Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

Wie de onrust verneemt, welke overal over de wereld valt waar te nemen, vraagt zich al licht af, .hoe het toch komt, dat men steeds drijft naar conflicten in dezen zwaren en moeilijken tijd, terwijl niemand toch weet of de oplossing van deze wereldcrisis wel speciaal op het terrein der sociaal economie zal liggen en of niet heel andere factoren bij de oplossing een rol zullen spelen, En bovendien zijn we er toch allen van overtuigd, dat revolutie en ontreddering in geen ge val een oplossing zullen brengen. De Russische revolutie heeft de wereldcrisis eerder verhaast dan voorkomen en overal waar anarchie de plaats zal innemen der geregelde orde zullen de toestanden nog slechter worden dan ze nu zijn We behoeven niet alle berichten te gelooven welke uit Rulland afkomstig heeten te zijn er waarin dan gesproken wordt over een algemeenr ontreddering en een mislukking van alles wal ondernomen wordt, maar hierin stemmen alle be richten, van welken kant ze ook komen, toch wel overeen, dat na 14 jaren revolutie in. Rusland, de toestand van de arbeiders niets beter if geworden, dan ze was onder het czarisme. Maar wat is het dan, dat steeds het volk zoo opzet? Dat is een zuivere gevoelskwestie. De tegenstellingen, die helaas schrijnend zijn, worden fej geschilderd en scherp belicht. Ze worden met een zeker gevoel, een afeet aan het volk voorgehouden. En de volksmassa die fel reageer^ omdat zij alleen haar gevoel laat werken en nie' de controle van het verstand gebruikt, raakt opgezwiept. En zoo zien we het gebeuren, dat nie' alleen de communisten verzet preeken, maar da' ook de sociaal-democraten, gedreven door de linksche groepen in hun partij, steeds weer toegeven aan de neiging tot verzet, al moeten de sociaal-democraten, die in leidende posities zijr geplaatst, daarvan soms de zeer onprettige gé volgen ondervinden. Ook in dien kring kan men de gevoeligheden, welke men wakker roep niet steeds bezweren. D*e massa redeneert eenvoudig niet, zij luistert en reageert. Nu kan he gevoel zeker leiden tot iets nobels en we moger ons gevoel zekér niet geheel onderdrukken, maar de gave van de rede van het verstand mogen wr evenmin ongebruikt laten. Ons gevoel moet zeker gesteld worden in de goede richting doo het bezonken verstand. We moeten wat meer nadenken. Dan alleen worden we ons wat meer bewust. Juist indien we wat meer nadathten zouden we niet zoo scherp tegenover. elkaar staan, zouden we elkanders werk wat meer waardeeren en de wederzijdsche omstandigheden beter begrijpen. Laten we vooral in dezen zeer ernstigen tijd toch zorgen, dat we denkende menschen blijven. Dan worden we niet licht overrompeld.

