Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

Beste muoikesizzers,

Beste muoikesizzers,

Jimme ha fekdnsje, in hiele wike. Dat is wol noflik, hwant jimme sille 't wol slim drok hawn hawwe op skoalle. Nou kinne jimme dan mar wer ütrêste. It waer hie oars wol hwat moaijer kind, mar, it koe ek minder. It is hjir yn 't doarp allegear al wer fekdnsjeminsken. Mei boaten en yn 'e kampearweinen en simmerhüskes. It kin ek noch best, as je der in kacheltsje by hawwe. De simmerhüskes yn de bosken sitte ek foar't greatste part fol, ha 'k wol heard. It is dêr nou ek moai. Mar noch net hielendal moai, hwant de echte hjerstkleuren moatte noch komme. De kat sit my al wer to pleagjen. De groetnis seit er. Dat tink ik tominsten. Ik kin him net sa goed forstean, as er hwat seit.

Allegear de groetnis fan Muoike Jant

Gjeisje Hoekema, Südhorn: Is dat eairst oet frjemd, oim op in hynder to springen? It lfltoet my in hiele ünder___rr_mk_g ta. En je rnoaltte fansals it hymlder kwekt en mei oerliz der oerhinne stjüme. Hwat hast krige oan nije kleani? Rienk de Vries, Koudum: Dat wie aerdich, dat ik san moaije tetanding fan dy krige. Ik soe him eairst noch opstjüre nei „De Kleine Koerier", mar ük leau net dat er sa yn'e krante öfprirïte wurdtè Mn. Nou, ik faun it tilge moai, dou niest der safolle op set! Tineke Tacoma, Jislum: It is earst wol hwat slim am sels hwat üt to finen. Mar ast de stekken iemkear kinst, binne der gans mooglikheden en dan is 't it maaiiste om it sels to bitinken. Beppe sil wol in soad oanrin hawn ha op 'e jierdiei. Alles op ien died is lang sa aerdlich net as üt en troch in pear, fyn ik. Dat boek sil hja wol bliid mcd west ha. Is beppe al wer better? Gerrit Tacoma, id: Jimme haiwwe dêr mar in fijn böartarsplakje by Prins. En miei al dat helpen krijst ek nochris hwat yn'e spairpot. Skiep kinne oars wolris dwars wêze yn't forweddzjerii. Krekt hwat se yn 't sm ha. En as der ien f orkeaird giet, gieane der altyd mear. Wytse Terpstra, Hallurn: Dat boek sil m)ou wol gau komme, ik tink dat set forgetten ha. Hwant ik haw dyn namme wol opjown. Mair ik sil it noch in kear dwaen. San boek is wol moad, as je der safolle mei dwaen kinne. Goed foar diagen mcd min waer of lange jounien! Rein Tsjerk de Leeuw, Grou: Nou bist grif al hielendal better, net? En nou hast krekt ek noch fekansje. Dat is gans ün ein, 6 meter. Hwat dbchst dêr nou mei? Hoe Riet it mei de kealtsjes. sitte ac al yn it hokje? Twa tagelyk, dat kin helpe! Is Tettsje al wer better? Wy ha it hjir ek al hawn, omtrint in wike hat it duonre. Armemarie Buwalda, Doanjum: Hastou nou ek diploma-swomnien? It 3de en 4de diploma, dat sil wol slim wêze, net? Komt de boekebus elke wike by jilmme? Hjir ds er altyd op woamedei. Ik hioech net fier to gean, hy stiet omtrint foar üs hüs. Der komme altyd in hiele pwotte skoalbem om boeken. Woene de lytee bern wol nei jimme haakje? Wimmy Bouma, Rie: Ja, dat wie al in hiel skoft lyn. Ik foun it moai om wer in brief fan dy to krijen. Dus