De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad

Wij brengen onder de aanvecht onzer abonnè's dat wij *en overeenkomst gesloten hebkeu niét de Firma F. B. Tan*

Oltmar te Utrecht, uitgever*

Van de Nederlandsche lllnsm *ratie, welke ons in staat stelt

«a«e als wekeiyksch toevoegtel tet De Locomotief met elke; «bail uit Holland rechtstreeks «an de geadresseerden te doem Verzenden. Wy gingen daartoe over in het «enkbeeld dat het den lezers Van De Locomotief niet onge- Val Hg zal wezen het nieuws, van «ogenblik tot oogenblik door •nze courant aangebracht, te-* venu uit aanschouwing van het gebeurde te leeren kennen.

Hit Geïllustreerd Bijblad van Di\, Locomotief beveelt zich val! zelf aan door z||n boeiende schetsen, gezonden humor en ti aai e illustraties. Ook de prijs is uiterst billijk gesteld. Terwijl toch het gewone abonnement in Indië f 6.50 per jaar bedraagt voor deze geïllustreerde nitgaaf, die elke week in acht pagina's verschijnt, wordt zij onsen abonnè's aangeboden: voor één kwartaal, tegen fl.— voor een halfjaar tegen 1.90 voor drie kwartaal id 2.80 voor één jaar id 3.70 Bij vooruitbetaling te voldoen Zij die onze premies wenschen te ontvangen, worden verzocht zich met hun remises te wenden tot De Administratie.

