De Sumatra post

The American steamer „Carib" and cargo nas been sunk off the German coast.

A Petrograd message says that a military wam was derailed nearLovitch, which caused an explosion ot several truckloads of ammuni•lon. Many soldiers were killed. The Germans wok terrible reprisals on the neighbouring '"lages. Three hundred peasants were brought 10 Lovitch and horribly mutilated.

The Admiralty reports that the weather moderating the bombardment of the Darda- was renewed at 8 on Thursday morning. Alter a period of long range-firing the squadron of battleships attacked at close range. AH the forts at the entrance to tbc Straits were successf ully reduced. The operations continue.

A Paris communiqué says that our artillery at Lombardtzijde demolished some of the look-outsuts of the enemy. We maintained our positions in Champagne and made fresh progress. All counterattacks were repulsed. Our aviators threw sixty bombs on the railway sta- trams and concentrations of the enemy. *his bombardment was most effective. A "errnan attack in Argonne was immediately Repulsed. We made fresh progress at Bois-dek PPy. Our artillery destroyed the armoured shelters of the Germans, who were unable to retake the trenches we captured.

The Admiralty announces that German submarines sank seven British ships since °th February, whereas 708 steamers of over tons each of all nationalities arrived at ö,,'tish ports. 672 sailed during the week ending 24th February. The total arrivals for 8 *eeks ending 24th February was 5,772, a»d sailings 5,507.

Reports from Berlin reeeived in Copenha-B*o show the German casualties to have been <3°0,000 in the last three weeks in East Prussia and Poland.

Zondag, 28 Febr. gewone dienst.

Alle dagen, behalv» Zon- en Feestdagen; van 8 tot 12 uur 's morgens.

Debiteuren aan het Teudukantoor te Medan worden er aan herinnerd, hun debet te voldoen op onder-volgendo data: Vendutie Nbengkat vervaldag 27 Febr. '15.

ss. Loudon naar Batavia — Maa.t van Goens Singapore 1 „ Msdusa Singapore 5 „ Circe Penang 6 „ Kalmoa Penang 6 „ Alma Penang 2 „ Elout Salwug 6 „ Indragiri Langsa 11 „ Indragiri Batoe B,ihra 4 „ Singkara Asahan en Singap. — „ Engèlsche Mai!. Vrijdag 5 Maait. Nederl. Mail Zaterdag 7 Maart

Het „Hbld." vertelt de volgende historische anecdote: De onderwyzeres: „Ja, kinderen, die koning Salomo was zóó rijk en machtig, dat hij wel duidend vrouwen had!" Hat aandachtige kindje op de eerste bank: „Juffrouw, wat moet die Salomo dan een groote bedstee gehad hebben".

"He Dutch Government is considering calling *he 1916 levy of the militia and also the 'andstorm to arms.

. The Government bills for calling the 1916- and the landstorm, preparations for which re aiready far advanced, has caused fresh „neasiness throughout the whole of the Nederlands.

A bill has been submitted for the issue of * loan for the Netherlands East lndies, of "2VS million guilders bearing interest at 5 PCt., and redeemable in 25 years. The loan will not be convertible in de first 10 years

Bombardement en brand te Dixmuiden. — Twaalf dagen in den kelder van een brouwerij.— Hoe de burgers de stad verlieten, „De vlucht uit Egypte ...", zoo noemt ons v°lk het wegtrekken van de gevaarlijke plaatsen, schrijft A. Hans in de „Tel.*. „ De „gewijde geschiedenis" heeft altyd een indruk op de Vlamingen gemaakt; toen hoorde ze op school, men las ze in boekjes, zag ze, en misschien had die nog den beesten invloed, op die doeken, zoo naïef soms van voorstelling en warm van kleur, de °eken der Vlaamsche meesters in de kerken "Uerwege. Joseph en Maria vluchten voor 't gevaar a*r 't veilige Egypte ... t Voik van Vlaanderen vluchtend voor 't |e?aar naar 't veilige Nederland, Engeland of 8 Zuidelijke streken van Frankrijk, j, -^ö zoo is de uitdrukking „de vlucht naar £ypte", een gangbare geworden. • "»e hebben de vlucht gezien uit de dorpjes Limburg, toen in Augustus de Duitschers ran Luik oprukten; we waren in den laatsten, langen, volgepropten trein, die 't arme, arme Leuren verliet; den vorigen dag ook in den laatsten trein uit Aarschot. Wie zag niet iets van de vlucht uit 't gebombardeerde Antweipen ?

