is toegevoegd aan uw favorieten.

Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1867, 1867

1867

Permanente URL

Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden: Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Titel: Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1867, 1867
Alternatieve titel: Almanak Utrechtsch Studenten Corps; Utrechtsche studenten-almanak; Utrechtsche studenten almanak voor ...
PPN: 422682799
Uitgever: van Schoonhoven [etc.], Utrecht
Jaar van uitgave: 1867
Publicatiedatum: 1867
Aantal pagina's: 308
Taal: Nederlands
Publicatietype: Aflevering
Herkomst: Het Utrechts Archief
Signatuur: GAU VV 105
Toegevoegd in Delpher: 05-08-2019

Geen zoekvraag opgegeven
- Ga naar paginanummer (totaal 308 pagina's) / 308
Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Permanente URL
Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden

Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.

Titel

Utrechtsche studenten almanak voor ..., 1867, 1867

Alternatieve titel

Almanak Utrechtsch Studenten Corps

Utrechtsche studenten-almanak

Utrechtsche studenten almanak voor ...

PPN

422682799

Uitgever

van Schoonhoven [etc.], Utrecht

Jaar van uitgave

1867

Publicatiedatum

1867

Aantal pagina's

308

Taal

Nederlands

Publicatietype

Aflevering

Herkomst

Het Utrechts Archief

Signatuur

GAU VV 105

Toegevoegd in Delpher

05-08-2019

mi noe zéker te zien, dat de perfesters ullie de préken nie maoken, mot ie oe geestelikke bollekes hier bakken, zoo as broeder Japiksen zeit, dat heit, ge mot oe prêkske hier fabricieren; maor dat zou allemaol nou nog niks helpen, as we oe oe eigen text lieten nemen, dan kost ie van de veurige préken nog wel zoo vcul ontholden hebben, da j’ ons toch nog ouwe kost gaf, en we motten wat neis en wat van oe zuivers hebben. En, voegde Geurt de timmerman er bij, ’t is ok al heel mekkelik over sommigte texten te préken, ik ken ok wel ’n prék maoken over den verloren zoon of zoo wat, maor we hebben der nou wat miuijdikkere bij. zoo as : üal. 3 : i2ü, Dout. 129 : 'l7, üeii. i 9 :1, eii moer andere. En umda’ j’ nou allemaol gelieke kans zoudt liebben, hewwe al die pampierekes in ’n hoed gedaon, en daor mot ielk der een uuttrekken. Wa’ j’ trekt, daor motte *) over kunnen préken, dunt dus oe best maor da’ j’ en goejen text kriegt. Ze hebben dat allemaol motten doen, en gelieke munnikken gelieke kappen. Ik stond ganscli verbalderd en verbluft, hetgeen Gertsen deed zeggen: nou menheer de prepenent durf je der niet aon? ■la ik zal wel trekken, hoewel ik aan zulk eene wijze orn mijnen text te kiezen niet gewoon ben; maar wees zoo goed, en zeg mij eens, hoe het met die mijner lotgenooten gegaati is, die hier op feestdagen, züoals op Paschen ge[)reekt hebben. Toen was de plaats toch ook al vacant? Ü, op den twidden Paoschdag hewwe en selderments beste prèk gehad, van den prepenent Blok, antwoordde mij de gezalfde kleermaker op zalvenden toon, hij had tot text getrokken: Ez. 35:-14. Gelijk het gansche land verblijd is, alzoo zal ik u de veixvoestingen aandoen. Maar hoe zijt gij toch aan deze texten gekomen ? Dat za’k oe zeggen, zei Gijzen Kees, dat hewwe op en aorige menier gedaon. Erstens hewwe bepaold, dawvve der nut ielk boek van den bibel één zouwep Motte, per contractioncm voor; s,moet gij.” —^ nemen, nmor umdat de keus nog al zwaor A'iel, hewwe hier Gert en blinddoek veiir de kop gebonden; dan sloeg ik van ielk boek en bladzied op, vvaor ’t