t.0.) De woordenwisseling tusschen de echt* • Keaooten was niet met verheffing van stem jj't&esproken. Voor het uiterlijk waren bei- eö volkomen bedaard. Maar er gloeide een r?B«houdan woede in beider hart. Da Mar. ,ös bad sedert de eerste aanvallen van jicht i ■den linkervoet al zyn levenslust en opge». j^,Bndheid verloren. Hij was er gewoon aan, *' oaen hem versleet voor een dertigjarigen i a<3« Htj bad tot nog toe geloofd dat hy als een jongman van dertig jaar kon laven. Vóór zyn huwelijk met Térézia was hy altijd: gezond gebleven, gezond ondanks genot. Haar na zyn echt — nauwelyks een half jaar later— begonnen kleine kwalen. Tuist nu had hy zich zooveel van het leven, zooveel van de liefde zyner verrukkelijke Térézia voorgesteld. Reeds in 1790 waren de jichtaanvallen begonnen, nu kwamen ze telkens terug. En met diepe verontwaardiging had hy ervaren dat TéV rézia zich telkens meer terug trok naarmate hy ongestelder werd. Hy vergat zyn eigen booze luimen, hy vergat dat zijn wouw maar negentien jaar oud was. Dat hy tot machteloosheid gedoemd was; dat hy door zyn kamerdienaars moest gekleed en ontkleed worden, dat zyn Térézia zich zooveel mo» gelijk in haar vertrekken opsloot, en zoo min mogelyk in zyn gezelschap vertoefde, was voor hem een bloedig* beleediging, die hem tot groot nadeel zyner gezondheid van tyd tot tyd io hevige drift deed losbarsten. Nog een anJer, nog een grievender leed folterde hem. Hy was jalotrsch tot aan waanzinnig wordens toe. Het denkbeeld dat vreemde oogen haar weergalooze schoon» heid zoudea mogen bewonderen, prikkelde zyn woede dageiyks meer. Hy wantrouwde «Üe mannen, zelfs Listenay van wiens volmaakte loyauteit hy ten steUgste overtuigd was Hij eischte dat de Markiezin De Fontenay niet in het openbaar verscheen zonder haar man, en kon het nauwelyks toezien dat zij in een rijtuig bezoeken bracht bij haar vrienden. Térézia was hierover ten sterkste gebelgd, en gevoelde nu bitter berouw dat de titel van Markiezin haar zoo hoog werd aangerekend! En om alles nog moeilijker te maken kwamen de gebeurte. nissen der Revolutie de hevigste onenigheden strooien tusschen man en vrouw. De Markies De Fontenay had als een der Noblesse zitting genomen in de Assemhêe des Etats Généraux, maar geweigerd zitting te nemen ir* d» CoDstitnante. Térézia verriel somtyds haar ingenomenheid met de helden vanden dag, met Mirabeau, met Lafayette, met Bailly. En zoo werd een diepe kloof gegraven tusschen de echtgenooten, die onmogelyk te dempen bleek. De orkaan der lt evolutie was tusschen beiden doorgegaan, en joeg ze voort in ge. heel tegenovergestelde richting, Térézia kon haar Spaansch bloed niet verloochenen. Zij bewonderde den moed van MirabeaU. In de beroemde zitting der Etats Généraux van 23 Juni 1789, nadat de Koning bevolen had, dat de drie standen eik in hun afzonderlijke zittingzden souden vergaderen, nadat de ceremoniemeester, De Markies De Dreux-^rezé verschenen was, om de leden van den derden stand- die de zaal niet wilden verlaten, aan te sporen heen te gaan, trad Mirabeau den verschrikten edelman te gemoet, en antwoordde met luid klinkende stem: *Allez Ore a eeux qui vous envoitnt que nous sommes icipar la volmtè du peuple et que nous, n' en sortirons que par la foree des iaïonnettes/'' Zulk een woord maakte even grooten indruk op het hart der jonge Spaansche vrouw, a|s de vermetelheid van een gtöafend torero, die met >«m enkelen degenstoot den woedenden stiei voor zyn voeten doet nederstorten. Zü bew.nderde den moed van Canaille Desmonüns, die den 12 Juli 1789 na bet aftreden v;»i den populairen Minister Necker in het Paims Royil op een tafeltje sprong, en terwijl h\j een pistool zwaaide, luide uit* riep *. *Aux armest Les Allemande du Champ de Mars entrerott ce sok dans Paris pour egorger les habiiants. Jrtorens uneeocardeV' En hg plukte groene bladin van de boomen en versierde er zyn hoed mede, als de kleur der hoop. Hondeiden volgden zyn voorbeeld, honderden eo duizenden vloeien saèaa op 13 en 14 Juli 1789. Het ontslag aao Necker geg»veo, de vijandige houding der gehuurde Duitsche troepen die overal met sabelslagen de opgewonden menigte uiteen deden stuiven, alles prikkelde tot verzet. Een onweerstaaabare kracht ging uit van de taliooze massa's, die in den morgen van den 14an Juli het Hotel des Invalides binnendrongen, dia er 24 kanonnen en 30.000 geweren, sabels en Bajonetten buit maakten. En des avonds van dien dag was de onneembaar gewaande Stattsgevangenis, de Bastiüa, ondanks grachten,, wallen, bastions en torens door dezelfde menigte genomen, en werd het hoofd van den rampzaligen Gouverneur, van den Markies De Launay, op een bajonet door de straten van Parys gedragen. De Markies De Fontenay had met de uiterste verbittering dit alles moeten aanzien, ten hoogste verontwaardigd dat de Koning, te Versaiües, dag aan dag zyn vermaak zoekend in de jacht, niet met alle hem ten dienste staande middelen deze wandaden van het gepeupel onderdrukte. Térézia zweeg — zij durfde haar meening niet zeggen. Zy was aangegrepen door het groote schouwspel. Zy gat in stilte haar hart aan de Revolutie. Na de October-dagen van 1789 to n een horde van hongerige wijven en schreeuwende kerels van den Faubourg SaintAntoine de Koninklijke familie, ondanks alles hadden genoodzaakt zich naar Parys te begeven, trok De Markies De Fontenay zich geheel terug. Daarop was zyn persoonlijk lyden begonnen: lederen dag werd de scheuring tusschen de beide echtgenooten grooter. De Markies w.lde het niet gelooven dat hij de genegenheid zyner jonge echtgenoote had verloren —hy poogde zicbeslf te beheer* schen en werd door tallooza bittere kwellingen geplaagd. Des zomers had hij zoovee! mogelyk in de parken van zyn heerljjk kasteel, genezing gezocht voor zyn kwaal, die naar zijn taeening van voorbij gaanden aard was. Hy noodigde om Térézia te behagen vele vrienden uit zija eigen wereld, maar «#« edellieden als de drie Graven Da Lameth toonden zich ingenomen met de gebeurtenissen. Cirles De Lameth had na een woordenwisseling met den Hertog De Castrics dezen uitgedaagd en was in het duel gewond Na dat feit was da vriendschap tusschen de di ie Graven De Lamelz en den Markies De Foctenay geheel af/ebroken, voor Térézia des te onaangenamer omdat de echtgeuooten deze* heeren haar met byna nog grooter bewondering vereerden dan haar mannen. Het werd langzamerhand ledig in het kasteel en in het hó'el Fontenay. En nu was juist de oorzaak gekomen tot de grootste tweespalt tusschen de echtge» nooten. De Markies had telkens maanden, dat hii zich volkomen wel gevoelde, en poogde dan zijn ouden levenslust te toonen, maar by slaagde er niet in. Térézia scheen weinig ingenomen met het heropleven zijner hoflalijkheden. De oude goede verstandhouding bleek moeiiyk te herstellen. Ensedert in den zomer van 1791 de Koninklyke familie gedurende haar avontuurlyke vlucht U Varennes was aangehouden, verklaarde de Markies dat hij nietUnger in een land wilde blijven waar alle eerbied voor het Koninklijke huis en den adel met voeten getreden werd. Hy kondigde zyn vrouw aan dat zy zouden é nigreeren. Zija groot fortuin stelde hem in staat overal elders te leven. Maar Térézia wilde te Parys blyven, al« getuige van het groote historische drama dat voor haar oogen werd afgespeeld. Een vreemd verlangen om een rol in dit dram* te vervuiler, maakte zich somtyds van haar meester. Het vooruitzicht in den vreemde met een ziekelyken aUcht geluimden echtge» noot te moeten leven, lachte haar met aan. Zij verklaarde in Frankrijk te wiffen leven baar tweede vaderland, en de Markies, die heimelyk vreesde de laatste overb «fselen van haar vroegere genegenheid te zuil m verliezen, gaf voorloopig, zuchtend en diep teleurgesteld, toe. {Wordt oernolfd.)