De herstelconferentie voor onbepaalden tijd uitgesteld. — De Fransche Kamer spreekt haar vertrouwen uit in het gewijzigde kabinet-Laval. — In de Fransche algemeene en buitenlandsche politiek niets veranderd. — De vredes-politiek van Briand wordt verloochend. —j Tweespalt in het Engelsche kabinet. — Tengevolge van de te voeren tarievenpolitiek. — Alle tradities met voeten getreden. — Een anti-constitutioneele handeling verricht. De Fransche Kamer heeft haar vertrouwen in de politiek van het gewijzigde kabinet-Laval uitgesproken, met een meerderheid van 51 stemmen. Na hetgeen we erover geschreven hebben, verwondert deze uitspraak niet in het minst, want er is niets veranderd in de Fransche algemeene en buitenlandsche politiek. Laval heeft in een uitvoerige rede geantwoord op de debatten en nog eens uitdrukkelijk de verklaring van dr. Brüning (Duitschland kèn niet meer betalen!) afgewezen. Ook dit is geen nieuws meer, want het is bekend, dat de Fransche premier aan het parlement de nuchtere werkelijkheid niet onder het oog durft te brengen! Inplaats hiervan wordt de publieke opinie in Frankrijk zoet gehouden met frases

als „loyale uitvoering der verdragen!”, alsof er! < in de laatste twee jaren niets gewijzigd is in 15 de economische situatie van Europa. Het heeft dian ook allen schijn, dat hier voor i de Fransche leidende politici een prestige kwes tie in het geding is, een vrees voor de nood- < zakelijkheid openlijk een nederlaag te moeten : bekennen voor de natuurlijke ontwikkeling van den loop der zaken. Al het applaudisseeren van 1 de Fransche Kamerleden op uitroepen als, de • Fransche regeering zal geeni van de verdragen, i die haar door haar voorgangsters zijn nagelaten, laten verjaren, kunnen niets veranderen aan het feit, dat de situatie in Europa thans zóódanig is, dat Frankrijk’s halsstarrige houding zal kunnen leiden tot nog grooter verwarring en tot een zegepraal van Hitler in Duitschland. Het uitstel voor onbepaalden tijd van de herstelconferentie te Lausanne is intusschen reeds koren op diienis molen! Verdragen kunnen alleen dan uitgevoerd wor den als men rekening houdt met de economische en psychologische werkelijkheid. Hoe is die thans? De Hitlercrisls in Duitschland. De verklaring van Brüning is reeds Hitlereanisme. Wat heeft de beweging van Hitler in Duitschland mogelijlk gemaakt? De economische crisis, die door een onbeperkte demagogie is uitgebuit. Maar welke politiek heeft die uitbuiting mogelijk gemaakt? Dat is alleen de politiek der geallieerden na Versailles geweest. Een „loyale uitvoering van de verdragen” dat beteekendc, dat men zich door Duitsch land 132 inilliard mark goud wilde laten betalen. Dat was ’n onmogelijke voorwaarde. Tevens wilde men in Duitschland een eenzijdige ontwapening eischen. Deze dubbele consequentie heeft Duitschland van de hand gewezen. Zou Frankrijk onder gelijke omstandigheden niet [hetzelfde doen? Het beginsel van herstel moet in stand gehouden! worden, maar mem moet ook bedenken dat men thans 13 jaar van vergissingen achter zich heeft. Als men een schuld betaald wil' hebben moet men met redelijke cijfers komen en men moet ook over dwangmiddelen' beschikken waarvan thans geen sprake meer is. Dertien jaar lang is de geeischte schuld te hoog geweest, hoewel de wereld ‘die onmisbaar noemde. Als men thans een belangrijk offer brengt, is dat dan niet veeleer het opgeven van een illusie dan van een recht? Het schrappen der schulden zou niets beteekenen, als men niet tevens dem vrede verzekerde. • • * Laval heeft met nadruk verzekerd, dat Briands vredespolitiek gehandhaafd zal blijven. Wat het ontwapeningsvraagstuk betreft, verklaarde Laval, dat Frankrijk op niets zal ingaan, waardoor de veiligheid van Frankrijk in gevaar kan worden gebracht. Sedert 10 jaren neeft Frankrijk de sterkte van zijn leger en van zijn bewapening verminderd. Ten slotte deed de