Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.]

(van onze redactie kerkelijk leven)

HEERDE - Volgens de ned. gereformeerde ds. H.J. van der Kwast zouden de kerken waarvan hij deel uitmaakt moeten overwegen hun weerstand tegen synodes, die voor langere tijd bijeen komen, op te geven. Ds. Van der Kwast is tot de conclusie gekomen dat de huidige manier van vergaderen van de nederlands gereformeerden niet voldoet.

Hij schrijft dit in een artikel in het kerkblad voor de Ned. Geref. Kerken in Gelderland en Overijssel. Tot nu toe komen de Ned. gereformeerden in breedst verband één keer in de drie jaar bijeen in een zgn. landelijke vergadering. Zon landelijke vergadering (bijvoorbeeld die van Breukelen 1982 en Enschede 1985) is gewoonlijk eens per maand op een zaterdag bij elkaar.

Aanvankelijk - zo schrijft ds. Van der Kwast - leek dit erin goede methode. Maar wanneer, zoals de laatste tijd het geval is, de landelijke vergaderingen meer dan een jaar nodig hebben om de zaken uit de kerken te behandelen, is er reden tot bezinning.

Er kunnen bovendien op de tafel van een kerkelijke vergadering moeilijke en ingewikkelde zaken liggen die een gedegen onderzoek en bespreking vereisen. Het is in Enschede voorgekomen dat de bespreking over een dergelijke zaak moest worden afgebroken en een maand later de draad weer werd opgenomen met voor een deel andere afgevaardigden. „Het wil mij daarom voorkomen, dat de kerken wijs doen wanneer ze bijtijds deze zaak onder de ogen zien en nagaan of er geen betere methode van werken is", aldus ds. Van der Kwast, die zelf wel iets ziet in synodezittingen van telkens een of twee weken.

De Heerdese predikant stelt ook de wijze van afvaardiging ter discussie. Hij noemt het aantal thans afgevaardigden (vier per regio, dus 48) rijkelijk veel. Ook pleit hij voor een meer evenredige vertegenwoordiging: de kleinste regio (939 zielen) en de grootste (5415 zielen) hebben nu even veel vertegenwoordigers. Ds. Van der Kwast heeft zelf alle landelijke vergaderingen vanaf de scheuring meegemaakt.

DEN HAAG (ANP) - Christenen mogen volgens bisschop Bomers van Haarlem bij de komende kamerverkiezingen alleen stemmen op partijen die tegen abortus en euthanasie zijn. „Een politieke partij die het brute geweld tegen onschuldig leven goedkeurt, voert een beleid dat onchristelijk is", schrijft mgr. Bomers in „Samen Kerk", het informatieblad van het bisdom Haarlem.

„Wie op een partij stemt die abortus voorstaat, wordt daarmee mede-drager en medeverantwoordelijk voor heel het beleid van zon partij. Men laadt daarmee een zware last op zijn geweten", aldus mgr. Bomers.

Veel mensen laten zich bij hun partijkeuze hoofdzakelijk leiden door sociaal-economische overwegingen. De bisschop vraagt zich af of de morele waarden niet belangrijker zijn. „Wie nu de toekomst in handen wil nemen, kan dat doen door voor een moreel goed beleid te kiezen", die niet explicitief over de drie kleine christelijke partijen

sprak, maar er volgens commentatoren wel bij uit komt.

Bisschop Bomers besteedt in het artikel ook aandacht aan het voorontwerp van de wet gelijke behandeling. Achterstelling van mensen op grond van een niet-gerechtvaardigd onderscheid wijst Bomers af. "Dat is echter iets heel anders, schrijft hij, dan een onderscheid maken tussen goed en kwaad. „Als bij de invoering van de wet niet zeer zorgvuldig het nodige onderscheid wordt gemaakt, kan deze wet (die op zich heel goed is) voor Nederland een ramp worden". Ook de op stapel staande emancipatiewetgeving heeft zeer kwalijke kanten, meent de bisschop. Hij hekelt onder meer de daarin genoemde arbeidsplicht. „Het is zonneklaar dat zon emancipatiebeleid gezinsontwrichtend is. De grote vergissing die hieraan ten grondslag ligt, is de mening dat mannen en vrouwen gelijk zijn," aldus bisschop Bomers.

ZWOLLE - De werkgroep apothekersassistenten van het GMV belegt op zaterdag 24 mei een studiedag van apothekersassistenten over euthanasie en weerbaarheid.