De Duitsche Rijksdag hervatte zijn zittingen. In zijn openingstoespraak spoorde de Voorzitter tot trouwe opkomst aan wijl veel arbeid dent te worden afgedaan. Men heeft aanstonds een aanvang gemaakt met de voortzetting van het de bat over het ontwerp tot hervorming der rechterlijke inrichting. In hét rap~ port der commissie wordt voorgesteld het beginsel in te voeren van schadevergoeding aan slachtoffers van ge* rechtelijke dwalingen.

Een aantal amendementen van so ciaal-democratische zijde zijn verworpen, nadat de Minister van Justitie Scbönstedt ze had bestreden als van ongewettigdan twijfel getuigend aan de onafhankelijkheid en onpartijdigheid der rechterlijke macht. — De Hamb. Nachr. beschouwt de in den Rijksdag aangekondigde interpellatie van het centrum over haar onthullingen van het standpunt dat een dcc gelijk parlementaire behandeling zeer gewenscht is, opdat niet alleen duidelijk worde gemaakt waarom Gaprivi zich in 1890 heeft gezien »den verbindingsdraad met Rusland door te snijden maar ook of de Engelsche politiek moeite doet ca in staat is om op de Duitsche een invlosd te oefenen welks uitwerkingen niet onvoorwaardelijk in bet belang van het Duitsche Rijk liggen."

Het blad zou hel voorts zeer wentchelijk echten dat uit al deze gedach» tt-nwisselingen een »verscherpt gevoel van ministerieele verantwoordelijkheid, zooals de Grondwet die belooft, geboren werd."