dou hiest ilt dirok fan/t sitnimer. En takomme slmrner wer oan 'e gong, dan hast it wer drok. Ik ha dy gjin kaert stjüird op dyn jierdei, hwant ik hie yn san skoft neat fan dy heaird. Dou hast in beste jierdei hawn! Dou hast it op't heden ek noch óJnok mcd al dy musyk! Hast der wol ooch oan? Margriet Bouma: Goeije! Woest ek yn'e krante? Nou, dat is best, der kinne wol maar by. Ik wist net iens, datst noch in lyst bruorke hiest. Ik foun dat in knappe brief dy'st skreaun hast. En ik hoop dat ik gau ris wer in brief krij. Jimme ha in protte bisten. Mar op in buorkerij kin dat ek! Eva Spoelstra, Tsjummearum: It is nou fekansje, mar it moaije waer is der noch net. It soe net aerdich wêze, as jirame yn'e fekansje ek noch hüswurk hawwe soene. Yn'e fekansje moat men hielenldal frij wêze, fyn ik. Ja, dat spul fam it rtiedsel is hwat üt 'e tiid. Ik haw it leau'k noch noait brükt. Dochs binne der op't heden ek noch minsken dy't it bnüke. Ik ha der wolris hwat mei ferve, dat koe tige best. Nynke Dora Wassenaar, Hallurn: Hokker fak dochtst nou it leafst op skoalle? Sokke fakfcen as boekhalden en sa, dat lykje my de minsten. Mar elk minstee is met gelyk, lokkich mar! Ik soe wiskunde ek gau waeije litte, hwant dat is ek neat foar my. Dat wy lykje wol hwat op elkoar mcd' 't leairen. Hoe fier is Jantsje nou, mcd se der al wer af? üt is wol forfelend, dat se dit nou krtige hat. Mair it moat tiid ba fansels. Jan-Arjen Wassenaar, id: Dan bist nou miskien wol yn Berltsum. Ik ha ek ris wer in brief fan Wimmy en har krige. Alde rommel kin soms noch wol iris hwat oplieverje. As wiet op't lést allinne mar om it to slopen. Slopen is ek wokiis aerdich wuirk. Koos Zantema, Kimswert: Binne jimme al war thüs fan 't Amelan? It sdl dêr wol dirok west ha, hwant ik ha mear minsken heard dy't der hinne soene. Mar sa dirok as yn'e simmex wurdt it grüf net. It is hjir ek allegaar fekansjefolk dizze wike. Ek noch in protte dütskers. As je hwat in flinke boat hawwe, kin it ek noch best op't wetter. It giet aerdich goed mei dyn piroefwurken. Grytsje Zantema, id: Ja, dou kinst nou mair war in boek ütsykje. Der komme gau in stik as hwat nije boeken üt, dian ha jimme wer hwat to lézen. Witst hwat der ek by komt? Dat forhael dat yn'e krante stien hat, fan dat spük by d)e mole. It ia al hast klear. Dan silst wol op de fiets nei Tina gean, oars moatst in hiel ein rinne. Hoe wie it op't Amelan? Alle Hoekema, Südhorn: Hastou gjin fekansje? Hjiir is de skoalle tlcht fan'e wike en yn Ljouwert ek. Ja, sokke brdke ümgelokfcen kin men ek net foar. Is de auto aerdlich skeind? Dy man woe

RIEDSEL: Vn de folgjende sintsjes kinne jimme allegear femyle fine. Sykje se der mar ris üt. 1. Hei tine, hwer glestou hinne? 2- Komme Marten en Jelle ütfanhüs? 3. Ik pak Elske har fyts even, hear! 4. Ik wist net dat üs Bep Peter sa sear dien hie. 5. Hwat is dy Jan dochs in dom keardeltsje! 6. Wolst Janne eefkes roppe? Oplossing foarig riedsel: Blausel. De boekebon is foar Anita Lootsma.

