-socialisten aan finamcieele hervormingen? Deze vraag is beantwoord door dr. Wagner, die het economisch program der Nazi’s heeft ontwikkeld te Halle a. d. Saaie, waar hij voor een gezelschap genoodigden uit het bedrijfsleven van Midden-Ouitschland een voordracht heeft gehouden over „Nationaal-Sociaiisme en Bedrijfsleven”. Hij bestreed den voorrang van het bedrijfsleven; het volk is feitelijk primair! Voorts wil hij, met de hulp van Engeland en Italië, van Frankrijk een moratorium afdwingen! Het economisch gevolg zal zijn, dat Duitschland zich geheel losmaakt van de wereldmarkt en op alle itnogelijke manieren1 tracht zich economisch te iso-leeren, dus probeert om zichzelf te bedruipen! Controle op den buitenlandschen handel, met invoerbeperking, alsook premieverstrekking op den uitvoer, zijn daartoe de. aangewezen middelen, De koopkracht van het volk, is te veriioo-gen door een verlaging der prijzen. Verlaging der rente-onkosten is mogelijk door verlaging der belastingen en de unificatie der belastingen, zoo mede door de opheffing van de rent-e-vereischen die kapitaalvorming. Niet alleen ide ondernemers hebben recht op het resultaat van het bedrijf, doch alle medewerkers. Eigen financiering uit de winst miet het doel het bedrijf te vergrooten is verwerpelijk. Geen gel’dvermogen moet door spaarzaam heid worden gevormd1, doch een waren-vermogen. Dienovereenkomstig zal een rigoureuze successiebelasting slechts de nagelaten gelden treffen. Ten slotte lichtte dr. Wagner de gedachte van dit 'nationaal-socialistische economische program nader toe. De terzijdestelling van de gedachte van dien klassenstrijd is slechts mogelijk door den opbouw van een economisch systeem van standen

met een scherpe scheidingslijn tusschen bedrijf, s en staat. i De belangrijkste taak is de voortgezette ko- : loniisatie der bevolklngs-overschotten van die 1 steden naar het platteland, wat zeer 'zeker een 11 herstel der lan-dbouwrentab-Hiteit mogelijk zal I < maken, Indiien de tot nu toe bestaande levenssfeer 1 van het volk niet meer toereikend is, zal het • nationaal-socialisme er niet voor terugschrik- t kien., eventueel met geweld, nieuwe ruimte te i scheppen! Aandachtige beschouwing van dit program i toont aan, dat het een verwarrend mengelmoes i ] is van een op de spits gedreven nationalisme; ■ met een vaag socialisme! juist de combinatie 11 van deze twee zoozeer uiteenloopende begrip- j i pen, nationalisme en socialisme 'bergt reeds de 1 kiem der onuitvoerbaarheid van dit economisch ] program in zich! i Met dit economisch program zullen de Nazi’s, . ondanks de enkele goede ideeën, zooals de op- i bouw van economische standen, weinig kunnen ] bereiken. En de bedreiging met geweld ontneemt het vrijwel geheel de practische moge- : lijkheid. Overigens is dit economisch program geheel rndentiek met de innerlijke structuur der Na-zipartij: het Is een kind van dien nood en dus ge- ; do eind ten onder te gaan ais die nood verdwenen is! Het is slechts de vraag, hoe lang dit nog zal duren en of de verblinding der leidende poli-: tici in Frankrijk ep Amerika niet indirect aan de Nazi’s de kans op de tegeermacht zal geven! * * • Men weet, dat er nog duizenden menschen zijn, die de meening zijn toegedaan, dat de groote oorlog van 1914, welke geheel de wereld in vlammen zette, uitsluitend te wijten is geweest aan de Duitschers, of zooals de minder elegante aanduiding luidt, aan de boches. Van hun kant hebben laatstgenoemden in een onnoemlijk aantal geschriften uiteengezet, dat alle staten meer of minder verantwoordelijk waren voor het onheil, dat de wereld in 1914 trof. Men weet, dat dit onder meer ook het standpunt is van Lloyd George, Thans doet zich het zeer merkwaardige geval voor, dat in de Temps, het Fra-nsdhe blad, hetwelk zeer nauwe betrekkingen .met de regeering onderhoudt, een artikel wordt gepubliceerd, waarin 'twee Fransche geschiedkundigen van naarn, Camil-le Bloeh, één der beheerders van het oorlogsarchief