De Sumatra post

BSBtMßB______Hß_aß__________^ :3m. N. V. Mij voor Smalspoorwegen I %|J, p{ Berlijn-Semarang — Amsterdam. ■£' I^JsJP Leveranciers der Staatsspoorwegen en der Ned. Ind. Spoorweg | HBf Maatschappij f Lenige-agenten voor Ned.-Indië der Locomotieffabriek HENSCHEL | & SOHN te CASSEL. __5^ Hm«^ Hebben te Belawan in voorraad: Él RAILS van 4, 4l|»> 6, 6, 7, Ben 9 Kg. gewicht per strek% kende meter, met of zoöder stalen dwarsliggen, met alle toebe- § WISSELS, DRAAISCHIJVEN, KIPWAQENS, g TRUCKS, WIELSTELLEN, ASPOTTEN en Leveren onderdeelen voor smalspoorwegen. STOOM- en MOTOR- LOCOMOTIEVEN van alle gewenschte afmetingen Besrootineen en catalogi worden gratis verstrekt door de gf HOOFDAGENTEN: g Handd- Mij. GUNTZKL & SCHUMACHER p MEDAN. jj _De»kii_a

Kokadorus over de onafhankelijkheidsfeesten. In fl uwt elen pak met flapkraag stond professor Kokadorus, de bekende, voor het oude Waaggebouw op het Marktplein *an Oud- Amsterdam .... aan den overkant van het V, Het vergat, — zoo vertelt het —wel een w.inig zijn omgeving van drie en vier eeuwen terug; maar toch herinnerde bjj zich het historische van deigen k'a.siek. marktfiguur, door ons te vergisten op een geschiedkundige interpretatie van de gebeurt .nissen van 1813, gefantaseerd nit z\jn professorale Kokadornsbrein. Hij vertelde het den modernen burgers en der hedendsagschen burgeressen van Oud-Amsterdam op deze wijze : Ik wensch jullie geluk met het jsar 1913 En wie heeft er meer rtcht, jullie te feliciteren dan Kokadorus, die de heele eeuw ! an Bo land's onafhankelijkheid heeft meegemaakt P Nee, wat zeg ik P Ik, ik, prof. Kokadorus heb Holland zijn onafhankelijkheid gegeven, 't Kan me niet schelen, al komt dr 'n heele omwenteling in de historie van ons vaderland. 100 jaar heeft men de vaderlandsche ge.chiet.e_is verkeerd geleerd. Miar nou zal Nederland de waarheid weten. Jullie zullen allemaal wel eens geboord hebben van N.poleon — d 8 kleine Nappie —en van den Slag bij Waterloo. Dat heb ik alleen met mijn Cbeffie opgeknapt. Dat zou je aan Chtffie niet zeggen, dat-ie al over de 100 ia. Js, hij is de eerste Batavier g.weest; k_k maar, bjj heeft nos een beestevei cm. Maar afijn, die slag bg Waterloo... Op een goeien Maandag van het j.ar 1812 sta ik op het Amstelveld — daar komt 'n klein kereltje door bet volk heen. Dat was Nappie. jHoor't Koki'*, ze:-die, rik mot 'n groote armee hebben. Je mot me je heele standje verkoopen.'. ... Nou, ik had net zoowat 'n vijfhonderd menschen om me heen. gilet alle plezier, Nappie*, zei ik. gJe kent m'n heele zoodje voor niks krijgen.... * Burgers van Amsterdam', zei ik toen tot 't heele Am.telveld, »ik ca-ik jullie voor 't vertrouwen, dat ik zooveel jaar van jullie genoten heb. Ik heb nog nooit 'n "cent aan jullie kennen verdienen, jullie hebt me al die jaren het hart nit m'n lijf gehaald. Als loon voor zoove'J moed, beleid en trouw, als erkentelijkheid veor zoov.el raasterdiefde benoem Jk jullie tot Groote Armee. Jullie gaat met Nappia mee naar bekere gewesten. D)*nt hem, zooals jullie mij hebt gediend. Hier, ik geef jullie het vaandel mee. Zie je die leus! je maintiendrai, — beteekent: »ik zal hem handhavenen'. Allen waren diep aangedaan. Ook Napoleon. »Ja nisar Koki', zei ie, .*ik moet ook een generaal hebben.' «Goed, Nappie, die zal je ook hebben. Neem Cbeffie, die pruimt kanonskogels, die geeft vuur met zn neus", en metgeen gaf ik hem Cheffie over, diep bedroefd dat ik van 'm af was. Nee, dien dag hadden jullie op het Amstelveld moeten zijn, toen die groote armee met Napoleon meeginp. Cütffie voorop. »Ch» ffi,", zei ik, »er rust een zware t.ak op je schouders. Je hebt het lot van heel Europa in je band en V3n Koki. Toor, dat je de wenken, die ik je jarenlang gaf, ten nulte maakt en zorg dat van die heele armee van 't Amstelveld niemand terug komt, dan zal de markt van Europa stagen. Non ga je eerst naar Z.andsm en verzorgt de reispassen voot Napoleon eu van de heele armee, anders heb je kans dat je Rusland niet binnen mag. En dan ga je raar Ommer, daai moet je leeren bijzonder geschoold te worden tegen het koude klimaat van Siberië, daar is iemand die zal je een naaktkuor leeren; en van Ommen ga je met Napoleon en de groote armee over Ommerschans en Veenhuizen naar Moskou. Beloof me op je woord van eer, dat je met de becle armee cfoodvrieat. En jij Nappie, geef me de band erop, datje tweemaal als levend Ijjk terug komt, eenmaal in dea Hollandschen Schouwburg en eenmaal in het Paleis voor Volksvlijt. Ed zoo gingen ze....