fansels de dou sparje, mar dat is wolris in toer. Hast de stekjes allegear yn'e modder set? Gjetsje Hoekema, ld: Hwat in spuL diat söks nou wer moat. Dus jimmie wiene op'e fyts nei stêd. Binne der goeije fytspadiem dy kant üt? Yn'e stêd to fytsen, dat fait soms ek net iens ta. Bc soe der in hekel oan ha. Mar ja, ik fyts ek noailt, diat forleart men op't lést hast. Hoe giet it mei it springen op't hyndler? Wytse Terpstra, Marrum: Dêr bist al wer, diat is twa kear. As ik nou noch in brief fan dy fyn, moat ien fan üs bedde miar traktearje. Rare minsken, dy't fan izer binne. Mar se kimme wol in stjiltsje ütstean! Hwa is Rike? Anita Lootsma, Elahuzen: Dat wie gjin lange brief. Hiest it net oan tiid? Mar de oplossing wie goed. De measte memmen witte noch wol hwat blausel is. Mar se brüke it net mear. Akke v. d. Meer, Seisbierrum: It is net sa lang, in wike. Mar der tusken yin is it dochs wol moai. Dan kinst ris üteliepe en noflik dwaen hwer ast sm oan hast. Hwat in kminefemylje! Hwer ha jimme dy allegear bütendoar? Ja, yn san stielp ha se moai romte. En dochs grave se hannen der woMs üt. Dan giet it soms naar, krekt as yn diat boek fan Moarke. Ja. it brommere sil nou hast wol dien weze. Der giet ek im famke üt Terherne hinne. Hinke de Boer, Ljouwert: Bist net siik mear? Wy ha hjir ek soks hawn, der wieme nochal hwat minsken dy't net by de tiid wiene. Wol spditich dat it swimmen oergaan moast. Is Bobo in kmyntsje? Arme de Boer, ld: Hwat hiest moai oan it tekenjen west en dy sinne mei de planeten foun ik ek moai. Ja, dat is in moai spultsje om yn't wetter to dwaen. Dat dtiene wy mei de bern ek wol gauirds. Nou moatst dus oan't swimmen. Mair goed oefen je, dam learst it gau. En dan swimst op in kear fan Ljouwert nei Terherne ta!

Vluggertje was een nette spin, Ze woonde in het bos bij het begin. Ze was bevriend met een muisje, Die om zijn hals droeg een kruisje. Maar er was een obstakel een klein mirakel. De muis was te groot voor de spin en dat was erg naar in het begin. Ze wilden samen trouwen en een huisje bouwen. Daarom gingen ze naar de uil en vroegen hem om een oplossing. Deze zei: „ga eerst maar zitten op de bemossing. Toen ze zaten zei de uil: „Ik geef jullie raad; maar in ruil voor dat kruisje Krijgen jullie je huisje". „Ik maak vluggertje even met m'n poot, Joepsa, even groot". Nu konden ze samen trouwen en een huisje bouwen. Ze waren nu toch even klein, Was dat niet fijn? « door Lia de Jong, Bolsward, 12 jaar (plakboek).

Deze tekening hoort bij het versje 'Snoep verstandig, eet een appel' van Bonnie van Dijk.

Liesje had laatst zon erge kiespijn, Toen moest ze naar de tandarts in het friese dorpje „de Pein". „Ja", zei de tandarts tegen de kleine guit, Die kies moet er direkt uit. „Maar wat zie ik daar? Het is toch niet waar?" „Er zijn nog meer verrotte kiezen" „Maar daar hoef je niet over te kniezen". „We trekken ze eruit, En jij hebt geen kiespijn meer kleine guit?. Toen het trekken gedaan was, Ging ze terug naar moe en Klas. „Snoep verstandig eet een appel, zei moe, En ging naar Liesje toe. Zul je daar altijd aan denken mijn kleine guit? En toen was het versje uit. door Bonnie van Dijk, Nijega 13 jaar (étui)