Maar grooter dan in de toch zoo geteisterde Scheldestad was 't gevaar, dat de goede burgers van Dixmuiden heen dreef uit 't geliefde stadje, waar men met onvervalschten Keerlenaard aan goed en have was gehecht.

'k Had te veel kennissen te Dixmuiden om zonder nieuws te blijven over die vlucht, 'k Moest alleen geduld oefenen, want als men zich de eerste dagen tevreden dient te stellen met een stroozak tot bed en een kist tot tafel, kan men toch geen pen, papier en inkt eischen om rustig een epistel te schryven ... Maar „'t beterde", zooals men in Vlaanderen ze^t, men kreeg meer geriefelijkheid, men kon aan vrienden denken ... en zoo kwamen er brieven. Eén schrjjf ik hier geheel na, omdat hy ons een kijkje geeft in 't gehavende stadje. De sehryver woonde te Eessen, 2 K.M. van Dixmuiden. „Den 15en October, zoo vertelt hij, „kwamen bij mij twee Belgische jagers (chasseurs); ik gaf ze een glas bier. Over den oorlog sprekend, zeiden ze me, dat de toestand erg gespannen was en wy 't best zouden doen, de terugtrekkende troepen te volgen, nu 't nog gemakkeiyk was. Ik wilde naar Vladsloo gaan, maar werd door de Belgische soldaten niet doorgelaten. (Vladsloo ligt nog wat Oostelijker). „Wat wilt ge aldaar doen ?" vroegen ze. „Ge loopt de Duitschers in den bek". Ook lieten ze geen burgers door, opdat deze anders konden gedwongen worden aan de Duitschers inlichtingen te geven over onze troepen. Wy moesten dus naar Dixmuiden op; de menschen van Vladsloo kwamen ook dien kant uit. Ik wilde naar Vladsloo, omdat myn vader aan die zyde woonde. Ik weet nu niets van myn vader, myn zusters en andere familieleden af. Och, zoovelen moeten met pijnlijke verduldigheid wachten ! Wy zyn dan, myn vrouw en ik, naar Dixmuiden vertrokken, en hoopten daar, een half uurtje van huis, ver genoeg te zyn. Den volgenden dag begonnen de Duitschers Dixmuiden te bom bardeeren .* We kropen met kennissen, samen een dozyn, in den sterk gewelfden kelder der brouwery van de weduwe Van Hille. We bleven, want we kregen goede berichten; de Duitschers waren teruggeslagen, vertelde men. De Zondag ging kalm voorbij; den Maandag vocht men te Nieuwpoort en dichter bij te Keiem en Beerst. Uit 't keldergat zagen we te Beerst de kerk, den molen van Biervliet en de hofstede van Ch. Biervliet in vlammen opgaan. Veel Beerstenaars zijn dan naar Dixmuiden opgekomen; anderen, die bleven, werden later door de Duitschers meer naar ' Oosten gestuurd. Die vluchtelingen in Dix muiden vertelden, dat de Duitschers achteruit" gedreven werden, zoodat wy reBds dachten," dat alles aan 't beteren was. IJdele hoop want Dinsdag, 's morgens, begon het voor goed ; de eene bom verbeidde de andere niet; het was een gedonder en gehuil, een geraas en gesis, dat we waarachtig meenden, dat de wereld moest vergaan. We zaten daar nu in onzen kelder. Tegen den avond brandden reeds de brouwery van Rabau, de huizen van notaris Pollet en Van Bloere af; het huis van C. Damman, (die reeds den Zaterdag door een obus was gedood in zyn eigen woning), ging ook in vlammen op. 's Woensdags brandden af: de kerk met schier alie omringende gebouwen, de helft van de Kiekenstraat (Bellevue, y zer winkel Wyllie, Quatannens, E. de Schoecht Ch. Vermeerach), dan de rij huizen van de Cocarde, tot aan Mad. Cappoens.

Donderdag was het vuur weer aan onzen kmt bezig ; toen werd het huis van Mr. Gustaaf de Breyiie in brand geschoten; daarna brandden al: de Papegaai (een bekende herberg), Mr. Van Dammo's tot vader Boury's huisje, waardoor onzen vriend Boury alles ontnomen werd, wat hjj bezat. Onmogelijk den indrukte beschreven, dien gy ondergaat! Zulke tafercelen kunt ge niet beschrijven! In een kelder zitten, door de openingen brandgloed te zien, tussehen al dat kanongebulder en boramengehuil, het loeien van 't vuur te hooren, 't instorten van huizen; de brandlucht onophoudelyk te ruiken, waarlijk, Dixmuiden geleek een helle!

