De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad

Advertentiën. Donderdag den 19 Juni VENDUTIE, Locaal (2114) Y. H. BOUMA. Op mijne vendutie van Donderdag. zal ik verkoopen: 60 picols Koffie. 58) J\ H. BOUMA. Oji mijne vendutie van Donderdag, zal ik verkoopen; Een factuu- Manufacturen, b in CigaTen Kokers, Povtemonaies, Knoopjes Oorbellen, Bor.tspelden enz. ALSOOK . BOTER, KAZEN. HAMMEN. _,ÏU. \RONIE & VERMICEH - ,a BOMMELS. i (2144) Y. H. BOUMA. Vendutie op Karang- Bidara, PASSAR-tNIEUW- HOLL .ND,) OP DONDERDAG 19e DEZER, in het Sterfhuis van den Heer LEVIPE, van deszelfs goed onderhouden inboedel, waaronder -. Spiegels, Schilderyen, St.elen, Banken, marmeren en gewone Tafels, Bedden, Kasten, Eet- en Theeservies, 1 stel Christoffelzilver, 1 welluidende Piano van Dubray en een party BLOEMEN IN POTTEN. (2095) A. MEIJER. Toko Vendutie Vrijdag 20 dezer, (2077) SOESMAN & Co. Op onze toko-vendutie van Vrijdag a. s. zullen wij voor rekening van wien zulks zoude mogen aangaan verkoopen: Vp P 13 1 baal a2O ps. DRILL, door zeewater beschadigd gelost uit bet schip PROFESSOR SIMON THOMAS, kapitein F. POT. Benevens: 5 kisten Indigo. (2075) SOESMAN & Co. Op onze toko Vendutie van Vrijdag a. b_, zullen wij voor Tekening van wien zulks zoude mogen aangtan verkoopen: HP2. 3. 5. 6. 4. kisten Ö/4_ Calicots P a 50 ps. X AV 55 1 „ Ribbs 30 ps. door zeewater beschadigd aangebracht per Ned. schip VICE ADMIRAAL MAY, kapt, J. K. ANNOKKEE. (2092) SOESMAN & Co Op onze toko-vendutie van Vrijdag a. s. zullen wij alsnog verkoopen-. 10 dozijn Stroohoeden. (2081) SOESMAN & Co. Op onze toko-vendutie van Vrijdag a. s. zullen wij voor rekening van wien zulks zoude mogen aangaan verkoopen: G C 1395/1401 7 kisten, inhoudende 40 stuks ijzeren Ledikanten. door zeewater beschadigd gelost uit het Ned Schip „Vice Admiraal May" Kapitein ANNOKKEE. (3082)" SOESMAN & Co. Vendutie wegens vertrek. Op Vrijdag den SO dezer, zullen SOESM^JNT Sc Co., vendutie houden voor rekening v.n den HEdGestr. Heer VAN BEÏVNEKOM, van ZEdG. zeer netten en compleeten inboedel, waaronder verscheidene stukken van Mahoniehout, Bataviasche en andere Meubelen. Voorts: Een Mylord op Engelsch onderstel, Een span deugdzame Wagenpaarden, een goed gedresseerd Troepenpaard, M^lkgevende Koeien met kalveren, eene fraaie Collectie Bloemen en wat verder zal worden te voorschijn gebracht. '096)

Op de Vendutte ten huize van den Overste VAN BENNEKOM, zullen wij alsnog verkoopen.--1 Pianino van Plevel. .2118) SSMAN & Co. De op Maandag den 23 dezer des voormiddags te negen ure aangekondigde verkoc-. van HET RECHT van opstal voor onbepaalden tijd, gevestigd op een stukje Gouvernements GrROND, staande ten name van vrouwe J. C. MEIJER, en gelegen in wijk Lt H perceel no 10, zal in stede van in een der localen van het vendukantoor op voorschreven tiatum plaats vinden in het vendulocaal van de Heeren SOESMAN $ Co. (2146) SLOET VAN HAGENSDOBP. Paarden vendutie op MAANDAG 23 a. s. van een lading Australische PAARDEN ( SWANfiIVER ) KOEIJEN en HONDEN. (2147) SOEsMAN k Co. Vendutie wegens vertrek Donderdag 26 dezer, te Roeloe, ten huize van den Kapitein chef van den staf "VV. VETTER, van diens compleeten inboedel, waaronder een fijn Bataviasch ameublement, K_asun, Speet- en "Waschtafels, 2 mans Ledikanten compleet, waaronder 2 nieuwe IJzeren, Spiegels, Schilderyen, Serviesen Grlaswerk, Hang en Staan il e Lampen, enz. VERDER: Een soliede Vis a Vis, een span uitmuntende Sandclwood "Wagenpaarden, met Tuigen enz., benevens een compleet Harnachemeut voor een Rijpaard. (2143) SOESMAN k Co. Op Dinsdag den tóen Juli 1873. des voormiddags te tien ure zal in het lokaal en ten overstaan van het vendu-kantoor te Samarang ten behoeve van den eersten verbandhouder worden verkocht: EEN ERF bebouwd met een Steenen Huis en bijgebouwen, gelegen in de Chineesche Kamp te Samarang bewesten GANG LTNGEER of TANGKEE, Wijk La/h perceel No. 299, staaude ten name van wijl_n SIE PIXGNIO (21.8*) VAN OSSENBRUGGEN qq'. Toko Spekstraat. Puike Z, M, KLaus pr. % f 2.— i (2127) V.' OERTHEL. ______________ — 1' Suikerfabrikanten iie van mij levering van Boengkü gedurende het loopende jaar wenschen, worden beleefdelijk om tijdige opgaaf van verlangde hoeveelheid verzocht. (1005) G. A. WERMUTH. Voortdurend verkrijgbaar: VERSCH GEBAKKEN ALLERHANDE / 1,00 per pond; 1,25 en 2,50 per trommel. VERSCH GEBAKKEN BOTERJANHAGEL / 1,00 per pond; 1,25 en 2,50 per trommel. VERSCH GEBAKKEN IiOTMRSPRITZ f 1,00 per pond 1,25 en 2,50 per trommel. VERSCH GEBAKKEN THEEBANKET. ƒ 2,00 per pond; 2,00 en 3,50 per trommel. VERSCH GEBAKKEN TAARTJES k f 1,00 per dozijn. VERSCH GEBAKKEN SAUCIJZEN-BROODJES / 0,20 per stuk. Bij F. W. VAN ERP, (1081) BANKET-BAKKER, Bodjong _——_____-—_—_-——————_—

— Op het budget van Britsch Indië voor 1873—74 waarop de inkomsten op 48,286.0u0 pd. st. geraamd en de uitgaven op 48,066,000 pd. st. begroot worden, komen de volgende posten op de raming der inkomsten voor: landrente 21,180,000 pd. st; opiumbelasting 7,500,000 pd. st.; zoutbelasting 6,144,000 pd. st.; inkomende rechten 2,649,000 pd. st.; zegelbelastinii I0_) pd. st.; belasting op het gedistilleerd 2,2)5,000 Verder wordt er een som van 719,000 pd st. geraamd als opbrengst van het postwezen en 225,000 als opbrengst der telegraphie, de inkomsten van de boschcultuur worden geraamd op 584,000 enz. De personeele belasting wordt op nie* meer Aan 1,000 pd. st. geraamd. De voornaamste posten in uitgave zijn de volgenie: rente en aflossing van gevestigde en vlottende schuld 5,234,000 p. st.; kosten van invordering der la daarmede in verband staande 2,4 77,000 pd. st.; rechts wezen en politie 2,310,ö0Ü pd. st.. kasten *p de opium»g vallerc- 2,115,000 rgerlyk b 1,786,000 pd. s:.; marine 581,000 pd. st.; boschcultuur 420,000 pi. st., enz. De uitgaven van den postdienst worden geraamd op 820,000 pd. st., die van de tele grafie op 450,000 pd st., die wegens de invordering deibovengenoemde belasting als volgt: zoutbelast.ng 480,000 pd. st.; inkomende lechten 185,000 pd. st; zegelbelastiug 120,000 pd. st.; belasting op het gedistilleerd 91,000. Het verdient hierbij opmerking dat de kotten van het leger en van d<: verdediging des lands ten laste der begrooting vau het moederland komen, alsmede dat eenige belangrijke kosten, onder anderen die der geneeskundige politie, welke voor 1572—73 nog op 182,000 pd. st ge raamd waren, vau de begTooting van indië zijn overgebracht naar de begrootingen der verschillende provinciën. Eveneens worden de kosten der plaatselijke politie door de provinciale en gemeentebesturen gedragen. — Te Eibergen heeft men den doodgraver, die f 50.