Wie onder de vlag wil en TUSSEN 8 EN 15 JAAR OUD IS, moet het volgende op een briefkaart schrijven: 1. Naam. 2. Adre» «n woonplaats. 3. Hoe oud je wordt. 4. Verjaarsdatum. Stuur dat minstens DRIE weken van tevoren - beslist niet later - naar Carolien, p.a. Kleine Koerier, Heideburen 11, Heerènveen, dan kom je de week vóór je verjaardag in de krant. leder kind dat onder de vlag staat krijgt door ons een zelfgemaakte felicitatiekaart toegestuurd. Bespaar jexelf teleurstelling en STUUR OP TIJD INI Hier komen onze nieuwe jarigen. Zaterdag, 20 oktober: Jan Theo Brander, Drachten, 11 J. (HG Heit, Mem, Clara en Tosca), Jeanette Haanstra, Castricum, 8 ). (HG Pake en Beppe uit Tijnje), Geert Otter, Rotstergaast, 12 _. (HG Fam. Otter en Heida), Alie Stol. Heerenveen, 12 J. (HG Helt, Mem, Sipke, Marten en Tineke). Op 21 oktober: Albertje Oost, Kuinre, • ]. (HG Papa, Mama, Joost en Harm, Pake, Beppe, Overpake, oom Piet en Saakje uit Nijeholtpa en Opa, Oma en oom Klas* uit Kuinre), Albert de Ruiter, Spanga, T J. (HG Opa en Oma uit Wolvega). Op 22 oktober: Ab Drijver, Leeuwarden, 10 J. (HG Pake, Beppe, Oma, Pappa, Mamma, Andries, Fokko, Baudien en Tica), Gea Pel, Heerenveen, Il j. (HG Papa, Mama, Wanda, tante Tita, oom Jan en Jan Roelof), Jouke Ruardfj, Nijetrijne, 5 ). (HG Papa, Mama tn Johan, Opa en Oma uit Wolvega, Beppe an oom Albert uit Nijeholtpa), Elles Binnema, Grouw. 6 j. (HG Heit, Mem en Oscar), Jantsje de Vries. Wolvega, 10 j. (HG Heit, Mem, Pietsje, Christina en Arme). Op 23 oktober: Anneke Munsterman, Havelte, 13 j. (HG Pake, Beppe, oom Piet, Marjet, neven en nichten uit Nij Beets, Papa, Mama, Boukje, Rinsje, Jan, Janet en Aaldert), Geert Nljboer, Oosterwolde, 11 j. (HG Buurman en buurvrouw van Dam, Walderik, Ingrid en Sigrid uit Assen), Anneke Otter, Rotstergaast, 13 j. (HG Fam. Otter en Heida), Gea Sikkema, Goutum, 8 J. (HG Pappa, Mamma. Gerben. Wytze en Benno, Pake, Beppe, tante Rlkke, Oom Gerrit, tante Joke, Jellie, Gea, oom Sytze, tante Gerry en George). Auke v.d. Zee, Joure, 7 J. (HG Heit, Mem, Tineke en Sieta). Op 24 oktober: Tinallet Dijkstra, Heerènveen. 9 j. (HG Pake en Beppe Groothof uit Gorredijk), Sjoerd Rozenberg, Jubbega, 8 j. (HG Heit, Mem en je zusje Alie). Op 25 oktober: Everdina Bos. Elsloo, 11 j. (HG Tante Lies), Peter van der Meer, Witmarsum, 8 j. (HG Beppe Joke en Pake Willem), Antje Loltje Siesling, Gorredijk, 11 f. (HG Beppe). Op 26 oktober: Hllde Johanna Glazema, Marrum, 7 j. (HG Oom Bram, tante Hendrika, Anneliesje en Elisabeth), Annita Sikma, Franeker, 11 j. (HG Papa, Mama en Petra), Jannie Valkema, Oudega (W), 7 j. (HG Gerrit, George, Wichard, Heit en Mem), Irene Wever, Groningen, 8 1. (HG Oma uit Boijl). Lang zullen ze allemaal leven in de gloria, hiep hiep hoera!!! Wie op een mooie kaart inzond: Hartelijk dank! Tot mijn spijt kwamen de opgaven van Lammert Soet uit Nieuwehome en Sipke Nijboer uit Hemrik te laat binnen. ZtJ konden niet moer onder de vlag,

