is toegevoegd aan uw favorieten.

Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1861, 1861

1861

Permanente URL

Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden: Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Titel: Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1861, 1861
Alternatieve titel: Almanak Utrechtsch Studenten Corps; Utrechtsche studenten-almanak; Utrechtsche studenten almanak voor ...
PPN: 422682799
Uitgever: van Schoonhoven [etc.], Utrecht
Jaar van uitgave: 1861
Publicatiedatum: 1861
Aantal pagina's: 338
Taal: Nederlands
Publicatietype: Aflevering
Herkomst: Het Utrechts Archief
Signatuur: GAU VV 105
Toegevoegd in Delpher: 05-08-2019

Geen zoekvraag opgegeven
- Ga naar paginanummer (totaal 338 pagina's) / 338
Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Permanente URL
Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden

Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.

Titel

Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1861, 1861

Alternatieve titel

Almanak Utrechtsch Studenten Corps

Utrechtsche studenten-almanak

Utrechtsche studenten almanak voor ...

PPN

422682799

Uitgever

van Schoonhoven [etc.], Utrecht

Jaar van uitgave

1861

Publicatiedatum

1861

Aantal pagina's

338

Taal

Nederlands

Publicatietype

Aflevering

Herkomst

Het Utrechts Archief

Signatuur

GAU VV 105

Toegevoegd in Delpher

05-08-2019

' " *H. Oijens, J. Voorstraat, Lindeman. p. *J. W. van Pallandt, j. Kr. N. Gracht, de Bmijn. J. H. van der Pant, J. Mariaplaats, Felix. J. E. van Persijn, l. K. Smeesteeg , Bakker. F. H. Pesters, j. Minrebr. straal, Pesters. E. G. Philipson, j. L. Jansstraat, Ockeloen. H. W. N. Pik , T. Zadelstraat, Putter. P. N. Pikaar, T. Jansdam, Kruyder. Th. Place, M. Geertebrug, van Laer. F. Pleijte, Jz., T. Weesbrug, wed. Schroeder. M. Pleijte, t. Wittevr. straat, wed. Pleijte. *C. Post, j. Bezembrug, Elzen. J. 11. Post, j. Neude , van Beusekom. L. H. Povel, j. Heerenstraat Gerse. *P. O. L. A. Pretorius , j. F. J. J. Prins, t. Bagijnehof wed. Prins. *W. Purpus, 1. Steenweg, Verhoeff. Q J. Pil. Th. du Quesne, j. Voorstraat, Smit. P. J. Gouda Quint, t. Steenweg, Verthoren. R. *A. H. Kaabe, i,. A. J. L. Kam, j. ’t Eooge Land, Eam. W. J. Eamaker, t. Jansbrug, de Vos. *J. C. J. vanEappard, j. Koornmarkt, Eappard. W. C. van Eechteren Ijimpurg, J' ZddslstTddt, Otten. A. J. Eedeker, J. Drift, Eedeker. H. E. A. Eedeker, J. // " M. Eeijerkerk, L. Oz., t. Driehoek, wed. Eeijerkerk, W. J. van Welderen Eengers, J. A. M. Eepelius, J. Hamhurgerbrug, Pretten. C. van Thiel Eibbius, T. Ganzenmarkt, van Doorn. A. D. van Eiemsdijk, J. Viebrug, van Eiemsdijk. J. C. M. V. Eiemsdijk, 3. « " B. W. Eienstra, T. Zadelstraat, Pierrot. H. C. van Eiet, T. Voorstraat, Dompeling. J. Eiet, T. Janskerkhof, Eiet. *C. Eippink, M. Mariaplaats, Achterberg. W. Eive, M. Zadelstraat, Morren. E. K. A. Eombaeh, m. Voorstraat, WesthofF. W.G.H. V. Eomondt, J. Stadhuisbrug, van Eomondt. P. Eomijn, T. Zadelstraat, Vos. D. W. Eookmaker, i. Steenweg , Duburg. A. H. A. van Eooijen, M. Ambachtstraat, Huigens. G. van Eossem, J. Lijnmarkt, Eisoher. W. H. van Eossem, J. « " M. A. N. Eovers , t. Onder de Linden, Eovers. G. J. Eoijaards, J. Nieuwe Gracht, Eoyaards. E. J. Eutgers, T. Lichte gaard, Eutgers. J. M. Entte, t. Zadelstraat, Singels. P. Eijnders, T. Muntstraat, van Zutphen. s. A. J. Sandberg , j. K. Nieuwstraat, van der Hek. *D. de Blocq van Scheltinga, J. Bezemlrug, van Deventer. F. J. J. de Blocq van Scheltinga, J. Wittevr. straat, van Heukelom. J. Scberpenhuijzen, J. Buiten Cath. Scherpenhuijzen, S. E. J. V. Schevic- wed. v. Schevichaven, T. Smeehrug, haven. J. A. Schimmelpenninck van der Oije, J. Ganzenmarkt, van der Star. *F. Schlarb, t. Lijnmarkt, Boekhoven. C. M. W. Schnell, t. Viebrug, Schnell. A. B. Schoehuizen, J. Steenweg, VerhoefF. H. Sohoninga, J. Oudkerkhof, Lindeschot. E. Jansen Schoonhoven , T. N. Gracht, van Dalen. K. J. Schorer, J. Heerenstraat, van den Brink. *E. Schreck, T. Haverstraat, 8011. J. Schuuiinan, M. Schoutensteeg, van Maanen. H. J. Menalda van Schouwenburg, m. Hamlurgerbrug. Gez. Huyberts. W. E. A. A. E. Schuijt, J. B,unnébaan , Schuyt. F. E. G. Selle, j. Drift, Selle. W. F. M. Selle, j. „ « J. D. H. van Setten, t. Bezemhrug , van Setten. J. T. Hora Siccama, J. Muntstraat, Siccama. C. J. Sickesz, j. Zuïtenstraat, Hulsebos. G. Six, j. A. H. Duval Slothouwer , T. Misabethsiraat, Neuhuis. A. Smits, L. Oudket'Jchof, Okhuizen. W. F. Smits, p. Zuilenstraat, de Leur. K. Snellen, m. „ Versloot. *C. J. Snijders, M. P. van Son , t. GanzenmarTct, Seheffer. *M. Spatz, T. Visclmarkt, KerkholF. J. H. Spengler, J. Voorstraat, H. J. M. V. d. Spiegel, J. Drift Pols. C. Bellaar Spruijt, ■ p. Schoutensteeg , van Maanen. J. J. Uitwerf Sterling, J. Weesbrug, Herfkens. 0. Stemberg, t. B. de Waard, Stemberg. A. J. Steijtler, t. Oudkerkhof, v. Zutpben. J. G. Steijtler de Villiers, t. ,/ w *P. K. Stichter, t. Injnmarkt, Boekhoven. *S. J. van Limburg Stirum, J. OudkerMof, Siebers. H. J. Stollé, T. Schoutensteeg , van Spijk. C. A. van Styrum, J. d. St. Pieter , van i Styrum. B. J. Swaan, T. Mariastraat, Ysendoorn. A. P. Swellengrebel, T. Schoutensteeg, Malcomesius. F. H. B. van Sijll, t. Weesbrug, Scholten. T. *J. C. Tack, j. NacMegaalsieeg, Meessen. W. C. Tack, j. Choorstraat, v. cl. Vlis. P. Eoetert Tak, j. Steenweg ,v. Meeteren. I). H. Teljer, t. Oaardbrug, V. Mechelen. W. A. Temmink, J. Plompetoren, wed. Temmink. W. A. Terwogt, T. Pieterskerkhof, Terwogt. G. D. van Teijlingen, j. Lijnmarkt, Grolman. C. H. Thiebout, p. Wittevr. straat, Smit. M. van Thiel, M. Mariastraat, Lissenberg. W. E. Thomson, T. G. van Tienhoven, t. Voorstraat, Verhuell. G. P. van Tienhoven , M. Kr. N. Gracht, Zambaux. W. M. Timmerman, t. Zadelstraat, van Dijk. JJ. LeuvelingTjeenk,'J. L. N. straat, v. Antwerpen. W. Tonckens, j. Schoutensteeg, Veenman. S. J. du Tour van Bellinchave, J. Voorstraat, Egmond. P. A. Tukker, p. „ Blankert. J. Tljl, j. Mariastraat, Eovers. V. J. van der Ven, t. Predikh. kerkh. van Beest. J. C. Verhoeff, j. Nieuwe Gracht, Verhoeff. J. P. Verloren , j. Hamburgerstr., Clement. P. Verloren, Jr., j. „ h P. A. Vernède , t. Breestraat, Vernède. J. H. Vernhout. J. Weeibrug, Busch. J. W. Verschoor, m. Steenweg, de Koff. *G. P. Versteegh, J. J. C. Verthoren, T. w Verthoren. E. J- Verweij,' J- Geertehiug, v. Gruting. G. G. de Villeneuve, J. C. J. van Vledder, t. Steenweg, v. d. Kamp. W. Vliegenthart, t. Weeshrug, Guise. G. W. Vonk, M. Mariaplaats , Eiegen. G. J. Vos, Az., T. Bahkersteeg, Baljet. E. E. Vos, M. K. Nieuwstraat, Klinkert. W. E. Vos. M. n " J. Vosmaer, J- Nieuwe Kamp, Vosmaer. A. C. Vreede, P. Trans, Vreede. B. de Vries, t. Nieuwe Gracht, Leffef. w/ *P. A. Walland , J. Bregittestraat, Walland. J. van Walsem, T. A. Iwijesiraat, van Zijl. P, A. van Walsem, M. L. Nieuwstraat, van Walsem. J. Warga, T. 11. Was, T* ScJwutensteeg, Spee. K. van der Werk, J. Voorstraat, Dompeling. Th. J. Werndly ,J. Bezembrug , van Deventer. *G. Wicherlink, i. Voorstraat, v. Eijn. *A. J. P. de Wilde, m. Neude , wed. de Liefde C. de Wilde, Cz., T. G. de Wilde, t. Janabrug , wed. v. d. Veer. C. P. C. Winekel, J. u Duytshoff. E. J. van Wisse- lingh, J. Pz,, T. Geeriebriig, v. Wisselingh. 0. E. G. van Woerden, M. Kr. N. Gracht, van Woerden. J. J. C. van Woerden, M. „ « " M. J. C. Wolf, T. Wittevr. straat, v. Heukelom. S. H. J. de Wolif, t. Janadam, Kruyder. *D. Wouters, J. E. W. E. Wttewaall van Stoetwegen, J. K. Janaatraat, van Zeyst. *E. Wijflfenbaeh, t. Ganzenmarkt, Koppenhagen. *W. Wijifenbach, T. „ w G. van Wijhe, T. Mariaatraat, v. Olderen. J. D. Wijnia , t. Sckoutenateeg , Spee. J. P. Wijnmalen, J. Janakerkhof, Wijnmalen, ï. G. L. Wijnmalen, t. „ ’ z. *A. H. Zegers , m. *A. N. W. Zinn , t. K. Nieuwstraat, Verbrug. MMEN DER STUDENTEN VAN 26 MAART TOT 1 NOVEMBER ALS LEDEN DEZER HOOGESCHOOL INGESCHREVEN , DOCH ELDERS STUDERENDE. P. P. Andreas, J. H. P. Kapteiju, m. E. J. J. Berens, t. C. H. Koopman , J. G. Binger, J. F. E. Kuthé, m. H. J. Bloeme, J. P. H. van Moerkerke, t. W. J. Boelen, t. J. A. Meulemans, T. C. Brix. M. J. F. L. Muller, t. C. W. Burgers , J. F. C. Domela Nieuwen- P. H. Clignett, J. huis, t. C. A. Cosman, J. S. J. H. van der Noorda, J. 0. A. Crommelin, j. G. van Olden, J. T. Dentz, m. J. Hulshof Pol , J H. A. Elias, J. A. Psicha, p. H. Ernst, t. W. H. IJssel deSchep- J. T. E. Eranck, t. per, J. J. M. van Halmael, t. E. A. van Sohmitt, t. E. T. Hart, M. C. J. Schokker, J. C. A. Itzig Heine, J. J. J. Schottelink, J. H. G. Hesselink, m. W. Sneltjes; m. D. Herman, t. G. J. Sonderman, p. F. L. Idenburg, m. N. J. den Tex, j. D. B. Ie Jolle, J. J. E. Veltman, J. J. B. Lehmans, l. B. P. de Vries, J. COLLEGIËN EN COMMISSIËN IN HET STUDENTENCOEPS. Senatus Veteranorum. COMMISSIE TOT BESTOUR EN VERTEGENWOORDIGING VAN HET OTRECHTSCHE STUDENTENCORPS. W. M. de Brauw, Rector. G. Kolff, Abactis. A. de Koning Knijff, Prorector. E. W. F. Wttewaall van Stoetwegen, Vice-Abactis. H. M. W. de Wit Boers , Thesaurier. F. J, J. Prins, Ie vertegenwoordiger der Theologische faculteit, Ben. I. S. A. Bomme, Ie vertegenwoordiger der Juridisch-Litterarische faculteit, Ben. 11. jE. Mackay, 3e vertegenwoordiger der Juridisch-Litterarische faculteit, Ben. 111. A. W. Bronsveld, 2e vertegenwoordiger der Theologische faculteit, Ben. IV. vertegenwoordiger der Medisch- Philosophische faculteit, Sen. F. Commissie ter Redactie van den Almanak, A. W. Bronsveld, Pr. J. van Loenen Martinet, Secr. W. A. van Hoek, Vice-Pr. C. F. Gronemeijer. E. W. E. Wttewaall van Stoetwegen. Commissie voor de Sociëteit: PLACET HIC REQUIESCEKE MCSIS. VV. J. J. G. Most, Pr. A. de Koning Knijif, Vice-Pr. A. Greebe, Thes. W. A. van Hoek, Secr. Commissie voor het scherm- en. gymnastiekgezelschap Olympia. H. Cantzlaar, Pr. A. C. Vreede, Secr. C. J. Sickesz, Thes. Commissie voor het Concert van het Stndenten-Corps. F. E. G. Selle, Pr. P. Templeman van der Hoeven , Vice-Pr. S. A. Bomme, Secr. J. A. Hofkes, Fice-Secr. D. de Fcyfer, TJiea, ' Maskerade-Commissie. J. W. Verschoor, Fr. C. J. Sickesz, Vice-Pr. W. A. van Hoek, Ie Secr. J. N. van Hall, 2e Secr. P. Verloren Jr., Thes. Commissie tot regeling der feesten bij bet 45ste lustrum der Hoogescbool. C. M. de Brauw , Pr. p. E. G. Selle, Vice-Pr. E. W. E. Wttwaall van Stoetwegen, Secr. H. G. van Hoogenhuijzen , Vice-Secr. S. A. Bomme, Thes. M. Mackay, Vice-Thes. W. J. J. G. Most. J. A. Hofkes. H. A. Middelburg. LIJST DER GEZELSCHAPPEN. TIANTA NOHTA. Beduur: P. Verloren Jr. Pr. H. A. Middelburg, Vice-Pr. G. van Eossem , Secr. C. F. Gronemeijer, Thea. J. van Loenen Martinet. F. G. Groneman. Theologie. Studiis povetur INGENIUM. Secr. C. A. G. Meilink. fbIAAAHQEIA. Sectio I. Secr. G. J. van Lindonk „ n 11. Secr. D. Eijnders. Theologie en Letteren. Fabricando fabri FiMUS. Secr. A. de Koning Knijff. Hebreeuwsehc Letteren en Theologie. 'S'ecp. H. van de Hagt. Theologie, Letteren en Welsprekendheid. Secr. A. Loefif. Resten, Theologie en Letteren. Calliope. Secr. W. A. van Hoek. Ddce minerva. Secr. T. C. L. Wijnmalen. Minerv.'l düce. Secr. X. Nemo. Kegtea, Themis. Af(L I. Secr. A. P. C. van Karnebeek. Oude Letteren. (I>IyfOMAQEIA. Secr. G. A. H. Bakhoven. Letteren. Utile dclci. Secr. H. J. M. van de Spiegel. Stïlus dicenm magister. Secr. E. Z. L. van der Kemp. Cesoliledenis. Historia optima morum magistra. Secr. M. Mackay, Nieuwe Letteren en Welsprekendheid. Honni soit qui mal y pense. Secr. K. Melvii v. Lynden ni atuar-Philosophie. Natdra dux nobis et AU3PEX. Secr. H. C. Dibbits. Vtteriyke Welsprekendheid. Natüra aetis magistra. Secr. S. H. Cordes. Gestes ad vocem, vultds ad gestum accomodetür Secr. A. Loeff. Ghrysostomüs. Secr. G. J. Sickesz, Ab“. des amgrie van der hoeven. Secr. S. G. Montijn, Dicendo dicere discxint. Secr. H. G. van Lindonk, Tollens. Secr. P. A. Vemède. Mesis jevantibes. Secr. P. Knuttel. Toonknnst. Sic iter ad astra. Secr. M. Juda. Octaaf. Secr Omgang tnssehen Land- en Stadgenooten. Hagania. Sccr. W. M. de Brauw. Davoutdrium. Secr. M. van Doominck. Tkansissalania. Secr. E. G. Philipson. Fhisia. (Ejueclit en Sjleucht as dy fen Boalsirt.) Buwne-ScJirieuwer, B. Mossel. Frisia. Secr. S. J. du Tour van Bellinckhave. Wandelgezelschappen. Artemis. 1851. Secr. J. J. Leuveling Tjeenk. Aktemis. Secr. P. A. van der Laan. Prithiof. Secr. W. H. Ikman van Burck. Zondaggezelscliappen. Tres faciünt coleegiüm. Secr. T. P. Mackay. OCCIDIT QUI NON SERVAT. Secr. W. J. J. G. Most. CoNCORDiA. Secr. P. A. van der Laan. Nes DEiECTANT VARIA. Secr. M. Juda. Vind pellite curas. Secr. Bacchus. Bevordering van aangenamen oiiigang. ’t Was nacht, ’t Zal wel gaan. Secr. Eutropius, Amicitiae sackom. Secr. P. Knuttel. Schaakgezelschappen. Tschaturanga. Secr. J. 0. Montijn. Didymus. Secr. M. van Doorninck. LEESGEZELSCHAPPEN. Nieuwe I.etteren. 1798. Bir. 0. E. Gronemeijer. Vice-Bir. A. Loeff. Theologie. Theologiae sackum. Bir. A. de Koning Knijif. Secr. W. Oudegeest. Qüid verüm degens. Bir. J. C. Montijn. Studio vebitas. IMr. E. J. van Wisselin^h, J.Pz. lUedielJncn. 1852. Secr. J. Vroesom de Haan. LIJST DER PROMOTIËN l5 November 1859 tot 1 November 1860. In de Hegtsgeleerdheid. 1859. 30 Nov. J. W. A. Doeff, Theses Juridicae. n 13 Deo. S. J. Hingst, Proeve eener geschiedenis der historische school. u » « H. P. G. Quack, Het staatswezen in de XlVe eeuw. n 21 » J. K. A. Engelenberg, Be leer der negotiorum gestio ire het romeinsche recht. 1860. 24 Febr. A. J. Koest, Be artikelentot 49 en 198 van de grondwet. u 27 " D. Koorders, Be antirevolutionaire staatsleer van Mr. Groen van Prinsterer uit de bronnen ontwikkeld. » 1 Maart. F. D. F. Luyken Glashorst, Theses Juridicae. » 15 // C. Crommelin, Theses Juridicae. 1860. 19 Maart, F. Hooft Graafland, ff 22 ff J. G. Patijn , Theses Juridicae. ff ff ff N. H. de Gijselaar, Theses Juridicae. ff 27 April. W. E. van Panhuys, /«nWicae. ff 11 Mei. J. F. Alewijn, Theses Juridicae. ff 21 ff J. C. E. van Lynden, /«rwScae. ff 23 ff S. T. A. van der Heyden, Theses Juridicae. ff 25 ff E. P. Schorer, Theses Juridicae. « K ff J. Z. Tadema, Theses Juridicae. » 6 Junij. J. F. Wertheim, Over de Nederlandsche Rolitie-strafwetgeving. // // u B. C. Immink, Theses Juridicae. u 23 « F. A. van Hall, Theses Juridicae. H 30 » M. P. van Son, Theses Juridicae. « 27 Sept. J. H. Bergsma, Theses Juridicae. i! n n J. A. Haakman, Be leer der Transactie of dading naar het Romeinsche en Nederlandsche Regt. In de Wijsbegeerte en Letteren. 1860. 17 Maart. J. G. Schlimmer, Historia rerum gestarum, qua» in deperditis Idstoriarum lïbris explicuit Sallustius. » 2 Junij. J. Sandberg, Africa a Fhoenidhus circumnavigata. In de Genees-, Heel- en Verloskunde. 1859. 22 Nov. H. 'La.mheii, Quaestiones Argumenti Obstetricii. // 22 Dec. H. B. S. Hemmers, Verslag der chirurgische kliniek en polykliniek aan de Utrechtsche Koogeschool van 1 Sept. 1858 tot 81 Aug. 1859. 1860. 17 Jan. E. Honkoop, Quaestiones Argumenti Obstetricii. " 27 » J. G. J. J. Mol, Quaestiones Argumenti Chirurgici. H 24 Maart. J. G. J. J. Mol, Quaestiones Argumenti Obsteincii. « 28 a C. Gutteling, Be behandeling van de binnenwaartskeering der oogleden. 1 30 // P. Q. Brondgeest, Onderzoekingen over den Tonus der willekeurige spieren. « 26 April. A. H. Kuyper, Quaestiones Argumenti Obstetricii. n 16 Junij. A. H. Schoemaker, Quaestiones Argumenti Ohstetricii. " 18 " A. H. Schoemaker, Quaestiones Argumenti Chirurgici. “ 22 n H. B. S. Hemmers, Quaestiones Argumenti Olstetricii. 1860. 