Op die dag zullen inleidingen worden verzorgd door mw. mr. E.P. van Dijk en de heer K. Jager, vormingsleider van het GVI. De dag wordt belegd omdat het zgn. „euthanasie-recept" steeds meer ingeburgerd dreigt te raken in de apotheek. Tegen die achtergrond is bezinning op deze problematiek en het ontwikkelen van de eigen opstelling erg zinvol.

Tijdens de dag zal aan deze zaken aandacht worden geschonken. Welke houding moet je als apothekersassistent aannemen tegenover het bereiden/afleveren van euthanatica? Wat zijn de rechten en plichten van de werknemer in de apotheek en wat mag van de apotheker worden verwacht? Dat zijn vragen die aan de orde komen. Maar veel aandacht zal ook gericht zijn op het omgangsaspect: Hoe formuleer je je standpunt en hoe breng je dat naar voren? Hoe kun je je als pro-lifewerker in de groep handhaven en ook zelf meewerken aan een collegiale sfeer?

De studiedag wordt georganiseerd op 24 mei in het GMVbureau te Zwolle.

Bededagen vinden in de Gereformeerde Kerken - afgezien van die voor gewas en arbeid - zo sporadisch plaats, dat ze altijd weer voor een aantal, vooral jongere kerkleden nieuw zijn. Zo ook de bededag die naar verwachting na de zomer zal worden gehouden vanwege de dreigende legalisering van euthanasie in ons land.

De classis Den Haag heeft de bevoegdheid een dergelijke bedrag uit te schrijven. Die bevoegdheid wordt telkens door een generale synode, dus door de gezamenlijke kerken, afgegeven. De synode zou ook een andere classis kunnen kiezen, maar al vóór de Vrijmaking was Den Haag bededagclassis'.

De laatste bededag was in juni 1975, dus elf jaar geleden. Toen was abortus provocatus en de bedreigende legalisering daarvan de aanleiding

Hoe komt de classis Den Haag tot de beslissing een bededag uit te schrijven? Ds. G. Mulders, scriba van de afgelopen classisvergadering, zegt daarover: „Er kunnen verzoeken van kerkeraden uit het land komen, maar de classicale vergadering heeft ook een eigen verantwoordelijkheid. Het kerkorde-artikel (art. 69) zegt, dat in tijden van oorlog, algemene rampen en andere grote moeiten waarvan alle kerken de druk ervaren, de classis een bededag zal uitschrijven. De classis moet dus beoordelen of er van een situatie sprake is die een bededag noodzakelijk maakt".

- Heeft een classis ook wel eens verzoeken om het uitschrijven van een bededag naast zich neergelegd? Ds. Mulders: „De classis doet steeds een rapport aan de generale synode toekomen. Maar daarin is vrijwel nooit te lezen dat een verzoek is afgewezen. Eén keer moest dat wel. Toen was er sprake van een uitzonderlijk droge zomer. Maar voordat een bededag had kunnen worden uitgeschreven, was het al begonnen te regenen".

- Was de vorige bededag te vergelijken met de komende? Is toen, in 1975, ook een brief gestuurd aan regering en parlement?

Ds. Mulders: „Zon brief is toen niet verstuurd, nee. Het leek ons nu belangrijk om vanuit de Schrift te waarschuwen voor het kwaad van euthanasie. De kerken kunnen zelf ook dergelijke brieven zenden. Het is belangrijk dat in zon zaak de normen van Gods Woord worden voorgehouden. Verder moet de kerk niet gaan. In een brief van een politieke of maatschappelijke groepering kunnen andere argumenten worden toegevoegd. De kerk verwijst enkel naar de Schriftuurlijke normering".

- Een bededag vindt gewoonlijk op zondag plaats. Zijn er ook bepaalde richtlijnen te geven voor de invulling van zon dag?

Ds. Mulders: „Het staat de kerken natuurlijk vrij zelf inhoud aan de bededag te geven. Het lijkt mij persoonlijk zinvol zowel in riet gebed als in de preek aandacht aan het onderwerp te geven, en dan wel uitvoerig, dus dat ook de tekstkeuze erdoor bepaald wordt".

- In één of in twee kerkdiensten die zondag?

Ds. Mulders: „Mij lijkt één dienst voldoende".

Zelden worden baby's Signalement in gedragen. Maar hier toch een plaatje van de drieling die in het gezin van zendeling ds. T. de Boer, die voor Drachten in Zuid-Afrika werkt, is geboren. Hans in het midden, met Bettecolinks en Liesbeth rechts van hem.