Dat spel duurde al maar voort; geen uur ging voorbij, zonder dat Dixmuiden beschoten werd. 't Is niet te gelooven, hoe het vroeger zoo geestige stadje er nu uit ziet. En de kerk, waarop we zoo fier waren, om dat prachtig doxaal de roem der streke ! Weet ge 't nog, dat men er 't orgel afnam en verplaatste, omdat men bang was, dat 't gedreun het doxaal zou beschadigen? En nu eenige bommen en die wonderbare kuntschat, houtwerk, dat wel kant geleek, hè.... die wonderbare kunstschat is geheel vernield! Wat er met de Jordaens uit de kerk gebeurd is, weet ik niet; ik denk, dat ze de schiidery wel in veiligheid zullen gebracht hebben . En welke schade is er sed_s4e Dixmuiden niet bijgekomen ! Eindelijk, den 20en October, hebben we de gelegenheid gehad, Dixmuiden te verlaten. We hadden twaalf dagen in onzen kelder gezeten. We zetten vader en moeder B arme oudjes, die niets meer bezaten, op een karretje, en trokken dit over de baif doorschoten Appelmarktbrug. Op de Appelmarkt lag de Passer (een oude herberg), geheel in de straat, daar hebben we eerst de oudjes over hoopen steenen van een meter hoog moeten sjouwen en er daarna ons karretje over gesleept, 't Was nog maar een begin Op den Wiigendyk lag 't oude huis van mr. Nouwinck ook in de straat; hier stonden wij voor balken, spanningen, steenen, en we moesten wel een half uur al die hindernissen uit den weg ruimen eer we voort konden.... Twintig meters, verder.... 't Zelfde spel, weer aan den arbeid, en dat met de vrees, dat ieder oogenblik 't verwenschte bombardement kon hernomen worden. We zwoegden en geraakten ein lelijk toch door de Weststraat naar de Lindehem. Hier waren dor de bommen putten geslagen van ten minste vijf meters diameter en twee meter diep, zonder overdrijven. Daar stonden we alweer ! Hier kregen we hulp van een braven soldaat, hy dacht zeker aan zijn eigen oude moeder, toen hy vrouw B. met zoete woorden opnam als een kind, en over de gevaarlijke plaatsen droeg. „En nu grootvader", zei hy lachend. „Ja, baaske, we moeten allen koeraadje (moed) houden, 't is oorloge." Ik worstelde intusschen met 't karreke. 't Lukte nogmaals. Vooruit maar weer. Aan de Hooge Brug konden we gelukkig nog door, al bleef er maar tien centimeter tussehen onze auto en 't water over. Maar ik moest eens uitblazen ! Had men mij honderd franc willen geven om tien kilo's vracht van den grond de heffen, en op't karreke te zetten, ja 'k zou het natuurlijk geprobeerd, maar zeker niet gekunnen hebben. Denk eens, dat wij voor dat eindje (den eenigen, mogeiyken weg) van den tien minutjes, gezwoegd hebben van kwart voor zes tot kwart na zeven ! Stel u maar voor! Zóó was het te Dixmuiden gesteld. Wat een tijd! Maar ik mocht niet lang adem scheppen. „Maakt voort!" riepen de°soldaten. Ze zeiden, dat we veel ta lang in Dixmuiden gebleven waren. Ze haddon gelijk, maar ge houdt toch van uw huis en have, hè ? Dus weg, door de soldaten, vooruit met onzen last, kunnen of niot! Aan de Barrière moesten we drie soldaten te paard volgeo, die ons naar Veurae brachten, na ons eerst langs den yzeren weg (spoorlijn) door de assche, drie vingers diep, geleid te hebben tot aaa Oostkerke ; vervolgens trokken we langs Eggewaerts-Capeile naar Veurne.