Altijd heeft poes het druk, Ook gooit ze wel eens iets stuk. Dan is ze er weer met iets van door, Maar toch is ze een snoesje, hoor. Soms zet ze tegen Bello een hoge rug, Dan gromt de hond kwaad terug. Van de vogels en muizen blijft poes af, Want ze weet: dan krijg ik straf. Ze kan goed klimmen in bomen, Dan kan geen hond bij haar komen.

door Kleine Koerierjournaliste Ria Hooghiemstra, Bolsward, 12 jaar (viltstiften).

door JVTichiel van Bussel, Hogebeintum, 12 jaar (viltstiften)

Jaapie de Kooi zat te lezen in een spannend boek. Het gekke was, dat als het boek spannender werd ging Jaapie steeds scheler kijken. En opeens „pieng" knapte er een spiertje. Er was geen dokter die dat kon heelmaken. En sinds die dag kijkt hij altijd scheel, en hij loopt altijd met een kwaad gezicht over straat. Sindsdien heet hij Schele Jaapie.

Dit is de Schele Jaapie van het verhaaltje dat zo heet. Getekend door Michiel van Bussel.

Wat moet je doen? Alle kinderen van 5 t.e.m. 15 jaar kunnen meedoen en lid van de Kleine Koerier worden. Alles wat mooi genoeg is en ZELFBEDACHT (géén overgeschreven versjes of verhaaltjes, géén tekeningen maar foto's of plaatjes) mag je insturen: Verhaaltjes, versjes, strips, reportages, vervolgverhalen-in-hun-geheel, en tekeningen. Wat je krijgt: Wordt er voor de eerste keer iets van je gedrukt, dan krijg je twee dingen: Een cadeautje en een lidmaiatschapskaart van de Kleine Koerier. Je staat hier dan meteen als lid ingeschreven. Wordt er voor de 2e, 3e 4e, 5e maal iets van je geplaatst, dan krijg je telkens een ander cadeautje. De zesde keer krijg je, behalve een groter cadeau, een medewerkersdiploma, dat Je in je kamertje kunt ophangen- Er «taan dansende dieren op, en de handtekening van hoofd- en kinderredaktie. Je mag jezelf dan Kleine Koerierjournalist noemen. Hoe stuur je het? Je stuurt je inzending met naam, leeftijd en adres duidelijk achterop verhaal of tekening naar Carolien, p.a. Kleine Koerier, Heidebu-en 11, Heerenveen. Linksboven op de •nvelop zet je: „Ik maakte dit zelf!"

Rudi Leegstra tekende deze mooie bloemen, met iets van meeuwen of zo, erboven. Rudi is vijf jaar, hij woont in Wijckel en hij krijgt vouwkartons.