maor open wou vallen, dan most Gert de vinger op ’tblad zetten, en waor die neer kwam, daor stond de text. En dat bewwe um zoo gelapt, zei de timmerman , urndat we ’t anders niet goed ens kennen worilen. Erst stemde we over en text, maor dan bawwe altied vijf verschillende texten en dat gieng zoo niet. W’aarorn naamt gij dan niet vijfmaal zooveel texten ? vroeg ik. Maor ’t zou ummers zund gewest zien, as der zoo veul overschoten, repliceerde de kleermaker. Op zulk een afdoend ai’gument moest ik natuurlijk zwijgen, en ik zei de dat ik dan wel trekken wilde. Met gespannen aandacht keken de vijf kerkenraojes naar mijne hand, toen ik het papiei'tje ontrolde. Ik vond Eph. 2:9, en verheugd dat ik het zoo goed getroffen had, riep ik uit: nu dat zal wel gaan. Wel man, zei Kees, daor bedde zoo waor een van mien liefste texten getrokken, ’k fillicitteer oe. Nu zou ik wel gaarne eenige boeken hebben, bijv. een Grieksch testament en zoo wat, heeft de consulent die hier ook soms gedeponeerd, ten behoeve van de prekenmakende proponenten. Wat hoeken! riep de timmerman, nee dat geet niet, ’t mot hier allemaol luit de kop gaon man, niet uut de huukskes, daor kunnen wie ’t ok wel nut naschrieven. Nu, zeido ik, ook al goed, daii zal ik het zoudei' boeken doen. Maar ik zag wel, dat mijne laatste woorden eene zeer ongunstige indruk hadden gemaakt, en dat de tien oogen van den kerkeraad i'eeds eenen plagiator in mij meenden te zien. Het laat zich denken, dat mijne stemming ilen volgenden dag bij het maken van mijne preek niet al te opgewekt was. Ik had dien nacht gedeeltelijk .slapeloos, gedeeltelijk droomende doorgebragt. Gertsen, met zijne scherpe trekken en kwaadaardig grijnzenden blik, had bij mij den rol van nachtmerrie vervuld, en ik meende telkens met open mond voor de gemeente van Kleistede te staan, en geen woord te kunnen uitbrengen. Voor studeervertrek werd mij eene opkamer met steenen vloer aangewezen, en ik moest ziel en ligchaam met spek en groote boonen bij elkaar houden. Ook had Gijzen Kees strengen last gekregen om op te passen, dat ik geen boek buiten den bijbel in handen kreeg, en hij kwam dus telkens met zijn zwart pijpje op de lippen eens binnen loopen, om quasi te vragen; of ’tnog al wou vlotten. Ik wil niet ontkennen, dat het hart mij een weinig peperde, toen ik des Zondag’s, met zulk een preek van den konden grond, (men zou ook kunnen zeggen: van den steenen vloer) voor al die mij aangapende boeren en boerinnen stond ; maar gelukkig zag ik nog al geen menschen, die mij toeschenen eene strenge kritiek te kunnen oefenen. Zelfs de kerkeraad, hoe zwart gejast en wit gedasd hij er ook uitzag, impo- neonlo mij iia zulk eeae kemiismakiii; weinig, en ik s}>mk met warmte en vuur de woorden uit, die mij den vorigen dag uit liet hart geloopen waren. Toen ik gedaan had, en den kerkenraad onder den kansel weêr ontmoette, trok Kees mij wat op zijde, drukte mij de hand, en fluisterde mij deze woorden in, die hem uit het van nature warme hart schenen voort te komen: Jong, as Jaopiksen ons al niet zoo wat bepraot had um zien nêf te kiezen, dan zou ’k verduveld aan ou beginnen te denken, ge het er (luvekaoters goed afgebrogt. Ge het ’t em gevêgd, beur, en oe stem daar viel niks op af te dingen, ’t was nou en dan krek of ’t donderde. Nee zo’n gehuld het Jaopiksen ’s nêf lang niet ien de kêl zitten. Ik bedankte hem voor zijn compliment, maar dacht hij mij zelven; hij die hier herder wordt zal veel te hervormen