Op den das dsr herstemmingen werd te Utrecht op tal van plaatsen een pkat verkocht., voorstellende den Aartsbissbop van Urrecht op weg naar de Domkerk om er zn intocht te honden, waarbij de coalitie-candidaten, de heeren baron Ecëll, president-kerkvoogd van d 8 Ne„. Hervormde Gemeente te Utrecht en Van Hoogstraten fuDgeeren als de alippendrager. V.n den Aartsbisschop. Piotsehi g stapte op het Janskerkhof iemand van de tram. liep naar een politie-agent en zeide tot dezen : „Wanneer gg dien man, die deze platen verkoopt, niet opbrengt naar het politiebureau, dan zal ik dat zelf doen. Ik voel mij in mjjn godsdienstige overtuiging door deze platen gekrenkt". De agent vond het weli.waar volstrekt over bodig den plaatverkooper aan te houdeo, maar dacht: Weet je wat, ik zal het maar doen, je kunt nooit weten wat er andera van komt. En merkt het „U. D." dan op, hij nam den verkooper met zn wagen vol platen mee naar het hoofdbureau van politie. Ten fine van praeadvies. De hoofdcommissaris vond geen enkele reden, dan verkoop van de plaat te verbieden, er: atunrde den man weg zonder eenig verbod. Deze liep, zoo hard hg kon, met zn wagen naar de bureaux van de Staataspoor, toen deze te half 2 weder aangingen. Binnen 5 minuten was zn heele voorraad Ttn 200 stuka schoon uitverkocht.

Mejuffrouw L, A. J. de Neve, meer bekend onder haar scbrgfster.naara Louise B. 8., is, zooals wij onlangs reeds kortelfjk meldden, in Duitschland, waar zij bij verwanten vertoefde, overleden. Mi-j, De Nev. weid op 4 April 1859 te Padacg geboren. Na den dood harer moeder vertrok zij op J 2 jarigen leeftijd naar Nederland, wa.r zij haar opvoeding heeft genoten. Na v.n 1877 tot '79 vertoefd te hebbaa bij baar vader, keerde zij met dezer, den luit.-generaal G. P. de Nev., legercommandact in Indië, naar bet vaderland terug en bleef tot zijn dood in 1883 met hem te L.iden wor en, waarna _jj zich in den Haag vestigde. Toen mej. De Neve in 1905 baar 25 j»:ige werkzaamheid aan „Eigen Haard moefcu nortienken, heefc de redacteur Jero. de Vries haar een uitvotrig artikel gewjjd. Louise B B.— .oo leest men daar — i 3 een schrijfster van de goede oude school. Zonder even torsch te zijn «ls mevr. Bosboom- Toussaint, of in die mate welsprekend Nederlandsch te schrijven, doet zij loch veel as. _ ze romancière denken. Zij had _>ch vn goeden naam verworven als v.rtelster van verhalen uit het familieleven, geschikt om iv dcc huiselijken kring te worden genoten. Haar toon was zeer beschaafd, haar stijl correct, haar type.ring vaak heel aardig en, al schreef zg i ooit kuit, baar lezers wist zij van 't begin tot Let ei .et te boeieu juist door een overvloed vaD detailleering, die dea gedu digen porlefeuillelezer een huiselijk, knus ge'-0.-l verschaft, waarmede volstrekt niet gezegd wordt dat bet weik van mej. üe Neve niet méér is dan portefen llelektuur voor m.n-schen met veel tijd en geduld. Zij beeft een bepaalden kring uit de Nederlandsen, burgerg verdienstelijk geteekend. behalve romans en to ellen, schreef zij, samen met mej. Johanna Nabei: „De Vorstinnen uit het Huis van Oranje- N.ssau" en alleen ook nog kinderboeken en ten zeer verdienstelijk artikel over het achtjarige pri.sesje Wilhelmina. Dit artikel verscheen later in boekvorm.