en Pierre Renouvin, thans de stelling poneecen, dat artikel 231 van het verdrdg van Versailles Duitschland niet voorstelt als den schuldige van den oorlog, maar slechts constateert, dat Duitschland den plicht heeft de oorlogsschade, die het heeft aangericht, weer te vergoeden. Betoogd wordt, dat de officieele Duitsche vertaling — „Duitschland verantwoordelijk voor het uitbreken van den oorlog” — niet juist is en aldus zou moeten luiden: „dat iDuitschland en zijn bondgenooten verantwoordelijk zijn voor de door hen veroorzaakte verliezen en schade”. De belde historici hebben, om deze stelling te steunen, den defiinitieven tekst vergeleken met de ontwerpen daarvan en> toonen aan, dat de samenstellers van dlit deel van ’t vredesverdrag zich alleen lieten leiden door het belang, dat de overwinnaars hadden 'bij de materieele schadeloosstelling voor de geleden verliezen en vernielingen. * * ♦ Deze vaststellingen zijn vooral van belang, omdat zij wijzen op een ommekeer, die zich met betrekking tot de Fransche openbare meerling begint af te teekenen. Het is geenszins uitgesloten, dat de uitspraak der beide geschied kondigen niet is geschied zonder voorkennis van Frankrijks politieke leiders en door dezen dus meer of minder is beïnvloed. 1 Tot dusver toch hadden de toonaangevende Fransche staatslieden de officieele Duitsche interpretatie nimmer tegengesproken. Integendeel: meer dan eens hadden zij1 onderstreept, dat Duitschland in het verdrag van Versailles werd aangeduid als die schuldige van den oorlog. Zoo heeft Poincaré enkele jaren na den oorlog in de Fransche Kamer verklaard: „Het verdrag behelst een uitdrukkelijke erkenning der schuld van het keizerlijke Duitschland1”. In verband met deze feiten moet een groote beteekenis worden toegeschreven aa;n de publicaties van de Temps; immers, de beide Fransche geschiedkundigen staan, als mede-uitgevers van de Fran-sche documenten, van voor den Oorlog, in voortdurende betrekking met den Quai d’ Orsay, waar het Fransche departement van Buitenlandsche Zaken is gevestigd. * * * Ofschoon Japan door de bezetting van uit-

jebreid Mandsjoerijs-ch gebied een handeling leeft verricht, die slechts kan worden uitgelegd tls een schending van het Volkenbondshand'est, is 'de Geneefsche instelling tot dusverre rrijwel dadeloos gebleven. Tokio heeft onloohembaar verkeerde wegen bewandeld: -het con- , liet met China had onder geen: beding mogeneiden tot een zelfstandig optreden, zooals dit ( ot uiting komt in het militair bezetten van treken, waar Japan niet het recht heeft zich e vestigen. Laatstgenoemd1 land 'had- zijn. toe- < tocht moeten nemen tot vreedzame middelen i er beslechting van het geschil en had zich dus J retzij tot den Volkenbond, hetzij tot het Haagi-che Hof moeten wenden. Hieraan heeft het , ichter geen. moment gedacht en de Volkenbond ,| >p zijn beurt, in plaats van contra maatregelen' , e treffen, teneinde Japan te bewegen een redeijker standpunt in te nemen, deed alles om Toch) te ontzien. Dit beteekende in de praktijk, lat Genève het met zijn- eigen beginselen op 1 :en accoord -gooide en bitter w-einig deed om ] iet onrecht, China aangedaan, goed te- maken. Niet' alleen druischte echter Japan’s optreden n tegen het statuut van den Volkenbond, maar j wenzeer tegen het pact van Kellogg en 'het te ' Washington gesloten negen-mogenidheden-ver- . irag, zoodat het ook alleszins voor -de hand ag, dat Amerika, ofschoon niet deel ui-tmakenk van den Volkenbond, niettemin bij de be- ' iprekingen werd betrokken. Sinds eenigen tijd Is -de Volkenbondsraad optouw in een- bizon-dere zitting te Parijs bijeengekomen en het is.ditmaal generaal Dawes, de imbassadeur der Vereeniigde Staten te Londen, die Amerika vertegenwoordigt en meer -dan ?ens heeft laten uitko-men, -dat het beginsel, volgens hetwelk aan o-nderhandelinigeri. over een regeling van het conflict de ontruiming -der bezette gebieden vooraf diende te- gaan, geenszins in het gedrang mocht geraken. Het