23 Junij. F. R. Westhoff, Mikroskopische onderzoekingen over de ontaarding van aderen en zenuwen in kanker. « « n I. W, F. Scheffer, Een geval van bovemcaartsche ineenschuiving van darmstukken. K 29 » A. J. van Zadelhof!, Over ülcus Noma. » " t' H. Tobbe, Over de ontsteking der voorhoofdsboezems. n n u E. Meemeling, lets over heelkundige drainage. • 5 Oct. E. Honkoop, Quaestiones Argumenti Chirurgici. H 20 n H. Tobbe, Quaestiones Argumenti Obstetricii. » 31 u F. R. Westhoff, Quaestiones Argumenti Obstetricii. In de Wis- en Natuurkunde. 1860. 11 Jan. H. W. Schroeder van der Kolk, Over het meten van den galvanischen geteidingsweêrstand, inzonderheid der metalen. In de Godgeleerdheid. 1860. 25 April. Ph. S. van Eonkel, Specimen pMlologico-iheologicum exhihensJesuChristi doctrinam de Veteris Foederis libris. " 13 Junij. J. ten Brink, Specimen Idstoricoethico-theologicum de Biderico Volckertsen Coornhert. " H. Ch. van Leeuwen, Specimen kistorico-theologicum de SacrisPaschalibus in ecclesia Christiana, seculo primo et secundo. LIJST YAN YROEGER YERMELDE PROPONENTEN, WELKE NADERHAND TOT PREDIKANTEN BEVORDERD ZIJN E. A. van Deursen,. . . . Pred. teEijerland, opTexel J.M.AssinkCalkoen, Th.Dr. // // Sloterdijk. J. J. G. Oudegeest, .... « • Made. H. Portuyn, " " Eockanje. J. J. Ie Eoy, Jun., . « » Hurwenen c. a. J. T. F. U. Lauts, « " Zoutelande. A. J. Begemann , " in de Transv. Eepubl in Zuid-Afrika. W. H. Smits, " mede aldaar. J.E. van Toorenenbergen, . « te Lienden. C. A. Klinkenberg, " " Aalten. A. Drost, Dz., Theol. Doet. " » Eavenswaay. A. E. Simons " " Ermelo. B. C. Aloerkerk Boot, .. . " " Bahr en Lathum A. F. Eilerts de Haan, .. . » « Noordwolde, in Vriesland. J. F. W. van Troostenburg de Bmyn Pred. te Gendringen. W. N. Wolterink u n’s Heerjansland. M. J. Wentink n » Kootwijk. A. D. J. Scholte u a Nederhemert. G. Paris j Theol, Doet., * , » h Kwadijk. J. G. Ormel, » „ Westkapelle. J. A. C. T\'ijnoldy, n u Molkweram. F. H. Bepelius » » Gravemoer. J. J. L. Luti n !, Eenigenburg, naderhand te Middelburg. G. J. Blom, H „ Maria Hoorebeke. J. T. Joosting tt » St. Maarten c. a. A-H.Ch. van Leeuwen, Th. Dr. » n Gapinge. (Zie de overige heroepenen op de volgende lijst.) LIJST DER STUDENTEN, WELKE , IN DEN LOOP VAN 1860 , BEVORDERD ZIJN TOT PROPONENTEN , OF OOK TOT PREDIKANTEN. H. F. VV. van Straaten, . . Pred. te Eist bij Amerongen. J. A. Lampiug.Theol.Doct. » , Noordwijkerliout. J. Westrik, " " Oosterbierum. A. Jentink, " " Wispel. J. de Jong, " " Zuiderwoude. J. J. A. Ploos van Amstel, >' « Otterloo. J. Kraijenbelt, " " Baambrugge. J. A. Gerth van Wijk, Theol. Doet W. Pleyte. C. Trappes Scboltz. C. ï. Muller. B. W. Colenbrander. H. Vrendenberg, Cz. H. A. van der Ven, Jun. T. H. Nahuys. A. C. L. W. Vollenhoven van Dalen. P. S. van Eonkel, Theol. Doet. P. W. van Doorn. J. V. Hendriks. W. H. Krijt. A. L. Hissink. A. D. LückliofF. P. J. E. Laan. E. B. Gunning. C. Leffef. N. Warmolts. J. H. Duplessis. J. H. Gravestein. C. J. L. Euisch van Dugteren. J. E. Dibbits. Naar Duüschland zijn vertrokken, om aldaar tot het Predikambt bevorderd te loorden : C. L. Chr'. Kunck. E. A. Vogel. E. Hoffmann. GETAL DEE STUDENTEN TE UTRECHT, OP 1 November 1860. In de Eegten • • I^o // u Letteren 17 » u Geneeskunde 66 // u Wis- en Natuurkunde.. 10 „ // Godgeleerdheid 186 -459 Hier ingeschreven, doch elders studerende; In de Eegten 20 » u Letteren 1 // » Geneeskunde 8 , f Wis- en Natuurkunde . 2 » » Godgeleerdheid 11 43 T_e zamen . . . 501. VERSLAG VAN DEN TOESTAND EN DE LOTGEVALLEN DER UTEECHTSCHE HOOGESCHOOL, VAN 15 DEC. 1859 TOT 1 DEC. IS6O. Wij beginnen ditmaal eens niet met te zeggen, dat het zoo moeielijk en onaangenaam is een verslag te schrijven; ook niet met te verzekeren, dat het verkopen jaar al zeer merkwaardig is geweest. Wij willen liever eens kort voorop zetten, wat in ons oog een verslag wezen moet. De gevoelens daarover zijn verschillend {viri docti hac de re disputant, zou prof. Eovers zeggen) en geheel onbelangrijk is de zaak niet. Wordt gevraagd: wat is het doel van dit ons verslag ? Wat het zijn kan, noch mag, gaan we kortheidshalve voorbij ; we nemen alleen de vrijheid te zeggen, waar wij het voor houden. De vorige bladzijde wijst het aan. De toestand en de lotgevallen der ütreehtsche Hoogeschool worden hier geschetst. Wat de bereiking van ’t doel onzer academie heeft bevorderd of belemmerd , wat bedroevend of verblijdend heeft gewerkt, wat de sol justUiae helder heeft doen schijnen of met wolken omfloersd dat alles moet hier ter sprake komen. We nemen hoogeschool in den uitgebreidsten zin van ’t woord : ’t bestuur van , ’t onderwijs aan , de inrichtingen verbonden met de academie passeert hier de revue. We beoordeelen dat als studenten; wij hebben bovendien bij dat alles het meeste belang: onze vreugd, onze vorming, onze toekomst hangt ervan af. ’t Recht om daarover ons gevoelen te zeggen, wordt ons dan ook door niemand betwist. Daarom oordeelen we vrij maar trachten billijk te zijn tevens. Wat ons tegenstond, wordt hier met name genoemd , wat ons geviel, geprezen. Q,w – – Of we er eenige vrucht van wachten ? Zonder twijfel. We geven niet het oordeel van een individu , maar den algemeenen indruk terug ,en dat kan hun, die t betreft, niet onverschillig zijn; en als ’t waar is , dat studenten altijd kritizeren, dan zou ’t wel verwonderlijk wezen, als zij ’t hierin niet tot eenige volmaaktheid brachten. We trachten dus het oordeel der studenten over den staat en den toestand onzer hoogeschool zonder bitterheid, maar vrij uit, zonder vrees , maar met bescheidenheid uit te spreken. Dat wij de geschiedenis van het corps niet vergeten zullen, behoeft niet verzekerd te worden, ’tls ónmogelijk de fata der academie en van het corps geheel te scheiden, in hoeveel opzichten zijn deze niet als ineen geweven? Bovendien de almanak gaat uit van leden van ’t corps. Ook hier zal, wat belangrijk was, vermeld worden, zonder dat wij angstvallig bladzijden en regels tellen, om te zien, of wij ook soms niet te weinig plaats afstonden voor corps-zaken. Dit alles na te rekenen zij den liefhebberen verbleven. En nu, waarde lezer! onze zeebrievcn zijn nagezien en geviseerd (we gaan dus niet uit vrijbuiten), ’t doel onzer reis is bekend; de wind blaast de zeilen bol, we maken de touwen los en klieven de baren. Het jaar 59 werd rustig verzameld tot zijne vaderen. Alleen de societeits-commissie vond het misschien wat stormachtig. Terwijl de nieuw aangekomenen onder ons den weg der mathesis bewandelden, en het helder leerden inzien , dat er geen beter voorbereiding tot de studie van hun vak kon bedacht worden, dan een mathematisch examen naderde de kers-vacantie, die door hare gewone gezelligheid de gewenschte vei-poozing bracht. Het nieuwe jaar deed van nieuwe , althans op nieuw besproken zaken gewagen. Eerst als van uit de verte I dof en onduidelijk, maar allengs luider en klaarder ging het gerucht onder ons rond, dat er pogingen in ’t werk zouden gesteld worden, om eene hereeniging van ’t corps en Mutua Eides tot stand te brengen. En werkelijk waren er zelfs twee voorstellen bij de twee studenten-partijen ingediend; één van den toenmaligen Eector Magn. ter Maar en één van den Curator onzer Hoogeschool de Beaufort. Het eerste voorstel werd ingetrokken vóór het op een corps-vergadering werd besproken; (dit geschiedde om het andere beter te doen slagen) het laatste kwam ter tafel en in discussie, ’t Was een duidelijk voorstel en kwam hierop neer. Op een bepaalden dag, zouden de beide vereenigingen zicli ontbiudeu dan waren er geen partijen meer; op een nader te bepalen unr zouden dan alle studenten bij elkander komen, om een voorloopig bestuur te kiezen, dat voor de alzoo vereenigden wetten en bepalingen ontwerpen zou. Dit bewijs van belangstelling in de kweekelingen der Hoogeschool, door een curator gegeven, verdient hij zonder e waardering, ’t Voorstel van den heer de Beaufort werd door M. F. aangenomen, en ’thad zeker ook wel iets, waardoor het zich aanbeval. Maar ’t corps kon onmogelijk in de gestelde voorwaarden treden. Er werd ontbinding voorgesteld. Doch deze eisch stond voor beide vereenigingen niet gelijk. Was het corps niet het oude Utrechtsche. Stud-Corps, waarvan M E. (om welke redenen dan ookj zich had afgescheiden ? Kon het dus wel billijk heeten van beide hetzelfde te vorderen? Ging bovendien niet alles bij ’t corps naar wensch, bloeiden niet alle inrichtingen, was er niet overal veerkracht, die voor de toekomst alle vrees meer en meer wijken deed? Waartoe dan tot ontbinding te besluiten? Wel wilden bijna allen hereeniging, mits eervolle voorwaarden werden aange- het teekenen van een doodvonnis, dat de Hr. DE Beaufort voorstelde, kon daaronder niet gerekend worden. Het voorstel werd met acclamatie verworpen. Nogmaals zij evenwel den Hr. de Beaufort dank gezeid voor zijne welmeenende belangstelling. Zijn werk is bovendien niet zonder vruclit geweest. ’t Corps en M. P. beide hadden de mogelijkheid en wenschclijkheid eener hereeniging uitgesproken geen wonder, dat de gedachte, om nog eene poging te wagen, post vatte in sommiger gemoed. Ditmaal waren het studenten, die de handen in elkander sloegen. Wat invloed van buiten niet vermocht had, zou wellicht tot stand komen als uit den boezem der beide studenten-vereenigingen zich een stem verhief. En dit geschiedde. Het waren, als leden van ’t corps, de HH. v. Geuns, F. A. V. H.4.LL, Vkoesom de Haan, v. Woudenberg Hamstha, Salverda en Sickesz , van M. F. de HH. V. Welderen Eengers, v. Karnebeek , Kolfp en Wttewaal van Stoetw'egen , die in ’t midden van Maart bij ’t Corps en M. F. een ontworpen voorstel indienden , dat voorwaarden inhield ter hereeniging, voor beide partijen eervol en aannemelijk. Het luidde aldus : „Het Studenten-Corps is bereid de volgende verklaring af te leggen : HET STUDENTEN-CORPS, in aanmerking nemende, dat beide partijen op verschillende wijze getoond hebben eene hereeniging voor wenschelijk te houden; „niet twijfelende aan den goeden trouw van den in den zomer van 1855 afgetreden senaat; „Verklaart in het midden latende of er in de handelwijze dien senaat aangedaan, iets krenkends lag opgesloten: dat datgene, wat er in die handelwijze krenkend mogt geweest zijn, niet is de uitdrukking van zijne gezindheid; indien Mutua Fides bereid is , onmiddelijk tot het Studenten-Corps toe te treden , na ontvangst van bovengemelde verklaiing. „De leden van Mutua Fides, die tot het Studenten-Coi-ps toetreden, worden gerekend, op den dag, waarop zij leden van M. F. zijn geworden , in het Studentencorps geïnstalleerd te zijn. Zij, die vroeger leden van het Corps zijn geweest, worden gerekend hun litbnaatschap onafgebroken behouden te hebben. „De vereeniging „Mutua Fides " wiist, op eene wijze, die zij goed vindt, vooraf vijf leden aan, die op den dag der hereeniging zitting nemen in den Senatus Veteranorum, onder den titel van assessoren, met de insignia van senatoren. De senaat heeft het recht, om indien hij zulks goed vindt, aan deze assessoren werkzaamheden van senatoren op te dragen. „De Senatus Veteranorum zal zoo spoedig mogelijk, en uiterlijk binnen drie maanden, aan het Studentencorps veranderingen voorstellen, in de bepalingen betreffende den senaat, en verder in de wetsartikelen, waarin veranderingen wenschelijk worden geacht. „De leden van „Mutua Dides" die tot het Stud.-Corps toetreden , dragen hun aandeel in de feestkas, in dier voege, dat zij die vódr 39 Maart 1858 in de vereeniging zijn opgenomen ƒ 3.- en zij die na dien datum, en vóór 36 Maart 1859 zijn opgenomen ƒl.- betalen. „ De leden der beide partijen verbinden zich geene rancune te bewaren , omtrent onaangenaamheden, die tusschen hen, als leden der verschillende partijen, hebben plaats gehad." Deze voorstellen, van alle zijden besproken, werden behandeld op de corps-vergadering van 33 Maart-1860. Met belangstelling werd de uitslag dier bijeenkomst te gemoet gezien. De leden van ’t corps waren in grooten getale opgekomen; veel werd er gesproken ; de oppositie was heftig, maar niet sterk; bijna al de tegenwoordigen stemden voor. Niet eenmaal werd de mededeeling van den uitslag der stemming afgewacht. Allen drongen naar voren; een luid en dikwerf herhaald gejuich werd vervangen door ’t lö vivat, dat nu een lied was van vreugde en vrede tevens, ’t Was indrukwekkend die vrije, krachtige uiting van het hart te zien alleen studenten kunnen zoo flink , zoo krachtig hunne sympathie betoonen. Laat ons de herinnering van dien avond trouw bewaren : wx hebben toen iets goeds verricht. Geen wonder, dat de rector magn. op den dies der academie ons toeriep, „ dat de curatoren, de professoren , onze ouders , onze medeburgers , ja het , vaderland ons zouden toejuichen ; dat wij steeds den hereenigings-dag als een vreugdedag zouden begroeten , en dat hij met gouden letters gegrift zou staan in de fasti academici!" Weinige dagen later nam ook M. F. de ingediende voorstellen aan: de hereeniging was zoo goed als tot stand gekomen. Als gij ’t niet kwalijk neemt, waarde lezer , stappen we voor een oogenblik over op ’t gebied van de geschie* denis der academie. Op den 36en Maart droeg de Hoogl. TER Haar, op de gewone plechtige wijze , het rectoraat over aan den Hoogl. G. W. Vreede. De aftredende rector hield bij deze gelegenheid eene redevoering ; Be historica religionis Christianae indole, hodie nimium spreta, hand sine gravissimo damno conitemnenda uc negligenda. Des avonds werden de gebruikelijke serenades gebracht aan den aftredenden Rector magn. teii Haar, den als zoodanig nieuw benoemden Hoogl. Vreede, den afgetreden Secretaris der academie Bdys Ballot en den nieuw benoemden Curator de Beaufort. De Heer Roëll , mede nieuw benoemd Curator, had voor de eer eener serenade bedankt. Voor het laatst brachten ’t Corps en M. F. elk afzonderlijk hunne serenades. Voortaan zullen we vereenigd de hulde der ütr. Studenten gaan brengen. Terstond na de paasch-vacantie werd tot de volvoering overgegaan van hetgeen kort te voren was voorbereid. M. F. werd ontbonden en de 33® April bepaald als de dag, waarop de tot het corps óverkomenden in ’t corps zouden worden opgenomen. Op dienzelfden dag namen als assessoren zitting deHH. v. Kaenebeek, deßeaow, Kolff , Veeede en v. Stoetwegen. De rector van ’t corps V. Hall heette in eene treffende toespraak ons welkom als leden van één corps, waarna we een plechtlgen optocht hielden door de stad. De trein werd voorafgegaan door muziek en door het groote vaandel, terwijl iedere facniteit aan hare spitse hare banier zag. Op de sociëteit wachtte ons een matinee musicale; daarna vereenigden zich velen aan een diner bij Eikkees; geheel vrijwillig onthaalde ons daar de muziek der iiifanterie op de uitvoering van eenige stukken, terwijl wij bovendien ven’ast werden door eene serenade van ’t corps des Heeren Kudersdohff , waarbij de Heer DF. Man , kapitein der artillerie, het woord voerde. Aan allen zij voor deze blijken van goede gezindheid onzen dank betuigd ! De dies van de senaat werd gevierd door een plechtige Corps-vergadering, (waarop de heer F. A. van Hall verslag uitbracht) en door een matinee musicale in Tivoli. Des namiddags begaven zich velen naar ’t huis ter Heijde, om er zich, in weerwil van de slechte bediening zoo goed mogelijk te vermeien. Nog vóór de groote vacantie werden de nieuwe wets-voorstellen ingediend, in discussie gebracht en aangenomen. Dien ten gevolge trad daarop de senaat af. De te benoemen senaat zou bestaan uit een rector, ab-actis, prorector, vice-ab-actis, thesaurier en vijf vertegenwoordigers der faculteiten. Deze