Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

Met verbazing en steeds groter wordende ergernis heb ik gelezen hoe men Ard Schenk heeft uitgefloten en gore scheldwoorden naar het hoofd heeft geslingerd, omdat men zijn zogenaamde wanprestatie" niet nam. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat men zich tot zoiets kan verlagen en dat dit dezelfde mensen zijn die Ard Schenk eens zagen als hun superster die als goud flonkerde aan hun schaatsfirmament.

Is het zo onmenselijk dat ook zo iemand kan falen? Dat je teleurgesteld bent ligt voor de hand maar moet je dan zo nodig gaan schelden? Dan mag Schenk wel koel ogen, maar hij heeft ook een hart en dat dit hem wel moet krenken kan niet anders. Hij heeft ons vele malen puur schaatsgenot gebracht waar we allemaal intens in meeleefden en nu het eens fout gaat. gaat men zo tegen hem te keer in plaats van hem te steunen. Het is buiten alles om voor hem zelf toch ook erg genoeg.

Ik vraag me af of je dan wel zon echte fan bent of misschien juist te echt? Volgens mij wordt de mentaliteit van de mensen bij de dag minder. Ik heb er tenminste maar één woord voor „schandalig". Zo, dat moest me even van het hart.

Heerenveen. Een pure ras-echte Schenk-fan (ook wanneer hij faalt).

Wanneer we met onze volle magen, warme kachels en alles wat bij „welvaart" hoort, mensen zien lijden, vraag je je af: o God, als het in alle eeuwen dat de wereld bestaat ook al zo was, deze ten hemel schreiende ellende, laat het ons dan niet alleen zien, maar verplicht dan toch allereerst die mensen, die de macht daartoe hebben, dit grootser aan te pakken. Want die machten zijn er. Als je dit ziet, valt alles om je heen ln het niet. Waar wij zoal mee bezig zijn en ons druk om maken. Het diepe in je hart, in ieder mens. misschien heet dat geloof, wat toch het belangrijkste is, moet toch werken en de verziekte geesten overwinnen die nu machtig genoemd worden. Zij zijn machtig door de afschuwelijke verering van geld. Zolang de keizer van Ethiopië aan kan zitten aan een diner met onze koningin, terwijl op dat moment honderden mensen in zijn land kreperen — waar is dan die ziel, dat hart, dat geloof?

Als je zon foto ziet van een hongerende Ethiopiër en je vergelijkt het met jezelf, je straat, je dorp, je stad, ons landje, dan vraag je, als je de hemel ziet: o God, gebeurt dit onder diezelfde hemel op diezelfde aarde? Het kwelt zoveel mensen ln deze „welvaartsmaatschappij". Krijgen de machthebbers dergelijke foto's wel te zien? ledere dag, iedere avond voor het slapen gaan? ledere nacht ln hun dromen?

Daarom wordt er minder gelachen en zoekt men het meer ln drugs. Daarom zijn de mensen acht maanden van het jaar een geestelijke instorting nabij. Hebben die machtige vorsten en keizers dat niet? Hebben die nog steeds geen tijd om daaraan te werken in plaats van steeds betere en steeds moeilijker te begrijpen bezigheden te vinden?

Dan denk je weer als schrale troost: zolang er mensen zijn op aarde, eeuwen en eeuwen lang hebben mensen in bepaalde streken honger, oorlog en ellende doorgemaakt. Waarom zal je er wakker van liggen? Je wereld is als een dag, een seconde niet eens, laat lopen die zaak. vergeet het, lap het aan je laars! Je als klein nietig mensje druk maken? Leef, leef op dit moment, dans, drink, eet, maak plezier en buit de hele rataplan zoveel mogelijk uit, tot je misselijk wordt van de hele kliek.