— traktement heeft, eene gratificatie van / 50.— gegeven, omdat hij het in 1872, met de daar heersehende epidemie zoo druk had. — Volgens eene rijmende correspondentie in de Ass. Crt. heeft het schoone geslacht op de kermis te Oranjewoud ■'•ich gekenmerkt door het rooken van sigaren — Door iemand te Rotterdam is f soo.— gelegateerd aau het invaliedenhuis te Leiden. — Te Eenmes heeft men bij de Kerkelijke autoriteiten, de glazen ingegooid. — Lit Amerika wordt geschreven dat een trein waarin zich 150 passagier-- bevonden in ,1e Pawcatuc-rivier gestort is, doordien de brug ten gevolge van een watervloed was weggeslagen. Het aantal dooden is niet bekend; dat der gekwetsten bedraagt 15. terwijl er reeds zes lijken zijn gevonden. •

•volg.) XVHI. Het weer was dat jaar in April bijzonder warm. Ea het waren dan ook de heldere zonnige dagen en de heerlijke geur van jong loof en bloesems, die de lui op Chace verleidden tot het doen van uitstapje- in den omtrek, tot het spelen van criquei en andere speten in de tuinen op de grasvelden en tusschen de bloemen, die er in de eerste zoele lentedagen een ieder als toe schijnen uit te noodigen. Op een van die dagen zette Anna, vermoeid, d^ar zij den gehcelen namiddag aan het werk was geweest, haar hoed op an wandelde alleen door tuin en park. Verborgen door een rij heesters, ging zij voorby een vrolijke geanimeerde partij criquet, uit welks midden de vroolijke stem van Aniabil Mound met haar eigenaardig geluid weerklonk. Hoe gevoelde Anna zich verwijderd van dez* vroolijke, zorgelooze troep nietsdoeners! Maar zij was op dat oogenblik vermoeid en terneergeslagen, en bovendien is het voor jonge liedeneen treurige taak het leven te moeten nemen zooals het is, wanneer ook zij medegevqerd kunnen wqrdeii iv een stroom van hoop én vreugde. In zulke oogenblikken voelde Arm". tl^t haar iets ontbrak. Dat leven voor en met anderen was wel oen heelende balsem en eene vergoeding, maar toch verlangde het hart naar rust en wat \reugde. „Moost er ze o spoedig," sprak zij by zich zelve, stil weg gaande van de groep luchthartige spelers, „een einde komen aan al die vrolijke weelde en vreugde van het leven, die eens mijn deel schenen te mogen zijn':" Kn moest zij nu reeds beginnen te teren op het grauwe verledeue? En dan keerde Anna 's verwarde gedachtenloop zich tot tante Alison, en zij begreep, door een ingeving uit liefderijk medegevoel, het geheim van haar leven; en zy' peinsde of dat eentoonige leege bestaan dat zij voor zich had, ooit oofc zoo effen en kalm zbu 'worden als dat van die goede Miss Carnagie — en zij zat er treurig over na te denken, zonder hoop dat het wonder ooit gebeuren zou, Pnwillekeurig sloeg zy de groote laan in, en wandelde langzaam voorf. met ter nqer geslagen oogen, toen het gelrud van ëaii snelle stap, v*m den kant van het huis komende, haar oor Tof —en een stem — die van Douglas, die haast en gejaagdheid verried, achter haar zeide: „Hebt gij miss Vallanee ook voorbij zien komen, men zegt dat zij uitgereden is. Ver — vergeef mij." toen hij Anna, die zich omgekeerd had, herkende. Het was de eerste keer dat zij elkander alleen ontmoetten, sedert