Ons groepje, dat moet ik er bijvoegen, was

intusschen grooter geworden. Er waren moe* ders met kinderen in de armen en aan de rokken kleinen, die schreiden van van vermoeienis, maar toch voort moesten om 't dreigend gevaar. Zoo verlieten wy Dixmuiden. „We zyn verre genoeg," dachten we in Veurne. Ja, maar niet lang, want waarachtiglyk, de Duitschers beschoten ook die stad meteen verborgen kanon van op een hofstede. Nogmaals in een kelder kruipen, daarin had ik geen goesting (zin). Maar 'k wilde België toch niet verlaten. We trokken dus naar 't Zuiden, maar Hoogstade (tussehen Veurne en Ypereu), waar we nos? zitten. We zullen onze „vlucht naar Egypte" lang onthouden, dat begrypt ge wel. Mocht uu eindelijk de dag aanbreken, waarop we de gelegenheid krygen eens te gaan zien, wat er ons overblijft! Naar we hier vernemen, begint er toch verandering te komen, daar er krachtige pogingen worden aangewend, om de Duitschers achteruit te jagen. Dus tot later, met de hoop op een spoedig wederzien.... Een andere brief noemt namen van Dixm uidenaars, die krank of ziekelyk moesten vluchten en te Veurne of in een nabijgelegen dorp overleden zyn. De vreeseiy'ke reis, het verdriet over den ondergang van hun stadje, de angst.... al hst zielelijtlan dus had hun leven verkort. Dan vartelt men mij een drama op de Blauchaort, de vermaarde streek ten Zuiden van Dixmuiden ; een boot met vyf vluchtende voorname personen, die omsloeg, zoodat de ongeiukkigen verdronken! Daar de namen in Vlaanderen zeer bekend zyn, wacht ik op stelliger nieuws, eer ik ze openbaar, want de sehryver zegt eerlijk: „Ik heb vernomen " En we schryven alleen als zeker wat bewezen is. Zoo is iedere brief uit Vlaanderen een klacht. En toch treft u weer de gelaten stemming en de hoop.. „'t Geestig steedje", zegt mijn briefschrijver van Dixmuiden. Geestig beteekent vroolijk. Vroeger schetste ik hier het waarlijk vroolyk plaatsje, dat ons nu alleen overblijft op menig doek van een Viaamschen kunstenaar, wien die oude Markt, 't Bagijnhof, de schoone kerk, de eigenaardige kaaien en gryze bruggen steeds bekoorden. Geestig stadje Ik denk ook aan de Rederijkerskamer, d'oudste van Vlaanderen, bewaard uit de middeleeuwen, de beroemde maatschappij : „Nu, morgen niet." Te Dixmuiden hield men van tooneelspel, van zang en declamatie '(uitgalming zei men in den laatsten tyd om in alles Vlaamsch te zyn). Dixmuiden had zyn poeëten D'edele rymkonste", werd er nog druk beoefend. In de letterkunde neemt mevr. Van Acker, die menig lief versje naliet, een schoone plaats in. En Dixmuiden bezat menige merkwaardige, ruime woning, met een schat van meubelen en oudheden. Er zou verleden zomer een kunst- en oudheidstentoonstelliüg gehouden worden; we zagen er de prachtige plakbrieven van Helaas, 't kanon heeft Dixmuiden en al zy n kunst vernield!

vr,en zendelinggeneesheer, dragende den f^euerlandschen naam van dr. Van Vloten, heeft ln ten der Duitsche geneeskundige tijdschriften Aardige herinneringen opgehaald uit zijn praktijk in het Hemelsche Rijk ; vooral zyn dagelyksche spreek-uur leverde voor hem een bron op van onverwachte zonderlingheden. Al dadelijk doet het zonderling aan, zooals* hij een van zijn spreek-uur-patienten het Besprek laat beginnen : »0, dokter ! mijn huisvloo heeft de mazelen «ehad, en nu hoest hij steeds; kunt u hem geen «eneesmiddel daartegen geven ?" Üch iokier )S zo° vriendelijk ons dan in te te aU Wat de Patient bedoelt met zijn „h&es-I<»e huisvloo", die de mazelen gehad heeft door een drankje weer beter gemaakt moet and Acbter de vloo verbergt zich niemand de " d an de zoon van den consulteerenden vaten' ZoDderlinge naam werd slechts bedacht, dwaaUpo!, d? g«va»rlyke huisgoden listig op een dfin loer r brengen, die in China steeds op 'an den 018 vvamieer bet de gezondheid De dokter hgei3orene *"* een ez'n Bedt. gelaat aan, ni°ort z^n bezoeker met een strak op, dat het' wecscl/r11 merkt a!s medicus de huisvloo zelf j.k is> dat hB de boestenhet ziekte-geval tT u de 008 en krßg*' om „Neen!" roept de Tdeelen" uit „dat kan onmogel.jjj'!? ChlDees Terschrikt Wanneer de knaap dn' _ • ten, zouden de booze gi,^1"1!» IPn«"r^ ke kind storten ; eenTZiT °l h$ T' bevnlov. j„* ._ ,v wa&rzegger heeft dus bevolen, dat de jongen 7.es weken het huis niet mag verladen, wil zyn ziel geen gevaar loopen. En de vader is dan ook met geen mogelykheid te bewegen, zyn zoon naar den dokter te brengen.