werd op 1 Juli geïnstalleerd door den heer F. A. van Hall, die t rectoraat overdroeg aan den heer W. M. de Bradw. V. Hall had in vaak moeitevolle en lastige dagen gestaan aan het hoofd van 't Corps. Dat de hereeniging met zulk een goed gevolg is tot stand gekomen, moet ook voor een goed deel aan v. H.iLL worden dank gezeid. ’t Is dus wel te bejammeren, dat hij als rector is afgetreden in een tijd, waarin zoo weinigen hem als zoodanig een vaarwel konden toeroepen. Moge hij, in deze stad nog vertoevende, ooggetuige kunnen zijn en blijven van heldere dagen voor het corps, dat liij eenmaal met zooveel ijver heeft bestuurd. De heer de bradw nam een niet lichten last op de schouders : ’t corps te besturen , welks leden hem voor een gi’oot deel vreemd waren; wetten te handhaven , waaronder hij nog maar kort had geleefd; twee pashereenigde partijen te leiden; dier vereeniging vast en innig te maken ziedaar de buitengewone, moetevolle plichten aan het toch reeds zware rectoraat voor hem verbonden. Wij gelooven, dat hij de achting en ’t vertrouwen van het corps geniet; moge hij deze blijven behouden , in steeds meerdere mate verkrijgen dat zal hem sterken, ons ten voordeel wezen. Na zoo lang bij meestal ernstige feiten te hebben stil gestaan, gaan wij van eenige feestelijke uren, die ’t vervlogen jaar ons bood, de herinnering voor een wijle weder opwekken. Naar aanleiding van de hereeniging bood de heer 'WoETEES het corps eene soiree aan, die op den 6en Juni gegeven werd. Tivoli stond toen voor ons allen open. Wij hoorden er goede muziek, zagen er Utrechts burgers goed vertegenwoordigd, den tuin geïllumineerd, werden onthaald op een fraai vuurwerk, en hadden een prettigen avond. Wij hopen, dat de heer Wolters even goed te vreden zal zijn geweest over ons, als wij het waren over hem. De heer Ed. de Vries gaf eene feestelijke voorstelling in den Schouwburg tot aller genoegen. Maar Tivoli heeft ons nog eenmaal vereenigd gezien op een feest, ter eere van de „ verzoende muzenzonen " aangericht. Op den 19en Juni immers werden wij uitgenoodigd , om » het voorgenomen feest met onze tegenwoordigheid te vereeren, '< dat door de burgers (beter laat dan nooit) ons zoo worden aangeboden. Het was een schitterend feest. Stel u Tivoli nogmaals voor, zooals het dien avond zich voordeed. Denk u nogmaals ’t geheele opene terrein en al de zalen bezet, dicht bezet door tal van families; overzien we nog eens die reien van schoon en ter onze eere bijeengekomenen, dwaal nogmaals rond in het vrolijk licht, dat guirlandes van honderde lampions wierpen over dat schilderachtig tooneel; hoor het nog eens, hoe van uit de verte de muziek der schutterij, van nabij Dcnklee u weet te boeien; vermaak u nogmaals met de drukte en opschudding, nu en dan door een vluchtig regenvlaagje te weeg gebracht; juich nog eenmaal de woorden toe, ons door den heer Vernède toegesproken, die beantwoord werden door den heer E. A. van Hall; staar nogmaals opgetogen naar het prachtig vuurwerk , herinner u nogmaals (en gij allen kunt dit immers ?) de gulheid van ’t onthaal, tot het einde van het feest, en gij zult met onzen dank instemmen aan de burgerij, die zulk een feest wilde geven, aan de commissarissen, die ’t zoo wisten te regelen. Van ’t genot sprekende, dat Utrecht dit jaar ons bood , kunnen en mogen wij er niet van zwijgen , dat mevr. Eistori wederom in ons midden is geweest. – Waar, zoo als ergens met waarheid is gezegd u zelfs haar taal te arm wezen zou,« om, naar eisch, haar lof te schilderen, daar zullen wij ’t ons niet vermeten, de waarde van haar goddelijk spel te schetsen. Haar grootheid maakt ook nog eer zwijgend dan welsprekend – wat vermogen hier woorden? Laten we ons liever dankbaar herinneren, hoe wij haar hier driemaal zagen optreden: in dePhaedra, de Medea, en in eenige schoone momenten, aan verschillende stukken ontleend. Aan ’t ongeloofelijke grenst de indi-uk, dien zij altijd maakt op het gemoed; gij denkt bij haar spel aan geen tooneel, aan geen ingebeelde smart. Mevr. Eistori is wie zij voorstellen wil, en wat zij voorstelt is de schepping van haar eenig genie. Zij is de verpersoonlijking der tragische idee. Welk priesteres der kunst had meer dan zij aanspraak op een buitengewoon bewijs onzer hulde? ’t Bleef ook niet achter. Zij werd door eene deputatie uit ons midden verwelkomd, met eene serenade begroet, door eene eerewacht te paard (een vorstelijk eerbetoon) uitgeleid. Eerbied en bewondering voor zulk een vrouw past den muzenzoon. Wij vergeten haar nooit, en dat haar hart steeds luid weerklank geeft op de woorden: «vive Utrecht" bewijzen de schoone dichtregelen, waarmee zij tot afscheid ons heeft toegesproken. Ter afwisseling gaan we nu over, om de colleges; academisclie gebouwen en wat daartoe behoort, te bespreken. Zou ’t kunnen gebeuren, dat hier een hooggeleerd oog met wat meer belangstelling ons verslag beschouwt? De gedachte doet ons verbleeken; maar wij hervatten den moed, wetend, dat wij er naar streven , om waarheid, waarheid alleen te zeggen. Wij volgen de orde van de series. De jurid. faculteit leed een treffend verlies door ’t aftreden van Prof. J. Ackeesdijck. Hooge jaren gaven hem aanspraak op emeritaat. Wat hij voor de wetenschap in ’t algemeen, voor de statistiek in ’t bijzonder is geweest, behoeft waarlijk niet door ons gezegd te worden Op ieder statistisch congres in Europa werd Ackeesdijck volgaarne toegelaten en gehoord. Onze lof zou dus al zeer overtollig zijn. Moge ’t leven van Ackeesdijck nog lang verlengd worden, en zijn werk niet geheel zonder vrucht wezen voor de hoogeschool, waarvan hij zoolang een eere was. Prof. Veeede geeft eene college over de literatuur van ’t staatsrecht sints 1750. • Prof. DE Geek geeft nu op éene uitzondering na, al zijn colleges in ’t Hollandsch. ’t Verlangen , dat eindelijk het latijn op ’t candidaats-examen zal worden afgeschaft, werd er nog dringender en billijker door. De helderheid en volledigheid van Prof. Eeüijn’s colleges worden zeer geroemd. De benoeming van Prof. O. v. Eees werd zeer toegejuicht. Groningen staat hem noode aan ons af. Moge hij den goeden klank handhaven, dien de naam V. Hees bij ons heeft, en een waardig opvolger zijn van Ackebsdijck. In de litter. faculteit gingen Prof. Kaksten en Eovees voort, met hunne ondersteunning te verkenen aan ’t gezelschap (liilojiad'iiu. Deze vereeniging neemt steeds toe in bloei. Prof. Kaksten opende voor sommige litteratoren een Platonicum, waar met vracht de Phaedro gelezen wordt. De colleges van Prof. Brill worden voortdurend gewaardeerd. Ook neemt deze Hoogl. door zijn voorkomendheid en humaniteit een ieder in j die tot hem komt. Zijn liefhebberij-college over holt. letterk. verdient meerder deelneming. Wij zeiden van de med. faculteit al zeer veel, wanneer wij verzekerden , dat zij haar roem handhaafde. Doch wij moeten van drie bijzondere feiten gewag maken. Op ’t college, dat Prof. Donders geeft in ’t gasthuis voor ooglijders, worden de beste plaatsen maar al te vaak bezet door niet-studenten. Er wordt niet getwijfeld aan de belangstelling van die heeren , maar toch hunne bescheidenheid moest grooter zijn. Immers wordt dit college gegeven voor studenten in de eerste plaats ? We wijten dit inconvenient volstrekt niet aan Prof. Donders, die in zijne proeven verdiept, het zeker niet heeft opgemerkt, maar we weten, dat hij ’t volgaarne uit den weg zal ruimen. Zonder te kort te willen doen aan de verdiensten van den heer Brondgeest, ziet men het toch met smart, dat de Hoogl. Donders zoo vaak de colleges over pathologie aan genoemden heer over laat. Gewis kan de Hoogl. in deze klachten een bewijs zien, dat van zijn onderwijs ongaarne iets wordt gemist. Vervolgens maken wij dankbaar gewag van de gelegenheid , die Prof, v. d. Kolk heeft opengesteld voor enkele medici, om door hem nader te worden ingeleid in de studie der psychiatrie. Met alleen, om het helder begrip, dat den beroemden psychiater kenmerkt, van de ware methode, om zich aangaande het moeielijkste en belangrijkste probleem der natuurwetenschap eenig licht te versehatfen , maar ook, en niet minder om de kennismaking met de verheven wereldbeschouwing van den edelen menschenvriend, die hem, in weerwil van zijne zuiver-physische verklaring van het wezen der krankzinnigheid, evenwel niet belet een plaats in zijn systeem over te houden voor een zelfstandig, onvergankelijk beginsel in den mensch is hun dit vernieuwd bewijs van v. d. Kolk’s ijver in ’t bevorderen van de belangen zijner leerlingen van onschatbare waarde. Zijn wij wèl onderricht dan is dit het eenig college in Europa over psychiatrie. De waardige hoogleeraar ontvange den dank, die hem zoo ruimschoots toekomt. Allen, die de filosofische colleges bezoeken, roemen om strijd het onderwijs van Prof. MiquEL. Zoo mogelijk overtreft het nog de daarvan gekoesterde verwachtmg. Het doet ons genoegen, dat, waar wij straks een ongunstig oordeel zullen moeten uitbrengen, wij hier Prof. Hoek kunnen roemen. Zijne colleges over astronomie , en zijn ijver voor de beoefening van dit vak, maken hem een waardig opvolger van Oddemans, en dat zegt niet weinig. De overige leden dier faculteit gingen voort met hun voortreffelijk onderwijs. Door de theol. faculteit werden de candidaats-examina voor ’t eerst in ’t Holl. afgenomen. Prof. Yinke heeft zijn privaat-college over Scholten’s Initia weder aangekondigd. Prof. ter Haar ging voort met oratorische oefeningen en een dispuut te leiden. Zonder vrucht nam niemand er aan deel. ’t Gezelschap onder leiding van Prof. Doedes , wint meer en meer de liefde van zijn leden. Een nieuwe afdeeling is aan deze vereeniging toegevoegd voor hen, die dit jaar hunne theologische studiën aanvingen. Moge Prof. Doedes in de dankbaarheid en goede vorming zijner leerlingen zijn voldoening vinden. . Bij ’t gewagen van zooveel blijken van welwiUendheid, doet het ons leed te moeten vermelden, dat vele theologanten nog altijd klagen over Prof. H. C. Millies. Waarom geeft hij nog college in ’t latijn ?Is het om zijnen hoorders te herinneren, dat hij lid is der litter. faculteit? Allen weten dat nog wel van hunne propaedeutische dagen. Zou de O. Exegese volstrekt niet gegeven kunnen worden in ’t Holl. ? Zou dat zoo schadelijk werken ? ’t Eenige wat het den Hoogl. kosten zou, is de vertaling van al dat Latijn in onze moedertaal. We geven den Hoogl. in bedenking dit eens te beproeven; wie weet hoe veel goed het nog zou doen. En wat zullen wij zeggen van de Akademische gebouwen , inrichtingen en wat hiertoe behoort ? Zullen we nogmaals de klacht herhalen , zoo vaak reeds geuit over ’t gemis van een Akademie-gebouw ? Doch vanwaar de kracht te krijgen, om luid genoeg te spreken tot ooren, voor zoo doordringende stemmen, zoo billijke klachten, zoolang al reeds doof? Wij beginnen te wanhopen. De sol boven de akademie-poort (sic !) is weêr te liefelijk geel opschilderd, en glinstert ons weer te welbehagelijk tegen , dan dat hij zelf aan ontevredenheid schijnt te denken. Hij deelt zijne stemming niet mede aan de cives academici, die van ’t eene einde der stichtsche rad naar ’t andere mogen draven om eindelijk, al hijgende op de harde banken neergevallen , de lessen der wetenschap jnaar half te kunnen opvangen. De hibliotheek prijkt met een fraaie leeskamer, ’t Is een lust er rond te zien : zoo netjens is er alles ingericht maar de hoofdzaak: de aart der boeken, de onvolledigheid in zoo menig vak ? .... „ Amat alta süentia musa/' roept een der bedienden ons toe. Welnu, we hebben niets gezeid; al zuchtend fluisterden wij een oude, oude klacht nog eens over. 't AcademucJi gasthuis werd hier en daar wat opgeschilderd en opgehelderd; maar ’t bleef het oude gasthuis nog. Waarom zouden toch zoo veel medici, na hun candidaats-examen hunne studiën te Amsterdam gaan voltooien? „Dwaasheid, wispelturigheid" wordt ger antwoord. Edoch is wispelturigheid niet beter dan werkeloosheid, die dpodelijk werkt? „O die zucht tot tegensprekeu bij de jongelui 1 “ ’t Lokaal op de Lange Niemcstraat handhaaft zijn naam. ’t Staat nog even ver af, nog even hoog, nog even wankel. Verlangen de hoogleeraren er ook naar, om er eenmaal (als een veldheer aan ’t hoofd van zijn soldaten) eene welligt doodelijke buiteling te maken ? ’t Zou een fraaie tirade in hunne lijkrede kunnen worden bijv.: De „ dood loste hem af te midden van zijne werkzaamheden, te midden van en met zijne liefste leerlingen." Doch wij willen niet bitter zijn; op de vervulling dezer oude bede zij nogmaals krachtig aangedrongen. We slaan nog even een vluchtigen blik op de nieuwe series, die wij op de deur hebben gehecht, om nog eenige niet vermelde veranderingen op te merken. De buitengewone Hoogl. Hoek nam het op zich, om in plaats van Prof. Bdys Ballot ’t zoogenaamd klein-mathesis te doceren, ’t Klinkt wellicht vreemd, maar wat zoo natuurlijk scheen, is niet gebeurd : dit college won niet aan duidelijkheid. Prof. Hoek zoekt wel is waar zamen te werken met zijne leerlingen, maai* daalt wel eens te laag tot hen af, door zich te houden alsof ZHG. zonder ’t boek in te zien, er ook niet zou komen. Ook geeft hij aan zijn beroep een al te profetisch karakter, door zich meestal te bepalen tot de mededeel ing van hetgeen er moet en zal uitkomen, als men namelijk doet, wat ZHG. op ’toogenblik weer niet wil weten, dat hij ’t weet. Er is ook zoo’n onderscheid tussehen ’t beschouwen van de eigensehappen der starren en die van een gewonen hoek. ‘Prof. Eovees nam de behandeling der midden- en nieuwe geschiedenis over van Prof. Ackeesdijck en spreekt op dat college Hollandseh. Prof. ViNKE stond de leiding der catechetisehe oefeningen af aan Prof. Doedes , en Prof. Mielies kondigde een privaat-eollege aan over de nieuwe geschiedenis der Chr. Godsdienst in O. Indiën. Door de Hoogleoraren werden de volgende werken geschreven: B. J. L. DE Geek en Mr. van Bonevai Pauke , Nieuwe Bijdragen voor Begtsgeleerdheid en Wetgeving. VIII en IX. 4, X. I—3. Gr. 80. Amst. Joh. Muller. Met Eegtsgel. Bijblad. J. A. ÏKütN, Redevoering over het Nut der geschiedkundige beoefening van het Bransche regt voor de wetenschappelijke verklaring onzer burgerlijke wetgeving, ter aanvaarding van het Hoogljeraarsamht aan de Utrechtsche Hoogeschool, op den 12 Octoher 1839 uitgesproken. Gr. 80. Rotterdam. O. Petri. 6 C. AV. OpzooitEE, Geschiedenis en Wijshegeerie. Redevoering ter opening der Academische lessen uitgesproken. Gr. Bq. Amsterdam, J. H. Gehhard en Co. „ Julius Caesar, Treurspel van Shakespeare, Uitbet Eng. vertaald. Post 80. Amsterdam, J. H. Gehhard en Co. „ The Flays of IV. Shakespeare, Uitgegeven en verklaard. I. Othello, the Moor of Veniee, Post 80. Amsterdam, Gebr. Binger. (Compleet in 36 stukken.) W. G. Brill , de juiste beschouwing der geschiedenis in hare vrijmakende kracht. Redevoering , gehouden den 20. September 1860 , ter opening zijner lessen over de geschiedenis der Nederlanden, Roy. 80. Leiden, E. J. Brill. ■W. G. Beul en O. tan Rees , Algem. Geschiedenis des vaderlands, van de vroegsle tijden tot op heden. 111. 11. 25-27 , 111. 111. 1-7. Met Platen, Kaarten en Portretten. 40. Amsterdam , C. L. Schleijer en Zn. F. C. Donders, Ametropie en hare gevolgen. Ter herinnering aan het vijftigjarig jnhileum van den Hoogleeraar B. F. SuERMAN. Met 11 houtsnêe-figuren en 3 platen. Gr. 80. Utrecht en Amst. C. en C. G. v. d. Post. Bhysiologie d. Menschen. Deutsche originalausgahen vont verf, rev, u, vervollstündigt u, aus der Uollünd Uiers, v, F. W. Theile. I. 2e verb. aufl. Gr. 80. Leipzig , S. Hirzel. „ Prof. T. Arlt en Dr. A. von Graefe, Archiv für Opthalmologie.y. 1. initHolschn. Gr. 80. Berlin , Peters. B Dr. W. Bereik , Archiv fiir die Eollandische Beitrage zur Natur- und Heilkunde, 11. 