Maar dan. o nee, daar komt altijd weer opnieuw dat stemmetje: mag dat? Mag dit? Waarom in 's hemelsnaam doen die anderen dan niets aan deze mens-tergende ellende? Wat kunnen we meer doen dan smeken en bidden: laat toch alle harten eens menselijk spreken, dat het mooier is te geven dan te ontvangen. Medische hulp, eten, kleding, het enige wat ln wezen nodig is. Geen kleuren-tv of auto, niets van dat alles waarin wij ons allang begraven hebben. Alleen eten. drinken en kleding. Dat is er voor ieder mens op deze aarde genoeg, meer dan genoeg, als het eerlijk en beter dan nu verdeeld werd. Alles wat we teveel eten, alles wat we weggooien, alle dingen waar we nu in zwemmen en verzuipen delen. O ja, dat ls dè wereld, dè weg, dat geeft die rust die elk mens nodig heeft am mens te ■nin. Arum. Mevrouw H. Zoettiout-v. d. Blezen.

„Sinds zaterdag jongstleden zullen de Hollanders die steuntrekken of artiest |«n en de LC lezen, zich misschien in friesland minder thuis voelen, als we voornamelijk de heren Groenewoud en Van der Meulen van de gemeente Het Budt moeten geloven. Deze heren heb°en evenals vele andere Friezen (gelukkig niet alle Friezen) de neiging om plusminus 10 buitenlanders (die onder normale omstandigheden hier komen) op een bevolking van plusminus 2000 man te betitelen als luie en malafide figuren (slechte figuren?).

Wie is slecht? We proberen allemaal het voor onszelf in dit betrekkelijke leven zo draaglijk mogelijk te maken. ye hele week bij de boer of op de fabriek ls geen 101, als je dat niet gewend bent of dat met tegenzin doet. Daar moet je maar aan wennen, dat moeten we allemaal. Okay, voor een maand misschien, maar je blijft etteren, sommigen jaren achter elkaar. Baan in, baan uit en ie merkt soms sterker dat je aardig in de maling wordt genomen.

Ook als je werk gaat zoeken. Wat ik deed als oud-Bildt-bewoner bij Halbertsma in Grouw. Als mij gevraagd vrordt wat mijn hobby is antwoord ik „bier drinken Mag ik 's avonds als ik twaalf uur in de weer ben geweest een biertje drinken? Laten we ophouden, Presentatie bij de werkgever. Ik kom bij je werken en mijn hobby gaat je geen moer aan, dat is duidelijk genoeg, maar toch lachen en niet aannemen. Okay?

Groenewoud van Het Bildt hanteert de wet verkeerd. Als ik acht maanden ui, een jaar werk en geen WW meer Jpug en ook geen WWV, dian zou je toch bijstand moeten hebben. Dat zegt artikel 1 lid 2. Maar dat wordt zo lang mogelijk verzwegen, tot je radeloos wordt en de koningin er bijna voor moet opbellen.

Een jaar of vier geleden begon er een leuk spelletje in Het Bildt. Een daar niet onbekende antiekhandelaar (en andere handelaren) zat in het bestuur van het plaatselijk bejaardencentrum en wist op slimme manier de mensen en bejaarden naar het dorp te lokken. Daar stond een keurig nieuw blokje klaar om de laatste dagen te slijten. Hij kocht voor een prikje de huisjes op, plus het benodigde antiek en verkocht via die bekende dikke krant het voor de dubbele prijs aan de rustzoekende Hollander.

Ook andere handelaren zagen dat wel zitten. De gemeente Het Bildt zag dat niet en ziet nog niets. Door het treffen van voorzieningen voor de bewoners van voornamelijk de Oudebildtdijk en Nieuwebildtdijk in de vorm van goede verbindingen met het dorp, verbetering van de huizen en wat kleine winkeliers zouden ze deze streek kunnen behouden. Maar niks, ze hebben zelfs de kleine winkeliers laten opdoeken. Gevolg op naar het dorp of stad.