Nu plegen wij in gevallen als deze ter vertroosting nog wel eens te wijzen op het feit dat dit eigenste dagblad (zoals wij enkele jaren geleden via een publikatie van Trouwjournalist Fred Lammers mochten vernemen) de huiskrant is van een oerrooms klooster nabij de Vaalser berg. Dat kan dan toch ook nog maar in dit land, niet waar? Sedert woensdag zijn wij echter in staat al dan niet laatdunkende opmerkingen over de beperkte reikwijdte van deze krant te pareren met nog een onvermoed exempel van de breedte van haar lezerskring. Op die dag werd namelijk in het Duitse Nordhorn, even over de grens bij Oldenzaal, het twaalfde en laatste deel aangeboden van de serie Anderhalve eeuw gereformeerden in stad en land. En daarin werden zo waar enkele woorden gewijd aan deze, onze krant. Eerst ter toelichting echter het volgende. Het gaat hier om een reeks op magazineachtige wijze uitgegeven herdenkingsbrochures bij gelegenheid van 150 jaar Afscheiding. Verantwoordelijk is de door ds. C. Mak voorgezeten Commissie Herdenkingen 1834-1886-1892 van de (syn.)

Gereformeerde Kerken. De elf tot nu toe bij Kok in Kampen verschenen deeltjes hadden betrekking op de elf Nederlandse provinciën. Maar daarmee was de koek niet op, want gereformeerden zijn er ook altijd in het buitenland geweest. Welnu, daarover handelt nu het twaalfde, woensdag officieel aangeboden deel. Het boekje beschrijft het ontstaan van de Gereformeerde Kerken in België (uit de Doleantie overigens), de Gereformeerde Kerken elders in Europa (Frankrijk, Zwitserland en Londen), in Latijns Amerika en in het voormalige Nederlands Indië, maar met name ook wordt aandacht gegeven aan de Evangelisch-Altreformierte Kirche in de Bondsrepubliek Duitsland. Het gaat hier om een kleine kerkengroep (in totaal 6800 zielen tellend), die ten tijde van de Afscheiding in Oost- Friesland en Bentheim zijn ontstaan en die sedert 1923 als particuliere synode deel uitmaken van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Om die reden werd dit twaalfde deeltje woensdag in Nordhorn ten doop gehouden. Daar vergaderde namelijk op dat moment de synode van de altreformierten. Ds. Mak overhandigde het eerste exemplaar aan synodevoorzitter ds. P. J. Alberts.

De geschiedenis van de Evangelisch-Altreformierte Kirche is een bijzonder boeiende. Al was het alleen al vanwege het feit — en ds. Mak wees daar woensdag od — dat de Afscheiding in Duitsland geheel zelfstandig en los van de Nederlandse situatie een feit werd. Wel waren er spoedig daarna contacten met de Nederlandse afgescheidenen. Zo institueerde Hendrik de Cock in 1840 bij voorbeeld de kerk in Bentheim. De banden met Nederland zijn daarna stevig gebleven: Nederlandse predikanten dienden de gemeenten in Duitsland, de Duitsers stuurden hun studenten naar Kampen. Maar van hun kant leverden de altreformierten ook het een en ander. De uit Bentheim afkomstige ds. Jan Bavinck werd docent aan de Theologische School te Kampen en zijn zoon Herman werd achtentwintig jaar later als hoogleraar aan dezelfde school benoemd. De Vrijmaking heeft in het Westduitse nooit wortel geschoten, zo meldt het boekje en voegt daaraan toe dat dit wellicht enige verwondering kan wekken. Er waren namelijk nogal wat gemeenteleden die met de vrijgemaakten sympatiseerden. Een verklaring zoekt de auteur van het betreffende onderdeel in de geïsoleerde positie die de Duitse gemeenteleden direct na de oorlog gedurende een aantal jaren innamen. De grens met Nederland zat praktisch dicht. De altreformierten zijn dus deel blijven uitmaken van het verband van de (syn.) Gereformeerde Kerken. Wel krijgt men (bij voorbeeld uit het stemgedrag van de afgevaardigden ter Lunterse synode) de indruk dat de progressiviteit van de overzij hier nog niet zo erg sterk is doorgedrongen. Daar zijn overigens meer aanwijzingen voor. Onze krant heeft daar in het verleden wel over bericht. Het boekje zwijgt daar overigens over, zoals het — merkwaardigerwijs — eigenlijk ook nergens precies uit de doeken doet hoe en om welke reden de altreformierten zich in de vorige eeuw afscheidden. Erg duidelijk zijn de auteurs ook niet als het gaat om de rol van deze kerkengroep tijdens het nazi-bewind.