zij elkander aan hét spoorweg station te EdinbuTg hadden—de eerste keer dat hij haar aansprak sedert dat vaarwel toen nog vol liefde haar toegeroepen! De twe* «tonden elkander aan te staren, hij met een donkeren blos °P bet gl.iaat) ?ij zoo Weekdat zelfs hare lippen wit v tot iat^An,^ na veel iu,pamljn,r zijn vraag beantwoordde.. „,,_ ueu Ut rijt;;;,, n;è; gozlen," waarop Douglas zijn j;ocd afnam en zi^ in d- ripkting m >\Pl l)W WW*™* ' Onwillekeurig keek"2ij [iem' „* toen /.ij dwiirs door het pirrk ging. Daar zag zjj fa de jonge officier naast Linda gaan zitten; daaina verborg een boschje de greep voor haar oog. De droomeiige, pijnlyke gedachten van Anna waren door deze ontmoeting overgegaan in een hevig zieleleed, en zij wandelde snel voort, even als een gewond beest, door zijne pijnen gedreven naar de verste eenzaamste gedeelten van het goed. In den versten hoek van het meer, tusschen het park van Sir Percy Amyand en het domeim van mr. North wrs een soort schuitenhuis, — reeds lang niet meer in gebruik sedert er een nieuw en degelijker gebouw tot dat doel was opgericht, — geheel met klimop begroeid, gedeeltelijk ingevallen en met donkere bosschen er achter, terwijl doornstruiken hunne groote takken tot aan de vensters omhoog staken. Het was volstrekt geen door Anna gezocht plekje, maar /.ij was er onwillekeurig naar toe gewandeld—wellicht omdat het de eenzaamste meest verlaten plek van het geheele park was. Eenzaam was het, inderdaad; wilde schuwe vogels hadden er zich genesteld, en fladderden er schreeuwend om de kleine hut, terwyl de schuwe hinde tot aan den drempel waagde te komen met hare jongen om nieuwsgierig naar binnen te kijken. Thans echter meende Anna door de dichte jonge varens gaande, in het pavilloen zacht fluisterende stemmen te hooren. Haar eerste beweging was zich rwijderen, ten einde geen bijeenkomst van twee verliefden te storen, maar nog voor dat zij dit gedaan had, kwam tot haar groote verbazing Ombra buiten de deur, en stond juist de andere kant uit te kijken als die van waar Anna naderde; en terwijl zij zoo stond te kijken kwam Sir Percy Amyand er ook uit, bij haar staan. „Ombra I' Op dat roepen keerde her, meisje zich verschrikt om. maar voor zij nog een woord kon uiten, stapte Sir Percv voor haar uit „Goeden avond, Miss North; verheugd u te zien. Ik zal Miss St. John nu aan uwe veilige hoede toevertrouwen. Zij heeft eene gevaarlijke gewoonte om alleen rond te zwerven waarover ik zoo vrij ben geweest haar eens te onderhouden. Ik twijfel niet of gij zult mijne terechtwijzing wel willen voleindigen, en zeker met beter gevolg dan ik heb kunnen doen. Neen, mijn geweer is niet geladen" — Anna had niet eens dien kant uitgekeken, — „maar, daar ik weet welke vooroordeelen damestegen vuurwapens hebben, en hoe zij zich altyd willen rei-beelden dat zij zelfs ongeladen kunnen afgaan, zoo wil ik u van myu gezelschap verlossen. Goeden avond; goeden avond Mis. st. John! Laat mjj u tot besluit nog eens waarschuwen, dat gij niet altijd zoo gelukkig zondt kunnen zijn een geleide te vinden, hoewel ik u intusschen verzeker Miss North, dat zoo wij u niet hadden aangetroffen, ik haar veilig tot, in meer bewoonde streken zou teruggebracht hebben." Deze woorden waren met zooveel overlegde koelheid en onbeschaamdheid uilgesproken, dat Anna sprakeloos stond en zij kreeg eerst hare tegenwoordigheid van geest teiug, toen sir Percy 's kloeke gestalte achter de boomen verdwenen was „O Ombra," zeide zij diep bedroefd „is hei zoo.