Daar staan wel dure huizen, maar dat schuift de gemeente wel bij en daar zitten zou Hollanders die nog op de fiets naar het dorp willen (als het niet regent). Van de ruime 600 huizen in de omgeving van de Oude- en Nieuwebildtdijk worden er ongeveer 200 door recreanten bewoond: 200 x f 350 forensenbelasting maakt f 70.000 per jaar en 20 steuntrekkers besteden dat wel goed in Het Bildt en de kunstenaars daaronder maken er ook nog wat voor hun poen.

En voor Rusland hoeven de heren niet bang te zijn, want de radarpost komt er nou toch en wel vlak bij -het gemeentehuis. Ik heb geprobeerd voor de gemeente Het Bildt iets te doen in de vorm van creatieve activiteiten. De gemeenteraad wilde echter niet meewerken. Eens zei de heer Schippers van de Culturele Raad tegen mij: „Wij zijn al blij dat de Radio Veronica Drive-In Show in het dorp komt. Dan hoeven wij daar niet achteraan."

Minnertsga

Peter A

Willem J. de Boer, 46, sinds 24 jaar detaillist, staat voor het raam van de woning boven zijn tabakswinkel en kijkt naar de neerdwarrelende sneeuwvlokken. De ruit beslaat onder zijn adem. In de wasem tekent hij de omtrek van een mijter, een kruis in het midden. Met zijn andere hand veegt hij er snel doorheen en geprikkeld draait hij zich om. Breeduit zet hij zijn handen op de schoorsteenmantel en bestudeert de goedkope goudkleurige kris, twaalf jaar geleden bij een puzzelrit gewonnen. Eigenlijk had Klaske hem gewonnen, want hijzelf wilde steeds de verkeerde aanwijzingen volgen. Zou het pakje zoekgeraakt zijn bij de post?

Lieve Klaske Sint heeft ijverig gezocht Naar wat hij je geven mocht. En hij vond het, ja gewis, Bij de plaatselijke drogis. Sint en Piet. „O wat een lekkere zeep! Van wie zou die komen?" roept Klaske blij verrast tegen haar echtgenoot, die alvast de berg pakpapier in de grote surprisedoos probeert te proppen. „Van een stille aanbidder, schat, die schijn je nogal te hebben". „O maar dan is het vast van Henk, je weet wel, wat zei hij ook altijd. De vrouw mag geuren, de man moet beuren." In stilte neemt zij het rijmpje nog eens door. dat hij nu wel zal lezen.

wel leuk. Welke maat heeft uw vrouw?" Hij was onmiddellijk verloren geweest. Wat had zijn huwelijk ooit betekend? Kon hij niet beter de kansen grijpen, die zich voordeden? Nu zat Carla bij haar ouders Sinterklaas te vieren. Om zeven uur had hij het pakje op de stoep gelegd, had aangebeld en was hard weggelopen.

Lieve Henk, Als Sint weer op zijn paardje draaft. Dat in de sneeuw zijn hoeven groeft, Raakt hij vaak verward in 't lint, Dat je bij moderne mannen Handiger om de hals geknoopt vindt. Sint Lieve Carla, Tussen onderrokken En interlokteen Stond je te mokken. Kom, dacht Sint geschrokken, Opgeruimd, die brokken, Dit « om je op te fokken. Je Sint. „Toe, lees nou voor, dringt de familie aan. Aarzelend zegt Carla de eerste regels op. Na „brokken" doet ze of er een punt staat. Die verdomde Henk, een getrouwde vent die haar met Sinterklaaspakjes voor schut zet. Als-ie zijn vrouw maar niet voor haar in de steek laat. Hij ls er gek genoeg voor. Waarom had ze hem ook aangehaald, nu kwam ze niet meer van hem af. Een dure fles parfum, oosterse naam. De ouwe bok. Hoe oud zou hij eigenlijk zijn.. .35? Achttien jaar verschil, dat kon toch niks worden. Nee, dan Tjibbe. Beste Tjibbe, Uren, dagen, maanden, jaren Heeft Sint Niklaas moeten sparen Om je met een blijde lach Dit te kunnen geven. Dag, Sint en Piet. Klaartje rukt hem het gedicht uit handen en leest het gierend voor. „Hoe heet ze, hoe heet ze? Heb je haar ook wat gestuurd? Wat heb je haar ge- Stil van ontroering laat Henk de bonte das door zijn vingers glijden. Terug naar Klaske, broeit het in zijn maag, die met de uitsmijter maar half gevuld is. Toch lief van Miep dat ze hem het kadootje achterna gestuurd heeft. Terug naar Miep kan ook niet, hoewel...