en te beschaven vinden, het schreeuwen en galmen, dat gebrek waar mijne vrienden mij zoo dikwijls op wezen, wordt mij hier tot eer gerekend. Zoo, lieve vrienden, eindigde dominé X zijn verhaal, dat hij uit den rijken schat zijner ondervinding aan twee jeugdige theologanten deed, ging het soms in eencn tijd, toen ecne spoorwegmaatschappij bijna alleen van de [iroponenten zou hebben kunnen bestaan. Jammer én voor de proponenten van die dagen én voor dergelijke maatschappijen, dat er toen in Nederland nog geene spoorwegen waren. Ik kreeg de jilaats niet, maar ik heb later, dooi li(!t li(?i'deiikeii aan dit niijti avoiitmir, zooveel "otioegea gesmaakt, dat dit ruim opwoog tegen liet te vergeefs uitgegeven reisgeld. Gelukldg is de markt nu niet zoo overvoerd, on de kerkeraden zijn toch meestal wat meer ontwikkeld dan toen; ik behoef u dus niet toe te weiischen dat gij nooit zulk eenen wijzen kerkeraad op uwe beroepsreizen zult ontmoeten. W. M. PEOEVE VAN HEDENDAAGSGHE EROTISCHE rOESIE. *) Liever dan den Mandarijn Zijne plechtgewaden zijn, Van met goud gestikte zij; Overdierbaar maagdelijn! Is het efien grijs satijn Van nw stemmig kleedje mij Liever dan aan ’t vogolkijn Door het hemelkrystallijn Hond te zwieren, vrij en bly , Is, ó minn’lijk maagdelijn ! ’t Staren in uw oogelijn, In uw lichtblauw ooglijn , mij ; *) Men vergelijke des belust eenige Anroraas, Hollands enz. Immers ’t zou heiligschenni» zijn hier aan sommige herdrukken van Teu Kate te denken, Ook voor moltoos gelieve de lezer zelf te zorgen. Liever dan de fijnste wijn , Markobrunner, Chambertijn, Witte Port of Malvezij , Aan den deïsten libertijn Immer was of ooit kan zijn, Liefjen I is uw kusje mij ! Kom dan , eer de gouden schijn Van uw lentezon verdwijn, Voor den somb’ren wintertij; Kom , en stil mijn minnepijn , Dat ik, volschoone Adelijn ! In uw armen zalig zij! XI November 186 G, SOERA-RANA, EEN HELI). Ce guerrier Kst robuste de corps, terrible de visng:e. Boilkau , Ie lulrin. Hij draagt aan icd’ren kant een’ wonderlangen knevel, Hij draagt aan ied’ren voet een’ wonder groeten stevel, En houdt met eed’len zwier een’ knuppel in de hand, Hij kijkt, alsof hij u in een’ hap op wil eten, Ja even als de leeuw, die in geen dagen vreten Had voor zijn leêgcn maag of waterende tand. Hij vreest de nachtwacht niet, men ziet hem nimmer beven Voor diender of mineur, hij heeft wel eens zijn leven In vreesselijken strijd met zulk een’ man gewaagd. Stnderen is zijn kruis, en glazen zijn zijn boeken, Hij gaat te middernacht met ploerten standjes zoeken, En menig burgerman heeft hij half dol geplaagd. Hij durft een’ lieve meid wel onder ’t hoedje kijken, Ja waagt het zelfs wel eens haar langs de kin te strijken. Wanneer geen flinke vent als hoeder naast haar gaat. Geen sneeuwbalgooijer dorst zijn’ wraak ooit af te w'achtcn, ’t Brutaalste straatgespuis ontwijkt verschrikt zijn krachten. Zijn eeretitel is ; de koning van de straat. De groentijd is zijn feest, de donderlol zijn Eden, Zijn kast w'ordt als de pest met angstig hart gemeden. Door menig langen groen met ijzerharden kop. En zoo er soms een waagt zijn woord te wederstreven, Zijn basstem temt hem wel, zijn blikken doen hem beven, En helpt ook dit nog niet, hij slaat er dapper op. Hoe menig volle flesch moest voor zijn moed bezwijken, Hoe meen'ge groote hans moest van de steentjes wijken, Hoe krachtig klinkt zijn vloek, hoe donderend zijn taal. Wanneer hij ’s nachts vol wijn of punsch naar huis