De antirev. Rotterdammer schrijft: De uitslag vau Zuid-Hollands Statenverkiezieng is niet bevredigend. Op verliezen werd bij den aanvang van den strijd gerekend, maar ze zijn grooter dan verwscht werd. Alles bjj elkaar verloren we 9 zetels en onze ov.isteike ineeiderhid is tot een uiterst gerioge ingekrompen. De C.-H. Nederlander zegt: #Da toeleg van Links om Zuid-Holland te brengen op bet docde punt, is mislukt. Niet 4. tegen 42, maar 46 tegen 36 sta.t het nog, — en dan rekenen we de drie socialisten bij de vrijzinnigen, bjj de linkerzijde, waartoe zij behooren. In 's Gravenhage zelfs drong rechts een liberaal vau zijn zetel, en weid de beer Wesseiing gekozen. Hoe jammer, d_t de andere rechtsche candidaten nog niet een paar honderd stemmen ophaalden 1 ln eik geval, voorloopig is er geen kans op de omzetting der Eerste Kamer. Dat is een voordeel, waarin we ons kunnen verheugen."

Te Venlo is e.n hootdeon. ucteur bij de Staatsspoor in eenigszins abnormalen toestand van de spoorbiug in de Maas gesprongen. Direct waren een paar schippers ter plaatse, die den koenen springer geheel onbeschadigd weer aan den wal brachten.

Ook de kunst-recensent A. van Veen is opgetogen over Speenhoff's Tooneel.ensemble. Avond a»n avond, zoo schrijft bjj, blijft dit aardig gizelschap iv Rotterdam volle zalen tr-kk... ü. talentvolle leider weet blijkbaar een __.fr eisenend publiek, dar. dat der Yariéétheaters, blijvend te bo.ieD. Hij maakt 't zich daarbij Giet gemakkelijk. Telkens is er afwis. seling: nieuwe klachten, nieuwe liederen, nieuwe voordrachten, ni.uwe tooneelstokjes, van hemzelf en van anderen. Zijn nieuwste verrassing is een eenakter van AÏbert van Waasdijk: De Rozen. Dit is .en frisch, met talent, geschreven stukjr, met iets van d _n rinsen geest, waardoor het tooneel- weik van Speenhoff zelf • ich onderscheidt. Mevrouw is weggeloopen met den vriend. Meneer paf ksnr dure reisjes kostta-. japonnen, fraaie hoeden; de vrieud vereerde haar na en dan een boeketje rozen van dertig cents .11 zei, dat h jj haar Zijn ze .enmaal ..mei., dan verandert de zsak a_n_.e_k.ljjk ; want dan is er voor hem de aardigheid van het heimelijke af. Konden _e tv it.aar trouw.n, dan zou althans aan hun ep .rn duur vaische positie een einde komen. Welnu, ze kunnen op hun wensch bediend worden De mau komt plotseling, tii. _ quatre épingles, blikbaar op zgn gemak in zijn po.itie van jonggeze). H _ wil scheiden; gunt immers haar en hem, den verleider, van harte hun geluk. Maar den minnaar valt deze schikking niet mee: de man moet haar maar weer nemen ; hij ziet wei in, dat hij verkeerd gedaan heeft, twee menschen te scheiden, die zoo goed bij elkaar passen. Ten slotte komt er een nieuwe vriend met een boeketje rozen het vrouwtje troosten en aau het stukje een eind maken. D. verdienste vsn dit blijspelletj_, hoofdzakelijk gelegen in de rappe en geestige dialoog van den man en d_n minnaar, is zoo overwegend, dat we met verlangen op meer dergelijk werk van Van Waasdijk wachten.

Htt sp<. was goed verzorgd : mevr. Speenhoff was de vrouw, Brondgeest de minnaar, en Cor van der Lugt d. man. De andere noviteit was: En toch kan je nooit weten, zedenspel van Speenhoff, een hartelijk en hartig stukje, iewat geforceerd van handeling, maar van zuiver gevoel, en van een gemoedelijkheid, zco&is we van Speenhoff no. niet kenden. Vrolik was er uitmuntend in ala een oude heereboer; mevr. Kity eveneens ata een bedaagde huishoudster, en mej. Hermae lief en natnurJjjk als hun beider troetelkind.