Voor de kinderen is Sinterklaasavond nu bedorven. De eerste kadootjes hadden Miep en hij nog samen gekocht, veertien dagen terug. Toen gebeurde het. In de manufacturenzaak, waar hij sexy lingerie voor Miep had willen kopen, stond Carla. ~Of het goed staat, tja, dat is van het type vrouw afhankelijk. Mij staat dit kanten spul altijd stuurd? Hé slome, hoelang gaan jullie al met elkaar? Is het Floortje? Mammie, help eens, hij wil het niet zeggen". Alsof hij niets om zijn geliefde geeft, neemt Tjibbe een flinke hap van het marsepeinen leeuwtje, dat uit het papier gekomen is. Hij bijt precies de kop eraf, een mond vol. Het smaakt naar bruine suiker. Straks meteen even tanden poetsen, hij voelt het nu al. Wat stom van hem om niet aan Carla te denken en wel aan die rijpe weduwe om de hoek, die de koekjestrommel naast zijn theekopje had laten openstaan. Beste mevrouw. Wind en regen Kan Sint niet tegen. En u ook niet. Sint en Piet. De weduwe Draaisma-Terheul, 41, part-time sekretaresse op een groot kantoor, verbergt haar gezicht in de rode wollen sjaal. De lieve jongen, hij moest eens weten. Maar het was niet verstandig van haar, zon jonge knul. Energiek staat ze op, slaat de sjaal om haar schouders, glimlacht naar het spiegelbeeld en trekt haar sportieve jopper aan. Buiten laat de sneeuw haar wangen prikken. Een jong gevoel. Als hij nu maar thuis is. Het pakje klemt zij steviger onder haar arm. Zacht zegt zij voor zich uit: Lieve Willem Sirft is nu wel oud genoeg Om zich niet te hoeven scliamen Voor een enkel zwak moment. Zeker als het in twee harten 't Vonkje weer op vlammen brengt. Sint. Willem J. de Boer ijsbeert in zijn zitkamer. leder jaar in december weet hij niet of hij zich moet bedrinken, ophangen of de hort op. In de lente gaat het wel weer, dan komen al die frisse mensen in zijn winkel, s' Middags de zaak dicht en vissen, of wandelen. Maar wat nu. Aan de overkant van de gracht straalt gedempt licht uit zijn stamcafé. Energiek staat hij op, snoert een wollen das om zijn nek, rukt de duffelse jas van de kapstok en klost de trap af. De sneeuw doet hem vloeken. Aan het linker eind van de gracht ziet hij een donkere gestalte in zijn richting komen. Vrouwenbenen, stelt hij aarzelend vast. Misschien wel dat stuk van Draaisma, dat hij nooit durft aan te sprken. Zal hij die kant eens op? 2"onder een beslissing te nemen wordt hij door zijn benen naar rechts gedragen, de brug over, het café in.

Er zijn langs de wegen van de gemeente Leeuwarderadeel de afgelopen zondag heel wat fietsers en bromfietsers bekeurd, omdat zij noodgedwongen gebruik hadden gemaakt van de rijweg. Noodgedwongen omdat de vastgereden sneeuwmassa op de fietspaden deze in een spekgladde ijsbaan had veranderd, zo zelfs, dat de voetgangers er zich niet staande konden houden. Om zich toch zonder ongelukken te kunnen verplaatsen kozen de mensen de droge en naar het scheen schoongelikte rijweg.