40. It tunhüske

Stil rinne de jonges de leane del, tusken tichte strüken oan'e kanten en ünder de greate, swiere beammen troch. It iiennige dat se hearre is it bearen fan de wyn en it drippen oeral om harren hinne. - „Hark!" Se bliuwe stean. In frjemd, heech lüd klinkt troch de beammen. In kat? Alde Reade? „In üle," seit Jannes dan. „Wy hearre it jouns wol faker. Us heit seit, It binne ülen." Dan mar wer fierder. Even skynt der in ljocht oer de beammen hinne. „Master Joast syn auto grif," wit Wolter. Neat bisünders dus. Se traepje mar wer fierder. It fielt harren krekt as rinne se yn in frjemde oarde, net op it plak dat Blikjesbuorren hjit. Dizze leane, sa grien en sa sêft oan 'e fuotten, ls in paed dat nei in frjemd plak ta rint. Hwerhinne? „It giet omheech hjir," seit Sjeng, dy't de foarstap hat. It wetter pjutsket harren yn'e learzens, se hawwe der net iens erch yn. „In heuvel leau'k" mient Wolter. Ja, it is in heuvel, it giet frij steil by de hichte op. Nou steane se boppe op ln berchje. Om harren hinne ls 't slim tsjuster, oeral strüken en beammen. De üle ropt wer, op in oar plak ropt in oaren ien. Ynienen sjut in lang bist harren oan'e fuotten lans. Se wurde der kjel fan, sa bot binne se yn de bitizing fan dit frjemde plakje. „Mjau..." It is alde Reade. Hy strykt by Sjeng syn learzens lans. Né, dit is net in ünbikend bist, alde Reade is net gefaerlik. Dy hat hjir syn jachtgeblet en strünt altyd by nacht om. Nou giet it wer by it berchje del. De boarre giet mei, hy fynt it aerdich dat er hjir selskip krige hat. De leane rmt wer fierder. It is mear to fielen oan al dat tichte grien as to sjen. Mar boppe harren is de loft, de hege beammen stykje óf tsjin it donkere gris en de jagende wolken. „In stek," seit Wolter dan. „Se steane foar ln heech triedstek. Hjir kinne se net troch hinne komme. It stek is net ald. Soe Mallejanus it hjir meitsje litten ha? Hwat sit efter dit stek? Se rinne der süntsjes by lans. Oeral beammen en beamkes en hege planten. „Sjoch, dêr is ljocht." Sjeng bliuwt hommels stean, de oaren ek. Foar harren is in iepening yn it stek, ln eintsje dêr óf brant ljocht. Oan it stek hinget in stoarmlantearntsje, it slingert yn'e wyn hinne en wer en it jowt mar in lyts Ijochtsje, hwant it glês ls smoarch en ek noch bireind. „Nou moatte wy oppasse, jonges," flüstert Wolter. Ja, dat binne se mei him iens. „Hwa sil dêr hinne?" Mei üs fjouweren meitsje wy tof olie leven miskien." Dat seit Jannes. In hiele helt oars, mar nou sit it him net noflik. De oaren sizze earst neat. Hja sjogge skaden foar de lytse finsterkes biwegen. Twa skaden. Dat sille Mallejeanus en syn frou wol wêze. Mar hwat dogge dy minsken dêr dochs? „Ik sil der wol hinne, mar ik wol net allinne," seit Sjeng dan. Goed Wolter wol wol mei. Hja geane troch it stek, mar rinne net rjocht op lt ljocht ta. Dat soe fiersten to gefaerlik wêze. By it stek lans slüpe se om it plakje hinne. It moat it ien of oare hutsje of hok wêze dat hjir stiet. Mar hja kinne nearne in tsjuster plak fine om der hinne to kommen, oan alle kanten sit glês en skynt it ljocht nei buten. „Oer de groun, krüpende wei," flüstert Wolter. Dat dogge se dan. Se krüpe plat oer de groun nel it hüske ta. By de muorre fiele se, it is ln roune muorre. It hüske is ek roun. „In tünhüske leau'k," seit Sjeng. Efter Sjeng syn eigen hüs stiet ek soks, mar dit is greater. Hy giet oerein, syn skaed stiet foar in donker stik muorre tusken twa finsters yn. Dat te mar in smel plakje, hwant dit hüske hat rounnom finsters. Dan kipet er hiel hoeden om in hoekje, Wolter wachtet, slttend op'e wiete groun. Sjeng loert en loert. Dan dükt er him hastieh. It bliuwt even stil. Vn it ljocht biwege de skaden noch altyd, se hearre praten, dan laitsje de minsken yn it hutsje. Mallejeanus en syn wyfke kinne dus ek laitsje, as hja it tomlnsten binne. „Binne se it sels?" freget Wolter. „Ja, se binne earne mei dwaende. Ik seach planken mei flessen. Mar Ik koe net sjen hwat der yn sit. Se ha allegear planten op 'e tafel. Mar der kaem ien oan, doe hak my gau dükt," fortelt Sjeng. Binnen wurdt wer lake, in djip manljuslüd en in heldere frouliustim. ja ha wol wille dêr. Nou sil Wolter sjen. Hy docht lykas Sjeng, earst yn it donker tusken de ruten yn en dan om in hoekje kypje. Ja, dêr sitte de prefester en syn wyfke. Op in greate tafel lizze in heap planten, de prefester hellet ien üt elkoar en bisjocht it troch in forgreatglês. Der steane frjemde ynstreminten op'e tafel en in soarte fan lampke dêr haldt er nou in blêd boppe. Ynienen giet de frou oerein. Der pipet hwat. Wolter skrikt earst, dan kipet er wer en sjocht dat se in fluittsjettel fan in steltsje óf krijt. Hja makket yn twa bekers hwat klear en set se op 'e tafel. Kofje miskien, of oar waerm drinken. Ja, dêr steane rakken mei planken by de wand lans. Op dy planken flessen, kreas op 'e rigele. Hwat der yn sit, is net to sjen. Mar bistefellen of deade bisten binne hjir net neffens Wolter. Of it moasten dy flessen wêze dêr 't hwat yn sit. Der steane ek boeken, lange rigels boeken. De beide alde minsken sitte fredich by de tafel. Hja prate hwat, hja laitsje üt en troch en dan sjocht Wolter hoe't de frou har han op 'e man sinen leit. Né, hjir is neat dat raer en aeklik is. Of it soe yn dy flessen sitte moatte. Dêr strykt alde Reade him wer by de fuotten lans, hy wurdt even kjel en dükt him hastieh. Mar nou docht alde Reade hwat, dat harren hielendal kjel makket, sadat se sa hurd as 't kin werom krüpe nei it stek. De kat, sa lang as er is, giet by in finster op stean en mjauket sa lüd as er kin. De beide minsken sjogge op en dan rmt de frou nei de doar ta. Mar nou sitte de jonges al feilich efter de strüken yn it donker. De frou praet hwat en komt werom mei de grouwe boarre op har earm. De kat is grif oan har wend, hwant hy strykt en docht wakker. En alde Reade ls oars noait net sa oansjutsk mei frjemd. De frou is wer sitten gien, se sjogge neat mear, hearre allinne wer praten.