De Natümal-Zeitung, die de onthul* lingen van Bismarck afkeurde, ver<» klaart thans zeer tevreden te zullen zijn als door deze gedachtenwisselingen het gevoel der ministerieele verantwoordelijkheid verscherpt werd. In den boezem van het centrum la» ten zich twee stroomingen waarnemen. Terwijl de Germania spreekt van Bismarck's landverraad, van het geschokte vertrouwen der mogendheden van het Drievoudig Verbond en van den op Duitschland klovenden smet, meent de Köln. Volkszeit, dat ten aanzien van den tegenwoordigen stand van het Drievoudig Verbond helderheid moet komen. — De Duitsche Keizer heeft bij di eedsaflegging der recruten bij de garde-troepen weder een toespraak gehouden. Hij zei o. a.: Als soldaten van mijn garde dient gij in regimenten met de schoonste eereteekenen. De wapenen zijn namelijk gegeven ter verdediging van kroon en altaar. Bij het tegenwoordig algemeene wantrouwen is het in het bijzonder ulieder plicht door gehoorzaamheid een goed voorbeeld te geven. Denkt aan den grooten Keizer Willem I, wiens oog uit den hemel nederziet op u en op het geheele leger. Geve God dat wij bij het appèl in den hemel met een gerust gevveten voor Hem kunnen staan!" — Het adres aan den Rijksdagin zake het tweegevecht, waartoe eflbige aanzienlijke ingezetenen van Gotha het initiatief genomen hebben,, is reeds door meer dan 50,000 personen geteekend.

Het wetsontwerp betreffende de instelling van ean Fransch koloniaal leger is ingediend. Het bepaalt dat het in te stellen leger onder beheer van Marine blijft, aangezien Oorlog het te druk heeft en Koloniön geen militair beheer kan voeren, De tegenwoordige Marine-troepen, versterkt door de twee vreemdenregimenten van het 19de legercorps, zullen het koloniale leger uitmaken, waartoe tevens behooren de regimenten Tongkineesche, Annamitische, Senegaleesche, Soedaneesche, Madagassische en Haoussatirailleurs en de spahis van Senegal en Soedan,

Het koloniale leger zal overigens een afzonderlijke begrooting hebben, omvattend niet alleen posten voor de troepen, maar ook voor aanbouw, onderhoud en bewapening van versterkte plaatsen in de koloniën, havenplaatsen en proviandeering van de vloot in tijd van oorlog. Ter beschikking zullen altijd staan 6000 man vrijwilligers die overigens vrij van dienst zijn en er in toestemmen gedurende drie, vier of vijf jaar achtereen in geval van overzeesche expedities naar de koloniën gezonden te kunnen worden. Een premie wordt hun toegekend. Ook zij die tot de reserve van het koloniale oflandleger behooren. kunnen gemachtigd worden zich tegen het genot van een premie aan te melden. Er zullen vijf divisie-Generaals zyn, van wie twee Inspecteurs-generaal, twee divisie-commandanten en een commandant in Indo-Gbina. Zestien brigade- Generaals zullen onder hen staan. —In de Fransche Kamer heeft een langdurig debat plaats gehad over het feit dat de Regeering — de afgevaardigde Mirman interpelleerde haar daarover — hst Katholieke Congres te Rheims vergund had te vergaderen, terwijl het verlof daartoe geweigerd werd aan leeraren en onderwijzers, ofschoon deze zich als krachtige verdedigers van de Republiek en haar grondbeginselen deden kennen. De Minister van Justitie antwoordde dat hij het verlof zou hebben geweigerd, als het hem was gevraagd. Maar moesten wij, zoo vervolgde hij, het congres met geweld uiteenjagen? De Protestanten hebben een gelijke verdraagzaamheid genoten.