Hun zorg voor behoud van lijf en leden moest gehonoreerd worden met een tientje afkoop-boete. Men kon niet anders, want lopen op het rijwielpad, en dan nog met fiets of brommer aan de hand was onmogelijk. En geen wonder, want z»lang deze winter duurde, heeft de dienst Gemeentewerken geen enkele poging gedaan de fietspaden maar enigszins berijdbaar te maken, zelfs een beetje zand of pekel kon er niet af. En dat terwijl men kon weten dat er op deze autoloze zondagen meer gewandeld, gefietst en op de bromfiets gereden wordt.

Men heeft daar in Stiens willens en wetens de gevaarlijke toestand van de rijwielpaden laten voortbestaan, ook zélfs nadat men er al eerder door de politie van verwittigd was. Men heeft daar in Stiens van de leuze „Veilig Verkeer" een lachertje gemaakt, en voor vele mensen hun zondag verpest. Ik vraag mij dan ook af of er geen instantie in den lande is. welke hun aan het verstand brengt, wat minder roekeloos met mensenlevens om te springen.

Leeuwarden. Een der vele bekeurden,

Zoals men donderdag 21 november in de LC heeft kunnen lezen, zal ene Barend Servet op 27 december zijn kerstshow op de TV brengen. Wat voor shows dit zijn mag bekend worden verondersteld. Tevens zal volgens de LC op buitengewoon alternatieve wijze het verhaal van het kindeke Jezus worden verteld. Niemand van de lezers zal zo naïef zijn te denken dat dit gebeurt op een oneerbiedige wijze, en een en ander zal dan ook voor de christen-gelovigen in Nederland zeer aanstootgevend zijn. Na de show zullen zeker zeer velen in de pen klimmen om hierover hun gramschap uit te storten. Maar zou het niet veel meer effekt sorteren als nu reeds voor de show een grote protestaktie werd begonnen? Dat geschrijf naderhand heeft nog nooit iets uitgehaald.

Ik zou daarom voor willen stellen: laat ieder van u, die om welke reden dan ook tegen dit soort shows op de TV is, een protestbriefkaart zenden naar het ministerie van CRM, Steenvoorderlaan 370, Rijswijk. En doe dat niet éénmaal, maar liefst iedere dag, zodat er een golf protesten komt. Christenen van welke kerkvereniging, gemeente, groep, sekte of heilsleger ook, wees voor dit doel eensgezind in uw streven en protesteer nu tegen de uitzending.

Leeuwarden

Mevrouw V.

HET ENIGE nieuws, dat de hele uitzending opleverde, was, dait er vrijdag bijzonderheden komen.

Uit het journaal, iets later op d« avond, bleek, dat vrijdag de machtigingswet zal worden ingediend, waarmee de regering de lonen wil regelen. Dat wordt een wet vam zes artikelen, die de mogelijkheid geeft in overleg met het Parlement allerilei maaitne-gelen te nemern. Die nadere maa-bregelen, moeten dan een redelijke verhouding tuisen de verschillende k_kamer__strekker«

bewerken. Als er van „niveUerlmg" sprake is, dan moet het via die maa/bregelen gebeuren, en het znit er dik lm, dat de grote ruzies daar dus over zullen gaan.

Om het vriendelijk te zeggen: het is zonder meer duidelijk, dat de regering op dez» manier hét volk niet in opwinding brengt ledereen zit naar zich toe te rekenen. De werkgevers willen verdienen. De werknemers willen goed betaald loon en zekerheid over werk. De mensen willen benzine en geen stilte en rust op zondag. Niemand denkt aan de ontwikkelingslanden. ledereen denkt aan zichzelf.