toe zwabbert, Krijgt elk,die hem weerstreeft,een schoon geklopte tabbert. En slechts zijn aanblik maakt de roodste wangen vaal. Zoo rolt zijn leven heen in strijd en in gevaren, Maar zijn kloekmoedig hart telt wonden noch bezwaren. Hij staat wat ook gebeur’ vast als een eik in ’t woud, Bij ’t woelen van den kamp, bij ’t vliegen van de steenen. Vreest hij voor bult noch schram, noch blaauwgeschopte schenen , Maar strijdt met leeuwenmoed tot hij het veld behoudt. Wie zal van zulk een man dan niet met eerbied zingen. Om dit verwijfd geslacht een’ laauwer af te dwingen , Voor hem, die zulk een hart in ’t forsche ligchaam draagt. Wie, die maar dichten kan, zal zijnen naam niet prijzen. Als t wonder onzes tijds op zulk een’ dapp’ren wijzen ? Ik zal het zeker niet, zoo gij mijïb meening vraagt. W. M. AAN HAAR. Wen d’ avondwind zacht ritselt door de boomen En ’t zilv’ren liclit der maan weemoedig lacht. Zit ik alleen, alleen aan u te droomen Dier meiske, dat mijn hart verrukking bracht, ’t Is dan of ik in ’t bladeren gerucht Een stemme hoor die „Margarethe” zucht. Wen feest op feest mij wenkt in vreugdezalen Waar dansmuziek der jonkheid zinnen streelt, Waar ieder wil aan d’ arm der schoonste pralen Mij is ’t daar koud; die vreugdetoon verveelt: En toch, toch is ’t of in dat woest gerucht, Een zoete stem steeds „Margarethe" zucht. Wen weemoed thans mijn arme ziel verovert. En d’ ondergang dier schoone hoop beweent; Wen troost en vreugd m’ in eens zijn weggetooverd En mijn droefgeestig hart te breken meent: Hoor ik een stem, de zware wanhoop vlucht Een zoete stem , die „Margarethe" zucht. Jiilij 18t5G. C. I) VOICES OF ATJTÜMN. La estacion es rnda, Ya acaljö cl abril; L'aé la prlmavera , Tlcmpo del amor •|Y esta ca la ribera Lel dolor l J. Heribebto GaacrA dk Quevedo. I. Th.e swan. Through fields , besprinkled With dew of morn , Alone I wandel’ And stray forlorn; By gentle breezes Hoek ’d to and fro , The long grass whispers A tale of woe. And lo ! forgetting In th’ endlesß course lts liappy mountains And wanton source, M. G The dreamy rirer Pursues its way To ooeans, roaring In wild dismay; Through ’tg torpid waters A lonely swan, With drooping pinions Moves slowly on. Like deadly vapors O’er the morass, A gloomy shadow Floats o’er the grass; As enchantment The trembling rush, The fainty whispers, The breezcs, hush. The weeping-willows, In facing row, Ilide with their branches The lurching foe; Hark! treaeh’rous bullets Hiss o’er the flood, And white plumes scatter, AU stained with blood But the swan, with a yell of defy, Takes wing to the sky ! September the XXVJ. 1806, 11. Tlie prisoner. The bright blooming roses all Are stripp’d frotn tbe garden-wall And strew’d o’er tbe yard; The leaves, of a golden hue , Have whisper’d their last adieu, For ever to part; And, watching them falling fast, Torn down by the ruflian blast, Or whirl’d through the air, A nightingale, 'n ild with rage, Alone in her narrow cage , Gries out her despair; Disdaining a prison-life, Sbe bounces a hopeicss strife! Her head at the grate; Then, finding it all in vain, Eesign’dly sits down agaiu, To dream of her mate. October the XII. 111. The rosé. Young, fairy rosé, Queen of tlie dell! Say, where are tliose, Thou lov’dst so well ? G' „The storm that pass’d With headlong pace, Haa to the last Destroy’d my race.’’ Boor, lore-lorn rosé! I griere for thee: To safe repose , Do , oome with me ! „No , I ’ll remain , My foe to face; His love to gain In fond embrace.” Ilis poison’d breath Will bring to thee No lore, but death llose, eome with me ! But with a sigh The rosé again Made her reply : – „No, I Tl remaiu !’ „T will remain, The stroke to face E’en deatb is gain In love’s embrace!” Octobcr tlie XIV. Epilogue. TO Again 1 stroll Along the way ; The churchbells toll A mournful lay; Alas ! they say Thou art away, Away away Far , far away ! The werk is done, And o’er the day; The glorieus sun Yen faints away; The lowing herds No longer roam ; The nimhle hirds Have found their home; Still I’m alone And led astray; The bells still moan The selfsame lay; And still they say Thou art away, Away away Far , far away ! The dying light At IcDgth givea way To th’ ioy night; So, hare I stay , And after thee, Bright sun! I yearn When shall I see Thy smile return ? Where-e’er I range, Where-e’er I go , The bella ne’er change Their lay of woe ; Alas! they say Thou art away, Away away Far, far away! Octü’oer the XIV. SOERA-RAN.i VARIA. BERICHT AAN JEUGDIGE STUDENTEN DIE WILLEN TEEKENEN OP DE COLLEGES. Men beweert dat de Professoren, die praetorgelden \Ol deren, van plan zyn een fonds samentestellen tot opricliting van een Akadeniie-gebomv. Ac adem i e – Gekou w. ï «sjks H(»oï*ere hooi ÜEllIGHT JEUGDIGE STUDENTEN DJu TEEKENEN OP dfcolu:ges. Mfin bewocrt tkit I’; ijto |>vuotor^oi(loii \oideiou, van pliui zijn ( z/z/i>? n.Pronk Vtreclit. VARIA. Les malières ici traitées ne sent tant füla&tres comme Ie tilre an dessus pré* tcudoit. BaBËLAia. Ceci u’est poiot un conté, enfants! c*est nne hlstoire Comme la véi'ité simple et facÜe è. croire. LKOK QUEBIN. Anonyme Briefschrijvers. Contre eux tout est permis, tout devient lëgitime: Pardonner est honteux et proscrire est sublime. Proces du senat de üopoue; Andrienx, Cabinetsverandering. Comment est disparu ce maitre impitoyable! llacive Jils, Punition de Bahjlone, Gebeden na colleges. Welstaanshalve behooren zij te eindigen met een soort van gebed; waarbij dan ligt gebeuren kan, gelijk aan Prof. v. Oosterzee overkomen is, dat zij in eenen adem melding maken van de heidensche Muzen en van den God der Christenen. üd Bmhen Huet, Verspreide polemische fragmenten. Exegese N- T' Mij komt het voor dat ernstige zaken den snaakschen toon uitsluiten. Opzoomer, Nog eem: Oud of nieuw? Idem Het N. T. wil met ernst behandeld worden. Boedes, Hermeneutiek. Zekere opeaingsrede. Va, va t’en faire amende honorahle au Parnasse, D’avoir fait estropier Horaee. Molière, Les Femmes savantes. De Stijlleer en de heer Hartsen. ■ yaTXWV J’ouJsv wv /sysi 7roi£Ï. Lopliokles, Flektra. Patria potestas. Voor de vele blijken van deelneming bij de L.v.t.TSTE bevalling mijner echtgenoot ontvangen, betuigt de ondergeteekende zijn bartebjken dank. N. N. TJtreelilscUe Courant. Zeker dagblad II ne leur nianque que Ie bon seni 3lontesquieu. Sommige colleges. Verwarring was bet groot idee. Be Genestet. Theeslaan. Wij zaten laatst bij Saartje, Die sprookjes kan vertellen. V. Alplien. Parvenus. Ik ken uwe afkomst, weinig strookende met de airs die gy u geeft. Camera Obscura. Doel eener Kroegvergadering- Quam ego pecuniam quadruplicem abs te auferam. Plautus. Citaten. Sicut Pai'vula (nam exemplo est) magni formica laboris Ore trahit, quodcumque potest atque addit acervo Quem stmit. lloratius. Installatiejool. Man musz, elie man hineingebt, zuvorderst sich nach allen Tliüren umselm wo man wieder liinaus kann. Herder. Moderne predicanten. Ge waart, dus zegt men ’tarme beest, Voorheen een nuttig dier geweest, Maar 5edert........ Beboeft men naar de nieuwe leer Geen katten voor de muizen meer. Bilderdijk. Opinie van sommige Musenzonen. Hy/jaapsvot '/.iWiSTOv ipixvis (uaSov pss»v atuviov. Flato. College te 8 uren. Ceci me donne l’agrément de me sentir sommeilUr; plaisir délicat et inconnu de bien des gens. X de Maistre, Voya/je autour de ma cJiamlre, Hengsten voor een examen. In luie propinquo spes perveniendi quo tendit animal, addit alacritatem. Erasmus, Hoe 'tin den groentijd soms gaat. Quelqiiefois on me disait: Tu as un Ee ii tonnom, es tu noble? Je répondais: Oiii, je Ie suis. Et on me frappait. Alfred de Vigny, Zeker Theologiesch Professor. Die mij een Meestel’ noemt, spreekt eerbek. Huygens, Sneldichten, 2e uur van ’t doctoraal in de Theologie* Kost ik maei’ wat Latijn! Idem. Idem. Censeo Carthaginem esse delendam. üalo. Deventer Aihenaeum. Nach imcl nacli senkt sicli eine ganz Ilollandische schliifrigkeits-atinosphare lierab auf die gesainmle Gesellschaft. Gartenlmbe 186 G. Hengst. O, wie ist es doch erfreulich Solclien Jüngling noch zu finden, ■letzt, in unsrer Zeit, wo üiglicli Mehr und melir die Bessern schwinden. 11. Reine. College in geschiedenis. B hij niet te beklagen Die zoo zijn goeden tijd Tot nut aan ons gegeven, Met zotternij verslijt? Tijl Uilenspiegel. Berijmd Verhaal. Hooggeleerde opinie. Daer soecken ’t er bij mij die’tt’lmis wel souden vinden, Soo goed of wel soo net; maer daer’s geen helpen aen, ’tMoet in de lleibergh zijn. Ruggens, BneldicJden. Corpsvergaderingen. o Geest van d’eedlen Zwijger, Blik.zeegnend op ons neer! J. W. Engelen. Theologia Naturalis. I. Men heeft him een wandeling voorgesteld. llelvetius v. d. Bergli. 11. Diep en levendig gevoelden zij de indrukken van de natuur. Idem. Mr. M. ’kVoel me in dit mooie hui.s niet t’huis! Be Génestel, Laatste der eerste. Raad' Aan denzelfden. o Sauliie nicht noch zeitig zu entrinnen! Bie vayi Troja. 2e Kamer. Van daag de tong gevierd, Morgen de rug gesmierd. llarrehomee, Spreekwoordenboek. Verdediging der Praetorgelden door zeker „Oostersch” professor- De gewoonte is recht geworden; maar zeg mij, hoe kan een onrecht, al be.stond het in de tijden van Kronos, door gewoonte recht geworden zijn? Mox Studiosorum. Censeeren der Bul. Verbeeld u 1 de leerling moet zelf de bibliotheek der Universiteit aanvullen, de Musea completeren, de plaatverzamelingen uitbreiden 1 Klikspaan, St. tijpen. Doedes. Theologische Studiëngang- Dan zal men des nachts moeten doorwerken, mijnlieer! Idem. Exegese N- T- Daar is tegenwoordig zulk een ontzettende consumtie van humor, mijn vriend! dat dat artikel verschrikkelijk duur moet geworden zijn, en dan ook bij gevolg akelig wordt vervalscht. damera Obscura. Zeker Fransch hoogleeraar- Alles was doodstil om den vreemden stoethaspel te hooren. Ibidem. Ernst of kortswijl? Τὸ μὲν οἶν ἑπιτιμᾶν ἴσως φἡσαι τις ἄν βῳἰὅιον καὶ παντὸς εἶναι. · Bemoslhenes, Olynthiacae. Kroegvergadering V October 1866- »Virtus post nummos!” Haec Janus prodocet, Iloratii Epist. I. College Holl- taal en Vaderl. geschiedenis. Apparent rari nantes in gurgite vasto. Vergllius Aen. I. Opinie der Theologanten over de afschaffiing der praetoren verhooging der collegegelden. Illi autem, quod sociis destituti bello per se sustinendo imares essent, coacti pacem cum Dionysio iniquissimis conditionibus fecere, traditis videlicet trecentis talentis, Dai\ Tib. Vit, Plat. Epit, REGLEMENT VOOR DE UITGAVE VAN DEN UTRECIITSCIIEN STUDENTEN-ALMANAK. Art. 1. De Utrechtsclie Studenten-Almanak wordt iaarlijks uitgegeven door eene commissie van vijf 'leden. Mlcozen uit de Inteekenaren.