JJe onafhankelijke Gnardian* bracht naar aanleiding van Poincaré's bezoek aan de Britsche hoofdstad een belangwekkend hoofd-artikel. Hoogst-hoffelijk betnigde het blad eerst zijn leedwezen, dat Madame Poincaré bjj dit bezoek niet mee was gekomen, 't Kon nu slechts den indruk geven, alsof de echtgenoote van den Franschen president geen /pfficial status* bezit en toch moet zij, als de Trouw van een beroemd advocaat, letterkundige en politicus als de heer Poincaié veel hebben bijgedragen tot de vorming van zijn loopbaan en het zon aangenaam zijn geweest, haar aan zijn zjjjde te zien als tfUnofficial wife*. De tegenstelling tusschen Poiiearé en presidenten als Loubet en Falh'è-es is zoo opmerkelijk, betoogt de Gaard.* verder, dat men zijn verkiezing wel eens heeft opgevat als het begin van eeß nienwe politieke beweging en hemzeif als een meer beleid vollen fioulanger. Niets is rchter minder waar. Poincaré is een zeer bek _i_.l handelsadvocaat, een slim politicus, met een buitengewone gaaf om zijn optreden en heengaan vosr te bereiden, een man van verfijnden letterkundigen smaak en een man met een stevige eerzucht. Maar hg is geen meesterlijke kracht in de staatkunde, hij is volkomen trouw aan de grondwet en zijn gaven zijn meer geschikt om zich aan te passen aan de denkbeelden van anderen, dan dat hij eea stoutmoedig schepper zou zijn. Kortom vindt het blad, F: -ikrijk is het laa'ste en sterkste toevluchtsoord vau de klas. sieke overlevering op intellectueel gabiai en de heer Poincaré vertegenwoordigt hot als zoodanig op waardige wjjze. In het artikel werdt voorts betrenrd, dat •de liberalen in E igeland, dankbaar als zjj steeds stj& gebleven aan Frankrijk, er niafc in ziju geslaagd een e9aw geleden de entent-n van thans tot stand te brengen. Had men ten tiide van de Groote Omwenteling naar hun roepstem geluisterd, das had men Frankrijk Earepa voor Napoleon kannen bewaren. Echt Engelsch dez3 verzuchting. In elk geval is de overgeleverde vriendschap tnsschen beide iaüden nog altijd den Engelschen liberalen dierbaar. Maar men hoede zich voor verkeerde uitlegging. De „M. G.", die er den nadruk op legt dat de heer Poincaré naar Engeland is gekouaes „als de vertegenwoordiger van een groote en bevriende natie en niet als politicus" schrijft dan verder: „Nu, gelp altijd, is de vriendschap met Frankvjjk het plechtanker der liberale buitenlandsche politiek. Doch hoe eerlijker Eugeiand aan zijn vriendschap met Irankrijk vastheudt, des te nauwlettender moet hot toezien, dat het daaraan niet een wending geeft, welke zon beletten, dat de vrachten van die vriendschap rijpten tot heil van beide volken en van Euro - pa. En in Engeland èa in Frankrijk zijn er menschen geweest, die de vriendschap dezer beide naties hebben pogen te misbruiken om aan hun afkeer voor een darde toe te geven. Dat moet strijden tegen de ware belangen van beide landen en daarnit is al het kwasd tnsschen hen in het verleden voortgevloeid. Pitt begon den oorlog met het revolutionair* Frankrijk niet uit gebrek aan sympathie voor de liberale denkbeelden, welk^ het verbreidde, doch omdat men meende dat de Fransche inval in de Nederlanden het evenwicht van Europa ."dreigde. Deze zeltde opvatting, alleen met Duitschland in de plaats van Frankrijk, is gebezigd om onderst boven te keeren wat wij altijd hebben beschouwd als 't voornaamste doel «an de Eutente. Doch als dit verkeerd was honderd twintig jaar geleden, dan is het dit ook nu; als het waar is, dat hefc daa groei der liberale denkbeelden veor den tgd van een paar geslachten heeft achteruit gerst, dan zal het dit stellig en zeker ook nu doen." Deu heer Poincaré" acht het blad, als zijnde eeH purlijpolitieus, niet verbeven boven de verdenking van te sterk onder den Russische in vloed te staan in zijn militaire pelitiek en bet begrijpt zeer goed, dat eea Fraoschman erastig uit zijn evenwicht geraakt bij het ïooruitrieht, dat het machts evenwicht in Europa ernstig zal worden verstoord, rDoeh de gebeurtenissen van de hatste jaren, gaal de *Manch. Gaard.* voort, moeten Frankrijk de overtuiging hebben geschonken dat zijn grootheid in Europ» geen gevaar loopt t« worden oversehadmwd, want deze han^t af van oorsake,», waartoe noch een overwinning noch een nederlaag iets kannen afdoen ; de geest van een natie kan niet; worden verwoest dan alleen door zijn eigen dwaasheid en veronachtzaming. Een nieuwe opvatting van de internationale politiek heeft de oude vaa het machtsevenwicht vervangen. Het is het Earepeesch Concert, dat het evenwicht zal bewaren, niet door oerlof, doch door het afwenden van den oorlog en door rechtvaardigheid en gelijkheid in de plaats te doen treden van de botsing van zelfzuchtige materieele krachten*. Het blad betoogt dan verder dat dit Concerl natuurlijk niet uitsluit, dat de leden ervaa onderling sich nauwer aan elkaar sluiten. Het best vaa alles zou de ,Manch. Guerd.* achten een toenadering tusschen Engeland, Frankrijk en Duitschland. Dit zou zijt: gdo ware TViple Eütente, niet noodzakelijkerwijs i i strijd met de nu bestaande Tripie Entente, doch niettemin een onvergelijkelijk zekerder waarborg voer den vrede en den voeraitgang.* Daaram zou ket blad liefst zien dat da woerden va-j koning Gsorge, dat de Fransch-Engclsche Entente er is om dea vrede te bevorderen, werden toegepast in dezen zin, dat Engeland de bemiddelaar was tusschen Frankrijk en Doilsch land en dat het zelf een vriendschapsband sast Duitschland smeedde, »een nienwea, enverbreekbaren schakel in de broederschap der natiën.«