-'' maar Ombta liep met. haar mede zonder een woord te spreken. „O, Ombra" herhaalde Anna, hare gewone bezadigdheid verliezende, „hij is een slecht mensch, vertrouw hem toch niet, lieve. Dit was de meest onhandige manier waarop Anna do zaak kon aanpakken. Ombra bleef eensklaps stil staan en zag haar flink aan. „Hij is niet slecht — dat moogt ge niet zeggen — hoe durft ge het, te doen-" riep zij met klimmenden toorn uit. „Indien er iemand schuld heeft, dan ben ik het— en niet hij. -Maar waarom zou het verkeerd zijn elkander lief ti hebben? .la, ik bemin hem —ik ben er tiotsch op —ik bemin hem: en indien er iemand verkeerd heeft gedaan, dan zijt gij liet, die ons kwaamt spionneeren, en ons geheim voor zijn lijd bekend zoudt maken. Ja. opudefout en al de schande." Hier aweeg >ii onder het storten van hevige tranen. Anna schudde droevig liet hoofd. . Beste Ombra, de man. die u kan overh eene geheime samenkomst, kan noch goed noch eerlijk zijn. Sir Percy had er mijn vader of Mevr. North over moeten spreken, maar niet in 't geheim u uwc liefde afdwingen.' „Hij heeft ze mij niet aigedwongen," \iel Ombra uit „Ik heb ze hem gCM-honkeu — uit eigen beweging geschonken, — en ik beroem er mij op." Zoolang zij in deze stemming was, werd alle tegenspraak onmogelijk, daarom dan ook wandelde Anna zwygend verder, zich zelve verwijten doende over haar weinige zorg en toezicht, en vast besloten de heele geschiedenis in eens aan haar vader mede te deelen (wel wetende dat het vergcefsche moeite zou zijn er Mevr. North in te raadp'egen) en om zoo nioüeliik, al ware Let ook tegen haar wil in, •_ • i_ het meisje te redden. Tevens zag zij in dat zij in haar eerste schrik dat trotsche, heftige aestel tot het uiterste had gedreven. Wat nu gedaan? Het geheele gedrag vau Sir Peroy gaf grond om te denken dat hij met haar speelde, en **lr Percy, de man van Ombra, dat zou het laatste zijn dat Anna zou kunnen verdragen. Het kon niet anders of die vroolijke, ongevoelige man van de wereld moest een treurig leidsman, een zorgeloos beschermer zijn van dat zeer gevoelige diep de^konde, onbedorven schepseltje, waarvoor hij r,u reeds zoo weinig medèlyden had. — Anna was verstandig genoeg om te weten dat een weinig lijden nu op het oogenblik veel beter was dan de voortdurende ellende van zulk. eene verbintenis. Toen zij echter Ombr_j, voor zich uit, door de groene struiken zag gaan het hopfd trotsch omhoog, toen ontzonk Anna de moed uit vrees, dal het soms reeds ie laat zou zijn. Waar Ombra hare liefde schonk, gal' zij. ze ook geheel en blindelings, overeenkomstig haar edelmoedig en open karakter; Sir Peroy liet toe, dat men zeide dat hij op het punt was in het huwelijk te treden; misschien wilde hij iedereen verbazen wanneer hij hun zyne onbekende schoone bruid voorstelde; haar op deze stille, geheime manier het hof gemaakt hebbende, kon het wel eens zjjn dat zelfs Sir " r ,\ — Ombra eiken dag sprekende — had geleerd haar te waardeereu en lief te hebben. Toch vertrouwde Anna hem niet — zij kon er niet