2. 3. Gr. 80. Utrecht, Kemink u. Sohn. Ij. C. V. Goudoever en Dr. H. J. Broers , Tijdschrift voor Verloskunde , V. 3-12. Gr. 80. Ttrecht, P. W. v. d. Weijer. G. J. Muldeb , de Scheikunde der Bouwhare Aarde. I-111. Gr. 80. Rotterdam , H. A. Kramers. „ Scheikundige Verhandelingen en Onderzoekingen. 111. 1. Gr. 80. Rotterdam, 11. A. Kramers. P. Harting, Bescription de quelques fragments de deux céphalopodes giganiesques. Publiée par TAcadémie Royale des Sciences a Amsterdam. Avee trois planches. 40. Amsterdam, C. G. V. d. Post. „ D. UuEACH en "VV. M. Logeman, 'Album der Natuur. N. R. 1860. Roy. 80. Groningen, Erven C. M. van Bolhuis Hoitsema. Buys Ballot, Benige regelen voor aanstaande weersveranderingen in Nederland y voornamelijk in verhand met de dagelijksche ielegraphische seinen. Gr. 80. Kemink en Zn. „ Beginselen en Gronden der Meetkunde. Handleiding bij hooger onderwijs. 3e omgew. druk. Gr. 80. Utrecht, Kemink en Zn. P. A. VV. Miqurl , Leerboek der Artsenijgewassen. Nieuwe uitgave, in verband met de Nederl. Apotheek. Gr. 80. Utr. en Amst. C. en C. G. v. d. Post. w Flora van Nederlandsch Indi'è. Slot-afl. Gr. 80. Utrecht en Amsterdam , C. en C. G. v. d. Post. H. E. ViNKE, hei Nieuwe Testament y met ophelderende en toepasselijke aanmerkingen. 2e verb. en verm. uitgave. 6e afl. J)e Brief van den Apostel Paulus aan de Romeinen, Gr. 80. Utrecht, J. G. Terveen en Zn. B. TER Plaar, Oratio de historica religionis christianae indole , hodie himium sprefa , haud sine gravissimo damno contemnenda ac negligenda. Quum die XXVI M. Mars, MBCCCLX Rectoris munus poneret. Accedit academiae fatorum narratio. Gr. 80. Tr. ad. Rh. Kemink et Eilius, B. TEK Haak, V!. Moli, en E. B. Swaiue, Geschiedenis der Christelijice Kerk in Nederland, ia tafereelen. le-3e afl. Koy. 80. Amst. G, Portielje en Zn. J. I. Doe DES, 'Modern of Apostolisch Christendom ? Toespraak gehouden bij den aanvang der academische werkzaamheden na de groote vacantie den 18. September 1860. Gr. 80. Utrecht, Kemink en Zn. „ Christus in al de zijnen alles. Afscheidsrede, geh. te Kotterdam 19 Junij 1859. Gr. 80. Utrecht, Kemink en Zn. H, Boxjman , Leerredenen, tot aandenken voor vrienden en hekenden. Gr. 80. Utrecht,'C. v. d. Post Jr. Van mede-studenten verscheen: Dr. J. IEN Bkink , Lirck Volckertsen Coornhert en zijne wellevenskunst. Histor.-Ethische Studie. Gr. 80. Amsterdam, Gehr. Binger. Het academiejaar liep op de gewone wijze ten einde; de groote vacantie verstrooide herders en schapen, we bedoelen professoren en studenten en half September zag ons bijna allen weer geschaard om den schoot onzer alma mater. Wat er sints merkwaardigs gebeurd is in ’t corps, zal, met de vermelding van den toestand eeniger inrichtingen , als Sociëteit, concert enz. het voornaamste wezen , wat ons nog te behandelen overblijft. ’t Getal novitii, dat zich bij ’t corps liet inschrijven, bedroeg ongeveer 60. In ’t begin van hun novitaat maakte veel gerucht een zeker manifest, waarvan wij geen gewag meer maken , omdat wij te zeer overtuigd zijn van de goede bedoeling van den steller, al vonden wij den vorm van ’t stuk minder gelukkig. De nieuwe leden werden den 15ea Oct op de gewone wijze geïnstalleerd, en vervolgens naar de sociëteit gevoerd met muziek en fakellicht, om er voor het eerst als student begroet te worden, ’t Gebruikelijke eollation werd den 26en October aangeboden en met algemeen genoegen bijgewoond. De Sociëteit won bij de hereenigiug in aantal van leden en daardoor in bloei, ’t Was er vaak recht vrolijk en gezellig; menige feestelijke avond werd er wederom gevierd, en wie ’t onmogelijke niet eischte was met Placet Hic te vreden. Onze heeft zich dit jaar wederom met eere van hare taak gekweten. Zij gaf twee heerenconcerten, die volkomen aan hun doel beantw'oordden; maar de kroon van hare werkzaamheden was zeker wel het groote, het dames-coneert. Zelden werd het genot van zoovele gaven , de luister van zoovele talenten , als in één brandpunt zoo vereenigd. Nog klinkt ons de frissehe stem tegen van mej. Incli ; nog is ’t ons als hooren wij de zuivere tenor van Daniëli. Seevais bracht een ieder in verbazing door zijn kunstvol spel en handhaafde zijn naam van Ie rol des violoncellistes. Maar den palm van dien avond zouden wij reiken aan mevr. Clara Schdmann. Wie vereenigde ooit zoo schoon zooveel vlugheid en bevalligheid van voordracht met zooveel diep, innig diep gevoel ? Wie mevrouw Schdmann hoort, bewondert haar, maar krijgt haar lief tevens. Aan ’t talentvol viertal Werd een serenade gebracht met fakkellicht, terwijl den Heer Seevais en Mevr. ScHBMANN ’t eere-lidmaatschap van ons concert werd aangeboden. Olympia zag zijn leden vermeerderen en werd daardoor in de gelegenheid gesteld, om misschien in den loop van dit jaar een assaut te geven. Hccyru votjva ging niet vooruit ’t Bestuur kost het nog altijd maar al te veel moeite, om de leesbeurten vervuld te krijgen, en de belangstelling, waarmee de sprekers werden aangehoord, liet vaak veel te wenschen over. Ook ’t getal hoorders was maai al te vaak te gering, om hem, die sprak, aan te moedigen en te bezielen. Verwonderlijk klein is ook het getal der nieuwe leden. Moge dat alles weldra tot het verleden behooren, en Panta zich verheugen kunnen in de belangstelling, die het verdient. Van ’t verloopen jaar sprekende, wacht ons nog een treurige taak. De dood waarde maar al te gevoelig onder ons midden. Een zestal academie-broeders werd sints December 59 ten grave gedragen. Hun stof ligt verspreid, laten wij hier hunne namen nog eenmaal bij elkander voegen , en hun beeld terugroepen voor onzen geest. Bij geen bladzijde uit ons verslag voegt dieper ernst, inniger weemoed dan hier. W. C. WANSLEVEN ging heen na langdurig te hebben geleefd tusschen hoop en vrees. Zijne vrienden hadden hem hartelijk lief, en betreurden er niet minder zijn dood om, dat deze lang met zijne komst had gedreigd. J. VAN DER Horst toefde slechts weinige maanden aan onze akademie. De. weinigen, die hem leerden kennen, betreurden het, dat hij zoo spoedig weer hun ontnomen werd. W. Eademaker overleefde maar eenige weken zijne installatie. De vrienden zijner jeugd, die nog in ons midden verkeeren, betreurden in hem een geliefden makker, een jongeling van veel verwachting. J. Eeinhold werd onverwachts door den dood overvallen. Wij konden het niet gelooven, dat de zoo frische, blozende broeder niet meer was. Toch moesten wij ’t gelooven, en met weemoed en smart hebben we elkaêr de treurmare meègedeeld. E. J. Kruijee stierf aan eene uitterende ziekte. Hij was bijna ’t einde zijner studiën genaderd, maar mocht het niet bereiken. Met smart vernamen allen, die hem hadden gekend, de tijding van zijn dood. Een ongelukkig toeval maakte een einde aan het leven van J. M. A. van Beekum. De blik op ’t verleden was dan alzoo niet zonder weemoed en smart. Hij kan en zal dat ook wel nimmer zijn. Verblijde ons het vele, vele goede, dat wij mochten opmerken, ’t Zij ons ten prikkel om te volharden, te volmaken. Wat niet goed was sehrikke ons niet af maar ’t sehrikke, ’t vreeze voor ons. Zoo zullen wij krachtig, eensgezind, vol moed het einde van dit jaar te gemoet gaan, en dat is noodig ook. Ons wacht een feest, //en dat moet eenig zijn, omdat wij één zijn geworden." Alzoo sprak de Maskerade-Commissie. Haar verslag is bekend, is in uw aller handen. Wat het door haar voorgestelde plan belooft, wat het voor verwachtingen in ons allen opwekte bewezen de toejuichingen waarmee het werd aangehoord en goedgekeurd. Juni-zon onthoud ons uwe stralen niet in die feestelijke dagen; spreid uw luister over onze stad, ontsteek onze harten in rechtmatige vreugd! Zij onze akademie groot, ook als zij feest viert. Worde onze verwachting niet beschaamd. Moge het volgend verslag als doorgeurd zijn van de liefelijkste herinneringen! BIJLAGE A. jREGLEMENr VAN ORDE VOOR DE REUNIE VAN 1854—1858 Aanqenomex den 14. Maart 1860. Art. 1. Aan de Eéunie kunnen deelnemen zij, dié tusschen 1 September 1854 en 1 September 1859 door den Senatus Veteranorum zijn opgenomen in het TJtrechtsche Studenten-corps. Art. 2. De Reunie zal plaats hebben te Utrecht bij de feestviering van het lustrum van 1861 en van alle volgende lustra. Art. 3. De Secretaris der Commissie zal in Rebruarij voor elke lustrum-viering eenige malen in de meest gelezene dagbladen eene oproeping doen plaatsen van hen die vallen in de termen van Art 1. en genegen mogten zijn aan de Eéunie deel te nemen , met uitnoodiging, om hun verlangen daartoe vóór den len April door franco-brieven aan een der Commissarissen te kennen te geven. Art. 4 Hiertoe zullen de namen van alle leden der Commissie, met vermelding van hunne Qualiteiten en woonplaats, onder bovengenoemde oproeping geplaatst worden. Art, 5. De Commissarissen zullen vóór den sea April, aan den Secretaris opgaven doen van de namen ,van hen, die zich bij hen aangegeven hebben. Art. 6. Aan de Commissarissen zal de o;elieele regeling der feestviering worden overgelaten. Daartoe zullen zij, op uitnoodiging van den Secretaris te Utrecht bijeen komen op den tijd, die hem daartoe ’t meest geschikt zal voorkomen. Art. 7 De dag en de plaats der feestviering zal ten spoedigste op de in de art. 3 vermelden wijze bekend gemaakt worden. Art. 8 Voor den aanvang der feestviering zal de Thesaurier der Commissie van ieder, die aan het feest deelneemt , het verschuldigde inzamelen. Hieronder is begi-epen ook het aandeel in de voorloopige uitgaven. Art. 9. Zoo de Secretaris verhinderd is, zijne werkzaamheden te vervullen , zal hij daarvan in tijds kennis geven aan zijn plaatsvervanger. Bij verhindering ook van dezen wordt hij vervangen door het lid der Commissie , dat naar orde van onderteekening van het reglement onmiddelijk volgt op den Thesaurier. Art 10. Van dit reglement zal aan elk lid der Commissie en aan het archief van den Senatus Veteranornm één exemplaar worden gegeven. Aldus aangenomen op de vergadering van 14 Maart 1860. AVas get. .1. J. v.4N Geuns , Voorzitter. F. A. VAN Hall, Onder-Voorzitter, G. P. VAN Tienhoven , Secretaris. M.iTTS. Salvekda , Vice-Secretaris. P. Tempelman van der Hoeven, H. VAN WoDDENBERO HaMSTRA. F. I. I. Prins. A. DE Konixg Knïff. J. A. Hofkes. E. VAN CiTTERS. BIJ L A G E B. REGLEMENT VOOR HET FEEST-COMITE. Art. l. De regeling der feesten, te geven ter viering van het 45ste lustrum der Utrechtsche Hoogeschool, is opgedragen aan een Comité, bestaande uit 3 leden van den Sen. Vet., waaronder de Eector, één lid der commissie van de Stud.-societeit, één lid der commissie van het concert van het Utr. Stud.-corps, en 4 leden van het corps, promiscue gekozen. De Bector van den Senaat is qua talis voorzitter van het Comité , welks leden uit hun midden een Secretaris, onder-voorzitter en thesaurier zullen kiezen, en verder voor zich zelve de noodige huishoudelijke bepalingen kunnen vaststellen. Art. 3. Het Studenten-corps behoudt zich voor, later van de feestkas een gedeelte te doen strekken voor de maskerade, en een gedeelte voor de andere feesten naar de behoefte, die er blijken zal te zijn. Art. 3. Zich geconstitueerd hebbende , zal het Comité ten spoedigste een lijst voor de leden van het Stud.-corps ter teekening leggen op de Stud.-sociteit en op de bibliotheek, waarop zij, die deelnemers wenschen te worden aan de te houden feesten zich verbinden te betalen de som van ƒ 13. Na 1 IMaart teekenende zal die som tot ƒls verhoogd worden. Zoo iemand op 1 Junij 1861, zijne gelden niet betaald heeft, wordt hij van de deelneming aan de feesten uitgesloten. Van de opbrengst van deze feesten zal de helft ter beschikking gesteld worden van de commissie tot regeling der maskerade. Ai't. 4. Tevens zal het Comité lijsten leggen, waarop voor vrijwillige bijdragen, hetzij alleen voor de feesten , hetzij alleen voor de maskerade, hetzij voor beide kan worden geteekend. Art. 5. Na behoorlijke begroeting te hebben opgemaakt van de beschikbare gelden zal het comité een Concept-Programma der te houden feesten bij den Senaat inzenden, die het aan het Stud.-Corps ter goedkeuring zal voorstellen. In dit programma moet vermeld zijn een gecostumeerde optogt of maskerade. Ook de tijd der feest-week moet door het corps op voorstel van het Comité worden vastgesteld. Art. 6. Na goedkeuring van het programma blijft de verdere regeling der feesten opgedi-agen aan het comité, met uitsluiting van de maskerade, waarvan de regeling is toevertrouwd aan de door het corps benoemde commissie der maskerade. Het comité kan alzoo overeenkomsten aangaan waar en met wie het zulks noodig oordeelt tot daarstelllng der feesten. Het kan alles aanwenden wat het tot opluistering dier feesten noodig acht, onder verpligting van met zijne uitgaven het bedrag der stellige ontvangsten niet te overschrijden, en voor 1 Jan. 1862 rekening en verantwoording der gebezigde gelden aan den Senaat te doen. Art. 7. Met de commissie der sociëteit en van het concert kan het Comité de benoodigde schikkingen maken en overeenkomsten aangaan door middel van de afgevaardigden dier commissiën, in zijn midden zitting hebbende, welke afgevaardigden tegenover het comité verantwoordelijk zijn voor de uitvoering dier overeenkomsten. Door middel van de in zijn midden zich bevindende afgevaardigden van den Sen. Vet. kan het comité inzage erlangen van de stukken, die bij de regeling der feesten van dienst kunnen zijn en die zich in het archief van den Senaat bevinden. Art. 8. Wanneer de senaat de rekening en verantwoording van het feestcomité heeft onderzocht en in orde bevonden, draagt hij deze aan het corps ter bekrachtiging voor, en stelt daarna de ontbinding der commissie voor. Aldus gearresteerd op de corpsvergadering gehouden op 7 November 1860. (Get.) Kolff. (Get.) W. M. DE BK.4.EW. Se». Fet. ah-actia. Sen. Vet. Rector. BIJLAGE C. REGLEMENT VOOR RE MASKERADE-COMMISSIE. Art. 1. De door het corps benoemde maskeradecommissie doet verslag van hare werkzaamheden en stelt die plannen aan het corps voor, welke haar het meest geschikt voor komen. Art. 3. De verdere werkzaamheden dezer commissie zullen bestaan in: a het uitwerken van het dan aangenomen plan; h de keuze en bezorging der costumes; c het verdeelen der rollen; d al wat verder tot het lu orde brengen der maskerade behoort. Wat de verdeellng der rollen betreft, zal zij aan de werkende deelnemers mededeellng der verschillende benoodigde rollen doen , met uitduiding van het costuum en zoo naauwkeurlg mogelijke opgave der kosten; deze zullen hieruit kiezen naar ouderdom van lidmaatschap van het corps ; gelijkstaande personen dezelfde rol begeerende, beslist het lot. Voor de rollen die minder geschikt zijn om door de deelnemers te worden vervuld, kan de commissie , waar zij het noodig acht, huurlingen aanstellen. Art. 3. Het zal aan de deelnemers vrij staan in overleg met de commissie hunne costumes te laten vervaardigen door eenen anderen, dan daartoe door de commissie zal zijn gekozen. Art. 4. Om de algemeene onkosten voor de maskerade te bestrijden, zal ter beschikking der commissie gesteld worden, de helft van de contributie van de deelnemers aan de feesten en verder de gelden , die vrijwillig voor de maskerade worden bijgedragen onder verpligting van voor 1® Jan. 1862. rekening en beantwoording aan den Senaat te doen. Art. 5. Uit de maskerade-kas wordt bekostigd: a de reis en