Dat neemt niet weg dat er veel leuks uit deze uitgave is op te diepen. Een van die aardigheidjes is dat men tot op de dag van vandaag over het algemeen nog best met het Nederlands overweg kan. En in dat verband lezen we: „In iedere kerk is men geabonneerd op bladen zoals b.v. het Ou-

derlingenblad, Kerkinformatie, Centraal Weekblad, Nederlands Dagblad of andere." Alleen vrijgemaakten, meneer Glashouwer? Roomsen en Duitsers gaan u voor. Wie het alletfiaal eens rustig wil bekijken, die bestelle net twaalfde deeltje vznAnaerhalve eeuw gereformeerden ln stad en land, Uitg. Kok, Kampen, 51 blz., prijs. 12,50.

Annie M.G. Schmidt wordt dezer dagen vijfenzeventig jaar. Van haar omvangrijk oeuvre is er maar weinig dat niet nog regelmatig wordt herdrukt. Eergisteren was de beroemde schrijfster op de radio te horen in een interview dat ook handelde over de dood.

Mevr. Schmidt heeft zich in haar leven veel roem verworven. Nog steeds ondervindt ze veel belangstelling. Ze wil het liefst niet over haar leeftijd nadenken. Ze hoopt dat ze een keer onder een auto zal terechtkomen, zodat ze niet geconfronteerd zal worden en anderen zal moeten confronteren met de aftakeling van het menselijk leven, dat ze verafschuwt. Een leven na de dood, is voor haar geen realiteit.

Tijdens haar crematie moet vrolijke muziek ten gehore worden gebracht, eventueel uit een van haar musicals. Mevr. Schmidt heeft een vreselijke hekel aan de sombere begrafenissen, met uitgestreken gezichten en zwarte pakken, waarvan ze weleens noodgedwongen getuige is geweest. Het leven is immers een feest. En als je het achter de rug hebt, is dat jammer, maar is er niets aan te doen Mevr. Schmidt staat niet alleen in haar opvattingen over het leven en de dood. Ze is daarin geen 'nieuws. Maar dat maakt het niet minder droevig, haar verhaal via de radio te vernemen.

Toen collega Wim Houtman zich deze week Brusselwaarts bewoog teneinde een aldaar door de Evangelische Omroep belegde internationale persbijeenkomst over de vaderlandse euthanasie-situatie te verslaan, werd hem grootmoedig een plaats geboden in het busje dat de EO-crème naar het roomse Zuiden vervoerde. Uiteraard aarzelde onze koene verslaggever geen moment de invitatie te aanvaarden, want gelegenheden als deze zijn bij uitstek geschapen om hen die in hoogheid zijn gezeten van nabij en dus op minder grote hoogte te leren kennen. Dat is voor journalisten een belangrijke zaak. En bovendien was de EObus goedkoper dan de trein.

Het verblijf was uiterst aangenaam, zo meldde Houtman na terugkeer uit het buitenland. Dorenbos had niet gepraat over anti-semitisme en zo en dus was de sfeer vriendelijk gebleven. Eigenlijk was er slechts één rimpelingetje geweest. Dat was toen EO-rot Willem Glashouwer zich omgewend had met de vraag van welke krant die jongeman op de achterste rij dan toch wel mocht wezen. „Van het Nederlands Dagblad", zo antwoordde mijn collega geheel conform de interne bedrij f sinstructies op dat punt. „Dat is een goeie krant", repliceerde Glashouwer met een brede glimlach, „maaralleen voor vrijgemaakten". Zo die zat. Weliswaar trachtte Houtman de schade nog te neutraliseren door op te merken: „Dan zullen we maar zeggen dat dat niet onze fout is", maar het kwaad was reeds geschied. En opnieuw was bevestigd: is in eigen land de gemiddelde profeet al niet geëerd, een profetische krant zeker niet.

Ds. C. Mak (rechts) bood woensdag het twaalfde deeltje van de serie Anderhalve eeuw gereformeerden in stad en land in Nordhorn aan de voorzitter van de Altreformierte synode, ds. Alberts (links) aan.