meeren deel der groote mogendheden- sloot zich bij dit standpunt geenszins gul aan. Japan, blijkbaar overmoedig geworden door de slappe houding van -den Volkenbond, heeft, toen; te Parijs de kwestie van een wapenstilstand ter sprake kwam, zich hier m>et man en macht tegen verzet, omdat de aanvaarding -daar van volgens 'het Japansohe standpunt de erkenning zou inh ouden', dat Japan oorlog voert. Bovendien geeft Tokio te verstaan, dat aan de activiteit -der Japansohe troepen in Mandsjoerije niet mag worden getornd, daar een wapenstilstand de Chineezen in staat zou stellen een groote troepenmacht samen te trekken, waar de numeriek veel zwakker Japanners machteloos tegenover zouden staan, vooral daar het banditisme in Mandsjoerije voor de Japansohe troepen een bizonder gevaar oplevert. De laatste dagen heeft de toestand zich nu zoo ontwikkelt, -dat in beginsel overeenstemming is bereikt over het zenden eener enquêtecommissie naar Mandsjoerije, bestaande uit ver tegenwoordigers van Amerika en enkele Raadismogen-dheden, doch de ontwerpresolutie kan nog geenszins de goedkeuring we-gdra-gen van China, o-m-dat de formuleering ervan op een, Japan welgevallige, wijze zeer vaag is gehouden1; dr. Sze, de Chineesche vertegenwoordiger, heeft ir. een memorandum aan den Raad dan. ook laten uitkomen, dat het zenden der studiecommissie, op zich zelf beschouwd, ikan worden toegejuicht, maar -dat de enquête geen zin- heeft, wanneer er geen maatregelen worden genomen, welke waarborgen, -dat er onverwijld een einde komt aan de vijandelijkheden en Japan begint met het terugtrekken zijner troepen. Men1 ziet dus, dat China aan de voorafgaande ontruiming blijft vasthouden en niet kan goedvinden, dat er een onderzoek plaats- vindt, zoolang de onrechtvaardige bezetting 'gehandhaafd blijft. Onder deze omstandigheden is het aannemelijk, dat -het nog geruimem tijd: zal duren voordat .-een resolutie wordt opgesteld die zoowel Japan als China bevredigt.

MOL Het verhoogde tramtarief houdt de gemoederen nog bezig: honderden pennen zijn er door in beweging gebracht en duizend fraaie adviezen zijn. gegeven, waarvan -de meeste alleen juist precies passen iin het kader van hetgeen de adviseur zelf graag wil voor zijn gemak.. We hebben er heel wat van -gelezen maar wij vreezen, diat de directie van de tra-m er niet veel wijzer door zal worden en ook wel niet zal willen worden.. Voor één aardige berekening maken wij een uitzondering omdat die wel een aardig puntje aangeeft. Er tomen voor het station van de Staatsspoor vier tramlijnen uit, die heel toevallig slechts twee stadswijken met dit station verbinden. Warneer die vier lijnen elk om de V/2 minuut een- tram van het station uitzen-den en er daar ook één aankomt gedurende het tijdvak van ’s morgens tot ’s avonds twaalf uur dan kan een kind het volgend rekensommetje maken: 8 per lijn i-n één uur, vier -lijnen dus 32, 32 maal 17 het aantal uren is 560 stuks aankomend en 560 vertrekkend:. Aan het station der Staatsspoor vertrekken eiken dag in dat tijdvak 31 treinen en komen er aan 25, samen juist 56. Er zijn dus voo-r. iederen trein, aankomend of vertrekkend telken keer precies- 10 trams. 'Het ris te begrijpen dat van de tramreizigers maar één zeer, zeer klein contingent passagiers valt te betrekken. Er komt nog bij dat geen van die vier tramlijnen naar Scheveningen gaat. Wat daar vandaan komt of daarheen gaat, gaat met de z.g. blauwe tram die niet van de H.T.M. is; er komt nog bij -dat alles wat voor ih-et gehe-ele Bezuidenhout-kwartier bestemd is, o-oiki van deze vier lijnen geen gebruik kan maken. Nu weten we wél dat een lijn het niet in de eerste plaats van zijn eindpunt passagiers moet hebben maar de vraag is dan of geen beter eindpunt te vinden ware. We zullen daarop niet verder .ingaan. Het geval is met -die becijfering al duidelijk genoeg, dat daarmede geen rekening is gehouden. Een verschijnsel van gansch anderen aard is wel, dat op den dag van invoering van