verblijfkosten van de leden der maskerade-commissie, in zoo verre de reiskosten in direct verband staan met hare werkzaamheden. NB. De reiskosten worden berekend per 2e klasse, voor zooverre de reis per spoor is; de verblijfkosten op hoogstens ƒ 2,50 per dag. h al hetgeen verder voor den gecostumeerden optogt benoodigd is. Het eventueel tekort der maskeradeonkosten, zal op eene wijze, die het corps moet goedkeuren , gedekt worden. Art. 6. De maskeradc-oommissie kiest uit de deelnemers aan de feesten vijf commissarissen van orde. Art. 7. De maskerade-commissie brengt den trein met al zijn toebehooren en genommerde plaatsaanwijzing op papier en doet mededeeling van dezen programma-trein aan het corps. Art. 8. De maskerade-commissie zendt den door haar vastgestelden programma-trein aan de commissarissen van orde. Art. 9. De makerade-commissie bepaald den weg, dien de optogt nemen zal en den duur der pauze. Zij zal echter van den door haar gekozen weg aan de deelnemers en aan het feestcomité, ter plaatsing in den feestwijzer kennis moeten geven. Art. 10. De maskerade-commissie stelt al de bestanddeelen van den programma-trein één uur voor den aanvang, ter verzamelplaats ter beschikking der commissarissen van orde. Art. 11. Gredurende den optogt hebben de commissarissen der maskerade, zoo zij geene rollen vervullen het regt, vrij den optogt naar goedvinden te vergezellen en wanneer zij zulks noodig oordeelen teregtwijzing aan de commissarissen van orde te geven. Art. 12. Door de maskerade-commissie zal aan ieder der commissarissen van orde een bepaald gedeelte van den trein worden aangewezen, om daarover het toezigt te houden. Art. 13. Wanneer de Senaat de rekening en verantwoording van de maskerade-commissie heeft onderzocht en in orde bevonden, draagt zij die aan het corps ter bekrachtiging voor en stelt daarna voor die commissie te ontbinden. Aldus goedgekeurd op de corps-vergadering gehouden op Donderdag 8 November 1860. (Get) Kolff, W. M. de Bradw. Sen. Vet. Ab-actis Sen. Vet. h. t. Meetor. MENGELWERK. ZIJN ER ZOO? (UITGEQEVKN MET EEN WEIDADIG DOEL.) T. ken een Studentjen, Een stok-oud jong ventjen , Heel netjens, fatsoenlijk, beschaafd ; Aan gond op zijn dasjens. Aan stokjens met kwastjens Is *t ventjen bijzouder verslaafd. Behalve op ’t Kollege, Die hengsten-manege, Draagt ’t ventjen een hoed, laatste smaak Hij wijst naar geen mietjen, Hij neuriet geen liedjen , Maar kuiert voorbij als een staak. Hij draagt steeds sous-piedjens, En dweept met glaeeetjens, Hij spreekt als een man van fatsoen, Gaat veel uit dineren Bij deftige heeren. Zijn voorbeeld in laten en doen. Hij mijdt elke dwaasheid , Als bracht ze melaatschhcid, Draait nimmer een bel af – foei neen ! Hij gruwt van een standjeu, Reikt ploerten zijn bandjen. Stapt zelf als een ploertjen daarheen. Ik gruw van ’t studentjen, Dat stok-oud jong ventjen. Dien grijzaart van negentien jaar. O ploertig jong heertjen , ’k Zat dolgraag een keertjen , Je eens deerlijk in ’t geurige hair 1 11. Als was hij een planeetjen Of wachter aan het hemelruim, Nog nooit betrapt op één verzuim; Als zat er een magueetjen In iedere koUege-zaal, En in zijn broek een stukjen staal Zoo sterk wordt Klaas Biktatengaar, Gedrongen en getrokken, Zoo trouw laat hij zich lokken, De jongen nog geen twintig jaart Hij laat zich eiken morgen wekken, Om klokke negen op te trekken Naar B. ter Haar of Millies ; Dat gaat zoo voort een uur vijf, zes. Van de eene les naar de ander : Historie, logica, ethiek, Arabisch, Sjrisch of kritiek. Hij hoort het door elkander ; *t Vermoeit hem niet, hij pent en pent, En slaat de klok, zie! hoe hij rent, Om (denkbeeld dat doet vreezen) Toch niet te laat te wezen. En ’s avonds, ’s avonds na zoo’n dag Ontplooit hij met een zoeten lach Zijn bijbel, zijn kollege-hoek; ’t Is een getoover , een gezoek, Voor al ’t gehoorde, juist, in ’tnet,' In tal van schriften is gezet; Dan krijgt Klaas slaap en gaat naar bed. Zoo’n leven geeft niet weinig nut: Klaas is trouw op, als gij nog dut; Hij kent der professoren loopjens , Kent hun diktaat en heel goedkoopjcns Krijgt hij tentamen, ’t allereerst; De fakultcit prijst om het zeerst Zijn ijver, aanleg en talent De een ia aan de ander hier gewend ! Vervolgens ; Klaasjens pantalon , Hoe dengdlijk ook en sterk, begon Te glimmen, waar hij het maar kon, Daar was iets van te maken : Verrijst hij ’s morgens uit zijn hed, ïluks maakt hij kranig zijn toilet In ’t sp'egelglad van ’t laken ; Maar ’t grootste voordeel is wel dit: De man, die zoo veel sclirijft en zit, Verliest zijn klein verstandjeu; Een eigen oordeel krijgt hij niet. En hij wordt ook al een verdriet Van ’t lieve Vadorlandjen ! 111. Op hetzelfde plekjen op Placet Hic Zit altijd een klubjen, een vaste clique, Of eigenlijk zitten valt hun te zwaar: Zij liggen op stoelen , vreemd door elkaar. Ze zijn chique gekleed, zij glinstren van goud. Maar al wat zij dragen, het staat hun zoo oud; En waarlijk ze zijn het, zoo oud en zoo koud. Zij hebben bij al hun dehaiiehes geen pret, Nooit ziet g’ hen den pet op een hairtjen gezet. Een vrolijken , prettigen lach om den mond, Die goed doet, die vreugde, die blijdschap verkondt. Zij trekken om één uur of eèr naar de kroeg, En vinden het altijd a nog pas zoo vroeg 1 “ Geen wonder: zij zeggen om ’t half uur , Al vloekend en zuchtend tot hun gehunr, Een loens communis : „wat is het hier saai 1 " Of „’tvleesch op mijn hroodjen was akelig taai! » Dan zinken zij dieper nog weg in hun stoel. En dommelen in. overstelpt van gevoel. Zoo droomen zij voort. jaar in. jaar uit. Zij drinken bouillon, zij eten beschuit; Zij koestreu en voedstren hun lichaam met vlijt. Voor andere zaken ontbreekt hun den tijd ; Totdat ze verdwijnen, om, op een kantoor. In een landelijk stadjen. een pen achter ’toor. Te mijmeren over de idee: gesjeesd. En over de dagen, die zijn geweest. Dan zeggen de vrinden: „ een aartige vent. ’tls jammer, maar hij was het werken ontwend. Doch vlug was hij zeher.» – Hoe vreemd, niet waar? Zes jaar student zijn , vlug – en met klaar. A. W. B. D o R Ai La raison, dit Ic sage, Est un fruit de I’hiver, Le cueillir au jeune ège C’est Ie caeillir trop vert. BKKANGEE. I. Wet was den heer Verhagen oud-militair, die ■fzich na zijn ontslag de Academiestad tot woonplaats gekozen niet euvel te duiden, dat hij ietwat trotsch was op zijn pupil; want waarlijk, zoo als zij daar over hem aan de theetafel was gezeten, zag zij er allerliefst uit. Met hare ontelbare kleine raafzwarte krulletjes, blaauwe oogen en fijn gevormd gelaat, hadt gij, waarde lezer student, der twintigjarige Dora Bruning zeker een blik van bewondering geschonken, en gij , bevallige lezeresse, met uw’ meest eritischen blik, zeker slechts zeer kleine feilen in haar eenvoudig doch smaakvol toilet kunnen gispen; iets dat anders, naar ik wel van deskundigen vernomen heb , voor u zeer gemakkelijk is. Teu gevolge van dit alles had dan ook Frans er* hagen , eenige zoon van den gepensioneerden kolonel , eindelijk aan zich-zelven de verschrikkelijke bekentenis durven afleggen, dat hij smoorlijk op haar verliefd was. Mevrouw Verhagen , die dit reeds lang opgemerkt had – het moederlijke oog ziet zoo ver – trachtte nu haren zoon zooveel mogelijk bij te staan, en wel door hem bij Dora op alle mogelijke wijzen te verheffen en te prijzen, iets, dat zoo als welligt sommige mijner lezeressen bij ondervinding weten, meestal de tegenovergestelde uitwerking heeft. Zoo ging het ook hier; Dora hegon den surnumerair bij de Posterijen onuitstaanbaar te vinden , en Frans Verhagen, thans verliefd , begon in Dora’s bijzijn zoo mogelijk nog beschroomder en vervelender te worden dan hij ooit geweest was. Zoo vinden wij hem dan ook thans weder zoo digt mogelijk aan een der ramen geplaatst, zijne aandacht verdeelende tussehen de voorbijgangers, de courant, welke hij in de hand heeft en Dora, op wie hij nu en dan een vlugtigen blik werpt. » Och ’t is een goede jongen had Dora tegen ecne harer vriendinnen gezegd en als mejufvrouw ïheodora Maria Bruning met een naauwmerkbaar sehouder-ophalen en minachtend glimlachje, zulk een oordeel uitspreekt over iemand , «laat hij dan maar naar huis gaan en aan zijn’ familie zeggen dat ’t totaliter mis is" , zoo als mijn conrector op dc latijnsche school zaliger gedachtenis plagt te zeggen , als door eene slechte vertaling Virgilius of Horatius nonsens scheen ggzegd te hebben. » Kog een kopje thee , Oom ? » vraagt Dora , terwijl zij, bemerkende dat de heer Verhagen de oogen gesloten heeft, voortgaat : // Wel foei oom is uw siësta nu nog niet afgeloopen ! u „Welzeker nichtje ! ik lag na te denken hoeveel „ tooneelkijkers er heden avond wel niet op onze loge „zullen gerigt zijn, nu voor de eerste maal mejufvrouw „ Bruning in de opera komt! " „ Och ! maak u geen illusies Oom!" zegt Dora' lagchende. „ Wie is die schitterende dame ? zullen ze vragen ; „ik wed dat morgen de studenten-societeit er vol van „zijn zal!" „Er zijn schitterende dames , zoo als u ze noemt, „ genoeg in Utrecht! dat zal Frans u ook wel kunnen // zeggen. Niet waar Frans ? » Frans vindt beter deze uitnoodiging om deel te nemen aan « dit tiraüleurvuur van aardigheden » zoo als zijn vader het noemt, niet te hooren, en zegt dus van zijn courant, die onuitputtelijk schijnt, opziende tot zijne moeder : „ dat de Profeet toch een’ mooije opera is I " waarop deze eenige exclamaties van verrukking doet hooren. uJa , maar zulk eene halve franqaise als Mejufvrouw n Dora, die te Brussel heeft school gelegen ,is niet » alle dagen in de opera te zien ! « had de heer Verhagen intusschen gezegd. „U meent dus, dat men mij als eene rariteit zal V beschouwen ! n //Mijnheer! het rijtuig is voor,// komt men zeggen. //Nu dames maak je spoedig gereed! ik geef Dora // 3 minuten extra om nog eens goed in den spiegel // te zien ! r // Denk om de tooneelkijkers ! -/ zegt de heer Verhagen, terwijl Dora lagchende naar boven gaat om zich gereed te maken. Benige minuten later reed het gezelschap, zoo hard eene Utrechtsche vigilante rijden kan , naar het Vreeburg, alwaar de menigte rijtuigen bewees, dat meerdere mensohen de opinie van Frans waren toegedaan //dat //de Profeet toch eene inooije opera is // 11. Het is pauze. De kolßjkamer van den Schouwburg is zeer vol, en er heerseht een gegons waaruit alleen eenige uitdrukkingen van bewondering te onderscheiden zijn over de schoone uitvoering, etc. etc. Ginds zitten eenige studenten aan een tafeltje, in druk gesprek, waaruit blijkt, dat zij enthouziast zijn van de schoone stem etc. etc. der eerste chanteuse. // ’t Was heerlijk ! Bonsoir heeren ! heb je Duvree ook in de koflßjkamer // gezien ? «■ //Neen, Derithoff, hij is in de zaal gebleven met //mijn tooneelkijker. Hij schijnt gecharmeerd te zijn // van de logee van de Verhagens. « u ’t Is ook wel de moeite waard ! hoe heet ze ? » » Dat weet ik niet, maar daar komt Duvree ! « Henry Prederik Duvree naderde het tafeltje, waar hij den tooneelkijker aan diens eigenaar teruggevende, een gesprek met de daar aanwezigen begon. Duvree is candidaat in de Philosophie en de vertrouwde vriend van Derkhoff. Beide uit dezelfde stad afkomstig en veel fortuin bezittende, //joviale kerels,// hoewel van zeer verschillend karakter, waren te gelijk student geworden en hadden te zamen menige dwaasheid uitgevoerd, hoewel Duvree zijn vriend daarin steeds nog overtroffen had. Henry neemt u dadelijk in door zijn vrolijk, open, levenslustig gezicht, waarop eene bevallige geestigheid ligt uitgespreid. Het moet u niet verwonderen dat hij zoo lang in de onuitstaanbaar warme schouwburg-zaal is gebleven om zelfs in de pauze Dora te kunnen bewonderen, daar hij om een mooi meisje te zien boven op den Dom zou geklommen zijn en //die logee van de familie Verhagen zag er // dan ook engelachtig uit! « Ten gevolge van dezen ietwat overdreven schoonheids-zin had hij dan ook, vooral in de eerste jaren van zijn Academie-leven, //wel wat sterk// zoo als zijn neef, een oud-jongeheer van hem zeide, //zeer slecht// zoo als eene oude orthodoxe , on/- gehuwde tante plagt te zeggen, en »wel wat vrolijk »geleefd, " zoo als de jonge dames, die met hem ingenomen waren, elkander toefluisterden. «Derkhoff ik moet je eens even spreken!» zegt Duvree terwijl hij dezen op de schouders tikt. "Goed!» antwoordt deze terwijl hij zijn glasbeijersoh bier ledigt, «laat ons dan de koflSjkamer wat op en " neer wandelen. » //Ken je de logee van de Verhagens? hoe heet ze? « // Ik ken ze niet, maar die vervelende snoeshaan bij //de posterijen scheen wel op haar verliefd te zijn, // zulke verschrikkelijke oogen zette hij somtijds.» " Zoo! // zegt Duvree terwijl een onvergenoegde trek zich op zijn gelaat vertoont, //ken je niet iemand die //bij de Verhagens aan huis komt om er mij te pre// senteeren ? « "Neen! ’t spijt me wel!» antwoordt Derkhofl'glimlagchende. // Nu dan zal ik zelf wel zorgen er aan huis te » komen!« // Welke dwaasheid zullen we nu weer gaan zien ! » " Dwaas of niet! ik wil daar aan huis komen; en //je zult me wel helpen bij voorkomende gelegenheden? » " Natuurlijk! » Aan het verlaten der koffijkamer door de aanwezigen, kon men opmaken dat de pauze ten einde spoedde en ook de beide intimi volgden. Weldra kon men aan de stilte, welke in de zaal heerschte , bespeuren dat de toeschouwers wederom met aandacht zaten te luisteren, welligt met uitzondering van enkelen zoo als Henry Duvree, die zich met iets anders bezig hield. 111. n Rijtuig voor mekeer Verrrragen !!« werd aan de deur der schouwburg-zaal uitgescbreeuwd. Frans bood Dora zijn arm, mevrouw Verhagen nam dien van haren echtgenoot en zoo passeerden zij de twee vrienden die nu more solito aan den uitgang stonden, om «de u dames op te nemen. • Intusschen had Henry Duvree bij zich zelven een plan gevormd om bij de familie Verhagen aan huis te komen, en dit aan Derkhofi’ medegedeeld, die hem lagchende had gezegd «dat hij //oppassen moest, dat er geen wezentlijk ongeluk ge»beurde. » Vervolgens had hij met den koetsier der vdgilante voor den heer Verhagen , welken hij en welke hem van vroegere avontnren nog zeer goed scheen te kennen een zeer druk gesprek gevoerd, dat blijkbaar tot beider genoegen seheen te zijn afgeloopen, en waarop Duvree zijn porte-monnaie had uitgehaald , en de koetsier iets aan de riemen van het paard scheen veranderd te hebben. Ten gevolge van dit gesprek klom Duvree dan ook, nadat het gezelschap in het rijtuig was gestegen, onbemerkt op den bok naast den koetsier en reed de vigilante nog langzamer dan gewoonlijk weg. Naauwelijks evenwel hadden zij een paar straten doorgereden of het rijtuig draaide plotseling met een schok op zijde en begon het paard, dit minder gewoon, pogingen aan te wenden om te steigeren. Met twee sprongen was Duvree van den bok op straat en het willende doen voorkomen . als of hij te voet daar juist voorbij kwam liep hij naar het portier , deed het open, terwijl hem het // O Hemel!» van Mevrouw en het »wij vallen om ! » van Frans in de ooren klonk , en zeide : a’t Is niets Dames ! Mag ik u eens helpen! Er «schijnt iets aan ’t rijtuig gebroken." Weldra was het gansche gezelschap uit het rijtuig gestegen; Mevrouw zeide »ijsselijk zenuwachtig te zijn «van den schrik,* Mijnheer vloekte tegen den koetsier die met tergende bedaardheid bezig was te zien «wat «er aan ’t rijtuig scheelde" en zeide: «dat hij ’t niet «helpen kon ! " Frans stond overbluft en gesuperdiaboliseerd van ’t geval rond te kijken en allen namen gaarne den raad aan van den zoo behulpzamen onbekenden heer , om de juist daargelegene banketbakkers-winkel in te gaan en zich alckar wat van den schrik te herstellen. «We zijn er gelukkig afgekomen!