DRIEBERGEN (ANP) - In het kader van de bestrijding van „de kerkelijke wortels" van het antisemitisme bepleit de hervormde Raad voor de verhouding van Kerk en Israël voortzetting van het onderzoek naar het beeld van joden en jodendom op alle niveaus binnen de kerk. Dit schrijft de raad in de aanvullingen op het verslag over de werkzaamheden in de jaren 1981 tot 1985, dat volgende maand op de synode aan de orde komt.

De raad kent in de komende tijd prioriteit toe aan de bezinning op kerkordelijke teksten over de taak van de kerk ten opzichte van Israël (artikel VIII en ordinantie 4-2-1). Begin dit jaar heeft het OJEC (Overlegorgaan van Joden en Christenen in Nederland) de aangesloten kerken gevraagd hun kerkorde en andere officiële documenten te bekijken met het oog op het vraagstuk van de jodenzending.

Reeds in 1979 heeft de raad de synode gevraagd elke verwijzing naar jodenzending uit de kerkorde te bannen. De toenmalige synode besloot het besluit hierover uit te stellen omdat voor een wijziging van de kerkorde een verdubbelde synode vereist is. In het voorstel van de raad kwam tot uitdrukking dat de kerk en Israël samen in een verwachting delen, namelijk die van het koninkrijk Gods, dat de kerk het gesprek met Israël zoekt, en dat de raad tot taak heeft het antisemitisme te bestrijden. De raad hoopt dat de bezinning kan plaatsvinden in de lijn van de synodale studie uit 1959, getiteld „Israël en de kerk".

Het verslag noemt ook enkele actuele thema's: de verhouding van kerk en Israël - van zending tot gesprek; kerkelijke wortels van net antisemitisme (waaruit bovenstaande aanbeveling afkomstig is); de staat Israël als vraag aan de kerk en tenslotte de verhouding joden-christenen.

(van onze redactie kerkelijk leven)

OMMEREN - De hulp die de stichting 'Redt een kind' in 1985 in Kenya, India, Uganda en Zambia kon geven, was groter dan het jaar daarvoor. Dit blijkt uit het jaarverslag van de stichting.

Er kwam vorig jaar iets meer dan zes miljoen gulden bij de stichting binnen. Uitgegeven werd 5,8 miljoen, waarvan 4,3 miljoen voor financiële adopties, 1,1 miljoen voor andere projecten en 0,1 miljoen voor kledinghulp. Het aantal kinderen dat kon worden geholpen, liep op tot 7266.

Wat betreft de situatie in Uganda bericht de stichting positieve ontwikkelingen, die ook gevolgen hebben voor de situatie van de kindertehuizen daar. In Kenya wordt veel hulp gegeven, in achttien kindertehuizen. Met steun van het project 'Gereformeerd jongerenjaar' van het GMV werd een van de tehuizen uitgebreid.

In India hoopt de secretaresse van de stichting, mevr. A.M. Rookmaaker-Huitker, dit jaar een onderzoek in te stellen naar de gevolgen van de hulp op langere termijn. Daartoe zullen kinderen die een tijdlang in een tehuis verbleven, en die later weer naar hun eigen familie verhuisden, worden opgezocht. In Zambia was de situatie in het kindertehuis dat door 'Redt een kind' wordt gesteund, wegens ziekte van de manager, een tijdlang zorgelijk. Er is nu echter contact gelegd met een Zambiaans echtpaar dat de verantwoordelijkheid voor het tehuis kon overnemen.

In het jaarverslag wordt nog ingegaan op een categorie kinderen die er in de zorg soms bekaaid afkomt. Dat zijn oudere kinderen waarvan de financiële adoptie-steun na jarenlange hulp wordt stopgezet. Het is moeilijk voor deze oudere kinderen opnieuw adoptieouders te vinden, aldus het jaarverslag van 'Redt een kind.

Belangrijke activiteiten van de raad in de periode 1981-1985 waren het rapport over het beeld van het jodendom in catechetische methoden, adviezen aan de generale synode, contacten met gemeenten, classes en provinciale kerkvergaderingen, begeleiding van de werkzaamheden van de theologisch adviseur van de Nederlandse Hervormde Kerk in Jeruzalem, dr. G.H.

Cohen Stuart, en overleg met andere organen van bijstand, zoals de raad voor de zending over het rapport „visie en werkelijkheid" en met de commissie werelddiakonaat over een nota over het Midden-Oosten.