Een volgende vader laat zich echter overtuigen ; maar alvorens hy zyn jongen in de dokters-kamer binnen laat treden, moet hfi eerst zelf het terrein verkennen; een eindeloos inleidend gesprek is daarvan het gevolg. De dokter kan niets anders doen dan naar een styl des lands even uitvoerig op de zonderlingste vragen van zyn bezoeker antwoorden. — „Hoe gaat het met uw hooge familie?" — „Hoevele zoons bezit gij ?* — „Hoeveel duizenden goudstukken telt ge?" (duizend goudstukken is de beeldspraak voor een dochter). — „Hoe duur kost de jas, welke gij draagt?* — „Hoe luiden de voornaamste uwer voornamen?" — „Hoelang vertoeft gij reeds iv het rijk der bloemen?" (Dit is China.) Nadat op al deze vragen behoorlyk en uitvoerig genoeg geantwoord is, acht de behoedzame vader het* oogenblik gekomen, zyn zoon, den eigenlijken patiënt, te laten binnenkomen. De jongen legt zich languit op den vloer, en wil onder geen beding opstaaau. Hy wil bok niet zeggen, welke zyn kwalen zijn ; dat moet de vreemde dokter immers uitvinden! Bindelyk komt deze er langs tal van omwegen achter, dat de knaap aan kiespijn lijdt; de kwaje kies zit zelfs zoo los, dat die er zonder tang kan worden uitgetrokken, — maar noch de zoon, noch de vader zouden zoo iets zelf gewaagd hebben, — altijd uit vrees voor de loerende huisgoden.

Nauwelyks is de kies getrokken, of de vader stormt de gang in, en steekt daar een pak vuurwerk af, dat hooren en zien iemand vergaan. Het is een hulde van den dankbaren vader, zoowel ter eere van den geneesheer, a's om de wellicht nog ergens verscholen geesten op de'vlucht te drijven. In zoon geval, dat een dankbare patiënt vuurwerk afsteekt, weet de dokter reeds van te voren, dat hy naar zya honorarium kan fluiten; het geld is immers voor voetzoekers en vuurpijlen gebruikt!

Overigens betalen Chineezen, die gebruik maken vaa de diensten van westersche dokters, nooit meer dan eenige dubbeltjes —. dat is het hoogste tarief wat zjj betalen voor de westersche wetenschap. (Hua eigen geneesheeren ontvangen een vast jaarlijsch bedrag, dat geregeld voldaan wordt, of er zieken zijn, of niet.) Een byzonder ry'ke Chinees, die eveneens op het dokters-spreekuur verscheen, weigerde zelfs halsstarrig, eenige geldelijke vergoeding te geven voor het consult; hij scheen het bovendien kwalijk te nemen, dat de westersche dokter van geld en betalen sprak. Ten laatste liet hij zich dan overtuigen, dat het medische advies gehonoreerd moest worden, — waarop hij zonder een woord te spreken zijn kostbare overkleed van zware zyde, met gouden oplegsels bescikt, achterliet, ter voldoening van de dokters-rekening. Andere patiënten van dezan dokter toonden zich echter we&r royaler; zij brachten, behalve hun kwalen, bedienden mede, dragende kleine kostbare tafeltjes, waarop allerlei kleine snuisterijen en snoeperijen, die zij den geneesheer aanboden, met de onderdanige betiteling van: „Aau u, groote Heer!" Deze en dergeiyke varhalen uit zyn praktijk doet dr. Van Vioten. Aangezien hy een vaste aanstelling bezat als zendeling-geneesheer, zal hy wel op andere wijze het hem toekomende honorarium hebben ontvangen. Anders ljjkt China ons niet het land, er onze jonge mcd. dr. 's heen te.zenden, om er een levensbestaan te vinden!

Zondagmorgen om 9 uur gewone dienst.

Maandag, Woeosdag ca Vrjjdag, ven 9 to 12 uur 's-morgens.