Toen het van de week zo verschrikkelijk regende de hele dag, hebben Joris en ik 's middags samen koekjes gebakken. Ik had het nooit eerder gedaan en Jorts ook niet, maar we konden het goed en het was niet moeilijk. We deden gewoon wat in het kookboek stond, alleen gooiden wij er wat krenten door, want anders leek het ons zo saai. We moesten de deegbal uitrollen tot een halve centimeter dikte, maar we wisten niet precies hoeveel een halve centimeter was en daardoor vielen de koekjes wat erg dik uit. Maar verder was het een groot sukses. Toen en dat is eigenlijk de bedoeling van dit verhaaltje — hebben we samen afgewassen, want ja, je kunt natuurlijk niet samen het leuke werk doen en dan één laten afwassen — wat erg verdiend werk is. Joris heeft erg goed geholpen, hoor, alleen breekt hij weleens wat met afdrogen, maar ja dat is nu eenmaal zo. En toen dacht ik opeens: wie van mijn Kleine Koerier lezertjes zou klusjes doen tn huw en wat voor klusjes zijn dat dan? Afwassen, bed opmaken, kamer opruimen, tafel dekken schoenen poetsen, dieren eten geven? En als je klusjes doet, word je daar dan voor betaald of doe je het gewoon om te helpen? Bij ons is het zo, dat Joost f 2,50 per week krijgt, niet als betaling maar ais zakgeld om iets van te sparen en om dingen te kopen die hij nodig heeft (zoais kauwgum en platen) en Joris krijgt twee kwartjes per week. Joost doet zijn geut, in een echte spaarpot van de bank en Joris doet het zijne in een sok. Wie doet wel eens wat thuis en hoe zit het met de beloning? Dat wil ik graag weten. Wie schrijft??? nn»r.Uom. Dag luierds en werkers hartelijke groeten van Joost en Joris en Carolien.