het verhoogde tarief een zeer groot deel van het tramrmend publiek niets van die verhooging bleek af te weten. Enkele conducteurs vertelden daarvan de grappigste verhalen ook van menschen die het niet gelooven wilde. Hieruit blijkt toch wel hoe slecht de kranten gelezen worden, want aan de week voorafgaande aan de invoering is er geen krant in den Haag geweest, die er niet eenige ingezonden stukjes of .redactioneele beschouwingen over had. Meer -dan aanduiden van dit verschijnsel zullen we niet -doen. Het is toch een „document hunton”. De griezelige gevallen van roof-overvallen hebben al geleid tot het treffen van eenige maatregelen ter bescherming. Zoo worden o.a. ’s avonds de postkantoren door een politieagent bewaakt. Om half acht is het daar sluiting en tegen dien tijd komt de postauto de aanwezige geldswaarden en geldswaardige papieren ophalen. Totdat deze wagen is. geweest worden in de laatste uren, waarin natuurlijk het meeste geld aanwezig is de kantoren extra bewaakt. Ook op particuliere geld-kantoren, zijn maatregelen getroffen en voorschriften -gegeven voor het geval zich een overval mocht voordoen. Op enkele van die- kantoren bestonden reeds maatregelen, zooals het laten luiden van een alarmschel, h-et sluiten van de safes -en brandkasten, het deugdelijk afsluiten van- de wachtkamer vamhet -eigenlijke kantoor. Het is nu alleen te hopen, dat al deze maatregelen niet verslappen omdat er toch niets -gebeurt. Over het algemeen zijn -die kantoren, meer op de mooiigheid dan op de praktische^ inrichting gebouwd -en dat wreekt zich nu natuurlijk wel. Wanneer het contact tusschen publiek en kantoor behoorlijk gesloten was en zich beperkte tot de allernoodzakelijkste opening-en was een overval al niet mogelijk. Misschien dat men wijzer is geworden door de slechte voorbeelden- en voortaan bij -den bouw niet den kunstzinnige architect de beslissing zal laten -maar wel aan den p-raktis-chen man, die dagelijks de bizonderen gevaren en moeilijkheden ondervindt,

Wederom: zal onze gemeente een zeer groot buitengoed 'liggende op het gebied van Rijswijk aankoopen, Het zijn drie goederen aan elkaar grenzend, De Voorde, Steenvoorde en Overvoorde. Als ge van Delft naar den Haag treint, liggen ze even voorbij het station Rijswijk aan de rechterzijde van de spoorbaan. Ze zijn fe samen 54 Hectare groot, bevatten zeer veel mooi geboomte, een groot aantal kassen en een uitgestrekte weide. Al is niet aanstonds de bedoeling van den aankoop vastgesteld, hét is in ieder geval het plan een groot deel ervan als park te behouden, waarvoor het zeer gunstig gelegen is . voor een in aanbouw zijnde woonwijk. De weiden, zijn eventueel als bouwgrond te gebruiken terwijl de kassen voor de gemeentelijke kweekerij van dienst zullen kunnen zijn. Zoo zoetjes-aan heeft den Haag ai heel wat terrein in de aangrenzende gemeenten aan den haak geslagen en dus een machtspositie in die gemeenten veroverd, die op de annexatie van grooten, invloed zal zijn-, al 'wil men dlie tegenhouden. Het is wel met het oog op een definitieve beslissing dat deze aankoopen gedaan zijn. Mocht de annexatie niet doorgaan, dan is toch een toestand geschapen, die onhoudbaar is te achten en dus moet opgelost worden. Het is eigenlijk: geen, fraai figuur in de gemeentehuishouding dat de eene gemeente zooveel grond bezit op het gebied van de andere. Maar de schuld ligt hiervan niet bij den, Haag, wel bij hen die een gezonden toestand nood'eloos lang tegen hielden. HAGENAAR. 1

Zoodat we er, op een weinig eiwit na en wat vet, praetisoh bekeken, precies zijn. Ik maak mij sterk!, dat het genoemde rantsoen voor geefsters van 25 L, dan ook best zal bevallen/ tón aan de koeien én aan dien „baas”. Mochten de dieren tijdens het gebruik wat achteruitgaan i,n de melk of wel iets vermageren (dat merkt de man van de praktijk toch zóó!) dan dient natuurlijk een „stukje koek” te worden bijgegeven. <5. VAN DER MOLEN, Landbouwkundige. Vlaardimgen, 24 Nov. 1931.