In het kader van Samen-op- Weg vergaderde in 1985 het moderamen van de raad voor het eerst met het moderamen van het (syn.) gereformeerde deputaatschap voor kerk en Israël. Dit leidde tot een vergadering van de voltallige Israël-organen in april van dit jaar.

De raad kreeg in de verslagperiode een nieuwe secretaris dr. H. Vreekamp, een nieuwe voorzitter, dr. K. Blei, en eer nieuw onderkomen in Drie bergen.

Opnieuw het geluid van een deskundig die niet tot de principiële tegenstanders van abortus provocatus behoort, maar die tegenstanders wei een extra argument in handen geeft.

Dit keer psychiater prof. dr H. Musaph te Amsterdam. Hij schrijft een artikel in NRC/ Handelsblad. De gevolgen van een abortus worden gewoonlijk zwaar onderschat. Er wordt wel gedaan alsof een abortus maar een geringe ingreep is, maar de werkelijkheid is anders. Geaborteerde vrouwen komen snel in psychische nood.

Aldus prof. Musaph. En dan te bedenken dat hij het alleen nog maar heeft over abortus provocatus in het eerste trimester (de eerste drie maanden).

Beroepen te LeiKH^ Oost): P.M. de VVr stad. Bedankt Vc, Eindhoven, °5 tk"ï Noord, Heemse en' J.H.UlehaketeIne;

GRONINGEN - 7 medewerkster E NiekJïS. in dienst is bij De Ven?*'s ten, is met verlof in N"e^ aangekomen. Haar !?S Venuslaan 63, Groni_t ï 050-779333). lng:

Bedankt voor Vlissim. Boogaard te Leiden Oud-Beijerland en V° Westkapelle: P. Blok t.. pelle a/d IJssel te(

Beroepen te Bruchem Kerkwijk en DelwK, \ QuistteMiddelhaSS S?*-\(toez->- G. de Fij erA Siddeburen en Waeent gen; te Markelo: S.VVBhT Edam. Bedankt voor v'

I.v.m. beëindiging van werk voor de muziek- en gaderagenda door mw Arendsen-den Uyl te Nieu* gein, verzoeken wij u de richten voortaan schriftel toe te zenden aan het Ned lands Dagblad, t.a.v. het ri secr., Postbus 111, 3770 Barneveld.

Geslaagd aan het Stedeli Conservatorium te Leeuwa den voor schoolmuziek-B: A. Stevens te Zwolle. Geslaaj voor groepsmaatsch. werki aan de PVO voor sociale a beid te Amsterdam: Bert Hoi wen te Gouda.

DEN BOSCH (ANP)- De g, zamenlijke procureurs-gen^ raal in Nederland beslissend zijner tijd of twee specialiste; van het Eindhovense Cathari naziekenhuis al dan niet ra« ten worden vervolgd wegen euthanasie.

Dat heeft de Bossche officie van justitie mr. G. Regehn donderdag desgevraagd me gedeeld. Beide specialiste hebben bekend dat zij een 4 jarige patiënt die aan kankf leed „op diens eigen verzoek en „na uitvoerig overleg mi de familie" een dodelijk S fuus hebben toegediend.

Omdat er sprake was va een niet natuurlijke doo heeft de lijkschouwer l Openbaar Ministerie hierva op de hoogte gesteld. In o dracht daarvan heeft de bini hovense politie proces yeroa< opgemaakt. Op grond daa van formuleert mr. Regeneen voorstel met betrekKi tot het al dan niet vervolge van de artsen. De procurew generaal nemen een beslis. op basis van dit voorstel." welke termijn dat geoe*" staat nog niet vast.

UTRECHT (ANP) DeJ delijke Huisartsen Veren« heeft een informat^ 0222112) geopend voorm die vragen hebben over ties van de huisartsen het kabinet.

De telefoons worden acht uur 's ochtends to uur 's avonds berna.. stafleden van de -U» de ochtend, ook door ü" sen-bestuursleden. Vooralsnog is het oe .^ ling, de informatielijn op werkdagen openen. Maar als daar beh^gjj blijkt, gaat.de L«VO rende Ie pinkster^*, met deze voorUchtn*. Op het ministerie jan., is vooralsnog "* J>j merken van een teie> kade. Een yan de °J. van het actieplan^ Volgens een w°° n sj£S was er gisteren s ie at van grote artsen, zoals aan&r 5 het ministerie df met de &*%& clame die zij dagen n,e, bus vinden, viel nog overzien.