minister-president een beroep op de Kamer om de binnenilandsche politieke twisten te laten rusten en zich als één man achter de regeering te scharen. Dit beroep op nationale eensgezindheid heeft geen succes gehad, want 261 Kamerleden stemden tegen Laval, omdat in werkelijkheid Laval dé vredes-politiek van Briand verloochent. Het is precies zooals de „Populaire” schrijft, Laval blijft de gevangene van zijn meerderheid; hij zal de isoieering van Frankrijk van de wereld voltooien. Hij heeft zich geen rekenschap gegeven van de kern van den staat van zaken in Europa en niet willen begrijpen, dat de zieke wereld van Frankrijk het initiatief voor de genezing verwachtte. De deur tot nuttige onderhandelingen is toegeslagen, daar Laval 'hardnekkig ieder nieuw onderzoek naar den economischen toestand van Duitschland heeft geweigerd en zich vastklemt aan een eenvoudige verlenging van het moratorium. Sommige Fransche bladen stellen de vraag, over welke practische middelen Frankrijk beschikt om iets te ondernemen, als Duitschland blijft weigeren de schadevergoeding te betalen, 'waarbij er op gewezen wordt, dat financieele en economische drukmiddelen als een oorlog tegen Duitschland en dergelijke maatregelen hun tegenslag op Frankrijk zelf kunnen doen gevoelen en geen centime zullen opleveren. Daarom moet naar meer positieve methoden worden gezocht, zooals het opzeggen van alle credieten aan Duitschland! Doch deze credieten zijn al even „bevroren” als alle andere! En wat kan een dergelijke deurwaarderspolitiek voor verbetering brengen? Niets! • * * Allermerkwaardigst zijn de berichten omtrent de tweespalt in het Engelsche kabinet: de verdeeldheid houdt verband met de te voeren tarievenpolitiek. Wanneer het punt van oneenigheid van ondergeschikt belang was, zou men aan de kwestie niet al te veel beteekenis behoeven te hechten, doch het vraagstuk der tarieven is juist een uiterst belangrijke aangelegenheid. De gewone gang van zaken zou zijn geweest, dat die leden der concentratieregeering, die zich niet met de meerderheidspolitiek kunnen vereenigem, het kabinet den rug toekeerden, doch in Engeland is dit niet het geval geweest. Alle tradities zijn met voeten getreden en volgens sommigen heeft men een anti-constitutioneele handeling verricht. De ministers toch, die er een afwijkende meening op nahouden, blijven niet alleen deel uitmaken van ide regeering, maar hebben tevens het recht verkregen te allen tij'de en op welke plaats ook — hetzij in het parlement, hetzij op vergaderingen — hun inzidhten vrijelijk te verkondigen. Dit is ongetwijfeld een uniek geval, dat mogelijk is geworden, omdat men te Londen van de overweging is uitgegaan, dat tegen eiken prijs in deze economisch- en politiek verwarde tijden een regeeringscrisis diende te worden vermeden. De zoogenaamde nationale eenheid wordt dus gehandhaafd en de terzijdestelling der ministerieele gebruiken, waaraan tot dusver streng de 'hand werd gehouden, is het uitvloeisel van de gedachte, dat een crisis op dit moment zoowel noodlottig voor Engeland als de wereld1 zou kunnen worden. 'Dat de oplossing, die de reigeering-Macdonald heeft gezocht, groote beroering heeft gewekt, omdat het beginsel der gezamenlijke verantwoordelijkheid om hals is gebracht, behoeft géén betoog en evenmin zal het verbazing wekken, dat degenen, die de nieuwe procedure ten scherpste veroordeelen, in dit verband gewagen van de instelling der dictatuur en hei opgeven van alle democratische beginselen. Dat de oppositioneele Labour Partij het Macdonald en Snowden ten zeerste euvel duidt, dat zij zich voor bovengeschetste handelingen leenen, behoeft niet met vele woorden uiteen te worden gezet. Nu kunnen de liberalen en de leden der nationale arbeiderspartij zich wel verzetten tegen al de protectionistische maatregelen, maar wat baat dit feitelijk, nu niet alleen de conservatieven in het kabinet