door Wiesje Veldman, Sint Nicolaasga, 12 jaar (schrift met plastic kaft). Het was woensdagmiddag. De kinderen uit de zesde klas hoefden niet naar school. Jan, Sjors en Piet hadden afgesproken dat ze die middag bij elkaar zouden komen. De jongens waren om twee uur bij de grote eikeboom die midden in het dorp stond. Ze wisten niet wat ze moesten doen. Ze besloten de vlieger, die Jan op zijn verjaardag had gekregen, op te laten. „Zullen we het proberen in het weiland van boer Sikkema?" vroeg Jan. Allen stemden daarmee in. Jan haalde gauw de vlieger op en daarna begon het spel. Rechts van het weiland was een groot bos. Aan het begin daarvan stond een bord. „VERBODEN TOEGANG", stond er met grote letters op. De vlieger kwam met grote snelheid naar beneden, en verdween in het bos. Wat nu? De jongens wisten dat ze niet in het bos mochten komen. Maar je kon zon mooie nieuwe vlieger toch niet in het bos laten liggen? Jan zei: „Wie gaat mee? Ik wil hem terug hebben. Gaan jullie mee om hem op te zoeken?" Sjors wilde wel, maar Piet twijfelde. Piet durfde niet. Maar hij werd door Sjors overgehaald om mee te gaan. En welgemoed gingen ze op stap. Ze klommen over het prikkeldraad dat langs het weiland gespannen was. Zo kwamen ze in het bos. Ze zagen de vlieger al gauw. Hij hing in een boom. Jan klom erin. Sjors en Piet keken toe. Plotseling zag Piet iets vreemds. Jan was intussen teruggekomen. Hij had de vlieger bij zich. Maar daar was niets vreemds aan. Nee, hij zag iets anders, en dat was wel vreemd. Hij zag dat de boom uitgehold was. En in die uitholling lagen: ringen, armbanden, oorbellen van goud, horloges en wat al niet meer. Intussen hadden Jan en Sjors het hol ook ontdekt. Tegelijkertijd riepen ze: „Kijk daar eens!" Ze gingen naar het hol en bekeken alles wat ze gevonden hadden. Sjors zei: „Laten we ermee naar de politie gaan!!" Dat was een goed plan en elk deed zijn zakken vol met sieraden. Ze klommen weer over het prikkeldraad, liepen door het weiland en gingen naar het politiebureau. Ze stapten er binnen en lieten de politieman, die daar zat, de dingen zien die ze gevonden hadden. De politieman vroeg hun hoe ze daar aan kwamen. De jongens vertelden hoe ze met Jan zijn vlieger naar het weiland waren gegaan, hoe de vlieger in het bos gekomen was, en hoe ze tenslotte de sieraden gevonden hadden. De politieman zei dat er die maandag een rijke weduwe bestolen was. Dit zouden best de sieraden van die mevrouw kunnen zijn. Hij zei dat hij een onderzoek zou laten installen. Na dit gesprek gingen de jongens naar huis. Een paar dagen later lag er bij alle drie jongens een briefje in de brievenbus. Daarin stond dat de dief gevonden -was. Het was Zwarte Kinus die de diefstal gepleegd had. Er stond ook in dat de sieraden van die mevrouw waren. En.. .dat de jongens een beloning kregen. En dat vonden de jongens het belangrijkste!!!

Maarten Ruyter tekende deze popgroep. Ik weet niet welke het is hoor. Hij ü twaalf jaar, hij woont in Midwoud (N.H.) en hij krijgt viltstiften.