| Art. 2. liitoekeiiareii in den zin van dit reglement kunnen alleen zij zijn, die leden zijn van ’t Utreclit.scho Studenten-corps. J Tegen inteekeningsprijs zullen ook de collegiën in het Stndenten-corps den Almanak kunnen 'verkrijgen, doch zonder conslucnties voor andere regten. | Art. 3. De keuze voor een lid van de Redactie geschiedt met gesloten briefjes in eene gesloten stembus met volstrekte meerderJieid van stemmen. Hiertoe houden 2 leden der Redactie op 2 achtereenvolgende dagen zitting, den eersten dag op de Studenten-Societeit, den tw'eeden dag in een locaal, toegankelijk voor alle Inteekenaren. Voor iedere zitting wordt minstens een uur op eiken dag bestemd, terwijl aan de Inteekenaren ten minste 2 X 24 'o en te voren door aanplakking van de te houdene stemming moet kennis worden gegeven. De uitslag der verkiezing zal terstond na de 2>i« zitting in eene vergadering van Inteekenaren worden bekend gemaakt. De Redactie treedt jaarlijks af vóór 2.5 Mei; de aftredende is echter herkiesbaar. Art. 4. Alle vergaderingen van Inteekenaren eB de voor.stellen, die daar in behandeling zullen komen, moeten 2 X 24 uren voor de vergadering wordel bekend gemaakt door aanplakking op de Studenten-Sociëteit, de Academische Bibliotheek en de Academi* poort. I Art. 5. Alle voorstellen van Inteekenaren moeten schriftelijk en door vijf Inteekenaren onderteekend, bij de Redactie worden ingezonden, en de Redactif is gehouden die publiek te maken en de Inteekenaren ter vergadering uit te noodÏßen. I Art. 6. De Redactie is verpligt vóór of terstond na de groote vacantie hare werkzaamheden te verileelen, j;n het contract met den uitgever op te maken. Art. 7. De Redactie is verpligt van den aanvang af de noodige maatregelen te nemen, opdat de Almanak voor het begin der ker.s-vacantie kunne verschijnen. Art. 8. De Redactie zorgt dat gedurende de maand October op de Sociëteit en op de Bibliotheek lijsteti liggen voor de veranderingen in de naamlijst en voor de lijst der gezelschappen. I ArtTtX Voor 1 Ktober moet de Redactie op de Sociëteit en de Bibliotheek aanplakken dat zij vaceert tot het ontvangen van bijdragen voor den Almanak, met opgave tevens van den door haar gestelden termijn van inzenjißK. I ArtTlo! Student dezer Hoogeschool kan stukken in proza , poëzij, teekening of muziek bestaande bij de Redactie anoniem ter plaatsing inzenden.l Art. 11. De Redactie maakt haar oordeel over de ingekomen stukken bekend, door aanplakking op de Sociëteit en de Bibliotheek. Zij verzoekt daarbij dken inzender van aangenomen stukken zijn’ naam aan de Redactie bekend te maken, ten einde verzekerd te zijn, dat de inzender Student dezer Hoosesdiool zn. Art. 12. Studenten, die de Hoogeschool hebben verlaten, kunnen nog gedurende één jaar. .stukken ter plaatsing inzenden. Stukken betreffende de lotgevallen dezer Hoogeschool, niet tot het mengelwerk behoorende, kunnen door ieder oud Student worden ingezonden. .. Art. 13. De Redactie is gezamenlijk aansprakelijk voor het jaarlijksch verslag. Zij draagt het schrijven daarvan aan een harer leden op, doch brengt daarin later de veranderingen, die zij noodig oordeelt. Art. 14. De Redactie is verpligt de opgaven en officiële stukken, die haar van wege den Senatus Veteranorum ter plaatsing worden toegezonden, in den Almanak op te nemen. Art. 15. Overigens is alleen de Redactie bevoegd, om te oordeelen, wat wel en wat niet in den Almanak moet worden geplaatst; terwijl de Redactie slechts voor ongeteekende stukken verantwoordelijk is. Art. 16. De Redactie besluit over alle zaken bij meerderheid van stemmen. Bij herhaalde staking van stemmen wordt de zaak gerekend te zijn verworpen. . V.,*. V.