Het gaf zowat het beeld, dat wij allemaal al kennen: Als goederen schaars worden, dan proberen de mensen zich veilig te stellen en zij denken niet overmatig veel meer aan anderen, die dat niet kunnen. Wie niet wü, maar wel kan, nou, die met het zelf maar weten én niet zeuren als het moeilijk wardt.

Uitstel, uitstel, uitstel, — dat ls in één woord samengevat wat er gebeurt. Het is nu woensdag. Nog twee nachtjes slapen. Dan komt de echte sinterklaas met zijn vertiaissiingen.

IN ELK geval is uit die verzamelde reacties helemaal niet gebleken, wd» er nu eigenlijk (van harte?) meedoet aen de beperkingen, omdat het moet. Het ls duidelijk, dait er niet gesproken kan worden van een algemeen ervaren noodsituatie.

Kok was nogal fel. Begrijpelijk Hij ziet de bui hangen en hij is absoluut niet van plan te aanvaarden, dat de schaarste wcxrdt overwonnen door de uitgeknepen mensen nog eens uit te knijpen. Mansholt was profetisch. Begrijpelijk. Hij is niet van plan onder de indruk te raken van nood, die geen nood is. Hij weet, hoe het verderop in de wereld toegaat. Daarbij hebben wij het heilig en we houden het ook nog heilig als we het slecht krijgen.

Zulke gesprekken zijn stichtend. Zij leveren alleen niets op dan bekende geluiden: „Ik kan mij niet laten pakken"; „ik wil jou helemaal niet pakken"; „weten jullie, wie er in de wereld wordt gepakt?" Zulke vragen. Dat leidt tot niets. Niet eens tot medeleven. Zo ging het gisteravond. Helaas, helaas. Want weer is heel het volk niets wijaer geworden. Dat is van alles het vreemdste: Wanneer zegt de regering nu eindelijk eens waar we aan toen zijn? Of wanneer zegt ze: Wij weten helemaal niet waar we aan toen zijn? Wanneer houdt ze op te doen alsof z« voorlicht door te zwijgen over hoofdzaken? Als het te laat is?

(ADVERTENTIE 1.M.) Met de KOOI POTKACHEL ALLESBRANDEE zit u nooit in de kou. Brandt op hout, turf en kolen (volop te krijgen). Vlot model, pijpaansluiting op standaardhoogte. Grote vulopening. Als NOODKACHEL of voor permanente verwarming van huiskamer, keuken (koken), werkplaats en tweede woning. Prijs ƒ 298,- mcl. BTW. Handel korting. Wordt thuis bezorgd, compleet met pijp, elleboog en pook. Stuur voor uitgebreide informatie deze advertentie met uw adres ongefrankeerd naar KOOI. Antwoordnummer 111, Vrouwenparochie of bel 05180-1569, 1954, 1112, 05109-1818, 1762.

„Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd", zei mijn grootmoeder altijd en het heeft mij steeds deugd gedaan. Om een kleine bijdrage te suggereren tijdens de oliecrisis alias het door de grondstoffencrisis gevorderde ophouden van de economische groei lijkt me het mij. zij het op beperkt gebied en om te beginnen, van belang, dat: 1. de reclame op de publiciteitsmedia in 1974 wordt gestopt; 2. de nachtuitzendingen op Hilversum 3 eveneens; 3. de uitzendingen van radio en t.v. uiterlijk half elf of elf uur, en zo mogelijk partieel eerder, worden beëindigd. Of vreest men hierdoor een bevolkingsexplosie, waardoor het middel erger zou zijn dan de kwaal? Dan is mentaliteits (verbetering), indien nog haalbaar, de enige weg. Hopelijk kan men zich bij gepaste aanwijzing of heropvoeding nog aan deze en dergelijke verslavingen ontworstelen. Anders ziet het er niet hoopvol uit om van erger maar te zwijgen. Is het dan toch waar dat het Friese spreekwoord leert: gjin maller guod as minsken?