In het „Arülleristische Monatsheft" van December komt het volgende gedicht voor in het plat-Duitsch: Dicke Bertha heet ick tweeunveertig meet ick wat ick kann, dat weet ick, Söben milen schiet ick, Steen und isen f reet ick, dicke muern biet ick Grote Locker riet ick dusend mann de smiet ick! Beuse Kluten, kok ick Blitz und Donner mok ick heete Suppen broo ick Wiete Reisen doo ick Erst vor Lüttick stunn ick, Huy und Namur funn ick. Ok Givet dat seegh ick Un Maubeuge kreeg ick Vor Antwerpen stoh ick No Paris hen go ick Ok no London, glauf ick Op den Dag, dor teuf ick! Is dat Dag, denn brummick, is dat nacht, denn summ ick, ganz verdübelt, meen ick, mienen Kaiser deen ick, dicke Bartha heat ick! Wat ick kann, dat weet ick!

De familie Tjong A Fie, den derden Zaterdag van elke maand in don vooravond.

lederen Zondagavond diner-muziek Huize de Boer „ » » » „ Medan Hotf?i. federen avond Oranje-Bioscoop, Balistr. lederen avond Dcli Bioscoop Hlittenbachstr. „ „ Royal Bioscoop Luitenanteweg. Dcli Sport Vereeniging: *«!aandag en Woensdag: voor de Cricketafd. Dinsdag, eu Vrijdag: oefeningsavonden voor de Voetbal-afd. Donderdag: oefoningsavonden voorde Hockey afd. LlÜclub: iederen Donderdagavond van 6x/i—7Vi nm. üguurrjjden. Vrywilligers-eorps S. O. K. Deli-commando : 10. Brigade baan Sei.-Sikambing le. & 3de Zondag 2 o » » » 2e. & 4e. » S.o » » » le. & 16e. v. elke tnnd. 40. » » » 2e. & 4e. Zondag. 50. » » > le. & 3e. » 60. > » Klambir-Lima iederen » 70. > » Sei.-Sikambing 2e. & 4e. > Boven Langkat-Commando 10. Brigade baan Tj .-Djatti iederen Benaden Langkat-Commando 10. Brigade baan Pk.-Brandan 2e. & 40. > 20. „ „ Tj.-Pocra le. & 16e. v. elke mnd. S&rdang- Commando 10. Brigade aan 8.-Poorba le. & 16e. » > 20. „ „ Sialang le. & 16e. > > Batoe-Bahra-Commando 10. Brigade baan Lb.-Roekoe le. & 16e. » > 2o „ „ Tj.-Kassau le. & 16e. » > 27 Febr. Competitie Locomotief — Singer Sport Club. 28 Febr. Voetbalmatch Van Nie — Go Ahead. 28 Febr. Deü Klapper Cultuur Mij., Alg. Verg., 10 u. v.m., Juliana-Huis. 28 „ Cabaret-voorstelling, Bindjei, 9u. n.m. 1 Maart Cabaret-voorstelliug, Tobing-Tinggi- Club, 9 u. n.m. 5 „ N. V. Madansche Drukkerij, Alg. Verg. kantoor Mr. van den Brand,6Vs u. n.m. 8 Maart N. V. Automobielhandel van Marie &Co., Alg. Verg. Aandaelh., 11 u. v.m.

27 Febr. Mohamad Samin, A.V.R.0.5.-weg. 1 Maart S. J. Rutgers, Parkstraat, Medan, 5 uur n. m. 1 „ F. J. C. Prehn van Wiese, ond. Polonia, 10 u. v.m. 3 „ Veevendutie te Poeloe Brajan. 9J/j u. v.m.

De „Figaro" bevat het volgende aardige gedichtje, een navolging van de bekende fabel van La Fontame: La cigale et la f our mi: L'Allemagne ayant lutté Tout I'éte' Se trouva fort dépourvue Quand la bise fut venue. Eiie alla pleurer ruine Chez I'ltalie, sa voisine, La, suppliant de I'aider A pillor et bombarder La loyale Triple Eutente. „Je vous ferai ceder Trente, Difc-eüe, foi de Germain! Donnez nous vn coup de mam." L'ltaüe est méfiante, Par raison, non par défaut. „Que faisiez-vous au teraps chaui?" Dit-elle a la mendiante „Agressive a chaque instant, J'attaquais, ne vous déplaise." — „Vous attaquiez? j'en suis aise; Défendez-vous mamtenant."