- Art. 17. De Redactie gaat jaarlijks met den uitgever, dien zij het geschikst oordeelt, een contract aan tot de uitgave van den Almanak. Art. 18. De Almanak wordt uitgegeven geheel voor rekening van den uitgever. De Redactie bedingt van den uitgever voor het regt der uitgave een honorarium, ’t welk dient ter bestrijding van kosten voor present-exemplaren en andere voorkomende uitgaven. Art. 19. De Redactie behartigt bij het contract de belangen der Inteekenaren. Art. 20. Het is der Redactie vergund bij het contract voor ieder der vijf Redacteuren te bedingen drie exemplaren van den Almanak, waarvan een prachtexemplaar, benevens drie afzonderlijke afdruk-Iten van platen en portretten, die in den Almanak mogten voorkomen. Art. 21. leder inzender van opgenomen stnkken ontvangt een pre.sent-exemplaar van den Almanak voor dat jaar. Tot de inzenders van stukken wor'dt ook gerekend de schrijver van het verslag. Art. 22. De inzender van een opgenomen plaat ontvangt, behalve het exemplaar van den Almanak, nog vijf afzonderlijke exemplaren van de plaat. Art. 23. Verder zendt de Redactie present-exemplaren aan die personen en commissiën, aan wie zij meent, dat zulks behoorlijk is. Art. 24. De leden der Redactie en zij, die presentexemplaren ontvangen, behoeven hunne inteekening voor dat jaar niet gestand te doen. Art. 25. De Redactie doet jaarlijks op de vergadering , waarop ze aftreedt, rekening en verantwoording van hpr geldelijk heheer. Die rekening en verantwoording moeten vooraf drie dagen op de Sociëteit en twee dagen bij den Secretaris aan huis op bepaalde uren ter inzage liggen. Art. 26. De Redactie kan bij meerderheid van stemmen afgetreden leden tot honoraire leden benoemen. Alt. 27. De honoraire leden ontvangen als zoodanig nog één jaar een present-exemplaar van den Almanak. Art. 28. De Redactie is verpligt dit reglement ieder jaar te doen afdrukken. DRUKFEILEN. Voor werk. Op Blz. 88 invoegen dat J. W, van der Biescu 2 October 1866 gepromoveerd is in de rechten met Theses luridicae mengelwerk. Op Blz. 25 reg, 7 v. b. staat: Vleidet, lees: Vlijdet. „ „ 27 „ 7 V. o. „ De belangstellende oude, lees: Den belangstellenden ouden. „ „ 33 „ 3V. b. „ alle, lees: allen» 3j » 79 „ 3V. o. „ pelgrims, „ pilgrims. „ „ 84 „ 13 V. b, „ duidend, „ duizend. „ „ 125 „ 1 V. b. „ Epilogue, „ IV Epilogue. „ . 126 „ 9enlov.b.„ Where-e’er I range. Where-e’er I go, lees: Wheré‘er 1 range Where'er I go.

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

iVIAART.

31 dagen. 1867. Lentemaand.

1 Vrijdag.

2 Saturdag.

3 Zondag.

4 Maandag.

5 Dingsdag. Vaslcn-ayond.

6 Woensdag. N. M.

7 Donderdag.

8 Vrijdag.

9 Saturdag.

10 Zondag.

11 Maandag.

12 Dingsdag.

13 Woensdag. E. K.

14 Donderdag.

15 Vrijdag.

16 Saturdag.

17 Zondag.

18 Maandag.

19 Dingsdag.

20 Woensdag. V. M.

21 Donderdag'.

22 Vrijdag.

2.1 Saturdag.

24 Zondag.

25 Maandag.

26 Dingsdag. stichting der Utrechtsche Academie. Ifi36.

27 Woensdag.

28 Donderdag. L. K.

29 Vrijdag.

30 Saturdag.

31 Zondag.

Permanente URL

Opties voor uitsnede