Heerenveen

Opmerker

Is de tegenwoordige zo veel gebruikte uitdrukking olieboycot eigenlijk wel juist? Boycotten is het uitsluiten van maatschappelijk of handelsverkeer met in de eerste plaats de betekenis van het bij iemand met meer kopen. Daarvan* is in de huidige situatie evenv/el geen sprake. Nederland wordt niet buitengesloten door er iets niet van te kopen maar door er .iets niet aan te leveren. Weet iemand éen betere term?

Leeuwarden

J. J. M

Verscheidene pohtieke partyen hebben de heffing van ƒ 200 statiegeld op nieuwe auto's bekritiseerd, het hielp echter niets, want m-i.v. het volgend jaar treedt deze heffing in werking. Op zichzelf is een dergelijk statiegeld nog te begrijpen, hoewel de minder-d raagkrachtigen hierdoor wederom benadeeld worden. Een onbegrijpelijke zaak is echter het volgende. Dr. Drees jr. (DS '70) heeft de minister gevraagd een verplicht parkeergeld, voor het stallen van auto's op de openbare weg, in te voeren. Zoiets lijkt redelijk, maar dat is het zeker niet! De kosten voor het huren van een auto-box liggen vaak zo hoog, dat een gewone werknemer daar niet aan zal denken. Op straat is, wat Friesland betreft, nog voldoende ruimte aanwezig (ook in de vorm van parkeerhavens, pleinen enz.) voor die 6 m 2 blik, nietwaar.

Sedert '67 is de wegenbelasting ieder jaar gestegen met gemiddeld 15 procent en iedere automobilist moet deze belasting betalen, wanneer hij gebruiic maakt van de openbare weg. Of hij wekelijks 7 dagen (momenteel: 6 dagen) rijdt of maar 1 enkele dag, daar houdt de fiscus geen rekening mee, men betaalt gewoon de totale rekening. Degenen, Sic tevens gebruik maken van het openbaar vervoer (en de auto een dagje laten staan) dienen hiermee het milieu, terwijl hun wegenbelasting normaal doorwerkt.

Mede daardoor is het parkeergeld een extra heffing, die in feite gelijk staat aan dubbelparkeren. Zoiets mag niet!

Leeuwarden

R. de Boer.

(Er is bij de indiening van de begroting van Financiën op 18 september gezegd, dat gestreefd zal worden de Motorrijtuigenbelasting ook te laten gelden voor auto's die niet aan het verkeer deelnemen, dat wil deus zeggen, auto's die ergens geparkeerd staan, maar dat voorstel moet nog worden aangenomen door de Staten-Generaal. Daarnaast is alleen nog maar de mogelijkheid geopend voor gemeenten, die te kampen hebben met verkeersopstoppingen, bepaalde stukken straat te verhuren, waarop dan de huurder zijn auto's mag parkeren. Dat is een bron van inkomsten voor de gemeente, die dat geld anders alleen maar via parkeermeters kon binnenhalen. Maar nadrukkelijk is daarbij gesteld dat het gaat om straten waar „verkeerscongesties" optreden. Rotterdam heeft geprobeerd dergelijke parkeergelden voor de hele stad in te voeren, maar daartegen is van de kant van het ministerie van binnenlandse zaken bezwaar gemaakt, omdat dan ook de buitenwijken er onder zouden vallen, waar in het geheel geen sprake is van verkeersopstoppingen als gevolg van het parkeerprobleem. Of en wanneer een dergelijk parkeergeld geheven zal worden, is verder uitsluitend een zaak van de gemeente, waarover de raad moet beslissen. Red.)