De redsvoering van den Minister lokte in het centrum langdurige toejuichingen uit. De republikein Le Mare eischte dat de Katholieken dezelfde vrijheden zulen gehi«ten als de overige burger*. Bourgeois iichtte de doopceel van de bisschoppm, wier gedrag laakbaar is. Het Kath>lieke coogres streeft, een politiek d*el na, zei bij, en is gericht tegen d* burgerlijke maatschappij. De Minister-president Méline zeide' da da interpellatie de Kamer in staat zalstellen baar vertrouwen te betuigen in de Regeering. Deze heeft de clericae prcpaganda niet aangemoedigd, maa. kan a in den godsdienst niet den oorlog veularen. Haar staatkunde is in overeertsteoming met de landsbelangen MMiLe erklaarde ten slotte dat de Regeeringzich vereenigde met een door Poincaé voorgestelde motie, strekkende om JV9r b gaan tot de orde van den dag, tehekende dat de Kamer haar verticnwe» uitspreekt in de Regeering. M3130y tegen 229 stemmen besloot de £mer aan een tegen-motie van Isanfert, eenvoudig om over te gaan tot I orde van den dag, niet de prio» riteite verleenen, en nam vervolgens die 'u Poincaré aan met 324 tegen 225semmen. Een amendement verwie-fde Kamer van Mirman dat door Méln werd afgewezen, met 302 tegen 176iemmen. ÜTransche Minister van /uscitie heet tn wetsctatwerp ingediend tot beziiiging op de kosten der rechter» lijk tacht. b bekende Engelsche politicus Sir Chrh Dilke heeft dezer dagen in da libcs club te Enfield bet woord gevoeden bij die gelegenheid als zijn gevcen te kennen gegeven, dat bet Frarijk, Engeland en Rusland wezer »oeten, dezelfde mogend .eden die inóiijd Griekenlands onafhankelijkheid i hebn gegrondvest welke nu weder | in ï. Oosten redderend behooren op < te den. Weifelt de "ïorte met het i doeuitvoeren der hervoiv,ingBnj dan moe Cyprus definitief van Turkije s geselden worden en aan Gr^en.. j langegeven, en helpt dat niet iHn ( mo( het denzelfden weg gaan me, j eeneheele reeks andere eilanden. £n • daaa zou men met Creta kunneu ( beguen. E bezetting van Egypte noemde Dill een bron van militaire verzwakkingnet alleen, maar ook een hinderpaalfoor alle gemeenschappelijk optredi met Frankrijk. En in stede van zichan zijn aangegane verplichtingen te kuden, trekt Engeland nu op Khauem los, wat de kansen voor een saraejaan met Frankrijk natuurlijk wede grootelijks moet verminderen. — le Times -correspondent te New- Yorkaeldt dat de corn nissie voor de grensaaestie met Venezuela besloten heeft, nu de redevoering van Lord Salisbry een spoedige en vriendschappelijk «oplossing van het geschil doet verwaöten, geen verslag uit te brengen, aar nu en dan bijeen te komen tot he verder onderzoek der overgelegde lukken, in de hoop dat de op** lossiogweldra haar arbeid overbodig aal maen. De crrespondent wijst er op hoe dit besiit niet anders dan gunstig kan werken Want de vrees dat de commissie en verslag uit zou brengea ongunstg voor Engeland en dat de Vereende Staten daardoor tot ingrijpen zoiien genoodzaakt wordeß, wordt er doorweggenomen. En dit kan voor den uitslag slechts van goeden invloed zijn.