door elf leden zijn vertegenwoordigd, terwijl de liberalen eni de nationale Labour Partij onderscheidenlijk slechts vijf en vier ministerportefeuilles bezitten, maar tevens de conservatieven 'in het parlement beschikken over een geweldige meerderheid? De oppositie der liberale en arbeidersministers zal niet kunnen verhinderen, dat het Engelsche parlement op 2 Februari een wetsontwerp te behandelen krijgt — en zal aanvaarden — hetwelk een douanetarief belichaamt, waarop een duidelijk conservatief en protectionistisch stempel is gezet, zoodiat van toet tegenwoordige fiscale systeem vermoedelijik bitter weinig over zal blijven. Men ziet zich in Engeland op het oogeniblik voor dezen toestand geplaatst: de regeering, die er In naarm een is van nationale eenheid, is geheel in het vaarwater geraakt der conservatieven, wier program' thans zal worden uitgevoend

Minder vriendelijke hulpkreten voor de regeering ten behoeve van den boerenstand. — Ook de „Telegraaf” laat zich niet onbetuigd. — Het blad komt echter wat laat. — En wordt dan ook door het „U. D.” duchtig onder handen genomen. — Stopzetting der baksteenfabrieken. — Werkloosheid bedreigt 5000 arbeiders. Er klinken in de pers luide, voor de regeering zelfs minder vriendelijke hulpkreten op, allerïerst ten behoeve der boeren. De „Nederlander” zegt: wat treuzelt gij toch, iu het contingenteeringswetje is aangenomen, net maatregelen, terwijl de landbouworganisa:ies eiken dag vertraging noodlottig noemen. De „Standaard” laat er op volgen: Waarlijk, de Regeering zal meer activiteit aan den dag moeten leggen, wil men de zaken in een dragelijk spoor houden. Met „De Nederlander” zeggen wij: laat het morgen beginnen! Contingenteering niet uitsluitend van den in/oer van versch rundvleesch en bevroren vleesch, waartoe inmiddels is besloten, en... wat nog meer noodig is. Andere dan genoemde bladen laten zich evenmin onbetuigd. Zelfs de... „Telegraaf”, ja, de „Telegraaf” pakt nog heel anders uit. Eerst een lofprijzing op den boerenstand, die wij, in alle bescheidenheid gezegd, .niet zouden kunnen verbeteren,

Dan de keerzijde van de medaille. De Nederlandsche boer crepeert; de regeering laat anderen over zijn rug dansen, laat hem platdrukken onder de wagons en de schepen vol vreemd product. En dan weer de tegenstelling: Het ABC van de nationale welvaart ligt op het platteland; een regeering, die den boer laat omkomen in het moeras van schuld, executie, faillissement, begrijpt niets van haar primaire taak. Het is ingetwijfeld treffend, dat men met zooveel warmte en zooveel nadruk voor de boeren opkomt. Maar men komt wat laat, zegt het „U. D.”, terecht, die dan het blad als volgt onder handen neemt: „Waar heeft een blad als de „Telegraaf” ooit vroeger van haar belangstelling voor den boerenstand en het platteland doen blijken, ooit voor die belangen op de bres gestaan? Wie had in den normalen tijd oog voor de rechten van den boèr, wie nam het voor hem op; en wie had slechts schimp en spot over voor het achterlijke platteland, dat, naar het verder heette, de stedelingen brandschatte? Indien al degenen die thans hun stem ten gunste van den boer verheffen het een jaar eerder hadden gedaan, zouden wij verder zijn geweest Een regeering, hoe goed van wil ook, heeft rekening te houden met de volksvertegenwoordiging en met de organen, waardoor de publieke opinie zich uit. Zij heeft in haar handelspolitiek, zoowel ten behoeve van den landbouwstand als van de industrie, te luisteren naar de stemmen die uit de Kamers en de pers opstijgen. En ze was beducht dat indien ze meer deed dan ze deed, sterk verzet daartegen zou rijzen. Wat zien We nu? Dat degenen, die aanvankelijk remden en van geen maatregelen wilden weten, .nu aandringen op stevig ingrijpen niet alleen, maar de regeering met verwijten overstelpen. De „Telegraaf” heeft altijd voor den vrijhandel gestreden; van haar