aan denken Ombra in zijhe handen te moeten laten. Sir Percy at dien avond op de Obace, en was vroolijk gestemd. Hij geleidde Lady Mount naar tafel, en zat juist tegenover Ombra. Zij had bijzonder veel werk van haar toilet gemaakt, en hield haar kleine hoofdje me; uitdagende bevalligheid omhoog. Anna m : dat Sir Percy nooit o.ns over tafel naar haar keek; zelfs kwam het haar die hem steeds gadesloeg, vqor, alsof hy het opzettelijk vermeed. Wat kon hij daar toch mede bedcelen? Anna voelde zioh hoe langer hoe meer ongerust en onaangenaam. Zij was zoo vol van hare bezorgdheid dat het gesprek rondom haar toescheen als uit de verte te komen ien zelfs haar naaste buurman, over tafel heen, tot Douglas zeide: ..Naar ik hoor, hebt gij Uwe raarschorders out aogen. gaat gij onder zeil?" en Douglas antwoordde: „Van daag over acht dagen", hoorde zij het zonder het te begrijpen. Late? nog dacht zij soms het in h**ar droom J'C.iooid te hebben. In gedachten werkte zy een plan uit, dat bij haar opgekomen Was. Indien zjj Sir Percy zelven eens aansprak, ten einde van hem te weten te komen hoé ver die geheimzinnige zaak wel gegaan was? Zij beefde wel voor dat onderhoud terug, maar na de ontdekking van dezen namiddag was zij gerechtigd het te doen, enhetzou een botsing tus-chen haar vader en Sir Percy kunnen voorkomen, dit i i!t /on Ombra onherroepelijk nadeel doen, daar het ha.ir in \erzet zou brengen tegen haar eerstenen besten vriend. Anna besloot er de proef van te nemen.. „Kan ik u uwe gedachten afkoopen, Miss North ?" zeide Courtland, die naast haar zat, op dit oogenblik. „Vergeef mij" zeide Anna, „wat zeidet gij ?" „Ik heb onder lui eten," hernam de jmge man, glimlachend, „een paar maal gezegt dat ik te Londen eens een vriend ian u heb ontmoet; maar die tijding schijnt u geen belang te hebben kunnen inboezemen." „Een vriend van mij ?" herhaalde Anna op twijfelachtigen toon. „Ja, een vriend van u. Gij zult niet willen beweren, dat gij geen vrienden hebt." „Ik weet er ten minste geen te Londen/ hernam Anna „De persoon heet Heathcote — een verschrikkelijk rechtsgeleerde, ik geloof een goed men-.eh — maar zoo scherp als een naald tevens. Ik ontmoette hom aan tafel, en, hoe dat weet ik niet, kwam het gesprek op hier, en toen vertelde Heathcote mij dat hij u kende, en vroeg naar u. Hij kent enkele men schen te Dover, en sprak er over om dezen kant eens uit te komen." „Heathcote, Heathcote?" herhaalde Anna nadenken le. „Ja, hij. zeide u ergens aan den Rijn ontmoet te hebben Kv al is hij dan geen vriend van u, gij zijt toch wel een vriendin van hem." „O, nu herinner ik mij," riep Anna met belangstellinguit, „hij vertelde mij dat hij Heathcote heette. Ik maakte verleden jaar de reis met hem van Schotland, en ontmoette hem heel onverwachts weer aan den Ryn; maar hij verdween zoo plotseling, dat ik geen gelegenheid had hem aan Papa voor te stellen. Het is raaT zooals ik hem heb zien ver- Schijnen en verdwijnen, net als in een sprookje. ' „lïn", voegde zy er bij, „hij was zoo beleefJ." Cou.tland sloeg haar gade terwijl zij sprak. „Wat haar aangaat bestaat er nog niets," dacht hij, „maar ik vergis my 'toch niet als ik zeg dat Heathcote een tik beet heeft," „Luister eens naar die kwaadaardige , grondeigenaars", zeide hij ha