3 Te Washington is, zooals- de teleï graaf reeds mededeelde, het tractaat . onderteekend, waarin bepaald wordt *• dat de beslissing in het grensgeschil . aan vijf scheidsrechters zal worden op■ gedragen, en dat het ongestoorde bet zit gedurende vijftig jiren recht geeft op erkenning als eigendom, zoowel i voor de beide Staten als voor de ko; lonisten. Een telegram uit Washington geeft nog nadere bijzonderheden over het , verdrag zooals het tusschen Engeland en Amerika is gesloten. De vijfde persoon in het scheidsgerecht zal niet deze of gene zijn, al naar de vier andere heeren besluiten te kiezen,maar niemand anders dan Koning Oscar van Zweden en Noorwegen. Men achtte, dit beter, zoo heet het, dan de benoeming van den vijfden arbiter over te laten aan de vier andere scheidsrechters. Van deze vier zullen twee gekozen worden door den opperrechter van Engeland en twee door den opper« rechter van het hooggerechtshof der Vereenigde Stateq. Doch van veel grooter belang is dal het verdrag ook een algemeene strekking heeft, wijl het alle geschillen tusschen Engeland en de Vereenigde Staten aan scheidsrechterlijke uit3praak onderwor- I pen verklaart. Een gerucht wil dat de Spaansche Minister-president Canovas aan de vertegenwoordigers der Mogendheden een nota zou hebben doen overhandigen, waarin gevraagd werd welke verhouding de verschillende Regeeringeu zou* den aannemen, in het geval dat Spanje zich beleedigd zou gevoelen door het optreden van de Vereenigde Staten. De gezant der Vereenigde Staten zou ! echter de Spaansche Regeering hebben j gedrongen de nota terug te nemen met < de bedreiging dat hij anders zijn terug» < roeping zou vragen, — In den jongsten, onder voorzitter- ■ schap der Koningin-Regentes gehouden ] Ministerraad ia mededeeling gedaan van I ( een dépêche uit Manilla, houdende I bericht van het gevecht bij Nove- [ leta, waarin 4000 opstandelingen door c de Spanjaarden met groote verliezen c Span8/1 >rtrslage-a' Het verlies der g onaanzielfS/^J* evenwel ook niet , opgave, 38 do? 0ndroeg' vol«ens deze r gekwetst werden SL^vrijl 100 man • i ' "J,-eeen k-ju. — In Spanje steken nu Wbt^ l de republikeinen het hoofd op. i' drid is onder voorzitterschap van \z. I carate een groote republikeinsche ver | gadering gehouden, waarin besloten werd een vereeniging op te richten, waarin alle democratische elementen kuonen worden opgenomen, ook de werkliedenp'irtij en de socialisten. Ook in de provinciën organiseert zich de rfpublikeinscie partij meer en meer, hoewel haar streven daar meer nog tegen de Carlisten dan tegen de bestaande Monarchic gericht is. De Indép. Beige behelst een krachtig artikel, waarin de positie van den Koning van t'elgiè persoonlijk tegenover de crisis wordt besproken. Daarin tracht het blad aan te toonen dat de Katholieke partij er den Koning heeft laten inloopen. Mea wilde den persoonlijken dienstplicht ni.t, beweert bet bad, en toch heeft een clericaal ministerie de hervorming aangekondigd, een tweede d cbricaal ministerie heeft de quaestie doen insluimeren en t er een »complot" van g =neraals bestaat; maar mocht dat zoo wezen, dan zou het blad er geen bezwaar in zien eea ' burger als Minister van Oorlog te zien ' optreden. Het ontslag van den Minister Brassine 1 is door den Koning aangenomen. De Minis'er van Spoorwegen Van Den Peerebo >m zal de portefeuille van Oorlog waarnemen totdat ean opvolger gevonden is. Het antwoord van den Abessynischen Negus Menelek op den brief waarin Z. H. de Paus de vrijlating der Italiaansche gevangenen verzocht, moet van den volgenden inhoud wezen. Menelek begint met te verklaren dat zijn eerste aandrang was terstond het verzoek in te willigen. Maar door het gedrag der Italiaansche Regeering die, terwijl zij vrede wenschte, voortgaat met vijandelijkheden, is hij verplicht den eenigen waarborg dien bij bezit te behouden. Menelek brengt dan in herinnering dat niet hy den oorlog heeft gewild. Zijn geweten als vader en Koning van zijn volk, zegt hij, legt hem den plicht op het vrijlaten van de gevangenen tot een meer geschikt tgdstip uit te stellen. Ten slotte spreekt de Negus de verwachting uit dat de stem van den Paus, die de algemeene vader der Christenen is, zich zal verheffen tea gunste van de rechtvaardigheid van bet doel waarvoor hij strijdt, namelijk de onafhankelijkheid van zijn volk, ca dat daardoor het tijdstip verbaast mo« ge worden waarop de Italiaansche gevangenen aan hun betrekkingen tee ruggegeven kunnen worden. Hij ver-Akert ten slotte den Paus int &Ë a^es gedaan beeft om het lot maken^ zo° zacht m°g6lÖ** *• I xr*u'het standpunt vau indera,»^ zOO rechtmatig en bezaui-^ 1 mogelijk. — r>» Politische Co* .»*x>ondenz bericht uit Constantinopel o* Ac toongevende kringen van Yildiz-Kio?». ver« kaard hebben dat aan evemueeleplau.: nen van de Europeesche mogendheden om het bestuur van da openbare schuld in Turkije te veranderen in een orgaan tot hel contróleeren van de Turksche financiën, onder geen voorwaarde gevolg kan worden gegeven, omdat dit een krachtig verzet van het geheele Turksche volk in het leven zou roepen, 1 waartegen men in Yddiz-Kiosk machteloos zou zijn. Het toetreden van een vertegenwoordiger van Rusland tot bet ■ bestuur van de Staatsschuld zou de i eenig mogelijke concessie zijn.