is het beruchte woord, dat, indien onze fabrieken tegen de buitenlandsche mededinging niet op konden, ze maar gesloten moesten worden. En nu? Wat vrijhandel! Wat academische theorie! roept ze uit. Zal Nederland welvarender zijn, wanneer wij een geruïneerden boerenstand tegemoet kunnen treden met het „heilige” vrijhandelsbeginsel in de hand? Voortreffelijk gezegd. Maar wat voor den boerenstand wordt aanvaard, geldt ook voor de industrie. Met een geruïneerde industrie zal ons land, met de vrijhandelsvaan in de hand, evenmin welvarend zijn. Thans eischt men van de regeering, den vrijhandel te verloochenen en vóór alles het bedrijfsleven in stand te houden; men stelt haar zelfs in gebreke en zegt dat ze haar plicht verzuimt. En zelf heeft men steeds den vrijhandel tegen alles in verdedigd en, voor zoover men kon, de regeering belet, krachtig op te treden.” Dat men, tegenover de macht der feiten staande, het roer omgooit, vinden wij voortreffelijk, maar men behoorde tegenover de regeering althans niet zoo’n hoog woord te voeren. Daartoe mist men het recht. Maar, ’t is waar, nieuws is het niet: De „Telegraaf” is altijd zoo geweest. Met het gevolg, dat niemand haar ernstig neemt... * . * Eenigen tijd' geleden is getracht om door maatregelen de productie van de Nederlandsche 'baksteen-industrie, die zich in de laatste jaren zoodanig ontwikkeld had, dat er een te veel aan harde en eeni tekort aan zachte soorten was ontstaan, in zoodanige ‘banen te leiden, dat er een meer normale toestand verkregen zou worden1. Deze maatregelen waren er op gericht, torn de productie van harde metselsteenen te beperken, althans zooveel mogelijk door 'het extra fabriceeren van groote kwantums binnemmuursteenen, die nog in groote hoe veelheden uit het buitenland worden ingevoerd. Desondanks zijn de voorraden harde metselsteenen ten gevolge van de diep in het bouwbedrijf ingrijpende crisis, zoodanig toe ge nomen, dat de geheele bnkstëenindustrie in ons land binnenkort, zoowel technisch als economisch zou vastloopeni. Daarom heeft de geheele Nederlandsche baksteenindustrie onlangs besloten met uitzondering van Limburg en enkele op zichzelf staande fabrieken, om 'dit jaar de ovens drie 'maanden te sluiten, waarbij tevens werd bepaald, dat de stopzetting deze maand zou beginen. Over het geheele land zullen hierdoor ongeveer 5000 personen worden getroffen. De „Telegraaf” heeft eens geïnformeerd hoe de toestand meer in het bijzonder in de pro vin-

cie Groningen' is, waar ongeveer 35 fabrieken I p tot stopzetting zullen overgaan. Het blad ver- \ nam, dat de toestand in de; provincie Gronin- c gen op het oogenblik zoodanig is, dat ongeveer 60 pet. van de jaarproductie op de tasvelden t aanwezig is, hetgeen zoo schadelijk en deprimeerend werkt, dat slechts krachtige maatregelen hierin verbetering kunnen brengen. Daarom is in deze provincie, na de maatregelen genomen in de andere streken van ons land, tevens nog besloten dat iedere fabriek 25 pet. 1 van haar productie aan gevormde ongebakken 1 steen niet mag afbranden vóór 1 Mei a.s. Dit 1 'heeft tot gevolg gehad, dat nu reeds verschil- 1 lende fabrieken in Groningen stil liggen en dat ] andere spoedig zuilen: volgen. Het geheele be- 1 drijf zal 1 Februari rusten met uitzondering van < de aflevering, welke uit de groote voorraden 1 normaal doorgaat. Stil tomen te liggen of zijn reeds stopgezet « 35 fabrieken. Aan elk dezer fabrieken vinden normaal in de periode van 1 Februari tot het begin der : campagne d.i. ongeveer 15 April gemiddeld 12 tot 15 personen werk, zoodat in deze provincie gedurende die maanden ongeveer vier a vijfhonderd menschen werkloos zullen worden. Bovendien zal ook in de a.s. campagne de werkgelegenheid minder dan gewoonlijk zijn, daar er 25 pet. steenen minder gevormd zullen worden in verband met het feit dat 25 pet. der vorige aard'productie ongebrand is gebleven.