HET IS, met permissie en ook daarzonder, een rare boel. ledereen zegt, dat we in een oliecrisis zitten. Elke dag staan er voorspellingen in de krant, die er somber uit zien. Die voorspellingen zijn niet gelijk. De één is erger dan de ander. Ze zijn allemaal beroerd. Hoe dat kan is een raadsel, want aan de top, — dat is in de regering — weet nog niemand precies hoe beroerd het is. Maandagavond zijn de werknemers bij de regering geweest. Gisteravond de werkgevers. Er zaten belangrijke ministers bij: Den Uyl, Boersma, Lubbers. De werknemers zijn niet echt ingelicht. De werkgevers zijn niet echt ingelicht. Het volk is helemaal niet ingelicht. Het was allemaal erg vertrouwelijk. Daarom kwamen de heren gisteren voor de televisie, compleet met bovendien Mansholt erbij.

Sicco Mansholt kijkt een beetje moeilijk als ze hier over „nood" spreken. Daar heeft hij wel andere voorbeelden van gezien. Hij kwam gisteren op de televisie om de mensen nog eens aan hun plichten te herinneren.

Wim Kok, de nieuwe voorzitter van het NVV, is in deze eerste grote vechtpartij een felle man gebleken. Hij heeft geen ongelijk, allerminst. Maar hij is duidelyk uit op fundamentele veranderingen en daarin komt die oliecrisis niet slecht te pas.

DE HEREN vertelden, dat zij niets wijzer waren geworden. Zij kregen te horen wat zij al wisten. Het bleek uit hun verhalen, dat zoiets helemaal niet helpt. De werknemers houden vast aan hun standpunt: Werkelijke loonsverhoging van 2,5 procent en een vergoeding voor de prijsstijging, die leidt tot vermindering van de inkomensverschillen. Bovendien moet er worden ingegrepen in all e inkomens en niet alleen in de CAO-lonen. De werkgevers houden vast aan hun standpunt: Er zijn grote moeilijkheden, dus moet de regering niet teveel goed vinden. Zwakke bedrijfstakken moeten worden ontzien. Er moet maar geen ontslagverbod komen en met die werktijdverkorting moet het ook niet te gek gaan: Als ondernemingen bedreigd worden dan loopt de economie gevaar.

De partijen, die sociale partners worden genoemd in plaats van sociale vijanden, waren het roerend eens over één ding: Zij wouden wel weten hoe het nu eigenlijk is. Pas dan kunnen er beslissingen worden verwacht, die in hun eigen vlees snijden. Voorlopig zijn ze daar niet aan toe. Als er nood is, nou, alla, maar wat is nood?

DAT WOORD „nood" maakte de tongen los- Kok van het NW wü bijvoorbeeld niet, dat hij wordt ondervraagd over zinnen als: Wat denkt u van 1e toekomst van de overvloedseconomie, want hij vindt „overvloedseconomie" een verkeerd woord als honderdduizenden mensen nauwelijks kunnen rondkomen. Mansholt wil liever niet, dat er over ~nood" gesproken wordt als het over Nederland gaat, want vier-vijfde van de mensheid op de wereld weet wat „nood" betekent, maar dat weten wij niet.

Kok zegt dan: „ja" en dat ja bedoelt, dat het woord „nood" in Nederland een relatieve betekenis heeft: De verhouding van de een tegenover de ander. Mansholt houdt even 'vol en wil niet van nood praten. En daartussenin zit dan de Rotterdamse burgemeester Thomassen de toekomst te bezweren met de mond vol over Rijnmond.

Dergelijke debatten hebben hoegenaamd geen zin, omdat ze nergens over gaan. Dat is niet de schuld van de VARA die probeerde „Achter het nieuws" letterlijk te bed-rijven. Het is de schuld van de regering, düe nog steeds niet schijnt te weten hoe de zaken er nu voor staan. Slecht? Heel slecht? Matig slecht? Zonder enige hoop? Hoopvol? Het zoa aardig zijn, als ze daar nog achter kwam, want pas dan kunnen we hopen, dat er gebeurt wat moet gebeuren.