« riep de heer Verhagen toen men in de winkel was gearriveerd. « O foei ik ben zoo verschrokken ! « zuchtte Mevrouw , terwijl zij op oen stoel neerviel, «en als mijnheer «ons niet geholpen had, waren wij waarschijnlijk «omgevallen,» liet zij er op volgen. » Een glas water en wat eau-de-cologne! " riep Duvree tot een toesnellenden knecht, met een blik op Dora die haar flacon ledig had gevonden , en het geval, nu het gevaar geweken was , niet onaardig scheen te vinden. Toen beide zenuw-stillende medicamenten hunne diensten hadden bewezen, begon de heer Verhagen zich uit te putten in dankbetuigingen jegens Duvree en vroeg daartoe in de eerste plaats // wicn zij mogten «■bedanken voor zijne hulpvaardigheid?» Men maakte zich aan elkander bekend en Duvree meende (misschien was ’t eigenliefde) een meer onderzoekenden blik van Dora op te merken bij het vernemen dat hij u student « was. De lieer Verhagen n zou het zeer aangenaam vinden n des anderen daags een bezoek te ontvangen terwijl Heniy Duvree „dan zeer gaarne zou komen infor„ meeren of de schrik geene schadelijke gevolgen voor „de dames had gehad." Niets was natuurlijker voor Duvree dan dat hij , daar het gezelschap na dit voorval liever naar huis wilde wandelen, „aan mejufvrouw Bruning zijn arm „aanbood," terwijl Frans aan dep koetsier, die bijzonder spoedig het rijtuig weder scheen hersteld te hebben, last gaf „maar weg te rijden!" Henry Duvree ging dien avond naar zijne kamers met het gelukkig vooruitzicht morgen nader kennis te zullen maken met Dora, ten gevolge zijner dwaasheid, zoo als Derkhoff het genoemd had. Mevrouw Verhagen meende, „dat zij zonder den „heer Duvree zeker een groot ongeluk zouden // kregen hebben ," hoewel haar echtgenoot „de zaak „ zoo zwaar niet inzag, maar toch zorgen zou, dat „de huurkoetsier in ’t vervolg beter rijtuig gaf. " Dora begaf zich ter ruste, vindende, „ dat I’rans „ zich zoo kinderachtig niet had moeten aanstellen door „te schreeuwen „ „ wij vallen om " « en had zich op „weg van den winkel naar huis wel geamuseerd met „ dien aardigen student. " Frans eindelijk zag niet regt in, terwijl hij zijn kaars uitblies, „ waarom Dora den arm van dien heer „ Duvree had aangenomen, en het zoo druk met hem „ gehad had!" daarbij vond hij, „ dat er zoo veel 1 moed niet stak in hetgeen Duvree gedaan had en hij K het ook wei had kunnen doen !« IV. De resultaten van het bezoek, dat Duvree den volgenden dag bij de familie Verhagen aflegde waren, dat mijnheer (zooals hij zich tegen Derkhotf uitliet) u een joviale vent, « mevrouw « een goede zus , « Frans n een vervelende soes, » en Dora « een engel « was. Hij had de vriéndelijke uitnoodiging aangenomen, om op hun nabijgelegen buitengoed ’s middags thee te gaan drinken en moest dien ten gevolge, had de heer Verhagen gezGgcl n precies ten Imlf zes op t tippel «zijn, om met het rijtuig te vertrekken, dat nu, // zooals hij hoopte , onder weg niet breken zou. // De verhouding tusschen Mevrouw Verhagen , Dora en Frans , had Duvree met zijne gewone scherpzinnigheid reeds ontdekt en ofschoon hij ook zeer goed wist, dat het voortdurend aanprijzen van Frans bij Dora, juist het tegenovergestelde zou uitwerken van hetgeen tante meende, vond hij toch beter dat Frans eens t’ huis bleef, of ten minste wat later op het buitengoed zou arriveeren. Wanneer Henry Duvree iets wilde, dan gebeurde het ook gewoonlijk zoo , en daar hij niet den minsten lust had ten dezen eene uitzondering op dien regel toe te laten , was hij druk bezig tusschen de vele plannen, die hem daartoe in de gedachten kwamen te kiezen Eindelijk; meende hij het beste te hebben gevonden ; hij herinnerde zich, dat Frans hem gevraagd had naar een goeden handschoenenwinkel , waarvoor hij hem ’t adres had opgegeven van DerkhofTs hospita, en waar Frans hem gezegd had voor half zes dan nog eens aan te zullen loopen. Hij scheurde een stuk papier uit zijne portefeuille en sclirecf al wandelende het volgende briefje aan Derkhoff om dit en passant bij hem aan te reiken ; «Amice, wees zoo goed de persoon, die tusn schen 5 uur en half zes bij uw ploertin hand// schoenen zal komen koopen niet voor ö'/j uur a Weder weg te laten gaan. Die persoon is ]?ranS //Verh—n, gij kent hem wel. De reden dezer ‘f nieuwe dwaasheid zaï ik je wel eens later Hguj Geschreven al wandelende | tt. langs de Oude Gracht. H. F. Ddvree. Daar het reeds laat was en hij naar zijne tafel moest j versnelde hij zijne schreden en trad weldra het huis waar Derkhoff woonde, binnen, alwaar vele doezen met mooije handschoenen , maar alwaar nog eenige veel mooijere meisjes te zien waren. «'Dag Josine!// zeide hij tot eene die hij bijzonder scheen te kennen. o Dag mijnheer Dnvree! komt u soms weer handschoenen koopen ? « werd hem lagchend gevraagd, daar hij bij een dier gelegenheden tot groote ergernis van Derkhoif s hospita de geheele winkel ten ondersten boven had gekeerd. " Neen ik heb nu geen tijd! wil je dit brieije aan //mijnheer Derkhoff geven. Is hij t’huis?» //Ja mijnheer! ik zal het dadelijk boven brengen! // Geef ’t mij dan maar ! » // Hier is het! « zeide hij, terwijl hij trachtte het hekje te openen om achter de toonbank te komen. //Doe maar geene moeite mijnheer, ’t is gesloten! «r antwoordde Josine gliralagchende, //en de sleutel ligt hier // bij mij, u kunt het mij wel over de toonbank geven..» Met één sprong was Henry over het hek heen, Maar buiten de examen-kamer zal een groot geroep zijn van menschen die zeggen ; «Hij hield van collegiën en theeën niet ! “ Ik zal het niet hooren. Ik weet niet hoe *k examen doe. Ik heb menschen zien druipen op examens, die him zaken wisten, maar den Hooggeleerden niet behaagden. Als ik druip op mijn examen, zal ik treurig nederliggen op mijn sofa ; Dan zal ik niet op Hooggeleerden schelden; maar Hooggeleerden zuUen roepen: „ Sic pereat een iegelijk, die ons niet g.tl.kt," met harde stem; Ik zal het niet hooren. Ik weet niet, hoe *k examen doe. Ik heb er een gezien, die den eersten graad kreeg, omdat hij op collegies geëxcerpeerd had en veel geblokt. – Als ik druip op mijn examen, zal men mij beklagen, maar toch zal men zeggen: « Och 1 toch is de ander met den eersten graad en met zijn excerpten even wijs gebleven als hij.» Ik zal het niet hooren. Ik weet niet, hoe ’k examen doe. Ik heb velen gezien te Utrecht, die gedropen waren. Men haalde hen weg met een chais, en maakte hen tot krijgslui, hoeren of klerken. Als ik te Utrecht druip, dan sjees ik, en men brengt mij naar het leger, den akker of het kantoor: Dan zal men zeggen; ach 1 waarom is het hooger onderwijs zoo miserabel in ons land? Voorwaar, dat moet veranderen." Ik zal het hooren, M. Vrij gexohjd naar Saidjah, OPMERKINGEN VAN JANUS SCIOLÜS. VOORREDE, DIE OVEEGESLAGEN KAN WOEDEN (EN DUS DEUK ZAL GELEZEN WOEDEN ?) Lezers, neemt me niet kwalyk, dat ik zoo maar met de deur in huis val, zonder de gebruikelyke epitheta „waarde" enz. bij mijn schrale titulatie te plaatsen , aangezien ik hier pleehtig verklaar, voor allen te schrijven, die de lust bekruipen zal deze te lezen, en ik onbekende personen niet zoo lief wil aanspreken , als de hedendaachsche schrijvers dat gewoon zijn. Waarom valt ieder dadelyk in ’t oog, behalve hun, die, aan eene kwade gewoonte verslaafd, ’t denkbeeld koesteren, dat de fransehe wellevendheid hoe respectabel dan ook in andere opzichten in alles doorgevoerd de grondslag is van den vooruitgang en de beschaving dezer ondermaansche maatschappij, die de conversatie (ge ziet, zelfs iJc gebruik hier fransche woorden) en, de étiquette als de vereischten beschouwen, om het elkaêr hier recht aangenaam en gezelligjens te maken. Indien de Hemel mij tot een wijze of, als de groote hoop zegt, tot een wijsgeer gevormd had, zou ik hier een byzonder scherpzinnige polemiek openen tegen zulke paradoxen, maar nu ik maar met mijn gewoon verstandjen hier beneden („in dit aardsehe tranendal") moet rondseharrelen, zal ik maar zwijgen en voor mij stijfheid steeds van gezelUchheid en leugens van waarheid blijven onderscheiden, hoewel ik mij zelven bitter beklaag , dat ik noch zulke dwaze denkbeelden koester in deze verlichte eeuwe. Maar waar ben ik o-ebleven? Ik heb een uitweiding gemaakt, merk ik , In moet mij zelven noch altoos aan ’t publiek presenteren. Ik ben, Heeren en Dames! Janus Sciolds, ingeschreven bij de theologische faculteit te Utrecht, beroemd wegens haar DOM, Hatelyke individuus, pikante wezens zouden uit het bovenstaande kunnen opmaken, dat hier eene geheime bedoeling achter steekt, maar ik ben niet bang , want 10 ben ik te zwak van hersens, om in bedekte termen iets te bedoelen : ik flap er den boel maar zoo uit. weet u. 20 zijn de namen van steden als personen voorgesteld vrouwelyk in mijne grammatica , „men denkt er bij", staat er. Als ge eons bij mij komt, zal ik ’tu eei-lyk laten zien. Ik druk hierop, omdat het hier geldt: alii aliud statuunt; en bovendien is de mijne ook ai een oudjen ik zal eens een nieuwe koopen, als er weer een uitkomt: en dat gebeurt noch ai eens. 3“ zou het geen compliment zijn voor hen zelve, daar hun hersens dan akc% flaauw zouden moeten zijn, zóó iets als hatelykheid te kunnen beschouwen. En nu ge mij kent, verlaat ik u. Valete ! Trouwhartig ben en blijf ik enz. Janus Sciolus. P. S. Mijn zwak geheugen heeft me weer parten gespeeld. Ik meende al een goeden hedendaachschen brief te hebben geschreven en nu komt ’teigenlyke pas aan: ik wilde namelyk zeggen, dat ik de byzouderhedrn der studentenwereld ging beschrijven; goed dat ik ’t maar niet gedaan heb , want eigenlyk gezegd, heeft dit geene byzonderheden, maar ik wilde enz. Ie CAP U T. Beschrijven is geen gemakkelyke zaak, merk ik. Muur ik moet toch mijn contingent voor deiïalmanak leveren! Dus zal ik mij den weg gemakkelyk maken door mijn dagbockjcn open te slaan en losjens weg over te schrijven, wat me onder mijn oogen komt. De lezer zal echter geen datums zien, want ik bemerkte al ras, hoeveel tijds er aan de academie verloren ging in niet veel {niek niets) uit te voeren, en, om niet te schrikken voor al die verwensclite datums, ben ik maar begonnen bij weken te schrijven. Dat merkt men zoo spoedig niet en ’t komt toch, als ’t jaar om is , op ‘t zelfde neer je bent even ver. Ile CAp u T. Inschrijving. Goede Hemel! Ik had niet gedacht zoo pleizierig behandeld te zullen worden , en dat bij den rector! Een goede kerel. Ik merk, dat ik overal meneer moet spelen. Dat groenloopen is toch maar lastig één ding kan ik me maar niet begrijpen , dat al de studenten zoo knap zijn! Ze examineren je, of ’t niets is ik ben een aartsdomoor ! (Goed dat ik dit nu reeds merk !) Evenwel kan ik ze al schiften de lammeren van de bokken. Die vent met die bakke* baardjens negert" fataal! Quos ego —/ als ik maar dorst. 2de week, Ik ben geheel ingelijfd in de geheimen van ’t groenwezen; ’t is soms niet uit te houden ! Is mijn vader daarom apotheker, om afzetter genoemd te worden? Maar wat zijn toch laachheden en wat geen laachheden? Is ’t niet even laag voor gek te spelen, als onder een tafel door te kruipen ? En ’t laatste deed ik wel honderd maal als jonge t’ huis. Sed tempora mutaninf et nos mutamur in ilüs ! Ve CaPUT. H Verloorloof mij op te merken, « zei op eens ’t iiteratortjen, «dat ik, als %k die //lafbek,// zoo als gij meneer de medicus bem noemt, geweest ware, het kaartjen werkelyk had aangenomen tot uw groot pleizier, maar (misschien minder tot uw vermaak ik weet het niet) het eventjens 8 dagen op de sociëteit aan ’t buffet ter bezichtiging had gesteld voor alle liefhebbers van reliquiae uit de middeleeuwen, om ’t daarna op te sturen naar ’t Leidsoh museum van oudheden. «’t Is goed, dat jij het bent, « en de rest liet Spreker te denken over; hij was niet zeer op theoretische uitweidingen j maar des te meet op eene gevoelige praktijk gesteld. „Heb je noCh cigaren?" vroeg de metaalachtige stem van den jurist, „’t zou anders niet te verwonderen zijn, als ze op waren —ze eten ze hier, geloof ik , in plaats van ze te rooken." „ Eeuwig hatelyke ! " riep efen theologant uit, die tot noch toe gezwegen had, n eeuwig hatelyke ! " Tot antwoord lag de jurist op een zeer onbekommerde wijze zijn beenen over een paar stoelen ... . men verveelde zich. De lezer zich misschien ook maar er wordt geklopt, een goede afleiding. Vle CAP u I. „ Bonsoir Heeren ! " klonk het krachtig , „ bonsoir ! Wat! niet naar de Corpsvergadering geweest? ’t Is schande 1" ,/Hoe is ’t gegaan?" vroegen een half dozijn uitgestoken handen. //Gewoontjens, " was ’t repliek, ,/als alle corpsvergadenngen. Krom heeft weêr gespeecht, u //Zoo," vroeg de gastheer, wat verkocht hij?" //Hij haalde een beetjen nonsens uit oppositiekost, anders niet." "Ja, die is net zoo lang opposiet tegen den Senaat, tot hij er zelf in is,» zei de jurist. » Hij sprak ten minste veel, maar ’l kwam op niets neer. n .Ik kom niet meer op corpsvergaderingen,, vervolgde de jurist, ,/tis er vervelend genoech; de Senaat laat t aan ’t Corps, ’t Corps weêr aan den Senaat over.. .Verduiveld onaangenaam .. . begon de aristocratie. komt in alle mogelyke commissies, geschikt of niet . vervolgde de jurist, .de groote oop IS te lam, om een eigen gevoelen te hebben; maak ze maar aan ’t lachen en ze hangen je aan.. 'Kat IS te zeggen,,, viel de gastheer in, den theeketel uit verbazing in zijn handen houdende, .dat is te zeggen .. . "Niets te zeggen,» zei spreker, zijn eene knie opwaarts stekende »akelig, naar, ellendig. Ik heb het beleefd, meneer, dat er gestemd moest worden over de nietiehste zaak der wereld het al of niet vergoeden van een vlaggestok, die //gemoerd" (de lozer vergeve soortgelijke onaesthetische woorden!) w'as op den dies , natuurlyk door die fijne... // „ Zwijg ! " brulde de theologant. "Neem me niet kwalyk, meneer de bidder, maar ik zeg, dat er toen waarachtig 2 uren lang over gezeurd is over één vlaggestok, meneeren! i)e politicus met zijn edele gevoelens voor ’t corps (de duivel hale hem daarmeê!) begongeestige repliceerde, anderen vielen in , verschilden van gevoelens , delibereerden , adviseerden, disputeerden, de abactis – goede Hemel! – noteerde al dien nonsens , die ’t mooiste komt noch aan plechtstatig op de volgende vergadering moest worden voorgelezen en bediscussieerd als hing het heil van de geheele wereld aan één vlaggestok ! » a Overdrijving , overdrijving ! « schreeuwde de laatst binnengekomene. // Je zoudt in verzoeking komen , meneer," vervolgde de jurist zijn knie wederom in rust brengende, maar geweldig met zijn stoel wibbelende, //om te vragen aan alle verstandige lui, of dat geen apenspul is, en of zet je theeketel neer, van Soeters het niet veel heeft van de tijd , dat we soldaten zagen en soldaatjen speelden , terwijl we nu een soort van Tweede-kamertjen hebben opgericht —de senaat is ’t ministerie! Ons corps, die band van verbroedering voor ’t oog der buitenwereld is verdeeld in clubs , aristocraten , democraten , constitutionelen , revolutie-mannen enz. , alsof ze malkaêr nu reeds liet goed, plant het in uw hart en schift de tarwe van ’t onkruid. Leef te midden uwer medestudenten aangenaam, pleizierig, werkezelaohtig, dwaas, uitgelaten gelijk ge in de eerste tijd verkiest: later zult ge. tot ’t pad der bezadigdheid wel terugkeeren. Maak u vrienden, maak u vijanden, word lid van alle studenteninrichtingen , als ze goedkooper worden, of als uw beurs ’t lijden kan Sol Justitiae illustra nos! Werk zelfstandig word geen dictaten-man, arbeid voor de waarheid, in welke vorm ze u verschijnt wees verdi-aachsaam, lees meer tegen, dan voor uwe stellingen, wat er voor is kent ge toch maar al te goed kortom, wees student en zeg het meê: Sol Justitiae illustra nos!« Ik volgde met een vlammend oog de pook, die hij in vervoering (als ’t mij voorkwam) had aangegrepen , en mijn rechterhand uitstrekkende, zei ik: u Ook mij, als theologant, bestrale het licht der waarheidzonne alhier!" Plotseling ging de lamp uit // ik zei het wel, dat het beroerd licht was « hoorde ik den jurist noch zeggen de pook viel op den grond en ’t geluid zijner voetstappen stierf allengs weg Stil sloop ik de deur uit, om na te denken over den eersten avond van mijn studententijd. Achter mij. liet ik een onuithluschbaar gelach ! Besiint Cetera, P. J. C. DEEI BALLADEN. I. lebnt die junge Nonne Giltcrfensterlein ; O'b j liebe Abendsonne Schaut in die Zeil’ herein. Der Epbeu rankt sich zitternd An ihrem Penster hin ; Nicht weckt das Avelauten Die arme Traumerin ! Und drunten in dem Thale Da blast ein Postillion Gar munt’re Melodieën, Der Wind tragt sie daron; j Triigt sie hinauf zum Kinster Sie lanschet lang dem Klang’; Der Wind hat eine Thriine Geküsst Ton ihrer Wang’! n. Der Sturm fliegt durcL die Wogen , Rings auf der Huth liegt Nacht; Auf hoher 'Felsenspitze Hiilt eine Maid noch Wacht. Des Meeres ew’ger Donner tJmhranset ihren Sitz ; Es heult oh ihrem Haupte, Ihr leuchtet der znckende Blitz. Sie jammert, fleht und starret In dunkle Wasserbahn : Oh sie den Liehsten finde In seinem leichten Kahn 1 Die Morgenröthe glühet, Der Sturm Ist weggebannt; tJnd eine Woge spillet Zwei Lelchen an den Strand 1 Hl. Gold’ne Wellen , stille Sterne ! Mahrchenrciche Frühlingsnacht! Blaue Berge, duft’ge Ferne , Ruderschlage , leis* nnd sacht! Sanfte Jlelodieen steigen Aus der Fluth zum Schlosz hinauf: Geister lausehcn. Wellen schweigen, Armer Fischerknab’ hör’ auf ! Zich’ du heim ! Zich’ heim in Frieden, Mach’ dir ’s junge Herz nicht schwer ! Die du suchest, ist geschieden , Die du liebtest, hort nicht mehr ! M. S. OÜDEJAAES -AVOND. wind giert langs de ruiten, buldert langs de daken. De veranderlijke, de verrader ! Ziet in ’t °? voorjaar koesterde hij met zijn warmen adem den killen ' grond, zweefde hij, zoet geurend over bloem en veld, wiegelde hij zich in ’t dichte weefsel der blaêren. Wat is er geworden van 'al die pracht ? Geen bloem of zij is geveld , naakt heifen de boomen hun takken ten hemel: de wind liet hun ook niet één blad ! Veranderlijke , verraderlijke wind ! Een jongling beminde. Wat waren zijn droomen zoet, zijn wenschen stout! Hij waande zich ook van haar bemind en de liefde gaf hem kracht, kracht tot werken nacht en dag. Van zijn ouders had hij oenen eerlijken, geen hoogen naam geërfd , geen wapenbord , maar een hart van goud! Die hij minde gewerd hem niet, glimlachend zag ze hem aan , hem L IJ K K 11 A N S J E. ’t Lijkje wordt in ’tgraf geborgen, ’t Stof wordt toevertrouwd aan de aard ’t Zieltje viert den Lentemorgen In zijns vaders Hemelgaard. ’tKond, ovaal en bleek gezichtje Is verstijfd en strak en koud. ’t Werd het lief aanvallig wichtje , Nog geen veertig weken oud. Wreede! die het uit durft sluiten Van des Christens zaligheid, Stel u zelven, eerder, buiten Dit genot der eeuwigheid. ’t Kon niet denken , spreken, hand’len j Zooals gij, u zelv’ bewust. ’t Stiet zijn voet niet onder ’t wand’len, Niets benam zijn levensrust. Tobben , zwoegen , daag’lijks lijden Had het hier al vroeg geleerd. Gun bet nu, zich te verblijden In de vreugd, die gij ontbeert. ’t Bloempje had geen tier of leven, ’t Was hier vreemd aan dorren grond ’t Is verplaatst in vruchtb’rer dreven, Waar ’t een beter standplaats vond. ’t Rijk , dat Jezus hier wou stichten, Hoort alleen den kind’ren toe. Mensch'lijk oordeel moet hier zwichten: Jezus komt het oordeel toe. ’t Oogje, in smart omhoog geheven. Scheen te beed’len van zijn Heer: „ Lijden, strijden is mijn leven, Haal mij, trek mij tot ü weêr.» En Zijn liefde en rijk erbarmen Zag op ’t schuldloos wichtje neêr: Jezus sloot het in Zijn armen.... ’t \Yichtjen is omlaag niet meer. Treurt niet, Ouders! ’t ware leven, Dat ge hier in ’t leven derft, YVilde God uw’ liev’ling geven; Heil U ! als ge ’t ook verwerft. ’t Lijkje wordt in ’t graf geborgen, ’t Stof wordt toevertronwd aan de aard. Voor uw moeiten en uw zorgen, Steeds vernieuwd met eiken morgen , Heeft de Hemel het bewaard. W. J. R. WAT ZE THUIS DEOOMEN, ALS VADER OP REIS IS. 1/ V Axom binnen , kind , het slaat al negen uur ! nachtwind ruischt, de buitenlucht wordt koel. Te koel voor u misschien; uw hoofdje gloeit Gij hebt den heelen dag zoo wild gespeeld; Gij zult wel moe zijn ; kom uw tikar *) wacht u. II Och, moeder, laat mij nog een oogenblik ! ’k Leg hier zoo zacht en rustig en straks slaap Ik op mijn mat al daadlijk in cn weet Niet eens wat of ik droom hier kan ik ’t u Nog zeggen, wat ik droom, en vragen wat Mijn droom beduidt hoor, moeder, wat is dat?" «Een klapper $) , die ginds van de hoornen viel. ‘) Stroomat. §) Kokosnoot. ~ Doet dat den klapper zeer ? “ ;; ’k Geloof liet niet: Men zegt, een vrucht, een steen heeft geen gevoel." f, En heeft een bloem gevoel ?" H Men zegt, dat ook De bloem niet voelen kan." „En waarom , moeder , Toen *k gisteren de Fukul ampat *) plukte , Hebt gij gezegd; dat doet de bloemen zeer?" n De Fukul awpat was zoo schoon , mijn kind; Daar pluktet gij zoo wreed de blaadjes af. Dat om die arme bloem ’t mij zeer deed, en Al heeft de bloem het zelve niet gevoeld : Ik voelde *t voor de bloem , omdat zij schoon was. « Doch , moeder , zijt gij ook schoon ? " Neen , mijn kind , ’k Geloof het niet. " „ Maar gij hebt toch gevoel ? " ;; Dat hebben wc allen, maar niet even veel. " /> En kan u wel iets zeer doen ? Doet ’t u zeer , Als op uw schoot zoo zwaar mijn hoofdje rust?'^ „ Neen, dat doet mij niet zeer. “ *) Woordelijk vier uur ; ook een bloem die ’s middags vier uur opengaat. bij de inferior is aangenomen ? Zoo’n nonsens! Maar wij zullen ’t wel kitsen.« u Neen, ’t is juist een beel goed ontwerp, want waartoe dient ook jelui superior ? Immers nergens voor? » antwoordt de Bree. « Wel ja ! Even goed als in den staat twee kamers zijn, naar gelang van den census, zoo dient dat bij ons ook te zijn, en ’t is heel verstandig, dat ze er vroeger nooit aan gedacht hebben, om die af te schaffen. Dat is nu maar zoo opgekomen in het hoofd van die nieuwigheidsliefhebbers. Neen, de superior zal ’t ontwerp nooit goedkeuren nooit! En ’t is maar jammer, dat er voor de inferior niet ook een census is, dan zou ze niet zoo radikaal wezen, en dat de superior allen uit degenen die ƒ 3000 beer hebben gekozen wordt, en niet ook door hen. » // ’t Zou wat moois wezen. Maar wil ik je eens wat zeggen: Je weet, dat de Senaat vóór het voorstel is, de Eeetor ook; wordt het voorstel dus bij jelui gekitst, dan zal de Eeetor niet den Senaat, maar de superior en inferior ontbinden. Dan wordt er gestemd, jelui hebt de minderheid en wordt overal uitgeknikkerd. ’t Voorstel gaat door. ’t Is alleen maar uitstel van executie." // Die dan leeft, dan zorgt. Eira bien , qui rira Ie demier! Daar zijn wel middelen op. En dan nog; ik zou wel eens willen zien, hoe jij een radikale superior zoudt bij malkaar brengen.» -/Daar zijn er wel 9 of 10 te vinden. Nu en dat is toch wel de meerderheid van 15, dunkt me?- »Nous verrons! Maar ik ga heen, ik moet naaide meeting! « – Wacht dan even, wij loopen zoover mee! » De Bree kleedt zich, en alle drie begeven zich op straat. Eene kleine opheldering aangaande het laatste is misschien niet onnoodig. Zooals men heeft kunnen zien, bestaat er een Senatus inferior en een dito superior, die door het corps gekozen worden, de laatste uit degenen die de meeste beeren hebben. De Senatus Veteranorum, door den Eector benoemd, staat tegenover deze, zoo als het ministerie bij ons tegenover de kamers; terwijl de Eector, om een onschadelijk persoon te hebben. jaarlijks door het lot wordt aangewezen uit degenen, die er zich candidaat voor stellen. Natuurlijk heeft men in den strijd tusschen conservatieven en radikalen vergeten, dat nog maar 25 jaren te voren alles zoo was als de radikalen het wenschen, zoodat de conservatieven eigenlijk de voorstanders der nieuwigheden zijn. Langzaam wandelen de drie vrienden de straat op en vergelijken onderweg naauwkeurig den onderlingen stand der stads-barometers, die op de hoeken van alle belangrijke straten gevonden worden, en trekken hieruit de conclusie, dat de wind Z. Z. W. zal worden en eene kracht van 10 a2O pond zal hebben. De wijzerbarometer op den Domtoren geeft weinig opheldering , daar deze voor ’t gemak tusschen veel wind en storm is vastgezet. Op het Munsterkerkhof gekomen neemt men afscheid van V. d. Kraan en nadert het Academiegebouw langs het monument in memoriam der groote mannen van Utrecht, zijnde eene kolom, zoo hoog als een huis , waarop de stichtsche koe ; beneden geven acht pompen water; (het geheel moet eene zinnebeeldige voorstelling zijn). Men gaat vervolgens door den half ingestorten gang naar binnen, waar in de senaatskamer juist een candidaats-examen wordt afgenomen. Daar het zeer goed gegaan is, wordt dan ook na afloop van ’t examen de geëxamineerde terstond weer binnengelaten en cum lande toegelaten. leder feliciteert hem, maar niemand verwondert zich over den graad. De Senaat der Hoogeschool heeft namelijk, in aanmerking nemende de onvermijdelijke onrechtvaardigheid der graden, besloten, dat allen denzelfden graad zullen krijgen en den vroegeren tweeden daartoe aangewezen. Met den candidaat wandelen de auditores nu naar een lokaal boven de kroeg, waar de felicitatie gehouden wordt en elk één glaasje port drinkt. De Bree gaat van hier naar beneden en treedt de kroeg binnen om te zien of één van de 8 biljarten vrij is en belandt eindelijk bij een, dat in den met glas overdekten tuin staat. Zien wij de Sociëteit rond, dan bemerken wij, dat de inrichting geheel veranderd is, doordat bijna alle plaats door de biljarten is ingenomen, namelijk twee vóór, waar thans de tafeltjes staan, drie op de oude plaatsen (het carambole-biljart heeft zijn oude plaats weer ingenomen), en drie in den met glas overdekten tuin. De leeskamer is onveranderd gebleven, behalve dat de muur geheel met portretten van musici behangen is. Er komt dan ook niemand meer op de kroeg, tenzij om te biljarten, tenzij om de couranten of de in het gansche lokaal aangeplakte proklamaties, manifesten, candidatenlijsten enz. enz. te lezen. Kroegfeesten behooren tot den goeden ouden tijd. Ten vijf ure vertrekt de Bree naar tafel buiten Tolsteeg, waar nog 6 met hem aanzitten, ’t Menu is slecht, hevig wordt er geklaagd, maar de kok blijft verzekeren, dat hij ’t voor 32 stuivers niet beter geven kan -,’ia la carte eten blijft in Utrecht nog steeds tot de pia vota behooren. En nu, zal ik voortgaan, met u meê te deelen, hetgeen er aan tafel gesproken werd, hoe het meerendeel onverschillig was omtrent al wat het Corps betrof, hoe er op gewezen werd, dat van de 500 leden van ’t corps zich 400 nergens meê bemoeiden, en dan de overige 100 nog vereerden met de bijnamen van bemoeiallen, belangzuchtigen en dergelijke? Zal ik voortgaan, en u de serenade beschrijven, die dien avond gebracht werd, en hoe er 7 zeer deftige en bedaarde jongelingen meê trokken, hoe er een speech van een half uur werd gehouden ? Zal ik u een soupé-tje doen bijwonen, dat dien avond werd gehouden bij de Bree en er den afgemeten toon doen opmerken , die er bij toasten en gesprekken werd aangeslagen, en u wijzen op den slechten wijn en de hooge merken tevens? Zal ik . . .? Doch genoeg reeds. Beoordeelt zelve of ik juist ben ingelicht, ’t Hangt gedeeltelijk van ons zelve af, om dien toestand spoediger of eerst later te doen komen. Is hij wenschelijk of niet? Ter bereiking van ’tgeen wij wenschen en tot afwering van ’tgeen niet te hopen is , dan de handen inéén geslagen, ’t Is geen achteruitgang , dien ik bedoel, noch stilstand , neen , er is tegenwoordig ook nog véél te verbeteren , maar de wijze , de richting van den vooruitgang ligt in ome handen. Dat wij die macht dan ten goede gebruiken ! Aug. 1860. G. STEMMEN DES HAETEN. (vijf liederen.) I. MIJ N LIE D. felSijn lied ruiscbt bij het morgenkrieken, Als alles zwijgt; 'Eq de avondwind draagt op zijn wieken Mijn lied. Maar *t w’ordt door schooner toon vervangen; Als alles zwijgt, Smelt zacht ineen met de Englenzangeu Mijn lied. 11. AVOND AAN ZEE. ’t Zonneten dook in de zee; Bruischt ook het golfgeklots , ’k Hoor als een stemme Gods , Bode van liefde, van vree. ’t Zonneten dook in de zee; Boven daar blinkt reeds een ster, Vriendelijk lonkt zij van ver : „ Kom naar den hemel mêe." Breekt ook de golf op de kust, Wordt u het dierbaarst ontroofd, Vrees niet, slechts innig geloofd Daar in den hemel is rust. XII. DE SCHOONSTE BLOEM. Te midden van haar fraaiste bloemen , Vol eenvoud , stond zij daar, En ’k wist de schoonste niet te noemen ’t Was bloemen altegaSr. M U Z IJ K. speel en zing een lied mij voor , weet, wat ik het liefste hoor, ? Als somberheid mij heeft bevangen ; Bezweer door kracht van melodij Den hoozen geest, die woelt in mij; Ik smeek ’t: voldoe aan mijn verlangen. Daar buiten giert en raast de wind: ’k Vraag, dat ge met een lied begint, Dat wild is als de najaarsvlagen ; ’t Doe denken aan vergaan, aan nood, Aan vruchtloos worstlen met den dood , Aan wolken , die door H luchtruim jagen. Maar ’t duur’ niet lang : hef zachter aan , Doe denken aan de zilvren maan , Die neevlcn dunt en op doet klaren; Maar toch, de wolken jagen voort, Van verre wordt de storm gehoord, Die over ’t eenzaam veld komt varen. Speel voort, maar temper steeds uw gang. Wat weeker klinke nw luit en zang: Een lichtstraal schoot de maan door ’t duister En ginder maar nog flaauw en ver Doemt in het zwerk een enkle ster Die spreekt van licht en hemelluister. (lij zwijgt een wijl ; ’k zie ’t worstlen aan Der wolken met de blecke maan. Onzeker, wie zal zegepralen; Goddank I de wolken drijven heen, ’t Wordt licht en lichter op mijn schreén En k kan weer vrijer ademhalen. O hef weer aau , maar zacht, maar zacht. Nu heeft muzijk de meeste kracht. Nu kan zij hest het harte roeren ; Zing mij van rust, van kalme vreugd. Vaa onschuld, moeders schoot en jeugd , Van wat de tijd niet kan ontvoeren. Ik zal weer kind zijn : vrolijk licht Zal dalen op mijn aangezicht. ’k Zal weer beminnen en gelooven; En al de weemoed , al de smart Wijkt voor een blijdschap in het hart, Die twijfelzucht nooit weer zal rooven. En nu een psalmtoon God ter eer! Ik kniel voor Hem vol dank ter neer, Hem zal ik heel mijn leven wijden. Pe jeugd vergaat, wat kwam verdwijnt, Maar ’t hart, dat ’s Heeren lictt beschijnt Zal eeuwig, eeuwig zich verblijden. A. W. JONGE DOODE, Wat slaapt een jonge doode zacht. Beets , Ada van Holland, I. gij de Over-Veluwe lezer? Ik zou durven wedden van neen ! Misschien zal deze of gene, wel eens van de Veluwe heeft hooren praten, I reeds gissen, dat het hier of daar ergens in Gelderland moet liggen, maar de minsten zullen die hoek land kennen, tusschen zee en heide gelegen, het noordwestelijk uiteinde van Gelderland, zoo waardig om bezocht te worden, al kan het niet in natuurschoonheden werlijveren met Arnhems omstreken, noch met de vruchtbare dreven der Betuwe. Of is het niet aangenaam eene bloeijende, welvarende streek te zien, door noesten handenarbeid gemaakt tot hetgeen zij is , bij de gedachte dat voor eenige jaren alles nog ongebruikte, onvruchtbare heide was; _ eeiie streek, bewoond door een nog onverbasterd een-r voudig, misscHen wat dom, doch eerlijk , openhartig menschenras, met breede sehouders, door het werken vereelde handen, terwijl zij de groote blaauwe oogen vriendelijk tot u opheffen als zij u voorbij gaan en groeten. Die streek, die menschen zijn mij lief, want zij zijn mij een beeld van hetgeen ons land, ons volk vroeger was 1 Die voortgaande ontwikkeling, dat ontginnen van de dorre heide , dat ontwoekeren van vruchtbaar land aan hetgeen vroeger ongebruikt verloren ging, verplaatst mij met de gedachte in die roemrijke dagen van ouds, toen ons 'land aan de magt der zee ontr w'oekerd werd. Maar zij is mij nog dierbaarder, omdat het mijn geboortestreek is, omdat» zich daar overal, aan bijna lederen boom, aan ieder huis een tal van aangename herinneringen vastknoopen. Daar is de plaats mijner kinderlijke spelen, mijner jongelingsdroomen. Daar is het kind tot knaap opgewassen, daar is de knaap tot jongeling gerijpt. Daar ontmoet ik in ieder voorbijganger een bekende, zoo niet een vriend; daar heb ik het eerst bemind, daar heb ik het eerst smart gekend; daar heb ik een tal van aangename helaas ! ook enkele droevige dagen gesleten. Wanneer wij te zamen mijn dorp doorwandelden, zoudt gij u verwonderen, dat ik zoo overal bleef stilstaan, in gepeins verloren; dat ik u met blijkbare ingenomenheid de schooi wees en de speelplaats daarvoor, waar toch eigenlijk op zich zelf, niets aan te kijken valt; maar als ik u zeg, dat ik daar een zestal jaren dagelijks vele uren heb gesleten, dat ik op die speelplaats de eerste vriendschapsbanden heb aangefcnoopt, dan zult gij begrijpen, dat het w'eêrzien dier plaatsen bij mij een tal van aangename herinneringen moet opwekken; gij zult ook met meer belangstelling naar die pastorij en dat eenvoudige kerkje opzien, als gij hoort, dat daar een geliefd leeraar woont naast de plaats, waar ik mijn eerste avondmaal vierde, en gij zult mijn stilzwijgen eerbiedigen, als ik u over dien godsakker henenleid, en u de tranen, die in mijn oog opwellen, verklaren, als gij weet, dat ik daar dikwijls mijne geliefde dooden herdenk. En wanneer ik u het graf mijner onvergetelijke moeder heb gewezen, zult gij mij zeker, zonder iets te zeggen, toch bemoedigend de hand drukken, en die zwijgende handdruk zal mij troosten, mij doen denken, dat, waar ik veel moet missen, waar ik trouwe moederzorg en heilige moederliefde moet ontberen, mij toch nog een vriend is overgebleven, die mijne droefheid verstaat. En daar rusten nog meer geliefden op die plaats ... Daar naast die moeder rust aan de eene zijde eene geliefde zuster en aan de andere zijde mijn te vroeg ontslapen, eenige broeder. En daar rusten ook vrienden en vriendinnen H. 5 Vrienden en vriendinnen van allerlei stand, van allerlei jaren. En daar ginds ziet gij een open grafkuil: een bewijs dat de dood niet ophoudt zijne offers dagelijks te kiezen uit ons midden; eene waarschuwende stem die ons herinnert en toeroept, dat ook eenmaal onze ure komen zal. Wilt gij weten voor wie die grafkuil bestemd is? Volg mij dan naar gindsche boerenwoning . 11. „ Goeije morgen zaom ! Hoe is ’t moeder, kriegen we geen pap ? " llDat zou je wel willen; denk ie daj bij Eranks niks kriegen zult ? " „Da’s woar ook! ik zol ’t hoast vergeten hebben", antwoordde de eerste spreker, een jonge, twintigjarige boer, zijne vlijtige moeder, die, schoon het pas vier uren in den morgen was, de n boel " reeds had opgeknapt en nu bezig was met uit de gezamentlijke kist het „zondagsspul" van de geheele familie te krijgen en te rangschikken. „Hier bint oe spullen, goat oe moar vast antrekken", vervolgt zij en de jonge boer vertrekt om zijn luchtig, weinig geacheveerd morgencostuum te verwisselen tegen een glimmend wambuis, dito vest en wat men op het Ge komt op „ Placet Hic “ en nog in d* eersten tijd Verlegen – wat confuus -- en nog niet ingewijd In alles, wat ge ziet – gaat gij couranten lezen; Een mede ex-groen komt ook en tracht f, het heer «te wezen Hij debiteert een ui – en waarlijk hij gaat op, Valt niet in *t water -o! dat voert zijn vreugd ten top, Meent niet dat nu een kroon van speler hem kan sieren ; Hij vraag achter de hand en – – won zijn spel in vieren. Men gaat examen doen: maar likt professor niet; Men slaat niet hij hem thee, waar men een ander ziet; Een olie-domme vent – Professorale theeën Thans frequenteerende om Professorale ideeën Te hooren – die nu stil zijn kleine solo speelt... . Hij telt de troeven – wikt – kijkt in het spel -en deelt Ten slotte in ‘t ongeluk dat gij royaal remise Wordt – hij een summus tapt, gij simplex „ par méprise. “ Men wordt eens proponent 1 – f, Thans voegt die losse toon Niet meer!* zegt Jan, (gerokt). Een mooi beroep beloon’ Hem spoedig – Maar uw vriend I die in *t studentenleven Ook menschenkennis zocht en bovenal niet even Ruw orthodox is dien geen boeren kerkenraad, Uitmuntend bij den ploes – steeds trouw ter zijde staat In schijnh’re domheid. – Och! denk niet dat zij varieeren; hield zijn spel omhoog. – Die kon het fijn cacheeren. Men wordt eens J. ü. D. en wil een post – voorwaar Dat is een moeilijk spel! Gij.zijt knap speler, maar Wilt wachten tot uw spel u regt geeft om te vragen Maar zie eens hoe daar ginds zoo velen ’t durven wagen Met anderhalve Slag (na u gepromoveerd) En reüsseerden ook, schoon niet knap of geleerd I Och vriendlief 1 vraag maar op spadille 1 – met bombarie, Met wat geluk er bij – „ja maar de regel 1“ – „larie.'' Studenten 1 ja enfin! ‘tis hier een omberspel Aan d‘ Adademie, ook als in de wereld – stel Intusschen dit verschil; – de wereld oordeelt velen, Naar dat geluk, of uiet, de doosjes komt bedeeleu; Maar ieder, die den naam van waar student verdient. Herinnert zich het woord – bij vijand of bij vriend – Dat van der Palm eens zei of toch had kunnen zeggen : «Niet hij speelt ‘tbest, die ‘t meeste fiches néér kan leggen." W. A. V. H. ERGO BIBAMUS! (wijze : Qaudeamus igitur.) 24 X ratribus sit satinas ! 1 j _ / bis. Ergo bibamus! \ ‘/Vrienden, gul en trouw bevonden, I Door de vriendschap naauw verbonden, Juvenes , bibamus I {bis.) Dto Baccbo sanitas 1 I j ots. Ergo bibamus 1 j Xaat ons vrolijk lied weêrklinken; Hem ter eere ad fundum drinken ; Juvenes, tibamus! {bis.) Juventuti sanitas 1 I > bis. Ergo bibamus 1 Lente, met uw gloed en kleuren. Laat nog lang uw bloemen geuren Javenes, bibamus! {iis.) Patriae sit sanitas ! I } bis. Ergo bibamus! ’t Moog’ in ons zijn mannen vinden : Naast Atheen’ ook Pallas’ vrinden. J uvenes, bibamus ! {bis.) Venustarum sanitas 1 bis. Ergo bibamus! Mooije meisjes , lieve zusjes ! Duizend lonkjes, duizend kusjes! Juvenes, bibamus I {bis.) Almae matri sanitas I I } bis. Ergo bibamus I Academia I lang sta je ! Sapientia I daar ga je ! Juvenes , bibamus ! [bis.) VERZUCHTING VAN EEN KARDOES. zit bier te smachten, te wachten H koude portaal voor de kroeg; tocht hier ontzettend; hoe laat is H ? Pas drie uur ajakkes wat vroeg I Ik ga op den trap al eens zitten: Dat dringt niet zoo door als de grond; Die steenen mijn hart wordt er koud van ’t Is wel, dat ’k mijn dood nog niet vond ! Ze hebben me kaaltjens geschoren. En dat in het barre saizoen; Mijn meester , mijn dierbare meester Ach, waarom toch liet gij dat doen ! Zij waren zoo krullend mijn hairen , Zoo glanzend , zoo dicht en zoo warm; ’k Had niets als mijn hair te verliezen , Ge ontnaamt het ge maaktet mij arm. Kon ik maar als sommige heeren Een pruikjen opzetten: ’t was goed ; ’k Heb ook wel eens heeren met hairen Van doesjens heel krullend 1 ontmoet. *) Mijn meester, mijn dierbare meester ! Mijn vel wordt zoo paarsch en zoo rood Ach 1 laat mij niet langer hier wachten, Verhaast toch niet langer mijn dood ! Gij zit bij de kagchel te braden, Gij vloekt of gij zwijgt naar ge wilt; Ik bidde maar dit, dat mijn sehnsucht Naar warmte fluks worde gestild. Naar warmte, o ja 1 en naar eten. Naar beentjens, die gij aan mij geeft. ') Hoe vindt ge hem, lezer ? Naar kliekjens , die gij mij zult gunnen Zie hoe mijn koud corpus al beeft. ’k Zal springen als ware ik bezeten , ’k Zal blaffen uit al mijne macht; Maar kom dan mijn dierbare meester, • Te lang heb ik hier al gewacht. Humor a la van Zeggelen, doublé extrait. TWINTIG JAKEN. De een draagt zijn stonten wensch als een banier voor zich uit en snelt openlijk zijn onstuimige begeerte na de ander koestert zijn verlangen heimelijk in het diepste heiligdom zijner ziel en voedt in eenzame uren en stille nachten zijnen zoeten droom , die niet minder de drijfveer is van zijn streven dan bij hem, die zijn hoop luide uitroept. Elise van Calcae. Wat Parijs mij te zien enz. 1. //Menry , alle gekheid op een stokje , wat ik zeg , ik, hoor je! meê moet je toch, dus, spartel niet langer tegen; hier is een pet, daar je stok 1 .. „Ja maar Frans " „Geen ja maar’s 1" „ Och je weet immers even goed als ik, dat ik er niets geen trek in heb; wat moet ik nu op een kermis doen, ’t is waarlijk te gek om van te spreken , ik ben jelui maar tot last, en amuseren doe ik me toch niet." „Kom, kom , wat dwaasheid , waarom zou jij je niet even goed kunnen amuseren als ik en Karei en Piet, zet je nu toch eens eindelijk heen over die kinderachtige ideën. .. Allons , ik hoor Karei komen niet het rijtuig, steek een paar stuk in je zak, en vooruit de trap af." Of Henry overtuigd was of niet, ik zou het niet durven beslissen , maar de pet op en voorzien van zijn vademecum ging hij zuchtend met Frans meê en beklom het rijtuig, waarin Karei en Piet reeds zaten; en nadat Frans een „al klaar" had doen weêrgalmen over de Oude Gracht, werd de zweep over de bruintjes gelegd, en voort vloog het viertal de Wittevrouwenpoort uit, de straatweg langs , heilig van plan zich op de Amersfoortsehe kermis zoo goed mogelijk te amuseren. Voor ik u nu evenwel, mijn waarde lezer en sehoone lezeres , dien kermistogt en zijne gevolgen mededeel, wil ik u eerst eenigzins op de hoogte stellen omtrent de beide hoofdpersonen van dit verhaal. Frans van Bekenveld zoowel als Henry Steengi-aeht waren zoons van bemiddelde ouders en ongeveer 2 jaren Student. Dat waren evenwel de eenige punten van overeenkomst tusschen beiden ; uit dezelfde stad afkomstig , hadden zij elkander al vroeg leeren kennen en juist het onderscheid in uiterlijk, talenten en vlugheid had misschien dien naauwen band van vriendschap doen ontstaan, die zoowel op het gymnasium als op de academie stand bleef houden. In Frans toch zag men het sprookje bewaarheid, dat ons als kinderen zoo zeer boeide. Het was of M. 6 alle goede Sylphen zicli vereenigd hadden bij zijne wieg, om het gebed der moeder te verhooren, dat zoo innig, zoo hartelijk werd opgezonden, om geluk en zegen voor haar kind; en alsof ieder eene heerlijke gave had uitgestort op dat jeugdige hoofd; maar dat sprookje zegt verder, dat ook nog eene oude leelijke godin verscheen, en al die talenten en zegeningen krachteloos maakte door haren vloek! .. . . Ja , moeder, toen gij daar in uwe eenzaamheid dc knieën boogt, toen uwe oogen zich vol van het innigste gevoel op uwen lieveling rigtten, toen uwe slanke gestalte zich boog over dat wiegje, dat de hoop van het verleden, van het tegenwoordige en van de toekomst bevatte, en uwe lippen zachtkens die beden fluisterden, toen dacht gij zeker niet, dat juist die heerlijke gaven u later de bitterste tranen zouden doen vergieten! De bede der moeder: «Zegen mijn kind met uwe schitterendste zegeningen," werd verhoord, want zelden zag men zulk een schoonen jongeling en, was zijn gezigt minder goed, zoodat hij steeds een bril moest dragen, deze ontsierde hem niet. En voorzeker hij schitterde; weinigen evenaarden hem in de kunst om de heerlijkstc, zoetste toonen aan de snaren te ontlokken , die , wanneer ze door de kamer zweefden, het geheele gezelschap in stille bewondering deden wegzinken, en menig schoon oog vochtig deden worden , wanneer ■ hij zijn gevoel den vrijen teugel het pn de heerlijkste phantasiën tot het hart zijner toe- hoorders liet spreken; en als hij dan zijne mannelijke stem paarde aan zijn spel, dan was er niemand, die aan Frans zijn schitterend talent niet benijdde! Kovendien met hoeveel gevoel en natuur kon hij de meest verschillende dichtstukken voordragen! Welk een onvermoeid en vlug danser was hij , als zijne sierlijke mannelijke gestalte de balzaal doorzweefde en zijne kastanjebruine lokken rond zijn edel gelaat zwierden ! Was het wonder dat hij bij ieder gezien en bemind was ? dat genoegzaam geene partij werd gegeven of Frans behoorde onder de liefste gasten ? Maar was hot ook wonder, dat hij, die door ieder zoo gevierd werd, langzamerhand alleen zijn werk begon te maken van die schitterende gaven, zonder zich heel veel om de minder schitterende , meer positieve te bekommeren ! Eu dit was, helaas, het geval! Twee jaren waren voor hem aan de academie als zoovele dagen voorbij gesneld, genoegens van allerlei aard wisselden elkander af, van studie kwam niets; zonder het zelf te weten, was genot zijn wachtwoord geworden !. . . Arme moeder! het tegenwoordige deed hem zijn toekomst vergeten. En Henry wij zouden haast kunnen volstaan met te zeggen, dat hij geheel het tegenovergestelde was van Frans , en toch zoudt gij met deze bepaling niet tevreden zijn, gij zoudt nog iets meer willen weten van dien tweeden held; maar misschien vraagt gij. waarom hem , die toch veel meer positief goeds bevat, in de tweede plaats genoemd? Och, waarde lezers, het schitterende staat immers in de oogen der grooto menigte veel hooger in achting dan hetgeen hen de oogen niet verblindt. De schitterende komeet, die opkomt, voor eene korte pooze aller oogen tot zich trekt, en weder verdwijnt in de onbekende ruimte , wekt veel meer de bewondering op, dan de oogenschijnlijk kleine vaste ster, die daar aan het uitspansel sedert eeuwen flikkert door haar eigen glans. —En toch had pok bij zijne wieg eene jonge moeder, toen zij God dankte die haar dat kind had geschonken, liefdevol de knieën gebogen , en met haren dank eene bede vereenigd: „Laat mij mijnen Henry behouden, o Heer ! en zegen hem met uwen besten zegen; doch niet mijn wil, maar de Uwe gesehiedc !" En de engel des gebeds, die bij iedere bede tegenwoordig is , ontplooide zijne blanke vleugelen en zweefde blijmoedig door de helder blaauwe lucht naar omhoog om op gouden offerschaal dat gebed der moeder aan zijnen en haren vader aan te bieden ! – – – en zij was den Heer welgevallig, die dankbare moeder, en haar gebed werd verhoord! Dat kleine zwakke wicht bleef het leven behouden, en al groeide het niet voorspoedig, al kon de moeder niet met trots wijzen op een’ flinken, bloeijenden jongen, toch had zij het oneindig lief, juist om zijne hulpbehoevendheid misschien, toch bouwde zij op het zwakke eenkennige kind, op den stillen

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

LIJST DER STUDENTEN,

WELKE , IN DEN LOOP VAN 1860 , BEVORDERD ZIJN

TOT PROPONENTEN , OF OOK TOT PREDIKANTEN.

H. F. VV. van Straaten, . . Pred. te Eist bij Amerongen.

J. A. Lampiug.Theol.Doct. » , Noordwijkerliout.

J. Westrik, " " Oosterbierum.

A. Jentink, " " Wispel.

J. de Jong, " " Zuiderwoude.

J. J. A. Ploos van Amstel, >' « Otterloo.

J. Kraijenbelt, " " Baambrugge.

J. A. Gerth van Wijk, Theol. Doet

W. Pleyte.

C. Trappes Scboltz.

C. ï. Muller.

B. W. Colenbrander.

H. Vrendenberg, Cz.

H. A. van der Ven, Jun.

T. H. Nahuys.

A. C. L. W. Vollenhoven van Dalen.

P. S. van Eonkel, Theol. Doet.

Permanente URL

Opties voor uitsnede